เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๖๒

[เถรี]

ถาม : ยาจินดามณีที่สีหรือกลิ่นเปลี่ยนไปยังมีอานุภาพตามเดิมหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่แล้วถ้านานไป ฤทธิ์ยาจะน้อยลง แต่ส่วนหนึ่งที่ไม่ไปไหนเลย ก็คืออานุภาพในลักษณะของวัตถุมงคล เพราะว่าครูบาอาจารย์ท่านเสก ยาจินดามณีบางส่วนที่อาตมาเจอ มีลักษณะแข็งเป็นพระธาตุไปแล้ว

[เถรี]

ถาม : หากใช้อานุภาพวัตถุมงคลที่มีเมตตาสูงมาก เช่น พระพุทธเมตตา หลวงปู่วิเวียร ปลัดขิก หลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก เป็นต้น จนกระทั่งได้สามีภรรยาที่ต้องการมา สามีภรรยาเหล่านั้นจะใช้ชีวิตครอบครัวอยู่กับเจ้าของวัตถุมงคลอย่างราบรื่นตลอดไปด้วยอานุภาพวัตถุมงคลดังกล่าวหรือไม่ครับ ?
ตอบ : รู้จักลิ้นกับฟันไหม ? รักกันแค่ไหน การกระทบกระทั่งกันก็ต้องมีเป็นปกติ

[เถรี]

ถาม : พระพุทธรูปหรือพระเครื่องที่มีเหล็กไหลประกอบ สามารถอันตรธานได้เหมือนเหล็กไหลธรรมดาหรือไม่ครับ ?
ตอบ : หายไปเฉพาะเหล็กไหล

[เถรี]

ถาม : หากมีคนเอาควายเผือกไปใช้วิธีการให้ถูกฟ้าผ่าตาย เช่น ล่อฟ้าด้วยวิธีการต่าง ๆ เป็นต้น เขาควายเผือกจะมีอานุภาพเหมือนที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติหรือไม่ครับ ?
ตอบ : มี...แต่ได้นรกแถมไปด้วย..!

[เถรี]

ถาม : วัตถุมงคลเงินแท้กับชุบทอง อย่างไหนมีอานุภาพมากกว่ากันครับ ?
ตอบ : ถ้าชุบทองหนาระดับ ๓-๔ ไมครอนขึ้นไปก็น่าจะมีมากกว่า แต่ถ้าชุบบาง เงินแท้จะมีอานุภาพมากกว่า

[เถรี]

ถาม : วัตถุมงคลที่พระสงฆ์ใช้กำลังของท่านเองปลุกเสก หากท่านมีสมณธรรมเจริญขึ้น เช่น จากที่ทรงฌานโลกีย์ เลื่อนขึ้นไปเป็นพระอริยเจ้าระดับต่าง ๆ วัตถุมงคลของที่ท่านทำไว้ตอนสมณธรรมยังต่ำกว่าในปัจจุบัน จะมีอานุภาพเพิ่มขึ้นหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ของเดิมที่ทำมาแล้ว มีเท่าไรก็เท่านั้น แต่ถ้าของใหม่จะมีมากกว่าเดิม

[เถรี]

ถาม : ปรกติจะแขวนสร้อยพระตลอดเวลาครับ ไม่ว่าจะตอนนอน หรือตอนอาบน้ำ แต่มีข้อสงสัยคือตอนที่มีเพศสัมพันธ์ สมควรที่จะถอดสร้อยพระออกก่อนไหมครับ ? จะใส่ไว้ก็กลัวว่าจะเป็นการปรามาสพระรัตนตรัย จะถอดออกก็กลัวว่าจะไม่มีอะไรคุ้มตัวในระหว่างนั้นครับ
ตอบ : เรื่องของทางโลกกับทางธรรม บางทีก็ปวดหัวเหมือนกันนะ เอาที่สบายใจก็แล้วกัน หรือไม่ก็หาประเภทเครื่องราง เพราะว่าเครื่องรางบางส่วนไม่ถือสาเรื่องพวกนี้ อย่างเบี้ยแก้สารพัดกัน หลวงพ่อคำ วัดโพธิ์ปล้ำ ท่านบอกว่าเข้าซ่องได้เลย

แต่ถ้าลูกอมมหากันหลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม ลูกศิษย์เข้าซ่อง ลูกอมแตกเลย ฉะนั้น..ก็เลือกเอาพวกไม่รังเกียจประเภทนี้ไว้พกติดตัวสักชิ้นหนึ่ง ส่วนอื่นถึงเวลาก็นิมนต์พระท่านนั่งดูเฉย ๆ ไปก่อน...!

[เถรี]

ถาม : ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ พอดีก็อยากทำดี แต่บางทีเบื่อ ๆ ก็อยากเที่ยวไปทั่ว ให้เหตุผลว่า ถ้าตัวเองแก่แล้วจะไปไม่ไหว มีคนบอกให้ลองพิสูจน์ เที่ยวให้อิ่มก่อนก็ได้ เราก็ไม่กล้า แต่พอเผลอ ๆ เราก็มีความคิดแบบนี้กลับมาเรื่อย ๆ ควรจะแก้ไขอย่างไรดีคะ ?
ตอบ : คิดอย่างเดียวยังไม่เป็นไร แต่ถ้าคิดแล้วทำด้วยก็แบ่งเวลามาปฏิบัติธรรมด้วยก็แล้วกัน

[เถรี]

ถาม : หนูทำสมาธิหน้าหิ้งพระ แต่ไม่รู้เป็นอย่างไร ไม่อยากนั่ง ทรมาน ร้องไห้ เสียใจ รู้สึกกลัว อยากให้หลวงพ่อช่วย และก็รู้สึกอยากออกจากหิ้งพระ หนูเป็นอะไรคะ ?
ตอบ : หนูเป็นคู่ปรับของแมว...! เป็นอาการปกติ มีสองอย่างด้วยกัน อย่างแรกคือกิเลสมารมากวน ไม่อยากให้เราทำความดี ถ้าเป็นอย่างนี้แปลว่าบุคคลนี้สร้างบารมีมาพอแล้ว ถ้าปฏิบัติธรรมแล้วจะเข้าถึงธรรมได้เร็วมาก จึงโดนขวาง

อีกประการหนึ่งก็คือ อาจจะมีสิ่งไม่ดีแฝงอยู่ในตัวเอง ถึงเวลาก็เลยไม่อยากจะปฏิบัติความดี เพราะว่าทำไปแล้วตัวเขาก็เดือดร้อน ถามว่าเดือดร้อนอย่างไร ? เนื่องจากความดีโดยเฉพาะศีล สมาธิ ปัญญาเหมือนกับแสงสว่าง ส่วนอื่นเหมือนกับความมืด ถ้าแสงสว่างมา ความมืดก็ต้องถอยร่นไป ก็เลยเดือดร้อนเอง

[เถรี]

ถาม : ผมอ่านเก็บตกเดือนพฤศจิกายนที่หลวงพ่อตั้งคำถามว่า โลกเราเต็มไปด้วยอันตราย จะอยู่หรือจะหนี ผมมีความคิดซึ่งไม่แน่ใจว่าผมคิดไปเองหรือมีใครสอน ว่าทำบุญสิ..จะได้ไปเกิดในถิ่นที่ไม่ต้องเจอตรงนี้อีก จะได้ไม่เจอสิ่งเลวร้ายอีก ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือมีใครสอนครับ ?
ตอบ : ตีเสียว่าคิดไปเองก่อนแล้วกัน ไม่อย่างนั้นจะฟุ้งซ่านมากกว่านี้

[เถรี]

ถาม : หนูรู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจเราเลย ผิดตลอด เกิดจากอะไรคะ ?
ตอบ : เกิดจากรักตัวเองจนเกินไป รักตัวเองยังไม่พอ ยังเรียกร้องจากคนอื่นเขาด้วย ในเมื่อไม่ได้ดั่งใจ ก็จะเกิดอารมณ์อย่างที่ว่ามานั่นแหละ

[เถรี]

ถาม : คนอื่นว่าเราดื้อ แต่เราคิดว่าตนเองไม่ดื้อ ถ้าคิดแบบนี้ถูกไหมครับ ?
ตอบ : คิดแบบนี้แหละที่เขาเรียกว่าดื้อ..!

[เถรี]

ถาม : พี่สาวถูกรางวัลที่ ๕ เราก็ดีใจกับเขาด้วย แต่พอมาอยู่คนเดียวก็มาคิดว่า เขาก็ไม่ได้ปฏิบัติอะไรเยอะ แต่ทำไมถึงสมหวังทั้งงาน ทั้งเงิน ทำไมเราไม่ได้เหมือนเขาบ้าง แบบนี้คือเราอิจฉาหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : เขาเรียกว่าเป็นมิจฉาทิฐิ ปัจจุบันนี้ไม่เห็นเขาทำอะไร แล้วอดีตเห็นเขาหรือเปล่าว่าทำอะไรบ้าง ? ส่วนปัจจุบันนี้เราทำอะไรเยอะแยะ แล้วอดีตเคยทำไว้บ้างไหม ? ส่วนใหญ่ถ้าไม่มียถากัมมุตาญาณตรงนี้ มักจะเป็นมิจฉาทิฐิไปหมด

[เถรี]

ถาม : คนที่ตายก่อนหมดอายุขัย จะได้ไปภพภูมิตามที่หลวงพ่อสอนไหมครับ เช่น ทำดีได้ไปสวรรค์ ทำไม่ดีได้ไปอบายภูมิครับ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่เขารอเวลา หมดอายุความเป็นมนุษย์เมื่อไรค่อยไป ฉะนั้น..ท่านทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าญาติพี่น้องทำบุญให้ไม่เป็น

คำว่า ทำบุญให้ไม่เป็น ก็คือ ทำบุญผสมบาป มีการฆ่าสัตว์ มีการเลี้ยงเหล้า เป็นต้น ถ้าลักษณะอย่างนี้เขาไม่มีโอกาสโมทนา เพราะว่าโมทนาไปตัวเองก็เดือดร้อนกับบาปไปด้วย เขาก็จะลำบากมาก แต่ถ้าญาติพี่น้องทำบุญให้เป็น จะมีความสบายคล้ายเทวดาคล้ายนางฟ้า อย่างนั้นเขาจะไม่เดือดร้อน ระยะเวลาโลกมนุษย์สำหรับเขาแล้วเหมือนกับแค่พักเดียวเท่านั้น

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "โมทนากับโยมที่ถวายแหวนร้อยปีหลวงพ่อวัดท่าซุงมา ขัดไปขัดมาก็เลยฉวยโอกาสใช้ท่านไปด้วย เวลาให้พรจะได้ไม่เหนื่อย เหมือนอย่างกับมีไฟฉายในมือ ถึงเวลาก็ส่องได้เลย

อาตมามีแต่แหวนรุ่นแรก รุ่นราคา ๖,๖๐๐ บาท รุ่นนั้นตัวเรือนเป็นทองคำ แต่เปอร์เซ็นต์ต่ำไปหน่อย คนทำคิดแต่จะเอากำไรมากไปนิดหนึ่ง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ไปเนปาลคราวก่อน ตั้งใจจะไปที่ฝรั่งเรียกว่า "โพคารา" แต่ว่าต้องนั่งรถไปวันหนึ่ง นั่งรถกลับวันหนึ่ง..ไม่คุ้ม ยกเว้นว่ามีเวลาไปค้างคืนสักสองคืนยังพอจะคุ้ม

โพคารา บาลีว่า โปกขะระ แปลว่า สระน้ำ ที่เราว่า สระโบกขรณี แถวนั้นจะมีทะเลสาบใหญ่อยู่ มีพวกรีสอร์ตลอยน้ำ

ถ้าเราไม่รู้ภาษา บางอย่างก็ไปไกล อย่างที่ฝรั่งเรียก "นากาก็อต" คนไทยเรียกว่า "นาคขนด" แขกปากีสถานเรียกว่า "นังการ์ปาร์บัต" ก็คือ นาคบรรพต ถ้าไปแล้วรู้จักเจ้าที่ ให้ถามท่านด้วยว่าแปลว่าอะไร ถ้าไม่รู้จักก็ต้องเลียนเสียงแบบฝรั่ง ออกเสียงผิด ๆ ต่อไป

ภาษานั้นเนื่องกันหมด เพียงแต่เราเข้าใจแค่ไหนเท่านั้นเอง แบบเดียวกับฝรั่งเรียกช้างว่า "เอลเลฟแฟ่น" ก็คือ เอราวัณ ของภาษาบาลีดี ๆ นี่เอง แต่เขาออกเสียงไม่ได้

ต่อไปปฏิบัติธรรมให้น้อยลงหน่อย ถ้าปฏิบัติแล้วรู้มากแบบอาตมา คนเขาจะว่าบ้า ชอบไปรู้เรื่องที่ชาวบ้านเขาไม่รู้

"นังการ์ปาร์บัต" ปาร์บัต คือ ปัพพตะ ภาษาบาลีแปลว่าภูเขา คนไทยเรียกว่า บรรพต"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "การปฏิบัติธรรม ถ้าทำไประยะหนึ่ง การรู้เห็นจะตามมาเอง เพราะว่าสภาพจิตของเราเริ่มสงบ เหมือนกับน้ำที่กระเพื่อมอยู่ เราก็ไม่สามารถที่จะมองอะไรได้ แต่ถ้าน้ำนั้นนิ่งสงบเมื่อไร จะสะท้อนเงารอบด้านลงไปเหมือนของจริงเลย สภาพจิตที่สงบก็จะเริ่มรู้นั่นรู้นี่ไปตามสภาพ ฉะนั้น..ต้องมีความคล่องตัวมากพอที่จะตัดการรับรู้นั้นได้ด้วย

อีกส่วนหนึ่งที่พึงระวังให้หนักคือ รู้แล้วพูดได้เท่าไร ถ้ารู้ร้อยหนึ่งอาจจะให้พูดแค่หนึ่งแค่สอง ถ้ารู้แล้วยังไม่รู้ว่าตัวเองควรที่จะพูดได้เท่าไร ก็โปรดระมัดระวัง เพราะว่าบางอย่างกลายเป็นไปยุ่งกับกฎของกรรมมากเกินไป บางท่านก็ถึงขนาดเสียใจจะฆ่าตัวตายก็มี

อาตมาเคยเจอพยาบาลทหารอากาศ มีความรู้ล่วงหน้า ถ้าจับมือใครก็จะเห็นอนาคตใกล้ ๆ ของคนนั้น คราวนี้จับมือเพื่อน เห็นว่าจะโดนรถชนตายแล้วไม่กล้าบอก พอเพื่อนไปโดนรถชนตาย ตัวเองก็ร้องไห้จนเสียผู้เสียคนไปเลย คือไปโทษว่าเพราะตัวเองเลยทำให้เพื่อนตาย ยายนั่นบ้า..!คุณจะรู้หรือไม่รู้ ถ้าวาระกรรมมาถึงเขาก็ต้องตายอยู่แล้ว แต่ดันไปเข้าใจว่ารู้แล้วไม่บอกเลยทำให้เพื่อนตาย อาตมาอยากจะบอกว่า ถ้ารู้แล้วบอกเอ็งนั่นแหละอาจจะตายแทน..!"

[เถรี]

"กรรมก็เหมือนกับลูกปืน เขายิงใส่คนหนึ่ง ถ้าเราไปขวางไว้ แล้วใครจะโดน ? ฉะนั้น...นักปฏิบัติสิ่งสำคัญที่ต้องระวังคือ อย่าไปยุ่งกับกรรมคนอื่น เหมือนกับเห็นแก่ตัว แต่ไม่ใช่ ถ้ารู้ต้องรู้จริงว่ายุ่งได้แค่ไหน

หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก มีลูกศิษย์ผู้หญิงลูกติด ผัวโดนเกณฑ์ทหารไปรบ รบที่ไหน ? สงครามอินโดจีน สงครามมหาเอเชียบูรพานั่นแหละ พอรบติดพันเป็นปี ๆ ไม่ได้กลับบ้าน ลูกเมียจะอดตาย หลวงพ่อจงก็เลยให้หวยไป ให้ไปซื้อหวยแบ่งเงินคนรวยมาใช้ จะได้เลี้ยงลูกได้

แต่พอกลับไปแล้ว หลวงพ่อจงนึกขึ้นมาได้ พายเรือตามไป ไปบอกว่า "อีหนูอย่าเล่นเกิน ๕ บาทนะลูก บุญของเอ็งมีแค่นั้น ถ้าเล่นเกิน ๕ บาท จะไม่ถูก" สรุปท่านบอกตอนแรกบอกไม่ครบ ก็เลยทำให้หลวงพ่อจงที่อายุมากแล้วต้องพายเรือจนเหนื่อย เพื่อไปบอกว่าอย่าเล่นเกิน ๕ บาท"

[เถรี]

"ฉะนั้น รู้อะไรต้องรู้ให้ครบแบบหลวงพ่อจง บอกก็บอกให้ครบ บอกได้เท่าไรก็แค่นั้น

พวกเราส่วนหนึ่งที่ตั้งคำถามมา ไม่ได้นึกถึงความพอเหมาะพอดี ในขณะเดียวกัน ตอบไปแบบพอเหมาะพอดีก็ดัน “แสนรู้” ไปขยายความอีก ทางลูกศิษย์สายหลวงพ่อวัดท่าซุงมีเยอะมาก บอกว่าหลวงพ่อเคยเกิดเป็นพระมหากษัตริย์ท่านนั้น เคยเกิดเป็นพระมหากษัตริย์ท่านนี้ให้ยุ่งไปหมด รู้หรือเปล่าว่าตัวเองกำลังละเมิดมาตรา ๑๑๒ อยู่..!

ภาษาทหารเรียกว่า "ดึงฟ้าต่ำ" หลวงพ่อท่านรู้ว่าพูดแค่ไหนพอดี นี่เสือกรู้เกิน รีบไปขยายความด้วยความภูมิใจว่า "กูรู้" หารู้ไม่ว่าจะพาซวยทั้งวัด พอถึงเวลากลายเป็นอ้างเบื้องสูง หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ฉะนั้น...ถ้ารู้แล้วปากคันจะพูดให้ได้ ก็ให้เอาพลาสเตอร์ปิดปากไว้"

[เถรี]

"นักปฏิบัติที่ไม่รู้ไม่เห็นอะไร รวบรัดตัดตรงเข้าหามรรคหาผลเลยถือว่าโชคดีที่สุด ไม่เสียเวลา ส่วนท่านที่รู้มากก็ยากนาน คำว่ายากนาน บางคนโดนพารู้เตลิดเปิดเปิงไป เวลาญาณเครื่องรู้เกิดขึ้น รู้ทุกเรื่อง อย่างที่บอก...ขนาดสร้างยานอวกาศไปนอกโลกก็ยังได้ เพียงแต่ว่าหากว่าเราสังเกตจะเห็นว่า ทุกอย่างที่เราคิดจะมีเหตุมีผล สามารถอธิบายได้ทั้งวิชาการ ทั้งวิทยาศาสตร์ ทั้งทางธรรม แต่เรื่องที่รู้ไม่มีอะไรช่วยให้เราหมดกิเลสเลย ถ้าไม่สังเกตตรงนี้ก็จะโดนหลอกไปเรื่อย ๆ"