การใช้มโนมยิทธิ

[นายกาญจน์กัญจน์]

กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพ

๑. ทุกครั้งที่ผมใช้มโนมยิทธิไปกราบพระพุทธเจ้าสมเด็จองค์ปฐมจะเห็นกายท่านใหญ่โตมาก แต่วันหนึ่งผมไปเข้าเฝ้าท่านแล้วเห็นตัวท่านมีขนาดเท่าตัวคนปกติ ผมก็เลยคิดจะย่อตัวลงให้เล็กกว่าท่านเพื่อจะได้ไม่เป็นการปรามาสพระองค์ท่าน

แต่ผมยังคิดไม่ทันจบ ท่านลดพระวรกายลงเหลือเท่าเมล็ดข้าวสาร แล้วมาลอยอยู่ตรงหว่างคิ้วของผม พร้อมมีเสียงว่า "แกจะเอาอย่างไร"

ผมตกใจมาก เลยรีบออกจากสมาธิมานั่งมึน แล้วทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนเข้าสมาธิผมก็สมาทานพระกรรมฐาน ขอให้เห็นตามความเป็นจริงทุกประการแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นใช่มารมาแทรกหรือเปล่าครับ หรือเป็นไปได้ไหมที่องค์พระบรมครูที่พรหมเทวดากราบไหว้บูชา จะลดตัวลงมาหยอกเด็กอย่างผม หากเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแบบนี้อีก ผมควรทำอย่างไรขอรับ

๒. พระบนพระนิพพานด่าว่าเรา อันนี้ผิดปกติไหมครับ บางทีก็ใช้ กู มึง เอ็ง ข้า ในการสื่อกับเรา เป็นเรื่องผิดปกติไหมครับ ซึ่งปกติผมก็ชอบคำสอน-การสอนที่ใช้คำแรงอยู่แล้ว เห็นปกติคนอื่นจะรับสื่อมาแต่เธออย่างนั้น เธออย่างนี้ บางทีก็มาแบบประชด เสียดสี เช่น มารูปงาม ท่านยิ้มแล้วก็สื่อมาว่า "ที่เอ็งตะเกียกตะกาย กระเสือกกระสนอยู่นี่มันสนุกมากไหมลูก"

๓. ผมได้ใช้มโนมยิทธิกราบพระบนพระนิพพาน จนมาถึงวิมานของพระท่านหนึ่ง ใจผมบอกว่าเป็นวิมานของท่าน แต่เวลานี้ท่านยังมีชีวิตอยู่ ยังไม่ละสังขาร ท่านคงไม่อยู่บนวิมานในเวลาทำงานปกติของท่านหรอกกระมัง ผมเลยหันหลังเตรียมกลับ ทันใดนั้นได้ยินเสียงแว่วมาว่า "ใครว่ากูไม่อยู่วะ ?" ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เลยขอเผ่นก่อนครับ จริง ๆ แล้วเราจะเจอพระอรหันต์ที่ยังมีชีวิตอยู่บนวิมานของท่านได้ไหมครับ

๔. ทุกครั้งที่ผมออกแรงมาก เช่น วิ่งแล้วจับภาพพระไปด้วย ภาพพระจะแจ่มใสมาก ยิ่งเหนื่อยแทบขาดใจยิ่งชัดเจน แต่ถ้าผมนั่งจับภาพพระแบบคนอื่นภาพพระจะไม่ค่อยชัด ภาพจะเลือนลาง มืด หรือเป็นเงาสลัว ทำอย่างไรผมจึงจะนั่งจับภาพพระได้ชัดเจนแบบสบายโดยที่ไม่ต้องเหนื่อย เหมือนกับคนอื่นเขาทำกันได้บ้างครับ