[เถรี]

"ความจริงถ้าทำงานอื่นอยู่ก็จะหาข้ออ้างหนีเหมือนกัน คราวนี้งานประจำของตัวเองก็คือเฝ้าหน้าห้องของหลวงพ่อ ท่านนั่งอยู่ตรงไหนก็ต้องอยู่ตรงนั้น หนีก็หนีไม่ได้ ต้องทนนั่งเอา

พอนั่งผ่านไปสักครึ่งวัน รอบตัวก็มีแต่กลิ่นยาหม่อง หลวงตาคนโน้นบ้าง หลวงปู่คนนี้บ้าง ควักเอามาทาหัวเข่ากันเข้าไป พลิกซ้ายก็แล้ว พลิกขวาก็แล้ว เข้าสมาธิสมาบัติทุกอย่างก็แล้ว ไม่หมดวันสักที"