มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๑๐

[สุธรรม]

ใช้รถตู้ขนาดเล็กวิ่งรับผู้โดยสาร เพื่อความคล่องตัวในการขึ้นลงภูเขา

คุณเห็นดีออกวิ่งนำหน้าตามเคย ลงมาได้โค้งเดียวก็มีต้น Tulip Tree ออกดอกสีแสดเต็มต้น น่าเสียดายที่ไม่ได้ลงไปถ่ายรูปใกล้ ๆ วนซ้ายลงมาในชุมชน แถวนี้มีรถโดยสารที่เป็นรถตู้ขนาดเล็กวิ่งอยู่ด้วย อ้อมมาจนถึงทางที่ถูกกั้นไว้เหมือนไม่ให้เข้า แต่พอรถวิ่งเข้าไปใกล้กลับมีเจ้าหน้าที่มาเปิดให้ ช่วงนี้เป็นทางลาดยางวิ่งตรงขึ้นเขาไปเลย ความสูงน่าจะเกิน ๘๐๐ เมตรแน่นอน เพราะมีแต่ต้นสนภูเขาขึ้นเต็มไปหมด...

[สุธรรม]

ฝนกระหน่ำจนแทบจะมองทางไม่เห็น

พอเข้าช่วงป่าสนฝนก็กระหน่ำลงมาจริง ๆ ตกหนักจนแทบจะมองทางไม่เห็น ทำเอาคุณอาเล็กชักจะลังเล ฝนตกหนักแบบนี้จะไปเที่ยวอุทยานกันท่าไหน ?

อาตมาบอกให้วิ่งขึ้นไปเลย แต่ไม่ได้บอกว่าขออะไรใครไว้ หนทางคดโค้งไปมา มีแต่ขึ้นอย่างเดียวจริง ๆ ยังดีที่เขาตัดทางวนเป็นวงกว้าง ถ้าขืนตัดขึ้นตรง ๆ คงไม่มีรถคันไหนวิ่งขึ้นไปได้เป็นแน่ บางช่วงเป็นร้านขายของที่ระลึก มีรถนักท่องเที่ยวจอดซื้อของเหมือนกัน แต่ตอนนี้กลายเป็นจอดหลบฝนกันหมด...

[สุธรรม]

ด่านเก็บค่าเข้าชมอุทยานสำหรับชาวต่างชาติ

ขึ้นไปอีกสิบกว่านาทีฝนก็หยุดตก พอดีมาถึงด่านเก็บเงินค่าบำรุงอุทยาน แต่เขาเก็บเฉพาะชาวต่างชาติ พวกเราที่ “ไม่ใช่” ชาวต่างชาติเพราะมากับเจ้าถิ่นจึงเข้าฟรี..!

วิ่งขึ้นไปจนถึงลานจอดรถ เห็นผู้คนพลุกพล่านอย่างกับหนอน ที่จอดรถดูเหมือนจะเต็ม แต่คุณเห็นดีนำรถวิ่งเข้าไปแบบหน้าตาเฉย คุณอาเล็กก็ตามไปติด ๆ กำลังสงสัยว่าจะไปจอดกันที่ไหน คุณเห็นดีก็ทิ่มหัวรถเข้าหารั้วที่ขอบปล่องภูเขาไฟแล้วจอดเลย คุณอาเล็กก็ทำตาม..!

[สุธรรม]

ยังไม่ดับ..แปลว่าพร้อมที่จะบึ้ม..!

ไม่รู้ว่าจอดแบบนักเลงใหญ่อย่างนี้ ต้องจ่ายค่าจอดเท่าไร แต่เมื่อไม่มีใครว่าอะไรแล้วอาตมาจะไปเป็นห่วงทำไม ? บนนี้ไม่มีฝนสักหยด พอลงจากรถได้ก็ถึงกับสะท้าน อากาศที่นี่เย็นเอาเรื่องทีเดียว ที่ปรากฏแค่สายตาก็คือ หลุมปากปล่องภูเขาไฟขนาดกว้างหลายร้อยเมตร ความลึกก็ใกล้เคียงกัน ที่แน่ ๆ ก็คือมันยังไม่ดับ มีควันลอยกรุ่นอยู่ตลอดเวลา..!

[สุธรรม]

ร้านค้าลดหลั่นกันไปตามเนินเขา

ทางขวามือของที่ซึ่งเราจอดรถ มีอาคารลักษณะสองชั้นเหมือนกับป้อมยาม ชั้นล่างน่าจะเป็นอาคารสำนักงานของที่นี่ ส่วนชั้นบนที่เหมือนป้อมยามทหารนั้น สามารถเดินดูวิวรอบข้างได้ ตอนนี้มีแต่นักท่องเที่ยวขึ้นไปถ่ายรูปกันเต็มไปหมด...

เลยหอชมวิวไปเป็นพื้นที่ไหล่เขาลาดต่ำลง มีร้านค้าเป็นแถวยาวเหยียด ไม่ถึงกิโลเมตรก็น่าจะใกล้เคียง ด้านหลังรถของเราที่เป็นถนนก็ยังมีร้านค้าเป็นแถวยาวอยู่ชิดติดฝั่งข้างโน้น แถมยังมีม้าให้เช่าขี่ฝูงใหญ่อีกด้วย...

[สุธรรม]

ขอหน่อยเดียว "พ่อปู่" จัดมาหนักเลย..!

อาตมาคว้ากล้องมาถ่ายรูป แต่กลุ่มควันไม่ใหญ่พอ เมื่อเทียบกับความกว้างของปากปล่องภูเขาไฟแล้วดูน้อยนิดเหลือเกิน จึงขอกับ “พ่อปู่ขุนอินทร์” เอาดื้อ ๆ ว่าขอให้มีควันมาก ๆ หน่อยจะได้ไหม ? เวลาถ่ายรูปจะได้ดูน่าตื่นเต้น เหมือนกับภูเขาไฟใกล้จะระเบิดหน่อย ท่านบอกว่า “ได้..เป็นไรมี เรื่องแค่นี้สบายมาก..”

พ่อปู่จัดมาเต็มจริง ๆ อยู่ ๆ ก็มีหมอกหรือควันก็ไม่รู้ ลอยมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย พริบตาเดียวก็ปิดไปเกือบครึ่งหลุม อาตมารีบถ่ายรูปเป็นการใหญ่ กว่านักท่องเที่ยวอื่น ๆ จะรู้ตัว หมอกควันก็ปิดมืดไปเกือบทั้งยอดเขา แฮ่..มากไปหน่อยครับพ่อปู่ มองอะไรไม่เห็นแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้มีคนตกลงไปในปล่องกันบ้างเป็นแน่..!

[สุธรรม]

สุเหร่าสำหรับพี่น้องมุสลิมทำละหมาด

ทุกคนผลัดกันถ่ายรูป เสร็จแล้วแยกย้ายกันไปเดินดูของที่ระลึก อาตมาเดินเลยเข้าไปด้านใน ที่มีตัวอาคารทาสีฟ้าสด หน้าตาเหมือนกับสวนน้ำที่ไหนสักแห่ง แต่พอเข้าไปถึงจึงเห็นว่าเป็นเวทียกสูงขึ้นไป เหมือนกับเตรียมไว้เป็นสถานที่จัดงาน ที่แน่ ๆ ก็คือเห็นไปได้ไกลทีเดียว อาตมาจึงถ่ายรูปมุมต่าง ๆ ของสถานที่นี้จากด้านบน และมองเห็นว่าที่นี่มีสุเหร่าขนาดใหญ่ไม่น้อยสำหรับพี่น้องชาวมุสลิมอีกด้วย...

[สุธรรม]

ถึงจะไม่ได้เกิดปีขาลก็ซื้อได้..!

เสร็จแล้วลงมาดูของข้างล่าง ป้านุช แม่ป๋อมและเกรซ ตอนนี้มีผ้าคลุมไหล่กันหนาวกันทุกคน ไม่รู้ว่าเป็นของเก่าหรือว่าเพิ่งซื้อใหม่กันแน่...

แม่ป๋อมหอบเสือที่แกะสลักจากไม้ ที่ช่างเอาไฟจี้เป็นลายมาตัวเบ้อเริ่ม บอกว่า “แม่ของหนูเกิดปีเสือ ชอบสะสมเสือพวกนี้ เลยซื้อเอาไปฝากแม่..” แต่อาตมาว่าไม่น่าจะไปรอด เพราะหางยาว ๆ ของมันดูเปราะบางเหลือเกิน...

[สุธรรม]

ถ่ายรูปหมู่ด้วยฝีมือตากล้องอาสาสมัคร

อากาศครึ้มเหมือนกับฝนจะตก ผู้คนจึงเริ่มเดินทางกลับ ทำให้บางตาลงไปมาก พวกเราฉวยโอกาสถ่ายรูปหมู่กันตอนนี้เอง...

ปรากฏว่ามีผู้ใจดีอาสาเป็นตากล้องให้ นอกจากใช้กล้องของเราถ่ายแล้ว ยังคว้ากล้องของตัวเองมาร่วมบรรเลงด้วย เสร็จแล้วเพิ่งจะรู้ว่าเขาทำร้านถ่ายรูปอยู่แถวนี้...

หลังจากเจรจากันครู่หนึ่ง อาเสี่ยเห็นดีจึงสั่งรูปจากเขาเสียเลย นับว่าไม่เสียทีที่อาสามาถ่ายรูปให้ อย่างน้อยก็มีรายได้เพิ่มขึ้นจากคณะของเรา...

[สุธรรม]

พระปิดตามหาเศรษฐีเงินล้าน (รุ่น ๒) เนื้อเมฆพัตร (องค์นี้แก่เงิน)

ระหว่างที่รอรูปด่วนจากร้านอยู่ อาตมาก็นำพระปิดตามหาเศรษฐีเงินล้าน (๒) เนื้อเมฆพัตร มอบให้กับคุณอาเล็ก คุณเห็นดีและคุณนายเทวีคนละองค์ (ภายหลังคุณเห็นดียังส่งภาพมาให้ทาง Email ว่าพวกเขาเอาไปเลี่ยมกรอบและแขวนติดตัวกันจริง ๆ เพื่อยืนยันกับ “ซือฝู่” ว่า เขาไม่ได้ให้ความเคารพนับถือแต่ปาก)...

[สุธรรม]

ระหว่างรอรูปก็ถ่ายเพิ่มไปเรื่อย..!

ฝนเริ่มตกเปาะแปะลงมา พวกเราจึงเข้าไปรอกันในรถ จนกระทั่งได้รูปมาและ คุณเห็นดีแบ่งปันให้กับทุกคนแล้ว พวกเราจึงเดินทางลงจากเขา มาเผชิญหน้ากับฝนที่หนักมากจนเกือบมองทางไม่เห็น ขอบพระคุณพ่อปู่เป็นอย่างมากเลยครับ ไม่อย่างนั้นถ้าไปเจอฝนบนยอดเขาคงจะงานกร่อยแย่ พวกเราวิ่งย้อนมาทางเก่าเพื่อออกจากเมืองบันดุง...

อาตมายืมโทรศัพท์ของแม่ป๋อม ที่เปิดโรมมิ่งให้โทรในต่างประเทศได้ โทรกลับไปสั่งงานกับน้องเล็ก (จิราพร ซื่อตรงต่อการ) ที่วัดท่าขนุน โทรเสร็จก็พอดีคุณเห็นดีพาแวะเข้าสถานีบริการน้ำมัน นอกจากเติมน้ำมันแล้ว ยังให้คน “ถ่ายน้ำ” ออกอีกด้วย...

[สุธรรม]

ดูท่าแม้แต่เทวดาก็ขำจนฉี่เล็ด ฝนถึงตกได้ตกดี..!

เสร็จจากการเข้าห้องน้ำ อาตมาจัดการดื่มน้ำจนหมดกระบอก แต่พอเข้าทางด่วนแล้วก็รู้ว่าคิดผิด เพราะต้องวิ่งยาวชนิดไม่มีที่แวะให้เข้าห้องน้ำเลย ยิ่งฝนตกอากาศเย็นยะเยือกแบบนี้ยิ่งปวดปัสสาวะเร็ว...

นั่งภาวนาเพื่อให้ลืมปวดฉี่ ได้คาถาชินบัญชร ๑๐ จบตามปกติ แต่อิติปิ โสฯ ได้แค่ ๑๘ จบ เพราะเมื่อคนอื่นรู้ว่าอาตมาปวดฉี่ ก็สรรหาแต่เรื่องดี ๆ มาเล่ากัน ทำเอาอาตมาหัวเราะจนแทบฉี่เล็ด จึงภาวนาได้ไม่ครบตามที่ตั้งใจไว้ โดยเฉพาะเกรซที่เล่าวีรกรรมในการฉี่ใส่ถ้วยเพราะรถติดในกรุงเทพฯ มาแล้ว นั่นเป็นความสามารถพิเศษที่เลียนแบบไม่ได้ จะให้อาตมาฉี่ใส่กระบอกน้ำก็ยังต้องใช้งานอีกนานโว้ย..!

[สุธรรม]

ฉี่เสร็จก็กลับหลังหันมาถ่ายรูปรถกำลังผ่านด่าน

วิ่งมาเกือบสองชั่วโมงก็ถึงด่านเก็บเงินทางด่วน คุณเห็นดีจ่ายค่าผ่านทางแล้วนำรถจอดชิดขวาข้างในด่าน ตรงนี้เขามีห้องน้ำให้ โอ๊ย..รอดตายไปที ทุกคนรีบเข้าห้องน้ำแบบด่วนจี๋ แต่การอั้นนาน ๆ นี่เหมือนกับฉี่ไม่รู้จักหมด กว่าจะเสร็จก็เป็นนาน...

[สุธรรม]

ยามชั่วโมงเร่งด่วน จาการ์ตาก็รถติดไม่แพ้กรุงเทพฯ

วิ่งมาจนเห็นป้ายจิ๋วอีก ๓๐ ก.ม.จะถึงกรุงจาการ์ตารถก็เริ่มติดหนึบ ต้องค่อย ๆ คลานตามกันไป ของพวกเรายังดีที่ไปได้ช้า ๆ เพราะขาออกติดนิ่งยาวเป็นกิโลเมตรเลย คุณเห็นดีพามุดตรอกเล็กซอยน้อย มาโผล่ที่วงเวียนน้ำพุขนาดใหญ่ ถึงตรงนี้ค่อยไหลลื่นหน่อย พาพวกเราไปถึงโรงแรม Sunlake Hotel ตอนหกโมงกว่า ท้องฟ้าเกือบจะมืดสนิทแล้ว...

[สุธรรม]

น้ำขวดแค่นี้หกสิบบาท ตูยอมแห้งตายก็ได้วะ..!

อาตมารีบเข้าห้องสรงน้ำก่อน เสร็จเรียบร้อยออกมาพอดีแม่ป๋อมมาเคาะประตู ถามว่าจะซักจีวรหรือไม่ ? เพราะถามทางโรงแรมแล้ว เขามีบริการซักผ้าให้ด้วย แต่อาตมายังพอทนกลิ่นของตัวเองได้ จึงไม่ได้ขอใช้บริการ...

หลังจากต้มน้ำขวดสุดท้ายหมดแล้ว อาตมาจึงเข้าห้องน้ำไปเอาน้ำดื่มขวดใหญ่ออกมาจะต้มเพิ่ม ยังโชคดีที่ไม่เปิดฝาขวดก่อน เพราะเพิ่งเห็นติดราคาไว้ว่า คิดเพิ่มจากค่าห้อง ขวดละ ๑๘,๐๐๐ รูเปียห์..! Oh My Buddha..! น้ำเปล่าลิตรครึ่งขวดละหกสิบบาท..! ตูยอมแห้งตายก็ได้วะ..

[สุธรรม]

เหนื่อยจนแทบจะหลับตาคุยแล้ว..!

อีกพักใหญ่คุณอาเล็ก คุณเห็นดีและคุณนายเทวีที่ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยก็มาชวนคุย อาตมาบอกว่าถ้าจะไปเมืองไทย ให้ไปช่วงที่วัดมีงานบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม จะได้เห็นว่าคนไทยเข้าวัดมากน้อยแค่ไหน พอได้ยินว่าต้องถือศีล ๘ อาเสี่ยเห็นดีก็สั่นหัวดิก บอกว่าจะให้ไปใกล้ไกลลำบากแค่ไหนก็ไม่ว่า ขอแค่ให้ได้กินอย่างน้อยสามมื้อก็พอ เล่นเอาคนอื่นหัวเราะกันครืน...

คุยกันได้ประมาณครึ่งชั่วโมง คุณเห็นดีดูท่าอาตมาว่าจะไปไม่รอดแล้ว ก็บอกว่า “ซือฝู่..เต๊ก อะ แร็ท..” อาตมาฟังแล้วงงอยู่พักใหญ่ ในนี้มีหนูให้จับด้วยหรือวะ ? จนกระทั่งเกรซพูดซ้ำ อาตมาค่อยถึงบางอ้อ ที่แท้พ่อเจ้าประคุณบอกให้ “Take a rest.” ทุกคนจึงนัดกันว่าจะออกไปสนามบินตอนตีสามครึ่ง แล้วกราบลากันหมด...

[สุธรรม]

ดูท่ากรรมที่ปลุกเขาวันก่อนจะตามมาสนอง..!

อาตมาถ่ายโอนรูปจากแผ่นความจำลงในโน้ตบุ๊ค เมื่อทำการลดขนาดรูปเสร็จแล้ว ก็เก็บเครื่อง เก็บข้าวของลงกระเป๋าเดินทาง จากนั้นปิดไฟนอน เพิ่งแผ่เมตตาเสร็จยังไม่ทันจะหลับ เสียงโทรศัพท์ของโรงแรมก็ดังขึ้น...

อาตมารับสายด้วยภาษาไทย เพราะคิดว่าเป็นพวกเราโทรมา ปรากฏว่าอีกฝ่ายไม่ยอมพูดด้วย พอวางหูไปไม่นานเสียงก็ดังอีก แต่ถึงเซย์ฮัลโล่แล้วก็ไม่ยอมพูดด้วยอยู่ดี สงสัยว่ากรรมที่ไปปลุกเขาวันก่อนจะตามมาสนอง อาตมาจึงดึงสายโทรศัพท์ออกจากเครื่อง คราวนี้มีปัญญาก็โทรไปเถอะ..ตูนอนก่อนแล้วโว้ย..!