เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๖๖

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๖๖

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๘ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพไปร่วมพิธีเปิดและปฐมนิเทศ โครงการอบรมเจ้าอาวาสที่ได้รับแต่งตั้งใหม่ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ สิ่งที่บรรดาพระสังฆาธิการระดับสูงในภาค ๑๔ กล่าวถึงก็คือเรื่องของทิดคม อดีตประธานสงฆ์วัดป่าธรรมคีรี ที่โดนข้อหายักยอกเงินวัด ความจริงข้อหาที่โดนหนักเลยนั้นไม่ใช่ข้อหายักยอกเงินวัด หากแต่เป็นข้อหาเสพเมถุนกับพระด้วยกัน..!

ตรงจุดนี้ขอให้พวกเราระวังให้จงหนัก เพราะว่าศีลพระของเรา ขนาดนอนอยู่ใต้ผ้าห่มเดียวกันกับผู้ชาย ร่างกายไม่ได้สัมผัสกัน ท่านยังปรับอาบัติ พระพุทธเจ้าทรงมีความรอบคอบเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่าพระองค์รู้แจ้ง รู้จริง เรื่องทั้งหลายเหล่านี้พระองค์ท่านจึงได้ห้ามเอาไว้ตั้งแต่ ๒,๐๐๐ กว่าปีมาแล้ว เพียงแต่ว่าสมัยหลังมานี้ พวกเราก็มักจะขาดความระมัดระวัง

โดยเฉพาะในส่วนของบุคคลที่ตั้งใจบวชเข้ามาเพื่อเอาดี แม้ว่าจะมีจริตนิสัยของหญิงติดตัวมาบ้าง พระอุปัชฌาย์อาจารย์ที่มีความเมตตา เห็นความตั้งใจจริงก็อนุญาตให้บวชได้ เพียงแต่ว่าจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเก็บอาการให้อยู่ อย่างของวัดท่าขนุนของเรา ก็ได้ตกลงกันตั้งแต่แรกแล้ว ว่าถ้าเก็บอาการไม่อยู่ก็ให้สึกไป จึงเป็นเรื่องที่พวกเราจะต้องระมัดระวังว่า สาเหตุใหญ่ที่ทิดคมอดีตเจ้าคุณท่านโดนไป เป็นเรื่องของชายรักชาย ไม่ใช่เรื่องของการอมเงินวัด

ก็แปลว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้นั้น ในความเป็นพระของเราทำไม่ได้อยู่แล้ว เพราะว่าการมีเพศสัมพันธ์ ไม่ว่าจะกับผู้หญิง ผู้ชาย บัณเฑาะก์ หรือว่าสัตว์เดรัจฉาน ทั้งทวารหนัก ทวารเบา ทวารปาก ตลอดจนกระทั่งบาดแผลตามร่างกาย พระพุทธเจ้าทรงปรับอาบัติปาราชิกทั้งหมด ฉะนั้น..เราไม่มีข้อแก้ตัวใด ๆ ทั้งสิ้น

ท่านที่ไม่ได้มีจริตนิสัยอย่างนั้น ก็ต้องระมัดระวังตัวให้ดี เพราะว่าเราทำอะไรก็ตาม อยู่ในสายตาชาวบ้านเสมอ ส่วนท่านที่มีจริตนิสัยแบบนั้น ก็ยิ่งต้องระวังตัวให้มากขึ้นอีกหลายเท่า ประมาณว่า "รักนวลสงวนตัว" ให้มากกว่านี้ จะได้ไม่สร้างความเสียหายให้กับพระพุทธศาสนา

กระผม/อาตมภาพเองนั้น ถ้าไม่ใช่เห็นว่าเกินไป ก็มักจะปล่อยเลยตามเลย แต่ถ้าวันไหนเห็นว่าเกินไปเมื่อไร ก็จะมีการห้ามกันอย่างที่ผ่านมา ท่านทั้งหลายที่เป็นเช่นนั้น ก็จะรู้ตัวเองว่าทำอะไรพลาดไปแล้ว

[เถรี]

สำหรับวันนี้ เวลาที่เหลือก็ขอกล่าวถึงควันหลงของการเดินทาง "ไปหาที่ตายในชมพูทวีป" เป็นการส่งท้าย สำหรับพระภิกษุสงฆ์ สามเณร แม่ชี หรือฆราวาสที่อยากตามรอยครูบาอาจารย์ ขอยืนยันว่าถ้าสภาพร่างกายไม่ดีพอ อย่าไปเลย จะป่วยตายเสียเปล่า ๆ เพราะว่าอากาศวันแรกที่เดินทางไปถึงสนามบินนานาชาติอินทิราคานธีก็คือ ๓๕ องศาเซลเซียส

เมื่อต่อเครื่องจากสนามบินนานาชาติอินทิราคานธีไปยังสนามบินศรีนาการ์ หรือว่าศรีนครา อุณหภูมิเหลือแค่ ๗ องศาเซลเซียส..! แล้วหลังจากนั้นก็อยู่ในระดับ ๑ องศาเซลเซียสบ้าง ติดลบบ้าง ถ้าร่างกายไม่ดีมีสิทธิ์ป่วยตายเอาง่าย ๆ

ประการที่สองก็คือการเดินทางทางรถยนต์ แต่ละวันเราจะโดนเขย่าไปบนเตาขนมครกประมาณ ๖ - ๘ ชั่วโมงทุกวัน ไม่ใช่เรื่องสนุก ยกเว้นว่ามีความบ้าพอ อยากจะทดลองก็ไม่ว่ากัน ถ้าเที่ยวอย่างคนทั่ว ๆ ไป เขาก็นั่งเครื่องไปลงที่ศรีนาการ์ หรือไปลงที่เลห์เลย ไม่ใช่ไปนั่งรถยนต์เลาะเทือกเขาหิมาลัยอย่างที่คณะของกระผม/อาตมภาพไปทำมา

เรื่องที่สองที่อยากจะตักเตือนก็คือ ถ้าหากว่าไปประเทศอินเดีย อะไรที่เป็นทองคำอย่าได้ติดตัวไปให้ยุ่งยาก เพราะว่าประเทศอินเดียมีความอ่อนไหวในเรื่องทองคำมาก ประเทศเขาเป็นประเทศผู้บริโภคทองคำระดับต้น ๆ ของโลก ถ้าไม่อยากให้ ตม.สอบสวนแล้วสอบสวนอีก ว่าคุณพกมาทำไมเยอะแยะขนาดนี้ ไม่เอาไปได้จะดีที่สุด แล้วพวกวัตถุอื่น ๆ ที่ทำด้วยงาช้างหรือเขาสัตว์ก็ต้องระวังไว้ด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะติดบัญชีต้องห้ามของไซเตสหรือเปล่า ?

ส่วนในเรื่องของข้าวปลาอาหาร ถ้าทำใจไม่ได้ว่าจะต้องกินอาหารแขก ก็ให้ทางทัวร์เป็นคนทำหน้าที่ขนอาหารนั้นไป อย่าขนไปเองส่งเดช เพราะว่าหลายต่อหลายประเทศ เรื่องของเนื้อสัตว์และผักผลไม้เป็นของต้องห้าม เขากลัวว่าจะนำเชื้อโรคเข้าไปในประเทศของเขา เอาไปส่งเดช อาจจะติดคุกได้ง่าย ๆ อะไรที่มีปัญหา เลี่ยงได้ให้เลี่ยง ไม่อย่างนั้นแล้วเรามีปัญหาแค่คนเดียว แต่ทั้งคณะก็ต้องเดือดร้อนกันไปหมด..!

[เถรี]

ส่วนที่สำคัญที่สุด ถ้าหากว่าจะไปทางด้านนั้น ก็คือเรื่องของโทรศัพท์ ถ้าหากว่าเราเปิดโรมมิ่งหรือว่า ซื้อ SIM 2 Fly ไป เท่าที่ผ่านมาก็คือใช้ได้แค่ที่เดลีเท่านั้น ไปถึงศรีนาการ์เมื่อไรจะโดนบล็อกทันที ต้องไปซื้อซิมของเขาแล้วก็ลงทะเบียนที่นั่น ซึ่งขั้นตอนค่อนข้างจะยุ่งยาก แต่ว่าคุ้มค่า เพราะว่าราคาซิมของเขาความจริงแล้วก็คือ ๒๙๙ รูปี แต่เขาดำเนินการให้พวกเราทุกอย่าง ราคาคิดที่ ๖๐๐ รูปี ก็ประมาณไม่ถึง ๓๐๐ บาทไทยดี

พื้นที่ไหนถ้ามีคลื่นโทรศัพท์ เราก็สามารถใช้งานได้ แต่เนื่องจากว่าบริเวณนั้นเป็นพื้นที่อ่อนไหว เพราะว่ามีการเคลื่อนไหวเพื่อแยกดินแดนระหว่างชาวอิสลาม และอีกส่วนหนึ่งก็คือประเทศจีน ซึ่งอยู่ใกล้ชิดกับทางด้านลาดัก หรือว่าเลห์ ก็มักจะมีปัญหาเรื่องพรมแดนกัน ในส่วนที่สำคัญของเขา ไม่ว่าจะเป็นที่ตั้งทหาร หรือว่าหน่วยราชการสำคัญ จะมีการบล็อกสัญญาณโทรศัพท์ ห้ามใช้โดรนบินถ่ายรูป

ดังนั้น..ต่อให้เราใช้ซิมของเขาแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะได้รับความสะดวกอยู่ทั่วไป อย่างที่ทะเลสาบพันกอง หนึ่งวันหนึ่งคืนที่นั่นไม่มีสัญญาณเลย เพราะว่าทะเลสาบฝั่งหนึ่งเป็นของประเทศอินเดีย อีกฝั่งหนึ่งเป็นของประเทศจีน..!

ส่วนสำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือยาประจำตัว ถ้าหากว่าติดไปแล้ว ไม่ใช่ยาที่ต้องกินตามมื้ออาหาร ให้ใส่ไว้ในกระเป๋าใบใหญ่ที่เราจะโหลดขึ้นเครื่อง อะไรก็ตามที่มีสายไฟ ตลอดจนกระทั่งถ่าน ไม่ว่าจะเป็นแบตเตอรี่แบบกลม แบบแบน กรุณาเอาออกใส่ถาดให้เขาตรวจสอบทุกชิ้น ไม่เช่นนั้นแล้วโดนสั่งรื้อกระเป๋าทันทีที่เอ็กซเรย์เห็น

เรื่องนี้เขาเล่นตั้งแต่ทันทีที่ก้าวลงสนามบินของเขาเลยก็คือที่เดลี และสนามบินอื่น ๆ ก็ยิ่งเข้มงวดขึ้นไปตามลำดับ เขาไม่ได้สนใจว่าเราจะตกเครื่องบินหรือไม่..!? เขารู้อยู่อย่างเดียวว่า ถ้าเผลอปล่อยเข้าไป มีการวางระเบิดเมื่อไร ความเสียหายจะเกิดขึ้นกับเขาอย่างใหญ่หลวง แหล่งท่องเที่ยวก็จะกลายเป็นไม่มีคนไปทันที จึงได้เข้มงวดเป็นอย่างยิ่ง

[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งก็คือ ถ้าหากว่าใครจะเดินทางข้ามที่สูง ไม่ว่าจะเป็นที่ Chang La Pass ก็ดี Gardung La Pass ก็ดี ออกซิเจนเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด จำเป็นต้องมีไว้ เพราะว่าพื้นที่สูงตั้งแต่ ๓,๐๐๐ เมตรขึ้นไป เราเดินไม่กี่ก้าว ก็เริ่มเหนื่อยง่ายแล้ว ถ้ายิ่งที่ระดับ ๔,๐๐๐ เมตร เดินเร็ว ๆ สองก้าวก็อาจจะล้มทั้งยืน..!

ฉะนั้น..อย่าไปอวดเก่ง มีพระเถระรูปหนึ่ง ไปลงที่สนามบินศรีนาการ์ หรือว่าสนามบินเลห์ กระผม/อาตมภาพก็ไม่แน่ใจ แล้วก็ไปวิ่งโชว์ แสดงความแข็งแรงของตัวเอง จนหมดสติล้มทั้งยืน เพราะว่าสมองขาดออกซิเจน..! พื้นที่ในลักษณะอย่างนั้นต้องบอกว่าเป็นพื้นที่อันตราย ใครไปก็เท่ากับไปหาที่ตายจริง ๆ..!

ส่วนที่อยากจะถวายคำแนะนำก็คืออันดับแรกเลย ฝึกมรณานุสติให้มาก ๆ ไว้ ถึงเวลากำลังใจจะได้มั่นคง ไม่แกว่งไปตามสภาพ ประการที่สองก็คือ ฝึกอาหาเรปฏิกูลสัญญาให้มากไว้ ส่งอะไรมาต้องกินได้ ไม่อย่างนั้นเท่ากับไปลดน้ำหนักตัวเอง แล้วในสภาพแบบนั้น เรายิ่งกินไม่ได้ร่างกายก็ยิ่งแย่ พอร่างกายแย่มาก ๆ พบกับสถานภาพที่สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ สภาพร่างกายก็ยิ่งทรุดโทรม ดีไม่ดีก็ "ไป" เลย..!

อีกประการหนึ่งก็คือ ธรรมเนียมท้องถิ่นเขานิยมอย่างไร พยายามศึกษาเอาไว้ด้วย อย่างเช่นว่าจะไม่จับมือกันด้วยมือซ้าย ถ้าจะจับมือทักทายก็ใช้มือขวา เป็นต้น เรื่องพวกนี้ความจริงแล้วทางด้านบริษัททัวร์เขาจะแนะนำเราอยู่ตลอดเวลา แต่รายละเอียดบางอย่างอาจจะตกหล่นไป

สถานที่ไหน ถ้าเป็นที่เคารพของคนอื่น เราควรแสดงความเคารพด้วย เพียงแต่ว่าการแสดงความเคารพบางอย่าง อย่างเช่นว่าน้อมใจไหว้ทักทายเจ้าของที่เจ้าของทางของเขา ไม่เช่นนั้นแล้วในลักษณะของเรา ถ้าหากว่าไปไหว้เทพเจ้า หรือว่าเทวาลัยอย่างอื่น อาจจะอยู่ในลักษณะถือศาสนาอื่น กลายเป็นอัญญสัตถุทเทส เป็นโทษหนักในพระพุทธศาสนาอีก ส่วนถ้าเป็นพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะเป็นเถรวาท มหายาน หรือว่าวัชรยาน จะไหว้จะกราบอย่างไรก็ตามใจ

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๘ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)