ผ่อนอารมณ์ใจ

[เถรี]

เมื่อผมเริ่มจับลมหายใจเข้าและออก จะพิจารณาดูที่อารมณ์ไปด้วย
บางครั้งรู้สึกเครียดเกินไปก็จะตั้งอารมณ์ใหม่ ค่อย ๆ ผ่อนอารมณ์ให้เบาลง พออารมณ์ใจเริ่มเบาสบายก็จะพิจารณาภาพโครงกระดูกภายในร่างกาย พร้อมทั้งรู้ลมหายใจเข้าออกไปด้วย พอรู้สึกว่าเครียดหรือเริ่มตึงเกินไป ก็จะผ่อนอารมณ์ใจลงอีก สลับไปมาอย่างนี้ ขอเรียนถามว่าผมปฏิบัติถูกหรือผิด ? หรือต้องมีข้อแก้ไขเพิ่มเติมอย่างไรบ้างครับ ?

[ตัวเล็ก]

ถาม : เมื่อผมเริ่มจับลมหายใจเข้าและออก จะพิจารณาดูที่อารมณ์ไปด้วย บางครั้งรู้สึกเครียดเกินไปก็จะตั้งอารมณ์ใหม่ ค่อย ๆ ผ่อนอารมณ์ให้เบาลง พออารมณ์ใจเริ่มเบาสบายก็จะพิจารณาภาพโครงกระดูกภายในร่างกาย พร้อมทั้งรู้ลมหายใจเข้าออกไปด้วย พอรู้สึกว่าเครียดหรือเริ่มตึงเกินไป ก็จะผ่อนอารมณ์ใจลงอีก สลับไปมาอย่างนี้ ขอเรียนถามว่าผมปฏิบัติถูกหรือผิด ? หรือต้องมีข้อแก้ไขเพิ่มเติมอย่างไรบ้างครับ?

ตอบ : ถูกแค่ตอนนี้ ถ้าทำต่อไปจะมีถูกยิ่งกว่านี้ ตอนนี้ให้ทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ต่อไปอารมณ์ใจจะทรงตัวมากขึ้น ถึงเวลานั้นพยายามซักซ้อมการที่เข้าถึงอารมณ์นั้นให้เร็วขึ้น จนกระทั่งสามารถเข้าถึงได้ตลอดเวลา นึกอยากจะออกเมื่อไรก็ได้ตลอดเวลา หรือจะสลับอารมณ์ขึ้นลงหนักเบาได้อย่างใจของตน ถึงเวลานั้นแล้วจึงจะสามารถใช้ผลของสมาธิได้จริง ๆ