ปกิณกธรรมช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม วันนวมินทรมหาราช วันที่ ๑๑ - ๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๘

[เถรี]

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันเสาร์ที่ ๑๑ ตุลาคม ๒๕๖๘

การเจ็บไข้ได้ป่วยมีสารพัดสาเหตุ สำคัญที่สุดก็คือสร้างกรรมเก่าไว้ในอดีต โดยเฉพาะเศษกรรมปาณาติบาต ทำให้ชาตินี้เกิดมาเจ็บไข้ได้ป่วย ประการต่อไปก็คือแก่ พอร่างกายแก่ เรี่ยวแรงในการต้านทานโรคก็มีน้อยลง ทำให้โรคภัยไข้เจ็บกำเริบได้ง่ายขึ้น สาเหตุหลัก ๆ มีอยู่แค่นี้

ส่วนอื่นเป็นแค่ส่วนประกอบเท่านั้น ประเภทว่า พักผ่อนไม่เพียงพอ คลุกคลีกับคนป่วย กินอาหารไม่ครบหมู่..อย่าไปเชื่อเขา อาตมภาพเห็นรุ่นพ่อรุ่นปู่ซดแต่ข้าวต้มกับน้ำเกลือ ก็เห็นแข็งแรงพอกับควาย..! ไหนบอกว่าต้องกินอาหารครบ ๕ หมู่..?!

คนจีนรุ่นนั้นส่วนใหญ่มารับจ้างเป็นกรรมกรแบกหาม อาหารหลักก็คือข้าวต้ม กินข้าวสวยไม่ได้เพราะว่าเปลือง กินข้าวต้มอย่างไร..? ก็หาอะไรพอเค็ม ๆ กินกับข้าวต้มได้ ก็เอากรวดคั่วน้ำเกลือ ถึงเวลาก็ดูด ๆ ให้รู้สึกว่ามีเค็มหน่อย แล้วก็ซดข้าวต้มตามเข้าไป กินเพื่ออยู่

แต่ละคนอาบเหงื่อต่างน้ำ ผอมจนซี่โครงขึ้นกันระนาว หาเงินส่งกลับบ้านที่เมืองจีน โคตรแข็งแรงเลย โดยเฉพาะพวกจับกังแบกข้าวสาร พอถึงเวลาเดินผ่านหัวหน้างานก็เอาไม้ติ้วแหลม ๆ เสียบไว้ที่กระสอบ พอตัวเองแบกไปถึงที่ อย่างเช่นว่าขึ้นที่โกดังหรือว่าแบกลงเรือ ก่อนจะทิ้งกระสอบลง ก็ชักไม้ติ้วออก เก็บรวบรวมไว้ ถึงเวลาหมดงานหรือเวลาหมดวัน ก็เอาไม้ติ้วไปให้ผู้จัดการเขานับ แล้วก็จ่ายเงินให้ตามนั้น เกิดไม่ทันก็ไม่ได้เห็นกันสินะ

[เถรี]

โดยเฉพาะการแบกข้าวสารขึ้นเรือ แบกข้าวสารลงจากเรือ เป็นไม้กระดานแผ่นเดียวพาดแล้วกระสอบน้ำหนักเป็น ๑๐๐ กิโลกรัม เดินทีไม้ก็อ่อนยวบ ยวบ ๆ ตามไป พลาดมีสิทธิ์ตาย เพราะโดนกระสอบหนักเป็น ๑๐๐ กิโลกรัมทับลงไป มาเจอเด็กรุ่นหลังแค่ ๕๐ กิโลกรัมก็แบกไม่ขึ้นแล้ว..! อาตมาตอนช่วงวัยรุ่น ข้าวสาร ๑๐๐ กิโลกรัมนี่สบายมาก ไม่รู้สึกหนักเสียด้วยซ้ำไป

คราวนี้เราปฏิบัติธรรมถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร วันนี้ พรุ่งนี้ และก็มะรืน คราวนี้เวลาที่พวกเรารอส่วนใหญ่คือการปฏิบัติธรรมช่วงเช้ามืด ซึ่งงวดนี้อาตมภาพน่าจะนำไม่ไหว เพราะว่าไม่มีเสียง

การใช้เสียงดังอย่างที่ได้ยินตอนนี้ ก็ต้องอาศัยเรี่ยวแรงเยอะหน่อย ก็จะเหนื่อยง่าย หายใจไม่ทัน ถ้ารู้ว่าแก่แล้วแย่ขนาดนี้ ก็ว่าจะไม่แก่แล้วนะ แต่ดันหลวมตัวแก่ไปซะแล้ว..! พอป่วยแต่ละทีก็ฟื้นยาก สมัยก่อนป่วย ๆ ก็ทำงานไปได้เรื่อยเปื่อย สมัยนี้ป่วยแล้วต้องนอนพัก เขาบอกว่า สัพเพ สังขารา อนิจจา สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง

เดี๋ยวพวกเราบวชเนกขัมมะ แล้วเข้าสู่การปฏิบัติธรรมกัน