นอนภาวนา

[ปทิตา]

ฝากคำถามถึงหลวงพ่อค่ะ
๑. ปกติจะนอนภาวนาจนหลับ ตื่นขึ้นมาจะรู้สึกเบาสบาย แต่จะมีบางวันที่รู้สึกตัวขึ้นมาระหว่างนอน เพราะจิตไปจำเรื่องที่อยากจะลืมในอดีต หรือเรื่องน่าอายที่เคยทำไว้ชัดเจนมาก รู้สึกแย่คิดว่าไม่อยากเป็นตัวเรา เกลียดตัวเอง ไม่อยากอยู่แล้ว อยากตาย อยากหลุดไปให้พ้นจากความเป็นตัวเรา ก็จับภาพพระและภาวนา เป็นแบบนี้ตัดไปตัดมาระหว่างภาพในอดีตที่อยากจะลืมกับภาพพระที่พยายามยึดไว้ มันตัดไปมาเร็วมาก ในตาที่หลับเหมือนมีฟ้าแลบตลอดเวลา รู้สึกเครียดและปวดหัวจะตื่นก็ไม่ตื่นจะนอนต่อก็นอนไม่หลับ อาการนี้เกิดจากอะไรแล้วต้องแก้ไขอย่างไรคะ บางวันคือนอนภาวนาแล้วตัวจะร้อนวูบวาบเหมือนเป็นไข้ เป็นเพราะอะไรคะ แต่บางวันจะเพลียมาก ตื่นมาไม่มีแรงเลยค่ะ เกิดจากความเจ็บป่วยของร่างกาย หรือเป็นผลจากการภาวนาคะ

๒. เวลาโกรธแค้น ใจหนูจะอยากดูภาพศพที่มีเลือดสีแดงสด เวลารู้สึกรักคิดถึงใคร ใจหนูจะอยากฟังเพลงหรืออ่านนิยายที่ต้องพลัดพรากกัน พอเศร้าถึงที่สุดความคิดถึงจะคลายลง เวลาหนูมีกามราคะกับคนก็จะมีภาพพระสีทองขึ้นมาให้หนูเห็น เวลาหนูรู้สึกเศร้า ใจหนูจะชอบดูภาพในลำไส้ที่กลวง เมื่อใจคลายความรู้สึกแล้วสมองก็ทื่อไปต่อไม่ได้ค่ะ หนูลองใช้อสุภะแก้ราคะไม่ได้ผล อสุภะหนูต้องใช้คลายโทสะ หนูต้องแก้ไขตรงไหนคะ

๓. เวลาโกรธหนูชอบทำลายสิ่งของ แต่ในขณะนั้นสมองหนูจะคิดว่านี่เรากำลังโกรธอยู่นะ พอมาดูใจ ใจก็บอกว่าไม่ได้รู้สึกเจ็บขนาดที่ร่างกายเป็นสักหน่อย สมองหนูก็กลับมาคิดว่าถ้าร่างกายไม่มีความรู้สึก ทำไมพอโกรธมากระทบแล้วต้องเอาคืนด้วย แล้วสมองหนูก็คิดว่าสมองก็ไม่ได้สั่งให้ทำ ร่างกายทำเอง หนูจะเป็นบ้าแล้วค่ะ เหมือนสมองกับใจหาสาเหตุกันอยู่ว่าโกรธเกิดจากอะไร แต่ร่างกายไปเร็วกว่า เลยทำได้แค่ยืนดูร่างกาย หนูเข้าใจว่าไม่มีสติมาควบคุมร่างกาย ในขณะนั้นหนูเห็นตัวโกรธแต่ไม่รู้วิธีออกจากโกรธ หนูพยายามภาวนาหนูรู้สึกว่ายิ่งโกรธแรงขึ้นค่ะ อาการแยกส่วนแบบนี้จะเกิดเฉพาะเวลาที่โกรธ หนูควรจะแก้ไขอย่างไรคะ

๔. หนูเคยไปฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลมแต่ไม่ผ่าน ยกจิตขึ้นไปแค่ใต้พระจุฬามณีเจดีย์สถานแล้วหล่นหลายรอบมาก เพราะรู้สึกว่าร่างกายสกปรก หลังจากวันนั้นหนูนอนภาวนาแล้วฝันว่าขึ้นไปบนพระนิพพาน พอรู้สึกตัวก็รีบออกมาเพราะร่างกายสกปรก หนูไม่เข้าใจว่าร่างกายสกปรกแล้วทำไมจิตไม่ปล่อย จิตจับร่างกายไว้ทำไม หนูต้องแก้ไขตรงไหนคะ

๕. ช่วงเวลาที่นอนหลับจะมีอาการขยับตัวไม่ได้ ง่วงมากตาจะปิดทั้งๆ ที่นอนหลับตาอยู่ หูอื้อ รู้สึกตัวเป็นกรวยจะถูกดูด หนูพยายามฝืนไม่ปล่อยตัวให้หลับ ฝืนขยับร่างกายเพราะกลัวมาก จิตใต้สำนึกจะสวดว่า "พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ" ขึ้นมาเองแล้วคิดว่าพึ่งอะไรไม่ได้แล้วนอกจากพระรัตนตรัย เคยสวด "พุทโธ" แต่จิตตอนนั้นบอกว่าไม่พอค่ะ สักพักร่างกายจะค่อยๆ คลายจนขยับได้ หนูอยากทราบว่าอาการแบบนี้เป็นเพราะเส้นของร่างกายหรือผีอำคะ

๖. หลานอายุจะ ๓ ขวบ ตอนกลางคืนจะผวาตื่นมาแผดเสียงร้องไห้ ฟาดมือฟาดขาตีไปทั่ว บางคืนร้องไห้ถึง ๒ ชั่วโมง หนูจะสวดมนต์กรวดน้ำให้เจ้าที่ เทวดา พรหม เจ้าเกณฑ์ชะตา และแม่ซื้อที่ดูแลกายสังขารของหลานทุกวัน ให้ช่วยดูแลหลานให้เลี้ยงง่ายอย่าร้องงอแง ในขณะที่หลานร้องไห้หนูก็แผ่บุญให้อีก แต่ทำไมหลานถึงยังร้องไห้คะ หนูเคยคิดว่าขอแค่นี้เอง ทำไมช่วยไม่ได้ จนตอนหลังหนูก็คิดว่าเป็นกรรมของทุกคน ของข้างบ้านด้วย หนูก็ปล่อยวางปล่อยให้หลานร้องต่อไป หนูอยากทราบว่าอาการของหลานเกิดจากอะไร และที่หนูขอให้แม่ซื้อช่วยท่านช่วยได้ไหมคะ

[สุธรรม]

ถาม : ๑. ปกติจะนอนภาวนาจนหลับ ตื่นขึ้นมาจะรู้สึกเบาสบาย แต่จะมีบางวันที่รู้สึกตัวขึ้นมาระหว่างนอน เพราะจิตไปจำเรื่องที่อยากจะลืมในอดีต หรือเรื่องน่าอายที่เคยทำไว้ชัดเจนมาก รู้สึกแย่คิดว่าไม่อยากเป็นตัวเรา เกลียดตัวเอง ไม่อยากอยู่แล้ว อยากตาย อยากหลุดไปให้พ้นจากความเป็นตัวเรา ก็จับภาพพระและภาวนา เป็นแบบนี้ตัดไปตัดมาระหว่างภาพในอดีตที่อยากจะลืมกับภาพพระที่พยายามยึดไว้ มันตัดไปมาเร็วมาก ในตาที่หลับเหมือนมีฟ้าแลบตลอดเวลา รู้สึกเครียดและปวดหัวจะตื่นก็ไม่ตื่น จะนอนต่อก็นอนไม่หลับ อาการนี้เกิดจากอะไรแล้วต้องแก้ไขอย่างไรคะ บางวันคือนอนภาวนาแล้วตัวจะร้อนวูบวาบเหมือนเป็นไข้ เป็นเพราะอะไรคะ แต่บางวันจะเพลียมาก ตื่นมาไม่มีแรงเลยค่ะ เกิดจากความเจ็บป่วยของร่างกาย หรือเป็นผลจากการภาวนาคะ


ตอบ : เกิดจากหลายสาเหตุด้วยกัน ประการแรกคือหลุดไปจากอารมณ์ปัจจุบัน ประการที่สอง กิเลสมารมาแกล้ง วิธีแก้ไขก็คือ ทันทีที่รู้ตัว ให้รีบกลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออก

การที่ภาวนาแล้วตัวร้อนเหมือนเป็นไข้ เกิดจาก ๒ สาเหตุด้วยกัน คือ ๑. ภาวนาแล้วลมหายใจเริ่มละเอียด ทำให้การเผาผลาญในร่างกายดีขึ้น ๒. ขันธมารมาดึงให้เราสนใจเรื่องของร่างกาย จะได้ลืมการภาวนา ส่วนการภาวนาแล้วเพลีย หมดแรง ก็เพราะส่งใจไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องทั้งหลายมากจนเกินไป พยายามอยู่กับลมหายใจเข้าออกให้มากที่สุด ก็จะผ่านพ้นไปได้เอง

[สุธรรม]

ถาม : เวลาโกรธแค้น ใจหนูจะอยากดูภาพศพที่มีเลือดสีแดงสด เวลารู้สึกรักคิดถึงใคร ใจหนูจะอยากฟังเพลงหรืออ่านนิยายที่ต้องพลัดพรากกัน พอเศร้าถึงที่สุดความคิดถึงจะคลายลง เวลาหนูมีกามราคะกับคนก็จะมีภาพพระสีทองขึ้นมาให้หนูเห็น เวลาหนูรู้สึกเศร้า ใจหนูจะชอบดูภาพในลำไส้ที่กลวง เมื่อใจคลายความรู้สึกแล้วสมองก็ทื่อไปต่อไม่ได้ค่ะ หนูลองใช้อสุภะแก้ราคะไม่ได้ผล อสุภะหนูต้องใช้คลายโทสะ หนูต้องแก้ไขตรงไหนคะ ?

ตอบ : รู้ว่าอะไรแก้ได้ก็ใช้แบบนั้น ที่สำคัญต้องไม่ลืมลมหายใจเข้าออก หลุดจากลมหายใจไปเมื่อไร สารพัดอารมณ์จะเกิดกับเราทันที

[สุธรรม]

ถาม : เวลาโกรธหนูชอบทำลายสิ่งของ แต่ในขณะนั้นสมองหนูจะคิดว่านี่เรากำลังโกรธอยู่นะ พอมาดูใจ ใจก็บอกว่าไม่ได้รู้สึกเจ็บขนาดที่ร่างกายเป็นสักหน่อย สมองหนูก็กลับมาคิดว่าถ้าร่างกายไม่มีความรู้สึก ทำไมพอโกรธมากระทบแล้วต้องเอาคืนด้วย แล้วสมองหนูก็คิดว่าสมองก็ไม่ได้สั่งให้ทำ ร่างกายทำเอง หนูจะเป็นบ้าแล้วค่ะ เหมือนสมองกับใจหาสาเหตุกันอยู่ว่าโกรธเกิดจากอะไร แต่ร่างกายไปเร็วกว่า เลยทำได้แค่ยืนดูร่างกาย หนูเข้าใจว่าไม่มีสติมาควบคุมร่างกาย ในขณะนั้นหนูเห็นตัวโกรธแต่ไม่รู้วิธีออกจากโกรธ หนูพยายามภาวนาหนูรู้สึกว่ายิ่งโกรธแรงขึ้นค่ะ อาการแยกส่วนแบบนี้จะเกิดเฉพาะเวลาที่โกรธ หนูควรจะแก้ไขอย่างไรคะ ?

ตอบ : เป็นอาการของสติ สมาธิ ปัญญา ไม่สมดุลกัน ให้แก้ด้วยการจับลมหายใจเข้าออกอย่างเดียว ให้สังเกตว่าเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นทุกครั้ง เพราะว่าเราหลุดไปจากลมหายใจตรงหน้า

[สุธรรม]

ถาม : หนูเคยไปฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลมแต่ไม่ผ่าน ยกจิตขึ้นไปแค่ใต้พระจุฬามณีเจดีย์สถานแล้วหล่นหลายรอบมาก เพราะรู้สึกว่าร่างกายสกปรก หลังจากวันนั้นหนูนอนภาวนาแล้วฝันว่าขึ้นไปบนพระนิพพาน พอรู้สึกตัวก็รีบออกมาเพราะร่างกายสกปรก หนูไม่เข้าใจว่าร่างกายสกปรกแล้วทำไมจิตไม่ปล่อย จิตจับร่างกายไว้ทำไม หนูต้องแก้ไขตรงไหนคะ ?

ตอบ : เมื่อภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวแล้ว ให้หมั่นพิจารณาวิปัสสนาญาณบ่อย ๆ โดยเฉพาะให้เห็นความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ ความไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา ถ้าเห็นชัดเจนและใจเรายอมรับ ต่อไปจะไปไหนก็ไปได้โดยง่าย

[สุธรรม]

ถาม : ช่วงเวลาที่นอนหลับจะมีอาการขยับตัวไม่ได้ ง่วงมากตาจะปิดทั้ง ๆ ที่นอนหลับตาอยู่ หูอื้อ รู้สึกตัวเป็นกรวยจะถูกดูด หนูพยายามฝืนไม่ปล่อยตัวให้หลับ ฝืนขยับร่างกายเพราะกลัวมาก จิตใต้สำนึกจะสวดว่า "พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ" ขึ้นมาเองแล้วคิดว่าพึ่งอะไรไม่ได้แล้วนอกจากพระรัตนตรัย เคยสวด "พุทโธ" แต่จิตตอนนั้นบอกว่าไม่พอค่ะ สักพักร่างกายจะค่อย ๆ คลายจนขยับได้ หนูอยากทราบว่าอาการแบบนี้เป็นเพราะเส้นของร่างกายหรือผีอำคะ ?

ตอบ : เป็นอาการที่จิตเริ่มเป็นฌาน ทำให้จิตกับประสาทร่างกายเริ่มแยกจากกัน จึงควบคุมร่างกายได้ยากหรือไม่ได้เลย ส่วนอาการที่จะถูกดูด คืออาการของจิตที่เริ่มมีกำลังของสมาธิ ก็จะออกไปนอกกายแบบมโนมยิทธิ ถ้าตัดร่างกายได้ก็จะออกไปได้เลย

[สุธรรม]

ถาม : หลานอายุจะ ๓ ขวบ ตอนกลางคืนจะผวาตื่นมาแผดเสียงร้องไห้ ฟาดมือฟาดขาตีไปทั่ว บางคืนร้องไห้ถึง ๒ ชั่วโมง หนูจะสวดมนต์กรวดน้ำให้เจ้าที่ เทวดา พรหม เจ้าเกณฑ์ชะตา และแม่ซื้อที่ดูแลกายสังขารของหลานทุกวัน ให้ช่วยดูแลหลานให้เลี้ยงง่ายอย่าร้องงอแง ในขณะที่หลานร้องไห้หนูก็แผ่บุญให้อีก แต่ทำไมหลานถึงยังร้องไห้คะ หนูเคยคิดว่าขอแค่นี้เอง ทำไมช่วยไม่ได้ จนตอนหลังหนูก็คิดว่าเป็นกรรมของทุกคน ของข้างบ้านด้วย หนูก็ปล่อยวางปล่อยให้หลานร้องต่อไป หนูอยากทราบว่าอาการของหลานเกิดจากอะไร และที่หนูขอให้แม่ซื้อช่วยท่านช่วยได้ไหมคะ ?

ตอบ : ถ้าช่วยได้ก็ไม่เป็นแล้วสิวะ..! ให้ไปหาผ้ายันต์หรือรูปเหรียญท้าวเวสสุวรรณมาให้หลานติดตัวไว้ ก่อนนอนเราก็อาราธนาขอบารมีท่านให้ช่วยสงเคราะห์ ขับไล่สิ่งไม่ดีอย่าให้มารบกวนหลานได้อีก