มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๑๓

[สุธรรม]

สลัมครับท่าน..บ้านคนจนของสิงคโปร์..!

เป้าหมายต่อไปของพวกเราคือวัดอานันทเมตยาราม ที่อาตมาตั้งใจมาขอข้อมูลพระพุทธศาสนาและวัดไทยในสิงคโปร์ ฮ้งพามุดผ่านบริเวณที่เป็น "สลัม" ของสิงคโปร์ อุแม่จ้าว..ขนาดสลัมยังเป็นตึกแถวอย่างดี หน้าตาดูดีกว่าแฟลตดินแดงบ้านเราตั้งเยอะ แต่คนคงจะอยู่กันแน่นทีเดียว สังเกตจากผ้าผ่อนที่ตากไว้เต็มไปหมด ถึงจะเป็นคนจนแต่มีบ้านที่มั่นคงแบบนี้ถือว่าดีมาก ๆ แล้ว...

[สุธรรม]

บริเวณด้านหน้าศาลาวัดอานันทเมตยาราม

ซอกแซกไปตามซอยจนเวียนหัว แล้วก็โผล่มาที่หน้าประตูวัดอานันทเมตยารามพอดี ฮ้งบอกว่าตั้งแต่ไปปฏิบัติธรรมที่เกาะพระฤๅษี กลับมาก็หาวัดไทยทำบุญ จึงเคยมาที่วัดนี้หลายครั้งแล้ว จัดแจงเลี้ยวรถเข้าประตูวัด เลียบข้างศาลาไปจอดใต้ต้นไม้ที่ดูร่มรื่นทีเดียว...

ลงจากรถมาเจอบริเวณวัดที่ค่อนข้างเงียบ จัดแจงถ่ายรูปกันที่ด้านหน้าของวัดก่อน เสร็จแล้วอาตมาจึงเดินเข้าไปกราบพระด้านใน พระประธานเป็นพระพุทธชินราชจำลอง ลักษณะการตกแต่งสถานที่ถอดแบบมาจากพระอุโบสถวัดเบญจมบพิตรแทบทุกกระเบียดนิ้ว

[สุธรรม]

ขอข้อมูลพระพุทธศาสนาและวัดไทยในสิงคโปร์

กราบพระเสร็จแล้ว อาตมาจึงกราบปฏิสันถารกับพระที่ท่านนั่งรับแขกอยู่บนอาสน์สงฆ์ เรียนท่านว่าอาตมาเป็นอาจารย์พิเศษของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย มาเพื่อขอข้อมูลของวัดไทยในสิงคโปร์ไปสอนพระนิสิต ท่านบอกว่าให้ไปขอได้ที่สำนักงานตรงด้านหน้าศาลาหลังนี้ แล้วท่านหันไปปฏิสันถารกับฮ้ง ป้านุช แม่ป๋อมและเกรซ มีการแจกลูกอมให้ด้วย ไม่ทราบว่าเป็นค่านิยมอะไร เพราะวัดไทยในสิงคโปร์นิยมแจกลูกอมแก่ผู้มาเยือนเป็นปกติ...

[สุธรรม]

พระประธานในสำนักงานวัดอานันทเมตยาราม

อาตมาตรงไปยังสำนักงานของวัด มีโยมผู้หญิงทักทายด้วยภาษาไทย พอทราบวัตถุประสงค์ก็โทรศัพท์ตามพระมหาเดชทวี สุเมธี ป.ธ. ๙ มาคุยด้วย ท่านอาจารย์พระมหาเดชทวีบอกว่า ถ้าต้องการข้อมูลต้องได้รับอนุญาตจากท่านเจ้าอาวาสก่อน อาตมาจึงชวนคุยเรื่องอื่นไปเรื่อย พอทราบว่าท่านมาจากวัดสร้อยทอง อาตมาจึงเรียนถามว่า รู้จักกับพระครูสังฆรักษ์สมบัติ เมธิโกหรือไม่ ? ท่านบอกว่าเป็นลูกศิษย์เรียนบาลีของท่านเอง..! จุดไต้ตำภูเขาอีกแล้วหนอ...

เมื่อเชื่อมสายสัมพันธ์กันได้ อะไรที่เหมือนจะยากก็ดูง่ายขึ้น ท่านอาจารย์พระมหาเดชทวี ช่วยเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์และพิมพ์ข้อมูลมาให้ปึกเบ้อเริ่ม บอกว่าเป็นรายชื่อเจ้าอาวาสและที่อยู่ล่าสุดของวัดไทยในสิงคโปร์ทั้งหมด แล้วแถมรายละเอียดเกี่ยวกับการสร้างวัดมาอีกปึก รวมแล้วเป็นข้อมูล ๓ ชุดด้วยกัน...

[สุธรรม]

สนามบินชางงีของสิงคโปร์ ประดับด้วยกล้วยไม้ไทย..! (ภาพจากอินเตอร์เน็ต)

เมื่อได้ข้อมูลมาเรียบร้อยแล้ว ท่านอาจารย์พระมหาเดชทวีบอกว่า ครั้งหน้าให้มาพักที่วัดนี้เลยก็ได้ อาตมากราบขอบพระคุณในความเมตตา และเรียนท่านว่า ถ้าไปเมืองไทยขอนิมนต์ไปเที่ยวทองผาภูมิบ้าง ถ้าไปไม่ถูกให้พระครูสังฆรักษ์สมบัติพาไปก็ได้ แล้วกราบลามาด้วยความรู้สึกดี ๆ เต็มหัวใจ...

ออกจากวัดอานันทเมตยาราม อาตมาขอฮ้งให้พาไปที่สวนพฤกษศาสตร์สิงคโปร์หน่อย อยากรู้ว่ากล้วยไม้ของไทยแท้ ๆ ทำไมสิงคโปร์เอาไปทำจนดังในระดับโลกได้ ฮ้งบอกว่ายังไม่เคยไปดูเหมือนกัน ว่าแล้วก็พามุดออกจากซอกเล็กซอกน้อย ตรงไปยังสวนพฤกษศาสตร์ทันที ตอนแรกอาตมาคิดว่าสวนแบบนี้น่าจะอยู่ไกลไปนอกเมือง ที่ไหนได้..เล่นอยู่ใจกลางเมืองเลยแหละ...

[สุธรรม]

ด้านนี้จัดเป็นสวนไม้ในร่ม มีน้ำตกอยู่ด้วย

คุณนายชารอนพารถวิ่งจนมาถึงพื้นที่ลักษณะเป็นภูเขามีป่าทึบ แล้ววิ่งอ้อมเนินเขาขึ้นไป เจอเจ้าหน้าที่กำลังซ่อมทางกันอยู่ทำเอารถติดพอสมควร ไปถึงหน้าสวนพฤกษศาสตร์ก็วิ่งผ่านประตูเข้าไปเลย วนเข้าไปจนมาจอดตรงหน้าสวนด้านใน...

ฮ้งปล่อยพวกเราลงที่ตรงนี้แล้วนำรถไปหาที่จอด อาตมาเดินตรงดิ่งเข้าไปด้านในที่เขาจัดเป็นสวนปาล์ม มีร้านอาหารอยู่ด้านข้างด้วย ด้านในสุดเขาทำเป็นน้ำตก บรรยากาศร่มรื่นน่านั่งเล่นมาก มีนักท่องเที่ยวเดินไขว่ไปหมด อาตมาถ่ายรูปน้ำตกแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ...

[สุธรรม]

แผ่นป้ายนิทรรศการที่ติดไว้ในห้องน้ำ

ผ่านต้นปาล์มที่ขึ้นอยู่ข้างลำธารเล็ก ๆ มีนกเอี้ยงสาลิกา ๒ ตัว กำลังลงอาบน้ำกันอย่างสนุกสนาน เดินเข้าไปใกล้ก็ไม่หนีเสียด้วย อาตมากำลังยกกล้องจะถ่ายรูปเอาไว้ ก็พอดีมีเด็กผู้หญิงวิ่งเข้าใส่หมายจะจับ ทำเอานกบินเตลิดไปเลย อาตมาได้แต่ทำตาปริบ ๆ ขณะที่ยายหนูหัวเราะชอบใจ หันไปตะโกนบอกแม่ว่าเดี๋ยวจะจับมาให้ได้..!

เลี้ยวเข้าห้องสุขาชาย เป็นเรื่องปกติของพระที่จะต้องนั่งปัสสาวะ จึงต้องเข้าห้องเหมือนจะถ่ายหนักทุกที แต่ก็ทำให้เห็นว่า แม้แต่ในห้องน้ำเขาก็มีรูปต้นไม้ดอกไม้ต่าง ๆ พร้อมรายละเอียดติดเอาไว้ ซ้ำยังมีรางวัลให้คนที่ตามหาต้นไม้เหล่านั้นเจอครบทุกชนิดอีกด้วย...

[สุธรรม]

นางไม้ครับ..แฮ่ ๆ..!

ออกจากห้องน้ำมาสมทบกับคณะ แล้วเดินตามป้ายที่บอกทางไปสวนกล้วยไม้ ผ่านพื้นที่ป่าซึ่งตกแต่งเป็นป่าดิบเขาหรือป่าดิบแล้ง อาตมาถ่ายรูปให้บรรดา "นางไม้" ไปหลายรูป จนฮ้งตามมาทันจึงเดินไปด้วยกัน ทางขวามือเป็นสนามหญ้าลาดลงไปเหมือนหุบเขา ตรงกลางมีสิ่งก่อสร้างเหมือนกับเป็นหัวเรือเดินทะเลอยู่ในสระน้ำด้วย...

[สุธรรม]

อ่านหนังสือกลางแดดแบบมีความสุขมาก..!

อาตมาเดินลงเนินไปในสนามหญ้า ตรงไปยังหัวเรือที่เห็น ผ่านหญิงสาววัยรุ่นนางหนึ่ง ที่นั่งกลางแสงแดดจ้าอ่านหนังสือแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว ตอนนี้ยังไม่เป็นไรหรอกยายหนู แก่ตัวมากกว่านี้เมื่อไร จะต้องมีปัญหาเรื่องสายตาแบบมโหฬารแน่ ๆ...

[สุธรรม]

หลังน้ำตกนี้คือแถวคนที่เข้าคิวซื้อบัตรเข้าชมสวนกล้วยไม้

ปรากฏว่าหัวเรือเดินทะเลที่เห็น ที่แท้เป็นเวทีสำหรับแสดงดนตรี ซึ่งตอนนี้ว่างเปล่าโล่งโถง อาตมาถ่ายรูปไว้แล้วเดินย้อนกลับมาหาพรรคพวก ตรงไปยังสวนกล้วยไม้ที่เป็นจุดหมาย ไปถึงปรากฏว่ามีคนเข้าแถวซื้อบัตรเพื่อเข้าชมกันยาวทีเดียว...

[สุธรรม]

ไม่ต้องเข้าดูก็ได้ ถ่ายรูปกันด้านหน้าก็พอแล้ว..!

แม่ป๋อมบอกว่าข้างในไม่ได้สวยไปกว่าบ้านเราหรอก แต่เขาจัดกล้วยไม้ต่างๆ มารวมกันไว้ในที่เดียว ทำให้นักท่องเที่ยวอยากจะเห็น ประกอบกับแรงโฆษณาจึงดังขึ้นมา อาตมาทราบดังนั้นจึงขอให้ทุกคนประหยัดค่าชมคนละ ๑๐ เหรียญสิงคโปร์ เอาแค่ถ่ายรูปกันตรงหน้าทางเข้าเป็นที่ระลึกก็พอ รอกลับไปดูของสวยในงานแสดงกล้วยไม้บ้านเราดีกว่า...

[สุธรรม]

เจ้าตัวนี้มีหวังได้ไปเกิดใหม่เร็ว ๆ นี้แหละ..!

ถ่ายรูปเสร็จอาตมาเดินไปตามถนนด้านขวา ซึ่งเท่ากับเดินวนอ้อมรอบเวทีดนตรีนั่นเอง คนอื่น ๆ ก็เดินตามไปเป็นพรวน ทำเอาเจ้าหน้าที่ขายตั๋วมองตามแบบงง ๆ คงสงสัยว่าทำไมเป็ดที่ต้มสุกแล้วยังบินหนีไปได้..!? กว่าจะหายงงพวกเราก็ไปไกลลิบแล้ว..!

ต้นไม้บริเวณนี้ส่วนใหญ่เป็นต้นตาลฟ้า เหลาชะโอน หมากผู้หมากเมีย มะพร้าว ตลอดจนหวายตะค้า มีแมวสามสีนอนหมอบอยู่ใต้ต้นอโศก จ้องเขม็งไปที่นกกวัก (ไก่นา) เจ้านกก็ยังคงหากินอยู่บนสนามหญ้าแบบทองไม่รู้ร้อน อาตมาเดินไปถ่ายรูปจนใกล้ก็ไม่หนี มีหวังได้ไปเกิดใหม่เร็ว ๆ นี้แหละ..!

[สุธรรม]

บรรยากาศรอบสระน้ำ

สระน้ำแห่งนี้ไม่ใหญ่แต่ยาวทีเดียว พวกเราเดินตามทางคอนกรีตที่เลาะเลียบไปตามขอบสระ บริเวณน้ำตื้นมีต้นไม้น้ำขึ้นอยู่หลายชนิด ที่คุ้นตาก็มีต้นเหงือกปลาหมอ ผักหนาม สันตะวา ปลาช่อนวัยรุ่นตัวเท่าข้อมือค่อยโผล่มาฮุบฟองอากาศ แล้วดำดิ่งหายลับตาไป...

ใต้ต้นหลิวมีเก้าอี้ให้นั่งรับลมริมสระน้ำ บางตัวมีหนุ่มสาวนั่งแนบชิดชมวิวกันอยู่ นกพิราบหลายตัวหากินอยู่บนพื้น ตัวผู้พองคอที่มีขนสีรุ้งอวดตัวเมีย เห็นคนเดินมาจะเหยียบแล้วค่อยเดินหลบแบบเสียไม่ได้ ถ้าอยู่บ้านเราคงโดนทอดกรอบไปแล้ว..!

[สุธรรม]

ต้นไม้ใหญ่แถวนี้น่าจะขึ้นเองตามธรรมชาติ

ทางเดินเป็นเนินสูงขึ้นไปเรื่อย บริเวณนี้เป็นป่าดิบเขา มีต้นไม้ใหญ่ขนาดโตเป็นโอบหลายต้น ดูแล้วน่าจะเป็นของดั้งเดิม ไม่ใช่ล้อมมาปลูกแล้วโดนลมพัดล้มง่าย ๆ แบบบ้านเรา อาตมาถามฮ้งว่าจอดรถไว้ด้านไหน ? คุณนายฮ้งทำท่ามึนตึ๊บ แล้วชี้ข้ามป่าข้ามเขาไป บอกว่าน่าจะเป็นฝั่งโน้น เวรกรรมละงานนี้..ไม่รู้ว่าต้องเดินอ้อมโลกไปอีกไกลเท่าไร ?

[สุธรรม]

มั่วถูก..ไม่ยักหลง ฮ่า..ฮ่า..!

พอเห็นมีทางเดินเล็ก ๆ ลัดขึ้นเนินได้ อาตมาก็เลี้ยวขึ้นไปทันที เล่นเอาคนอื่น ๆ ต้องตะกายขึ้นเนินตามกันเป็นแถว ทางเดินพาลัดผ่านป่าที่ไม่ทึบนัก ขึ้นลงไปตามเนินอีก ๒ ลูก ก็มาเจอทางเดินใหญ่ที่เป็นซุ้มอุโมงค์ไม้เถา โผล่ออกมาจากอุโมงค์ก็เจอตัวอาคาร ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นร้านอาหารหรือสำนักงาน พวกเราหยุดถ่ายรูปกันตรงหน้าอุโมงค์นี้เอง...

[สุธรรม]

ถ้าอยู่ภาคอีสาน ถึงขึ้นต้นไม้ก็ไม่รอดหรอก..!

เดินต่อมาอีกหน่อยก็มาถึงลานต้นปาล์มที่มีน้ำตก ฮ้งซึ่งจำทางได้แล้วก็พาเลี้ยวซ้ายไปหาลานจอดรถ บรรดาสาว ๆ เรียกร้องหาห้องน้ำ อาตมาจึงฉวยโอกาสที่ยืนรอ ถ่ายรูปดอกไม้ไปหลายรูป กำลังเพลิน ๆ เจ้านกสาลิกาที่ไม่รู้ว่าใช่คู่ที่เล่นน้ำหรือเปล่า ? ก็มุดพุ่มดอกไม้โผล่มาตรงหน้าพอดี ทำเอากิ้งก่าหัวแดงที่เกาะอยู่ใกล้ ๆ รีบเผ่นขึ้นต้นไม้ไว้ก่อน...

[สุธรรม]

ลงเนินจากสวนพฤกษศาสตร์ก็หาอะไรเล่นสนุก ๆ ไปด้วย

เมื่อทุกคนขึ้นรถแล้ว คุณนายชารอนก็นำรถออกจากลานจอด ไม่ต้องเสียเวลาไปยื่นบัตรจ่ายเงินอะไรทั้งนั้น เพราะระบบอัตโนมัติตัดเงินจากกล่องหน้ารถไปแล้ว พอรถเคลื่อนตัวเสียงเตือนให้คาดเข็มขัดนิรภัยก็ดังขึ้น อาตมาดึงเข็มขัดมาคาดพลางถามทุกคนว่า "อยากเห็นตอนที่ไม่คาดเข็มขัดแล้วระบบไม่ร้องเตือนกันบ้างไหม ?"

มัวแต่สงสัยกันอยู่ว่าทำอย่างนั้นได้ด้วยหรือ ? อาตมาก็เลยถอดเข็มขัดให้ดู เจ้าระบบนิสัยดีก็ไม่เห็นจะร้องสักแอะ ฮ้งทำหน้าแบบว่า "เป็นไปไม่ได้" แต่แม่ป๋อมตั้งข้อสังเกตว่า อาจจะเป็นเพราะอาตมายกก้นขึ้นจากเบาะ ระบบถึงไม่เตือนเพราะไม่มีน้ำหนักกดทับ อาตมาจึงขอให้ฮ้งถอดเข็มขัดด้านคนขับออกบ้าง ก็ไม่เห็นระบบจะร้องเตือนอะไรเลย เล่นเอาคุณนายฮ้งทำหน้าไม่ค่อยดี คิดว่าอาตมาทำรถป้ายแดงของเธอเจ๊งกระบ๊งไปแล้ว..!

[สุธรรม]

วัดนี้อยู่บนเนินเขาที่ไม่สูงนัก (ภาพจากอินเตอร์เน็ต)

เล่นสนุกกันพอให้หายง่วง อาตมาก็ต้องรีบดึงเข็มขัดมาคาดใหม่ เพราะกำลังจะผ่านเครื่องเก็บเงินทางด่วนแล้ว ขืนโดนตรวจเจอเข้า นอกจากหักเงินแล้วคนขับยังโดนตัดแต้มอีกด้วย คุณนายชารอนบอกว่า จะพาไปชมวัด Kong Meng San Phor Kark See Monastery ที่มีพระพุทธรูปใหญ่ที่สุดของสิงคโปร์...

นึกว่าคุณนายของเราเก่ง ไปที่ไหนก็รู้จักไปหมด ที่แท้คุณเธอคีย์ข้อมูลเข้าเครื่องจีพีเอส แล้วเครื่องก็นำทางไปให้เอง มุดเข้าซอกเล็กซอยน้อย จนมาออกถนนสายหลัก ไต่ขึ้นเนินที่สูงไม่น้อยทีเดียว แสดงว่าชื่อคงเม้งซาน (ขุนเขาสุญตา) ไม่ได้ตั้งชื่อเล่น ๆ แต่อยู่บนเขาจริง ๆ...

[สุธรรม]

อาคารมหึมาหลังนี้แหละ ที่คุณนายชารอนพาเข้าไป (ภาพจากอินเตอร์เน็ต)

เลี้ยวขวาเข้าไปตรงหน้าอาคารหลังมหึมา คุณนายฮ้งเสียบหัวรถเข้าไปที่ซอกข้างอาคารกับกำแพง ซึ่งปกติไม่น่าจะเป็นที่จอดรถ แล้วก็จริงอย่างว่า เพราะมองไปเห็นห้องน้ำเรียงเป็นตับเลย กำแพงช่วงนี้มีต้นตีนตุ๊กแกเลื้อยคลุมไปครึ่งหนึ่งแล้ว...

มากับเจ้าถิ่นก็ดีแบบนี้แหละ คุณนายฮ้งพาเดินเข้าประตูกระจกของอาคารใหญ่ แล้วกดลิฟท์พาพวกเราขึ้นไปชั้นบน พอเดินออกจากลิฟท์มาทุกคนก็รู้สึกว่าตัวเล็กไปถนัดใจเลย เพราะตรงหน้าเป็นห้องโถงมหึมา ที่มีหลังคาทรงโค้งเหมือนสถานีรถไฟหัวลำโพง แต่มุงด้วยวัสดุเหมือนแผ่นเมตัลชีท ลดหลั่นขึ้นไปเป็นสี่ชั้นด้วยกัน...

[สุธรรม]

พระประธานองค์ใหญ่ในมหาวิหาร (ภาพจากอินเตอร์เน็ต)

ตรงกลางห้องโถงมีพระประธานองค์ใหญ่ หน้าตักประมาณ ๒๐ ศอก เป็นพระศรีศากยมุนีปางสมาธิ ประทับนั่งอยู่บนปัทมบัลลังก์ สองข้างองค์พระประธานเป็นห้องขนาบอยู่ แต่ก็ไม่ได้ใกล้องค์พระจนรู้สึกว่าคับแคบ กลับรู้สึกถึงความมั่นคงแข็งแรงแทน...

ข้างหน้าพระประธานมีแท่นเป็นเวทีใหญ่ คลุมผ้าสีชมพูเย็บระบายประณีตมาก นอกจากตั้งเครื่องบูชาที่กลายเป็นเล็กกระจิ๋วหลิวเมื่อเทียบกับองค์พระแล้ว ไม่ทราบว่าเขาได้ใช้เวทีนี้ในประโยชน์อื่นอีกหรือไม่ ? สองฟากห้องเป็นหน้าต่างกระจกกรอบสีแดง ให้แสงสว่างดีมากจนไม่ต้องเปิดไฟข้างในเลย...