อดีตที่ผ่านพ้นตอนที่ ๖๓ : นอกข้อไม่เหนียว

[คิมหันต์]

๖๓. นอกข้อไม่เหนียว

ธรรมดาของคนเราย่อมหวั่นเกรงภัยอันตราย ดังนั้นการแสวงหาสิ่งคุ้มครองตนเองจึงเป็นเรื่องปกติธรรมดา ในบรรดาเครื่องป้องกันตัวชนิดต่าง ๆ เครื่องรางของขลังมาเป็นอันดับหนึ่ง อะไรที่พกแล้วแคล้วคลาด อยู่ยงคงกระพันเป็นหากันให้ควั่ก...

คนไทยเราผูกพันกับเครื่องรางของขลัง และไสยเวทอาคมมาแต่ดึกดำบรรพ์ จะเห็นได้จากประวัติการต่อสู้เพื่อผืนแผ่นดินไทยของบรรพบุรุษของเรา เกี่ยวพันกับสิ่งเหล่านี้มาตลอด อาจจะพูดได้ว่าไทยเราเป็นไทยอยู่ทุกวันนี้ ก็ด้วยสิ่งยึดเหนี่ยวทางใจเหล่านี้เอง... จะไม่กล่าวถึงเกราะอ่อน หรือกระจกกันกระสุนกันล่ะ มาว่าเฉพาะของขลังดีกว่า ของเหล่านี้แบ่งออกเป็นหลายประเภท คือ

๑. พระเครื่อง สร้างขึ้นโดยครูบาอาจารย์ต่าง ๆ ผ่านการอธิษฐานจิต เพื่อเป็นเครื่องคุ้มครองแก่ผู้ระลึกถึง ตัวอย่างเช่น พระรอด พระคง พระกริ่งคลองตะเคียน เป็นต้น

๒. เครื่องราง ประกอบขึ้นตามวิธีการที่โบราณาจารย์ท่านถ่ายทอดสืบต่อกันมา และผ่านการพิสูจน์มาแล้วว่าได้ผลจริง เช่น ตะกรุด พิสมร ผ้ายันต์ เป็นต้น

๓. คาถา ถ้อยคำที่เชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์ มีอิทธิฤทธิ์ปกป้องต่อผู้ท่องบ่นจริง ขอให้มีกำลังใจมั่นคงเท่านั้น เช่น คาถาหัวใจหนุมาน คาถามหาชาตรี คาถามงกุฏพระพุทธเจ้า เป็นต้น รอยสักก็จัดอยู่พวกนี้

๔. ว่านยา พืชจากธรรมชาติต่าง ๆ ที่เคี้ยวกินแล้ว ทำให้เนื้อหนังคงทนต่ออาวุธ แต่จะอยู่ชั่วเบาคือ ถ้าปัสสาวะก็หมดฤทธิ์ เช่น ว่านสบู่เลือด ว่านคางคก ว่านสามพันตึง ว่านเฒ่าหนังแห้ง เป็นต้น

๕. ของวิเศษธรรมชาติ เป็นของศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้นเอง ใครมีบุญก็ได้ไป เช่น เหล็กไหล เพชรตาแมว คดไม้ เขี้ยวหมูตัน เขากวางคุด โป่งข่าม เม็ดขนุนทองแดง เป็นต้น

๖. ของที่เป็นไสยดำ เป็นพวกของสกปรกส่วนใหญ่ แต่คนถือมั่นก็คุ้มเขาได้ เช่น อีเป๋อ อิ้น งั่ง เป็นต้น ปกติแล้วคนทั่วไปไม่นิยม แค่ยึดถือกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ... ฯลฯ

จากตัวอย่างที่ยกมาทั้งหมด ของทุกอย่างล้วนมีจุดอ่อน มีวันดับของตนทั้งนั้น ถ้าหมดอายุขัยจริง ๆ ก็ช่วยไม่ได้ หรือเขาหาของแก้ได้ก็เสร็จเหมือนกัน ตัวอย่างคือ หลาวไม้ไผ่ กระสุนดิน เป็นของปราบเซียนชะงัดนัก เหนียวเท่าเหนียวก็ไปไม่รอด แม้แต่เหล็กไหลที่ว่าแน่ ๆ ถ้าโดนกดน้ำหรือรัดคอก็ไปไม่รอดเช่นกัน “หลวงพ่อ” เล่าว่า...

มีอ้ายเสือรายหนึ่ง แขวนพระที่เหนียวสะเด็ดนัก ถูกตำรวจยิงตาย พอลากศพพ้นที่ตรงนั้นมานิดเดียว ยิงเท่าไรก็ไม่ออก ท่านว่าตรงนั้นเป็น “ที่ตาย” ของมันพอดี ของอะไรก็คุ้มไม่ได้ (พระที่เขาแขวนคือพระมเหศวรเศียรกลับ...) ... น้าชายของหลวงพ่อเป็นตำรวจ ควงดาบฟันกับโจรตั้งแต่เช้ายันเพล ลายไปทั้งตัวไม่มีเข้า จังหวะหนึ่งเผลอยกมือขึ้นรับ โดนดาบมือแปไปเลย ท่านว่า “นอกข้อไม่เหนียว” “นอกข้อ” คือจากข้อมือข้อเท้าลงไป ไม่ทราบว่าเพราะอะไร ของขลังทุกชนิดคุ้มไม่ได้ แรก ๆ อาตมาไม่เชื่อ พอเจอกับตัวเองหลายวาระเลยยอมรับว่า “นอกข้อไม่เหนียว” จริง ๆ โดนเมื่อไรได้เรื่องเมื่อนั้น...!

อาตมาโดนหมาฟัดจนมือแปไปเกือบสี่เดือน เข้าแต่บริเวณฝ่ามือสิบเอ็ดเขี้ยวถ้วน ๆ จากข้อมือขึ้นมามีแต่รอยขีดนูน ๆ เท่านั้น ครั้งอื่น ๆ ก็เข้าตรงเอ็นร้อยหวายกับในฝ่ามือ ที่อื่นปวดขัดไปเป็นสิบวัน แต่ไม่มีเข้า...

ของเหล่านี้ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์ แค่เล่าสู่กันฟังเท่านั้น ถ้าหาทางพ้นจากการเกิด แก่ เจ็บ ตายได้ ก็ไม่ต้องหาของขลังกันให้เสียเวลา หรือท่านผู้อ่านว่าไม่จริง...!

๒๗ พฤษภาคม ๒๕๓๓
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ