เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๔ กรกฎาคม ๒๕๖๘

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๔ กรกฎาคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพมุ่งไปยังพุทธมณฑลตั้งแต่ตี ๕ เนื่องเพราะว่าวันนี้มีงานใหญ่ซึ่งอยู่ในความรับผิดชอบโดยตรง ก็คือโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา (หมู่บ้านรักษาศีล ๕) โดยจะต้องมีการมอบโล่รางวัลสำหรับผู้ชนะเลิศระดับประเทศ ๔ ราย ผู้ชนะเลิศระดับภาค ๑๘ ราย และผู้ชนะเลิศของจังหวัด ๗๗ ราย ทางด้านคณะทำงานบอกว่า กระผม/อาตมภาพไปไหนคล่องตัวกว่า ให้รีบไปประจำการแต่เนิ่น ๆ..!

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าสิ่งที่เล็งเอาไว้แต่ไม่สามารถจะซื้อได้ มีเงินเขาก็ไม่ขาย ก็คือทุเรียนภูเขาไฟ จังหวัดศรีสะเกษ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าถ้าขายไปแล้ว จะไม่มีเอาไว้แสดงนิทรรศการนั่นเอง..! ส่วนกระผม/อาตมภาพนั้น ด้วยความที่ติดใจในปูทูลกระหม่อม จึงได้ไปติดต่อกับคุณครู ซึ่งนำนักเรียนมาทำการปั้นปูให้ทุกคนดู

ปรากฏว่าคุณครูพอทราบงานที่กระผม/อาตมภาพทำอยู่ ท่านก็บอกว่า "ให้รีบทำหนังสือส่งมาขอตัวเลย พร้อมที่จะไปช่วยทำการสอนให้" แต่กระผม/อาตมภาพบอกว่า ถ้าหากว่าทางโรงเรียนทำขายได้ในราคาส่งจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า เพราะว่าไม่ต้องเดินทางไกล แล้วในขณะเดียวกัน ก็มีรายได้ให้กับเด็กนักเรียนด้วย

อีกส่วนหนึ่งก็ต้องคอยตอบคำถามของญาติโยมที่มาดูนิทรรศการว่า "คิวอาร์โค้ดในการสแกนเข้างานของแต่ละฝ่ายอยู่ที่ไหน ?" เพราะว่าถ้าสแกนลงทะเบียนครบ ๘ แห่ง ก็จะได้เกียรติบัตรผู้ร่วมงาน ซึ่งมีลายเซ็นของพระเดชพระคุณพระพรหมบัณฑิต, ศ., ดร. (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙, Ph.D.) ราชบัณฑิต ประธานจัดงานฝ่ายสงฆ์ และนายจิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา องคมนตรี ประธานฝ่ายฆราวาส

กระผม/อาตมภาพจึงต้องไปเดินไล่สแกนเอง เพื่อที่จะได้ตอบคำถามญาติโยมได้ถูกต้อง ปรากฏว่าบูธของบาลีทุนเล่าเรียนหลวง เป็นบูธเล็ก ๆ ขนาดประมาณกว้าง ๘ คูณ ๘ ตารางเมตรเท่านั้น ไม่น่าที่จะหาคิวอาร์โค้ดยาก กลับกลายเป็นที่หาได้ยากที่สุด..! เนื่องเพราะว่าเอาไปแปะหลบไว้ข้าง ๆ โดยเฉพาะถึงเวลาเดินผ่านจะอยู่ในจุดที่บังสายตาพอดี ถือว่าเป็นการทดสอบความเพียรของทุกคน

[เถรี]

เมื่อได้เวลาก็ไปฉันเช้าด้วยอาหารที่เตรียมมาเอง โดยไอ้ตัวเล็กนำมาถวาย ส่วนใหญ่แล้วก็จะสั่งไรเดอร์ให้มาส่ง กระผม/อาตมภาพเองนั้นไม่รับอาหารจากใครง่าย ๆ นอกจากบุคคลที่มั่นใจเท่านั้น ฉันอาหารในรถแล้วก็ได้เข้าไปในหอประชุมใหญ่ ช่วยกันจัดคน ช่วยกันตระเตรียมงาน โดยเฉพาะถ่ายรูปกับคณะทำงาน ซึ่งพวกเรานั้นรู้มือรู้ใจกันดีแล้ว เพราะว่าทำงานเรื่องหมู่บ้านรักษาศีล ๕ มาด้วยกันเป็นปี ๆ

โดยเฉพาะบรรดาเจ้าหน้าที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติก็ดี สำนักงานองคมนตรีก็ตาม รู้จักมักคุ้นกันหมดแล้ว บรรดาผู้ที่เข้ารับรางวัลก็แห่กันมาขอถ่ายรูปด้วย ถ้ากระผม/อาตมภาพเก็บค่าถ่ายรูป ก็น่าจะร่ำรวยไปเลย..! แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าไม่สามารถที่จะทำอย่างนั้นได้

เมื่อได้เวลา ท่านชูศักดิ์ ศิรินิล รัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ซึ่งรับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องของงานพระพุทธศาสนา ได้เป็นประธานในการจุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัย แล้วถวายผ้าไตรพระราชทานแก่บรรดาตัวแทนของโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕, โครงการพระธรรมจาริก และโครงการพระวิปัสสนาจารย์ทุนเล่าเรียนหลวง

ต่อจากนั้นก็เป็นการจัดคนเข้ารับรางวัล ผู้ชนะเลิศการประกวดโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบทั้งระดับประเทศ ระดับภาค และระดับจังหวัด ซึ่งผู้ที่มอบรางวัลพระราชทานรางวัลจากสมเด็จพระสังฆราชก็คือ พระเดชพระคุณพระพรหมเสนาบดี (พิมพ์ ญาณวีโร ป.ธ. ๗) ที่ปรึกษากรรมการมหาเถรสมาคม รองประธานอำนวยการโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ กว่าที่จะเสร็จ กว่าที่ท่านจะให้โอวาทเรียบร้อย ก็ตก ๑๐ โมงกว่า

กระผม/อาตมภาพจึงได้ออกจากหอประชุมใหญ่ ตรงไปยังเต็นท์ ปรากฏว่าเพิ่งเดินไปถึง ท่านจิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา องคมนตรีก็มาเยี่ยมเต็นท์พอดี จึงได้ช่วยอำนวยความสะดวกให้แก่ท่าน แล้วหลังจากนั้น ท่านสมหมาย สุภาษิต รองผู้อำนวยการส่วนงานบริหาร สำนักส่งเสริมพระพุทธศาสนาและบริการสังคม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ก็ไปช่วยกระผม/อาตมภาพ "อ้อน" ซื้อทุเรียนภูเขาไฟ

ปรากฏว่าผู้รับผิดชอบไม่ขายให้ แต่ว่าถวายมา ๑ ลูก..! กระผม/อาตมภาพเองทั้ง ๆ ที่ตั้งใจที่จะซื้อให้กับท่านสมหมาย ปรากฏว่าเขาดันถวายมา แล้วตนเองก็ฉันไม่ได้อีกด้วย จึงสละให้กับท่านสมหมายไปเสียเลย..!

[เถรี]

จากนั้นก็ไปเดินซื้อข้าวของต่าง ๆ ไม่ว่าจะกล้วยตาก หรือว่าในส่วนของเครื่องจักสานที่ทำจากหวายเทียม โดยเฉพาะลูกสาวก็คือลูกพลอย (อมองดีนน์ กราสเซ่ต์) ซึ่งปีนี้ได้เป็นมิสยูนิเวิร์สปทุมธานี กระเป๋าแบบคล้าย ๆ กับทรงของการสานด้วยย่านลิเภา น่าจะเหมาะให้คุณเธอถือตอนแต่งชุดไทย จึงได้ซื้อไปให้คุณลูก ๑ ใบ แล้วก็ไปนั่งฉันเพลภายในรถ ไม่ได้ไปร่วมความวุ่นวายกับเขาภายนอก

เมื่ออิ่มแล้วก็ต้องกลับเข้ามาในเต็นท์อีกครั้งหนึ่ง เพื่อชมการแสดงของบรรดาเด็ก ๆ ซึ่งเปิดการแสดงกันแบบไม่ยั้ง กว่าที่จะรู้ตัวพรรคพวกก็สะกิด บอกว่า เขากำลังมีการเสวนาผู้เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะผู้ปฏิบัติหน้าที่ทั้ง ๘ ฝ่ายของงานนี้ ภายในหอประชุมใหญ่ จึงได้กลับเข้าไปฟังแต่ละท่าน ซึ่งกล่าวถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ได้ประทานทุนเล่าเรียนหลวงมาให้ แล้วก็ชักชวนเครือข่ายที่ไม่ได้รับทุน อย่างเช่นโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ โครงการหน่วยอบรมประชาชนประจำตำบล โครงการวัด ประชา รัฐ สร้างสุข มาแสดงผลงานของตนเองให้ปรากฏต่อสาธารณชนด้วย

เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว ก็ต่อด้วยการกล่าวสรุปงาน ของพระเดชพระคุณพระพรหมบัณฑิต, ศ., ดร. ราชบัณฑิต ประธานคณะกรรมการดำเนินการโครงการ "สืบสานงานพ่อ ต่อยอดทุนเล่าเรียนหลวงสำหรับพระสงฆ์ไทย" ในครั้งนี้

โดยในช่วงบ่ายนี้ พลเอกสุรยุทธ์ จุลานนท์ ประธานองคมนตรี มาเป็นประธานฟังการสรุปผลงาน ซึ่งพวกเราจะต้องส่งไปถึงพระเนตรพระกรรณด้วย ต้องชื่นชมฝ่ายทำงานว่าสรุปได้เร็วมาก งานที่ทำเมื่อตอนช่วงเที่ยง ตอนนี้มีข้อมูลปรากฏขึ้นบนจอแล้ว ทุกท่านถือว่าทุ่มเทให้กับงานอย่างชนิดลืมกินลืมนอน ไม่ทราบเหมือนกันว่าคืนนี้จะสลบไสลไม่ได้สติหรือเปล่า ?!

เสร็จจากสรุปงาน กระผม/อาตมภาพก็ต้องรีบเดินทางมายังลานองค์พระศรีศากยทศพลญาณ ประธานพุทธมณฑลสุทรรศน์ เนื่องเพราะว่าได้รับฎีกาหลวงให้มาร่วมเจริญพระพุทธมนต์ที่นี่

[เถรี]

เมื่อมาถึงก็เจอกับเจ้าคุณอาจารย์ปราโมทย์ - พระเดชพระคุณพระราชวชิรานุสิฐ, ผศ.ดร. (ปราโมทย์ ปโมทิโต ป.ธ. ๙) เจ้าคณะจังหวัดราชบุรี หลวงพ่อโม่ง - พระเดชพระคุณพระราชวชิรมงคลวิสิฐ (อาทิตย์ สิริวฑฺฒโน) เจ้าคณะจังหวัดสระบุรี โดยเฉพาะท่านเจ้าคุณอาจารย์สุชาติ - พระธรรมวชิราจารย์, รศ., ดร. (สุชาติ กิตฺติปญฺโญ ป.ธ. ๘) รองเจ้าคณะกรุงเทพมหานคร ผู้อำนวยการมหาวชิราลงกรณบาลีเถรวาทราชวิทยาลัย

ท่านชวนคุยอยู่จนกระทั่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระพรหมดิลก (เอื้อน หาสธมฺโม ป.ธ. ๙, Ph.D.) กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าอาวาสวัดสามพระยา วรวิหารมาถึง กระผม/อาตมภาพจึงเข้าไปกราบถามทุกข์สุขของท่าน

คุยไปคุยมา ท่านก็ย้อนกลับมาว่า "พวกแกมีใครสืบสานวิชาการเป่ายันต์เกราะเพชรของหลวงพ่อฤๅษี ฯ ไว้บ้างหรือเปล่า ? ข้าถามเจ้าคุณใหม่ พระภาวนาวชิโรภาส (สมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ) เจ้าอาวาสวัดท่าซุงแล้ว ท่านก็บอกว่าไม่ได้ครอบครูไว้" จึงกราบเรียนว่า "กระผมทำอยู่ครับ เพียงแต่ไม่ได้กราบรายงานหลวงพ่อเท่านั้น"

ท่านบอกว่า "ดีมาก เพราะว่าเป็นเรื่องที่รวบรวมกำลังใจคนได้ดีที่สุด และเป็นที่พึ่งที่อาศัยสำหรับผู้ตกทุกข์ได้ยากจากการเจ็บไข้ได้ป่วยที่ไม่มีสาเหตุ" กระผม/อาตมภาพเห็นว่าใกล้จะได้เวลาแล้ว จึงได้กราบลาท่าน แล้วเข้าไปนั่งประจำที่นั่งของตน รอให้เจ้าหน้าที่มาเชิญไปยังองค์พุทธมณฑล เพื่อนั่งตามลำดับฎีกาหลวงในการเจริญพระพุทธมนต์ครั้งนี้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)