เราเป็นคนตกเหว แล้วถ้าพลาดมักจะเลยเหว คือตกนรกด้วย..! ตอนนี้เราคว้าเถาวัลย์ช่วยชีวิตเอาได้ คือลมหายใจเข้าออก ต้องยึดไว้สุดชีวิต ตราบใดที่ความรู้สึกของเรายังผูกติดกับลมหายใจเข้าออก ตราบนั้น รัก โลภ โกรธ หลง เกิดไม่ได้ เพราะว่า รัก โลภ โกรธ หลง ไม่มาในอดีต ก็ไปในอนาคต ถ้าเรารู้ระมัดระวัง ก็ไม่มีโอกาสที่จะเกิดขึ้นในปัจจุบัน
วิธีที่เราจะอยู่กับปัจจุบันดีที่สุด ไม่มีอะไรดียิ่งไปกว่าลมหายใจเข้าออก หรืออานาปานสติอีกแล้ว เผลอหลุดไปเมื่อไร รีบกลับมาโดยเร่งด่วน ต่อให้สู้กันชนิดตายกันไปข้างหนึ่ง ก็ต้องกลับมาให้ได้ ต่อให้มีคนพยายามถีบเราลงเหว ก็ต้องยึดเถาวัลย์ช่วยชีวิตเส้นนี้ไว้ให้ได้
เมื่อใจของเราสงบ ปัญญาจะค่อย ๆ เกิด เราจะเห็นช่องทางเองว่าจะสามารถประคับประคองกำลังใจอย่างไรให้ยืนยาวกว่านี้ ให้ละ ผละ ห่างจากกิเลสได้มากกว่านี้ และท้ายที่สุดเลิกรากับกิเลสได้ โดยไม่ต้องเสียเวลาส่งไลน์ไปบอก..!
สำหรับวันนี้ก็ขอบอกเล่าให้แก่ญาติโยมและพระภิกษุสามเณรของเราแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๓ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 14-08-2023 เมื่อ 03:21
|