เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๒

[เถรี]

"ความจริงถ้าทำงานอื่นอยู่ก็จะหาข้ออ้างหนีเหมือนกัน คราวนี้งานประจำของตัวเองก็คือเฝ้าหน้าห้องของหลวงพ่อ ท่านนั่งอยู่ตรงไหนก็ต้องอยู่ตรงนั้น หนีก็หนีไม่ได้ ต้องทนนั่งเอา

พอนั่งผ่านไปสักครึ่งวัน รอบตัวก็มีแต่กลิ่นยาหม่อง หลวงตาคนโน้นบ้าง หลวงปู่คนนี้บ้าง ควักเอามาทาหัวเข่ากันเข้าไป พลิกซ้ายก็แล้ว พลิกขวาก็แล้ว เข้าสมาธิสมาบัติทุกอย่างก็แล้ว ไม่หมดวันสักที"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เห็นตัวอย่างไหม ? โยม ๒ คนนี้มาหาพระ ใส่กางเกงขายาวสีขาวนุ่งทับมา เดี๋ยวพอขึ้นรถก็รูดออก ไปเที่ยวต่อได้ ส่วนใหญ่แล้วพวกเราไม่ค่อยใส่ใจกัน ก็เลยทำให้หลายคนนุ่งขาสั้นมาบ้าง ใส่กระโปรงสั้นบ้าง โดยที่คิดว่าเดี๋ยวจะไปที่อื่นต่อ สองคนนี้เขาก็ไปต่อเหมือนกัน แต่ว่ามีกางเกงนุ่งทับมาอีกชั้นหนึ่ง

เราลองไปนึกถึงว่า เราบังคับนักท่องเที่ยวต่างชาติที่นุ่งสั้น จะต้องนุ่งผ้าถุง จะต้องมีกางเกงขายาวก่อนจะเข้าโบสถ์เข้าวัด ปรากฏว่าคนไทยเราไปทำเสียเอง ก็ไม่ต้องโทษใคร เรื่องพวกนี้อยู่ที่ความละเอียดของใจ กำลังใจละเอียดก็เห็นทุกข์เห็นโทษ กำลังใจหยาบก็จะไม่เห็นโทษตรงนี้"

[เถรี]

เก็บตกเดือนมกราคม ๒๕๖๒ หมดแล้วค่ะ
ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา คะน้า เถรี เผือกน้อย และนายกระรอก