ใต้ฟ้าอิระวดี ตอนที่ ๑๓

[คิมหันต์]

อาตมาอยากหลับบ้าง แต่จะหลับตาลงไปได้อย่างไร..? ในเมื่อยอดโชเฟอร์ของเราหมากหมด ทำท่าจะวูบตามไปด้วย บิดแล้วบิดอีก โยกแล้วโยกอีกก็ยังไม่ดีขึ้น “จะรอดไหมครับหลวงปู่...?” “รอดซิ... ถามได้...” ถึงหลวงปู่จะยืนยันอย่างไร อาตมาก็หายอมประมาทไม่ ส่งใจไปเกาะพระนิพพาน ปลอดภัยเอาไว้ก่อนดีกว่า..!

พ้นเมืองโอกะไป โซยุนท์ก็ยอมแพ้ จอดรถปูเสื่อพักกันอย่างเป็นทางการเลย ทั้งพระทั้งโยมลงไปหาที่ถ่ายทุกข์ และเปลี่ยนอิริยาบถกันตามอัธยาศัย นี่ถ้าหายาบ้าง่าย ๆ แบบเมืองไทย รับรองว่าอาจารย์จิตของเราโดนวางยาชนิดหลับไม่ลง ๓ วัน ๓ คืนแน่ ๆ พักกันจนพอเพียงแล้วไปต่อ อากาศร้อนเต้นเป็นสายระยิบระยับไปหมด…

หมาก..ยาเสพติดของโซยุนท์ ยอดโชเฟอร์

ผ่านเมืองตงเส่ เมืองซายาวดี ตรงนี้มีโรงงานกระเบื้องเคลือบผลิตพวกจานชามเซรามิก เอาอีกแล้ว เอาแป๊บน้ำมาทำเสาไฟฟ้าอีกแล้ว พ้นเมืองแล็บบาดาเข้าสู่เมืองมินละ ด่านบุญยังมากมายตลอดทาง น่าชมกำลังใจของพวกเขา แดดเปรี้ยง ๆ หัวจะแตกแท้ ๆ เขายืนเรี่ยไรกันชนิดไม่สะทกสะท้านเอาเลย..!

[คิมหันต์]

เมืองจู้เปี่ยงเก้า จำง่าย ๆ ว่าถ้าเป็นภาษาจีนเขาหมายถึง “เจ้านายกลายเป็นหมา” เมืองซีโกก็เมืองแตงโม โรงเรียนกำลังเลิก จักรยานเต็มแน่นไปทั้งถนน ตั้งแต่มาพม่าเจอจักรยานเป็นแสนคันแล้วกระมัง ? เกวียนเทียมวัวหลายหมื่นเล่ม เกวียนเทียมควายสามเล่ม รถม้าหลายพันคัน และเจอรถเบ๊นซ์เก่า ๆ คันเดียวในเมืองย่างกุ้ง..!

พักฉันน้ำที่เมืองนัตตะลีน นั่งรถจนตูดระบม ขนาดมาหลวม ๆ ยังแย่อย่างนี้ ถ้ายัดกันมาเต็มที่แบบคันอื่นที่เห็น มันจะขนาดไหนหนอ ? ได้น้ำได้ท่าเข้าอาจารย์จิตแกชักตาสว่าง ทำท่าจะเหยียบชดเชยให้ พอดีเข้าเมืองเปาเต่ นักเรียนมากจนต้องค่อย ๆ คลานตามแถวเด็กไป แทนที่จะเร็วขึ้นดันกลายเป็นช้าลง...

เกวียน พาหนะยอดฮิตในพม่า

เมืองนี้มีคุกอยู่ริมถนน มีตลาดนัดวัวควายด้วย แต่ไม่เห็นมีใครเอาวัวควายมาขายเลย ชาวบ้านต้องอาศัยวัวควายในการดำรงชีพ ถ้าไม่จำเป็นสุดขีด คงไม่มีใครยอมขายเพื่อนผู้มีคุณอย่างแน่นอน เห็นมีแต่เลี้ยงกันจนอ้วนกลมไปซะทุกตัว มีหลายต่อหลายตัวที่หุ่นงาม ชนิดเป็นพระโคแรกนาขวัญบ้านเราได้อย่างสบายเลย...

สองข้างถนนในเมืองแตกง (เนินหิน) มีต้นจามจุรีใหญ่ร่มรื่นน่าดูมาก แถมมีต้นตาลสูงลิบลิ่วขึ้นเรียงรายอีกด้วย สิ่งที่เหมือนกับทุกเมืองคือ มีหม้อน้ำดื่มตั้งไว้หน้าบ้าน ใครผ่านไปผ่านมา จะได้อาศัยดื่มกินคลายร้อนคลายเหนื่อย บ่อน้ำก็เช่นกัน ทุกบ่อจะขุดไว้นอกรั้วบ้าน เพื่อให้ผู้ที่ไม่มีบ่อน้ำมาอาศัยตักไปใช้ได้เลย...

[คิมหันต์]

ชุยตอง (เขาทอง) เป็นเมืองทองสมชื่อ ดูไกล ๆ เห็นเขาตั้งแท่นขุดเจาะน้ำมันระเกะระกะไปหมด เหมือนกับบ้านเราขุดบ่อน้ำบาดาล ดูดเอาน้ำมันอัดลงท่อส่งไปกลั่นที่เมืองมินบูโน่น น้ำมันบ้านเขาถึงได้ถูกกว่าบ้านเรามากมาย มีโรงทอผ้าขนาดใหญ่กับโกดังเก็บข้าวเปลือกขนาดมโหฬาร คงจะรวบรวมข้าวเพื่อส่งออกนอกเป็นแน่…

สะพานข้ามแม่น้ำอิระวดี จากเมืองแปรไปเมืองปานเตา

ถึงแล้วเมืองแปร ๑๗๕ ไมล์จากเมืองย่างกุ้ง นั่งรถตั้งห้าชั่วโมงครึ่ง ตัวเมืองตั้งอยู่ริมแม่น้ำอิระวดี มีสะพานใหม่เอี่ยมทอดข้ามไปเมืองปานเตาที่อยู่คนละฝั่งกัน กลางเมืองมีอนุสาวรีย์นายพลอ่องซาน วีรบุรุษของพม่าตั้งตระหง่านอยู่ ยอดโชเฟอร์พารถเลี้ยวขวามายังวัดพะยาจี (หลวงพ่อโต) โอ้โฮ…นั่นมันสะพานโกลเด้นเกตของอเมริกาหรือไร..!?

[คิมหันต์]

สูงลิบลิ่วขึ้นไป ๑๔๔ ฟุต คือลิฟท์คู่สำหรับขึ้นไปไหว้พระมหาเจดีย์สแวซานดอพะยาจี พระเจดีย์ประจำเมืองแปร เขาเก็บค่าลิฟท์คนละ ๒ จั๊ต ดูแล้วไม่น่าคุ้มกับการลงทุนสร้างลิฟท์มหึมาอย่างนี้ แต่ดูจากคนที่แออัดยัดเยียดกันมามืดฟ้ามัวดิน ต้องต่อคิวขึ้นลิฟท์กันยาวเป็นกิโลแล้ว มันก็น่าจะคุ้มกันอยู่ เหตุที่คนมากันขนาดนี้ เพราะพระมหาเจดีย์นี้บรรจุพระทันตธาตุ ที่ได้มาจากลังกาตั้งแต่ปี จ.ศ.๑๒๖๑…

ลิฟท์คู่ขึ้นพระเจดีย์

กราบถวายบูชาแล้วออกเดินชมความงามของพระมหาเจดีย์ มีช่อดอกไม้ทองขนาดใหญ่กว่าตัวคนตั้งบูชาอยู่โดยรอบ ช่วงบนช่อดอกไม้เป็นซุ้มบรรจุพระพุทธรูปขนาดหน้าตักประมาณ ๓๐ นิ้ว เป็นร้อย ๆ องค์ เดินเล็งกันจนตาเหล่ กว่าจะพบองค์ที่ท่านนาวินบอกว่าต่างจากองค์อื่น คือพระหัตถ์ที่พาดบนพระชานุเป็นข้างซ้าย ไม่เหมือนองค์อื่นที่เป็นพระหัตถ์ขวา…

พระเจดีย์สแวซานดอพะยาจี

พระพุทธรูปหินอ่อนที่ข้างโถบรรจุพระทันตธาตุเก่า ช่างงดงามเหลือเกิน เขาแกะสลักได้ละเอียดยิบแทบเห็นขนตาเลยล่ะ..! อยู่ในตู้กระจกที่คนสรงน้ำหอมจนแทบมองไม่เห็นองค์พระอยู่แล้ว เลยช่วยกันขัดถูด้วยชายจีวรจนกระจกใสเอี่ยมอ่อง แล้วบรรจงถ่ายรูปอย่างสุดฝีมือด้วยความภาคภูมิใจ (ล้างออกมาแล้วเบลอ เพราะแฟล็ชสะท้อนกระจกซะนี่..!)

[คิมหันต์]

ลงมากราบหลวงพ่อเส่ทัดจี(ตึกสิบชั้น)ที่ข้างเจดีย์ ความสูง ๗๓ ศอก ๗ นิ้ว เกิดจากบารมีของอูเตชะวันตะ สร้างเมื่อปี จ.ศ. ๑๒๘๑ ยิ่งค่ำคนยิ่งหลั่งไหลกันมา จนแทบไม่มีที่ให้เดินอยู่แล้ว เสียงสวดมนต์ดังกระหึ่มน่าขนลุก อาตมาซื้อภาพพระทันตธาตุราคา ๓๐ จั๊ต แล้วออกมาหาที่พักสำหรับคืนนี้…

หลวงพ่อโตเส่ทัดจี (ตึกสิบชั้น)

ที่พักเป็นโรงแรมโทรม ๆ อยู่ติดกับประตูวัด เขาทำไว้สำหรับผู้แสวงบุญโดยเฉพาะ ค่าห้อง ๒๐๐ จั๊ต มีเสื่อเก่า ๆ ให้คนละผืนเท่านั้น แถมยุงให้เพียบเลย..! ห้องอาบน้ำอยู่หน้าโรงแรม คนละฝั่งถนนกัน อาบน้ำ ๖ จั๊ต เข้าส้วม ๓ จั๊ต อย่าดูถูกโรงแรมห่วยแตกนี่เป็นอันขาด พวกเราได้ที่พักถือว่าบุญโขแล้ว คนมาทีหลังนอนตากยุงหน้าวัดกันเป็นร้อย ๆ เลย..!

พระทันตธาตุจากศรีลังกา

อาตมาลืมสบู่ไว้ที่วัดไจ๊ดงเมืองย่างกุ้ง ต้องมาหาซื้อใหม่ที่นี่ ถามหาสบู่เด็กเขาไม่มีให้ จำใจต้องใช้ “ลาเวีย(บ้านเราเรียก "เลอเวีย)” ก้อนละ ๙๐ จั๊ตของเขา มีหวังหน้าพังแน่ ๆ คราวนี้ เพราะอาตมาใช้ได้แต่สบู่เด็กเท่านั้น ใช้ผิดยี่ห้อทีไรได้เรื่องทุกที คนหน้าด้านแต่หนังบางแบบนี้ก็มีด้วย ฉวยโอกาสหอบผ้าไปซักให้คุ้มกับที่จ่ายเงิน…ฮิ…ฮิ…

[คิมหันต์]

กลับจากสรงน้ำ ซักผ้า คว้าน้ำดื่มติดมือมาอีก ๒ ขวด จ่ายไป ๘๐ จั๊ต โซยุนท์พาวินจีไปบ้านญาติ คงคิดประหยัดค่าอาหารเย็น ทั้งที่อาตมาจ่ายให้ไปแล้ว ๒๐๐ จั๊ต มาปรึกษากับท่านนาวินเรื่องเส้นทาง เพราะเงินน้อยเวลาของเราพลอยน้อยไปด้วย อย่างไรเสียพรุ่งนี้ขอให้โซยุนท์ลุยถึงปะกาน (พุกาม) ทีเดียวเลยจะดีกว่า…

นั่งเขียนบันทึกนี้อยู่ ท่านนาวินมาตามให้ไปด้วยกัน บอกว่าเจอของที่อาตมาถามหาแล้ว คือก่อนที่จะมาพม่า นายห้างอำนาจ กุลาตี เจ้าของร้านใจดีที่สุไหงโกลก ฝากให้ช่วยหาพระพุทธรูปหยกปางเปิดโลก ขนาดสูง ๑๙ นิ้ว ให้ ๑ องค์ จะเอาไปเข้าห้องพระที่ร้าน ซึ่งลงทุนสร้างไปเป็นล้าน อาตมาดูที่มะละแหม่ง พะโค ย่างกุ้งแล้ว ไม่มีแบบที่ต้องการ…

พระพุทธรูปปางเปิดโลกมีลักษณะอย่างนี้ (ของนายห้างอำนาจ แกะจากหยก)

ร้านจำหน่ายพระพุทธรูปอยู่บันไดทางขึ้นเจดีย์ มีองค์เดียว เก่ามากแล้ว ซ้ำยังสูงแค่ ๑๕ นิ้วเท่านั้น จะไม่เอาก็ไม่แน่ใจว่าที่อื่นจะมีหรือไม่ เพราะเท่าที่เห็นมา มักจะแกะขึ้นจากไม้ทั้งนั้น ต่อราคาจนเหลือแค่ ๓,๐๐๐ จั๊ต แม่ค้าปิดทองจีวรพระพุทธรูปให้ด้วย เสร็จแล้วจะรีบเอาไปส่งให้ เพราะเราจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้ามืด…

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป