|
#21
11-09-2021, 02:49
|
||||
|
||||
ร่างกายนี้ไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเราจริง ๆ ไม่มีอะไรเป็นสาระแก่นสาร เกิดมาเมื่อไรก็พบแต่ความไม่เที่ยง พบแต่ความเป็นทุกข์ ไม่มีอะไรให้ยึดถือมั่นหมายได้ ขึ้นชื่อว่าการเกิดแบบนี้เราไม่ต้องการอีกแล้ว ตายเมื่อไร ขอไปอยู่กับองค์สมเด็จพระประทีปแก้วที่พระนิพพานแห่งเดียว
น้อมจิตน้อมใจกราบลงที่ภาพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า วันนี้ถ้าลูกหมดอายุขัยตายลงไปก็ดี หรือเกิดอุบัติเหตุอันตรายใด ๆ ถึงแก่ชีวิตก็ตาม ลูกขอมาอยู่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่นี่แห่งเดียวเท่านั้น 
|
| สมาชิก 13 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ หยาดฝน ในข้อความที่เขียนด้านบน | ||
|
#22
11-09-2021, 02:49
|
||||
|
||||
|
ถ้ามีลมหายใจอยู่ ตามดูตามรู้ลมหายใจ
ถ้ามีคำภาวนาอยู่ กำหนดคำภาวนาไปด้วย ถ้าลมหายใจเบาลง รู้ว่าลมหายใจเบาลง ถ้าคำภาวนาหายไป รู้ว่าคำภาวนาหายไป กำหนดใจอยู่กับภาพพระที่สว่างไสวบนพระนิพพาน รักษาอารมณ์ใจนี้ไว้ จนกว่าได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา
|
| สมาชิก 13 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ หยาดฝน ในข้อความที่เขียนด้านบน | ||
|
#23
11-09-2021, 02:51
|
||||
|
||||
|
(สัญญาณบอกว่าหมดเวลา)
พุทโธ พุทโธ พุทโธ.. เอากำลังใจของเราอยู่ที่ภาพพระหรือลมหายใจเสียก่อน แล้วค่อย ๆ แบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งควบคุมร่างกายของเรา ให้ใช้ในการทำวัตรสวดมนต์กันต่อไป พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันจันทร์ที่ ๑๐ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๓ (ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย) แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย หยาดฝน : 11-09-2021 เมื่อ 23:18
|
| สมาชิก 14 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ หยาดฝน ในข้อความที่เขียนด้านบน | ||
 |
| ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) | |
|
|
