ถูกบังคับให้เป็นหมอ

[โอรส]

ถาม : เวลาจะเข้าไปร้องเพลงคาราโอเกะ พอย่างเท้าเข้าไปเสียงหายกลายเป็นเสียงเหมือนเป็ด พอก้าวเท้าออกไปเสียงกลับดีเหมือนเดิม ?
ตอบ : ถ้าท่านไม่ทำอย่างนั้นเดี๋ยวจะเสียเวลาไปเยอะ แทนที่จะเอาเวลามานั่งศึกษาเรื่องช่วยคน ดันเอาไปร้องคาราโอเกะ เรื่องของพระ เรื่องของเทวดา เราขัดความประสงค์ของท่านไม่ได้หรอก

ถาม : ท่านควบคุมเราได้ขนาดนี้เลยหรือคะ ?
ตอบ : จริง ๆ ไม่ได้ควบคุมหรอก เป็นเรื่องที่ควรจะทำ ในเมื่อเราเหลวไหลท่านก็เอาเสียหน่อย ของเราเองอย่างกับตุ๊กตาที่ท่านชักใยเอา แบบเดียวกับหุ่นกระบอก

ท่านจะบงการให้เราทำอะไรที่ไหน เมื่อไรก็ได้ เพียงแต่ว่าส่วนใหญ่ท่านจะยอมรับในกฎของกรรม ทำไปเถอะ ถ้าไม่มีอะไรเกี่ยวเนื่องกันมาจริง ๆ ท่านไม่มายุ่งกับเราหรอก

ถาม : ท่านบอกว่าเราไปรับปากท่าน แล้วไม่ทำตามที่สัญญา ?
ตอบ : นั่นแสดงว่าผิดสัจจะเอง โดนแค่นั้นก็บุญมากแล้ว

ถาม : ก็รีบรับวันรุ่งขึ้นเลยค่ะ ทีนี้ไม่ทราบว่าต้องอยู่ในการควบคุมของท่านอีกนานไหมคะ ?
ตอบ : ก็จนกว่าเราจะชำนาญแบบท่าน คือ ๑ โยชน์รอบบ้าน ถ้ามีสิ่งที่ทำยาไม่ได้ท่านถึงจะปล่อยเรา

ถาม : ท่านบอกให้ไปเรียนสมุนไพรที่กระทรวงสาธารณสุข เรียนเวชกรรมค่ะ ?
ตอบ : โน่น..ไปศึกษากับพี่มุกดาโน่น ตำราเพียบเลย ไม่รู้ว่าจะสอบปีนี้หรือปีหน้า นั่นเรียนเวชกรรมเหมือนกัน

ถาม : ท่านบอกว่าให้เรียนจนกว่าจะได้ใบรับรองแพทย์ ?
ตอบ : ท่านต้องการในจุดที่ว่า ถ้ากฎหมายเขาจะเล่นงานเรา เขาจะทำอะไรเราไม่ได้ เพราะว่าของเราผ่านมาจริง ๆ ถึงเวลามีสิทธิ์ที่จะจ่ายยาได้

ไม่อย่างนั้นจะโดนแบบหมอน้อย นั่นเขาจ่ายยารักษาโรคเอดส์ ปรากฏว่าไม่มีใบประกอบโรคศิลป์ เสร็จ..ในแง่กฎหมายคุณผิดเต็ม ๆ อยู่แล้ว

[โอรส]

ถาม : เหมือนโดนควบคุมตัวอย่างไรไม่รู้ค่ะ รู้สึกแปลก ๆ ท่านดุจริง ๆ เลยค่ะ พูดคำไหนคำนั้น ?
ตอบ : ไม่แปลกหรอก คนจริง ไม่ใช่ดุ โดยเฉพาะ ท่านหมอชีวก ท่านเป็นพระอรหันต์ ไม่ใช่เทวดาธรรมดา

พอพระพุทธเจ้าปรินิพพาน ท่านก็คิดว่าหน้าที่ซึ่งท่านจะทำไม่มีแล้ว คนไม่มีหน้าที่แล้วนี่น่ากลัวไหม ? มีแต่พระอรหันต์เท่านั้นนะที่ไม่มีหน้าที่แล้ว ใจท่านปล่อยวางได้ขนาดนั้น

ท่านเดินเข้าป่าไปเลย เจอถ้ำ ๆ หนึ่งก็นอนเขลงรอตายตรงนั้นแหละ อยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ เสร็จแล้วร่างกายก็แย่ลง ๆ ท่านไม่ได้กินอะไรเลยนี่ นอนอย่างเดียว แล้วอยู่ ๆ ก็ได้ยินเหมือนกับฟ้าผ่าลงมาพร้อมกับพระพุทธเจ้าเสด็จ

พระพุทธเจ้าท่านถามในลักษณะว่า "ห่วงร่างกายไหม ?"
ท่านบอก "ท่านไม่ห่วงแล้ว พร้อมที่จะตาย"

ลักษณะแบบนี้ก็ไปที่เดียวคือพระนิพพาน ตรงนี้ไม่มีในตำรา ไม่ต้องไปค้นหาประวัติท่านหรอก ยกเว้นว่าพวกเราจะเอาคำพูดนี้ไปเขียนต่อ


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔