[เถรี]

โดยเฉพาะในเรื่องของการเข้ากรรมฐาน ๓ วัน ก็อย่างที่บอกว่าเป็นเรื่องอัศจรรย์มาก เพราะว่าวาระจำกัด แต่สามารถว่างที่จะเข้าได้ทุกครั้ง เพียงแต่ว่าอายุกาลที่มากขึ้นทุกปี ๆ ออกจากกรรมฐานมาแล้ว ความจริงมีงานวันที่ ๓๑ ก็คือนั่งปรกคุมธาตุในการหล่อพระประธานของวัดบางหลวงหัวป่า แล้ววันที่ ๑ เป็นการปลุกเสกวัตถุมงคลที่วัดธรรมิกาวาส (วัดค้างคาว) แต่ทั้งสองงานนี้น่าจะต้องขอยกเลิก เพราะว่าออกจากกรรมฐานใหม่ ๆ คลานยังไม่ค่อยจะไหวเลย..!

ที่ท่านทั้งหลายเห็นว่า กรผม/อาตมภาพสามารถเดินขึ้นเขาไปรับบาตรเทโวได้ คนรู้นี่เขาพยายามเดินระวังอยู่ข้างหลัง ว่าจะหงายท้องลงไปเมื่อไรก็ไม่รู้ ?! ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา คนแก่ด้วย แถมยังอดข้าวมา ก็ต้องมีอาการบ้าง แต่ท่านอาจจะสังเกตไม่ออกเท่านั้น เห็นว่ายังสามารถเดินขึ้นเขาได้รวดเดียวโดยไม่ต้องพัก ก็คิดว่ากระผม/อาตมภาพแข็งแรงมาก ซึ่งความจริงเป็นการใช้กำลังใจบังคับให้ร่างกายไป โดยนิสัยของกระผม/อาตมภาพ ก็คือถ้ายังไม่พังลงไปกองกับพื้น ก็จงไปก่อน..!

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายทำมาถึงระดับนี้เมื่อไร ก็จะเห็นว่าจริง ๆ แล้วร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา แต่คราวนี้กระผม/อาตมภาพ เมื่อเห็นว่าไม่ใช่ของเรา เพราะฉะนั้น..เราต้องสั่งร่างกาย ไม่ใช่ให้ร่างกายสั่งเรา ก็เลยสามารถทำอย่างที่ท่านทั้งหลายเห็นได้ แต่ถ้าปล่อยให้ร่างกายสั่งเรา เขาบอกว่าไม่ไหว เราก็ต้องพัก

แต่เรื่องพวกนี้อย่าได้ฝืนจนเกินไป เพราะว่ามีญาติโยมบางคนที่คุ้นเคยกันมาแต่ดั้งเดิม พอถึงเวลาพยายามฝืน แล้วก็ล้มทั้งยืน ให้เขาหามไปโรงพยาบาล อับอายขายหน้าชาวบ้านเขา กระผม/อาตมภาพตำหนิไป เขาก็ตอบกลับมาว่า "ทีท่านยังทำได้เลย..!" ก็เข้าท่าดีนะ..ได้แต่อวยพรให้เขาทำให้ได้สักวัน ไม่อย่างนั้นก็คงจะตายตาไม่หลับ เพราะว่าอยากจะทำได้เหมือนกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๖ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)