เหตุที่สมเด็จวัดระฆังศักดิ์์สิทธิ์

[เถรี]

ถาม : ทำไมสมเด็จวัดระฆังถึงได้ศักดิ์สิทธิ์ ?
ตอบ: ทำไมถึงได้ศักดิ์สิทธิ์ ? พระถ้าหากว่าเป็นบารมีพระพุทธเจ้าจริง ๆ ศักดิ์สิทธิ์ทุกองค์ เพียงแต่ว่าใครจะสามารถอาราธนาพระพุทธเจ้ามาเพื่อทำพิธีปลุกเสกของได้เท่านั้น

ส่วนใหญ่สมัยก่อนเขาจะใช้กำลังของสมาธิสมาบัติ เฉพาะตัวของครูบาอาจารย์แต่ละองค์ แต่ว่าหลวงพ่อวัดระฆังท่านเชิญพระมา มาถึงสมัยหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ท่านให้หลวงพ่อเล็กปลุกเสกวัตถุมงคล หลวงพ่อเล็กก็จัดแจงเล่นสมาบัติแปดต่อเนื่องกัน ๓ เดือนเต็ม ๆ ครบ ๓ เดือนยกไปถวาย หลวงปู่ปานบอกว่าใช้ไม่ได้ เอาไปทำใหม่ หลวงพ่อเล็กท่านคิดว่า ก็ทำเต็มที่ได้แค่นี้ แล้วจะทำอย่างไรอีกเล่า นึกไปนึกมา อ๋อ..อาราธนาพระดีกว่า จัดแจงตั้งเครื่องบวงสรวง อาราธนาพระมาเสก หลวงปู่ปานบอก เออ..ใช้ได้แล้ว ปล้ำอยู่ ๓ เดือน สู้พระทำพักเดียวไม่ได้ เพราะว่ากำลังของเราไม่พอ

ได้อภิญญาได้สมาบัติก็จริง แต่ถูกจำกัดด้วยเวลาและกฎของกรรม แต่ถ้าหากว่าเป็นเรื่องของพระ เรื่องของเทวดาท่านสงเคราะห์ อายุเทวดาอย่างต่ำ ๆ ชั้นจาตุมหาราชก็ต้อง ๒๐๐ ปีทิพย์ ชั้นจาตุมหาราชวันหนึ่งของท่านเท่ากับ ๕๐ ปีมนุษย์ เอาแค่อายุ ๒๐๐ ปีทิพย์ของท่านก็พอ ท่านเฝ้าไปเสียจนไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไรกว่าจะพ้นหน้าที่เสียที แต่ถ้าเราทำเอง พักเดียวเราก็ตายแล้ว

เพราะฉะนั้น..การอาราธนาพระ ถ้าหากว่าเป็นเรื่องสำคัญหรือว่าเหมาะสม พระพุทธเจ้าท่านจะเสด็จเอง ถือว่าสูงสุดยอดไปเลย ถ้าพระพุทธเจ้าไม่เสด็จ ก็จะให้พระอรหันต์องค์ใดองค์หนึ่ง อย่างพระโมคคัลลาน์ พระสารีบุตรมาเป็นประธานในงาน ถ้าอย่างไม่มีได้ท้าวสหัมบดีพรหมหรือพระอินทร์มาก็เหลือเฟือแล้ว

[เถรี]

ถาม : พระพุทธเจ้าเสกแวบเดียวก็ศักดิ์สิทธิ์ ?
ตอบ: จริง ๆ มีหลายที ถึงเวลากำหนดใจนึกถึงท่าน ท่านบอกเสร็จนานแล้ว ต้องดูตัวอย่างชาวบ้านที่ตาคลี ไปกราบหลวงปู่แหวนที่ดอยแม่ปั๋ง ตอนนั้นหลวงปู่แหวนยังอยู่ ยังไม่มรณภาพ หลวงปู่แหวนก็ถามว่า มาจากไหนกันเล่า ? บอกว่ามาจากตาคลี โอ๊ย..มาจากตาคลี แล้วทำไมต้องมาถึงนี่ ? ที่ตาคลีนะอาจารย์ของฉันอยู่ที่นั่น ชาวบ้านก็ถามว่าใคร บอกว่า หลวงปู่สี วัดเขาถ้ำบุนนาค อาจารย์ฉันเอง ชาวบ้านบอกว่าหลวงปู่สีไม่ค่อยจะเสกของให้ เอาอะไรไปก็เอามือแปะ ๆ ๓ ที หรือไม่ก็เอามือกอบ ๆ ๒ - ๓ ที ก็ส่งคืนให้ หลวงปู่แหวนบอกว่า องค์นั้นกอบ ๓ ทีดีกว่าฉันเสก ๓ เดือน สำคัญอยู่ที่กำลังใจของท่าน ถ้าเข้าถึงความบริสุทธิ์อยู่เป็นปกติแล้ว คิดอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น ยังต้องไปเสียเวลาอะไร

อย่างหลวงพ่อเนียม วัดน้อย เจ๊กในตลาดบางปลาม้า เอาน้ำใส่โถไปให้ท่านเสกทำน้ำมนต์ ท่านกำลังก่อสร้างอยู่บนหลังคา เออ..เอาไปเถอะ..ใช้ได้แล้ว ไอ้เจ๊กก็ยัวะ อะไรวะไม่ได้เสกสักนิด บอกใช้ได้แล้ว พอเดินพ้นรั้ววัด ก็จะเททิ้ง ปรากฏว่าน้ำแข็งหมดทั้งขวดโหล ก็เลยหลุดมือตกลงไปแตก กลายเป็นน้ำรูปขวด เลยต้องเอาผ้าขาวม้าห่อกลับบ้าน คราวนี้ก็เลยเชื่อว่าใช้ได้แล้ว

แต่หลวงพ่อเนียมท่านทำยิ่งกว่านั้นอีก มีปลัดอำเภอคนหนึ่ง อยากจะเลื่อนเป็นนายอำเภอ ไปหาหลวงพ่อเนียม บอกว่าขอรดน้ำมนต์หน่อย หลวงพ่อเนียมท่านกำลังเลี้ยงแมวเลี้ยงหมาของท่านอยู่ ท่านบอกว่าไม่ต้องรดหรอก โดดลงไปท่าน้ำหน้าวัดก็ใช้ได้ ปลัดอำเภอคนนั้นก็โดดตูมลงไปท่าน้ำหน้าวัด อาบเสียยกใหญ่แล้วก็ขึ้นมา หลวงพ่อก็บอกเออ..ใช้ได้..จริง ๆ ด้วย ได้เลื่อนเป็นนายอำเภอ ปรากฏว่าตอนหลังที่เขาขุดลอกแม่น้ำหน้าวัด เขาขุดได้แผ่นยันต์ ไม่รู้หลวงพ่อเนียมเอาไปฝังไว้ตั้งแต่เมื่อไร ตกลงแม่น้ำหน้าวัดใช้ได้หมดเลย คนได้ก็คงไม่ยอมให้ใครหรอก ใครมาเอาได้ตีกันแน่

สมัยก่อนพอเขาผ่านหน้าวัดน้อย เขาจะวักน้ำมนต์พรมหัวเรือ ขอให้ขายของดี ๆ แล้วก็ขายหมดจริง ๆ ก็ท่านเล่นเสกเอาไว้แล้ว ลงแผ่นยันต์ฝังไว้ใต้แม่น้ำเลย กำลังใจท่านที่ถึงแล้ว ก็เหมือนกับไฟฟ้าเป็นหมื่น ๆ โวลต์ แตะเมื่อไรก็ถึงเลย


สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนธันวาคม ๒๕๔๕
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ