กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


กลับไป   กระดานสนทนาวัดท่าขนุน > ห้องธรรมะพระอาจารย์ > พระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ) > เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน

Notices

ตอบ
 
คำสั่งเพิ่มเติม
  #1  
เก่า 13-12-2020, 21:15
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,030 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน วันศุกร์ที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๖๓

ญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลาย วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๔ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓ ระยะนี้ไม่ว่าจะเรื่องของการเมือง เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บ ตลอดจนกระทั่งภัยธรรมชาติก็ปรากฏขึ้น สร้างความเดือดร้อนอยู่ทั่วใป

ในภาวะเช่นนี้ ถ้าเราไม่สามารถทำจิตของเราให้สงบได้ ก็จะส่งส่ายวุ่นวายไปกับเหตุการณ์บ้านเมือง ตลอดจนกระทั่งความน่ากลัวของโรคภัยไข้เจ็บ และภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้น

การที่จิตของเราส่งส่ายออกไปนั้น ก็บอกชัดอยู่แล้วว่าสภาพจิตไม่ได้อยู่กับตัวเรา การส่งออกของจิตนั้นเป็นต้นเหตุของความทุกข์ทั้งปวง สิ่งที่ทำให้เราเครียด ทำให้เรากังวล ทำให้เรากลัว ก็เพราะจิตของเราส่งออก แล้วยังไปปรุงแต่งเพิ่มเติมอีก

วิธีที่จะขจัดสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ออกไปก็คือ การกลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออก หรือเรียกว่ากลับมาอยู่กับปัจจุบัน การที่สภาพจิตของเราแน่วแน่อยู่กับลมหายใจเข้า...อยู่กับลมหายใจออก...อยู่กับคำภาวนา ไม่ส่งไปไหน ความฟุ้งซ่านต่าง ๆ ย่อมเข้ามาไม่ได้ ความเครียด ความกลัว ความกังวลต่าง ๆ ก็ย่อมลดน้อยถอยลง และหายไปโดยอัตโนมัติ ตามระดับกำลังใจของเราที่เข้าถึง
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 13-12-2020 เมื่อ 22:42
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 37 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #2  
เก่า 13-12-2020, 21:16
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,030 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

ก็แปลว่าในสถานการณ์บ้านเมืองของเราที่เดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า ไม่ว่าจะด้วยภาวะการเมือง โรคภัยไข้เจ็บ หรือภัยธรรมชาติ เราจะเอาตัวรอดได้ ต้องกลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออกเท่านั้น ถ้าเราอยู่กับลมหายใจเข้าออก...อยู่กับปัจจุบัน หายใจเข้ากำหนดรู้ตามเข้าไปจนสุด...หายใจออกกำหนดรู้ตามออกมาจนสุด...พร้อมกับคำภาวนา สภาพจิตของเราก็จะหยุดอยู่กับปัจจุบันเฉพาะหน้า

แต่ด้วยความที่พวกเราอ่อนซ้อม ขาดการฝึกฝน จึงอยู่ได้แค่พักเดียว สภาพจิตก็จะเคลื่อนคลายออกไปหาอารมณ์ภายนอกอีก เมื่อได้สติรู้ตัวก็ต้องรีบดึงกลับคืนมา ให้อยู่กับลมหายใจและคำภาวนาต่อไป

ถ้าสมาธิเริ่มทรงตัวมั่นคง สภาพจิตก็จะหยุดฟุ้งซ่าน รัก โลภ โกรธ หลง ต่าง ๆ เกิดขึ้นไม่ได้ ด้วยอำนาจสมาธิที่เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ

เมื่อสามารถทรงตัวจนถึงที่สุดแล้ว ถ้าหากว่าไปต่อไม่ได้ สภาพจิตก็จะคลายออกมาเองโดยอัตโนมัติ เราก็ต้องรีบหาวิปัสสนาญาณให้สภาพจิตของเราได้ขบคิด ได้ใช้กำลังที่สะสมไว้ ไปในการลด ละ ตัดกิเลสต่าง ๆ ถ้าเราไม่ใช้ กิเลสก็จะเอากำลังส่วนนี้ไปฟุ้งซ่านแทน ก็เท่ากับว่าเราเลี้ยงโจรไว้ปล้นตัวเราเอง
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 13-12-2020 เมื่อ 22:44
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 37 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #3  
เก่า 15-12-2020, 10:00
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,030 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

ถ้าหากว่าเราขบคิดในวิปัสสนาญาณต่าง ๆ อย่างเช่นว่า ดูความไม่เที่ยง ดูความเป็นทุกข์ ความไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเราในร่างกายนี้ ถ้าเห็นชัดเจน สภาพจิตยอมรับ ก็จะเริ่มปล่อยวาง เพราะเห็นคำว่าธรรมดา

ธรรมดาของการเกิดมาต้องเป็นแบบนี้ ธรรมดาของการเกิดมาต้องพบเจอกับสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ธรรมดาของการที่ยังเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสารก็ต้องพบพานสิ่งทั้งหลายเหล่านี้

เมื่อเห็นคำว่าธรรมดา..สภาพจิตก็จะเริ่มปลด เริ่มละจากความยึดมั่นถือมั่น เพราะเห็นชัดเจนแล้วว่า แม้กระทั่งความผิดชอบชั่วดีต่าง ๆ ก็เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปเช่นกัน สิ่งที่ดีแท้คือหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น

ก็จะกลับมาทบทวนศีลของตนเองทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ล่วงศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นล่วงศีล ไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นล่วงละเมิดในศีล

เมื่อเห็นคุณความดีของพระรัตนตรัย ก็จะมีความเคารพใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อย่างแน่นแฟ้น ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

ก็เหลืออยู่แค่การใช้ปัญญาพิจารณาต่อนิดเดียวว่า เรามีความตายเป็นธรรมดา แต่ถ้าหากว่าตายแล้วเกิดใหม่ ต้องพบกับความทุกข์เช่นนี้อีก ก็ถือว่าขาดทุน สถานที่เดียวที่จะพ้นตาย พ้นเกิด ไม่ต้องมาทุกข์เช่นนี้อีก ก็คือพระนิพพาน แล้วให้เราเอากำลังใจสุดท้ายเกาะพระนิพพานเอาไว้
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 15-12-2020 เมื่อ 13:46
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 31 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #4  
เก่า 15-12-2020, 10:01
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,030 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

ถ้าขาดความคล่องตัว ไม่รู้ว่าพระนิพพานมีสภาพอย่างไร ก็ให้เกาะภาพพระพุทธรูปที่เรารักเราชอบองค์ใดองค์หนึ่งเอาไว้ ให้คิดว่านั่นคือพระพุทธนิมิตแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่บนพระนิพพาน ตราบใดที่เรายังเห็นพระองค์ท่าน..ก็คือเราอยู่ใกล้กับพระองค์ท่าน ตราบใดที่เราอยู่ใกล้พระองค์ท่าน..ก็คือเราอยู่บนพระนิพพาน

แล้วรักษากำลังใจ
เช่นนี้เอาไว้ ให้อยู่กับเราให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ถ้ายังมีลมหายใจเข้าออก...ดูลมพร้อมกับคำภาวนาไปด้วย ถ้าลมหายใจเบาลง...ก็กำหนดรู้ว่าลมหายใจเบาลง ถ้าลมหายใจหายไป...คำภาวนาหายไป...ก็กำหนดรู้ว่าตอนนี้ลมหายใจหายไป... คำภาวนาหายไป อย่าพยายามเข้าไปสู่ภาวะอย่างนั้น และอย่าดิ้นรนให้หลุดพ้นจากภาวะเช่นนั้น เรามีหน้าที่ตามดู ตามรู้ รักษาอารมณ์ให้อยู่เฉพาะหน้าไปเรื่อย ๆ สมาธิจิตของเราจะค่อย ๆ ก้าวหน้าขึ้นไปเอง

ลำดับต่อไปก็ให้ทุกท่านตั้งใจภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านเติมบุญ
วันศุกร์ที่ ๔ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย นาทาม)

__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 15-12-2020 เมื่อ 13:48
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 33 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
ตอบ


ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน )
 
คำสั่งเพิ่มเติม

กฎการส่งข้อความ
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is ใช้ได้
Smilies are ใช้ได้
[IMG] code is ใช้ได้
HTML code is งดใช้

Forum Jump


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 02:37



ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว