เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๘ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปร่วมทำวัตรเช้ากับผู้เข้าอบรมบาลีก่อนสอบประจำปี ๒๕๖๘ และฉันภัตตาหารเช้าร่วมกับหลวงพ่อเจ้าคุณแย้ม - พระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ เจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) พร้อมกับกราบเรียนท่านว่า วันนี้ไม่ได้อยู่ยาว

เนื่องเพราะว่ามีภารกิจ คือต้องไปปลุกเสกวัตถุมงคลให้ที่วัดป่าเจริญราช หมู่ที่ ๒ ตำบลบึงทองหลาง อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี และขอตัวกลับวัดเพื่อจัดงานประจำปีปิดทองรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน และทำบุญถวายอดีต ๗ เจ้าเมืองหน้าด่านจังหวัดกาญจนบุรี จากนั้นก็จะเดินทางข้ามไปประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เพื่อไปเป็นประธานหล่อพระที่วัดท่าช้าง เมืองปากงึม แขวงกำแพงนครเวียงจันทน์ ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว หลวงพ่อเจ้าคุณแย้มยังว่า "คิดว่าแกจะไปประเทศลาวเลย"

กระผม/อาตมภาพก็ทราบดีว่า ปัจจุบันนี้ขยับจะไปทำอะไรที่ไหน บรรดาญาติโยม ตลอดจนกระทั่งพระเณรท่านรู้กันหมด แม้ว่าจะไม่รู้รายละเอียดถึงระดับ "ช็อตต่อช็อต" แต่ว่าส่วนใหญ่ก็จะรู้ โดยเฉพาะท่านที่จะไปดักทำบุญกลางทาง แต่เมื่อเดินทางไปยังวัดป่าเจริญราช เจ้าประคุณเถอะ..ชื่อว่าอยู่จังหวัดปทุมธานี แต่ความจริงเป็นลำลูกกาด้านที่ติดกับนครนายก พูดง่าย ๆ ก็คือต้องวิ่งข้ามจังหวัดดี ๆ นี่เอง..!

เมื่อไปถึง หลวงพ่อดร.วีระนนท์ วีรนนฺโท ป.ธ. ๔ หรือท่านพระครูปทุมภาวนาจารย์ วิ., ดร. ก็มาต้อนรับ บอกว่า "ได้ยินชื่อเสียงหลวงพ่อมานานมากแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสไปกราบถึงวัด"

กระผม/อาตมภาพยังหันมาปรารภกับลูกศิษย์ว่า สมัยนี้พระปฏิบัติเป็นด็อกเตอร์กันเสียมากมายไปหมด โดยเฉพาะหลวงพ่อวีระนนท์ ท่านเป็นด็อกเตอร์ทางพุทธจิตวิทยา แล้วขณะเดียวกันก็เป็นพระครูสัญญาบัตร เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ชั้นเอก ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ก็แปลว่าถือพัดขาวเช่นเดียวกับกระผม/อาตมภาพ ที่ยังถือพัดเทียบผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นเอกอยู่ ถ้าหากว่าลำดับชั้นต่อไปที่ขอเลื่อนออกมา ก็จะขึ้นเป็นเทียบเจ้าคณะอำเภอชั้นพิเศษฝ่ายวิปัสสนาธุระ

[เถรี]

เมื่อมาถึงก็ได้กราบตุ๊พ่อสิงห์ (พระอธิการสิงห์ วิสุทฺโธ) เจ้าอาวาสวัดพระพุทธบาทถ้ำป่าไผ่ จังหวัดลำพูน ซึ่งท่านจะถวายปัจจัยเป็นการส่วนตัวมาทุกครั้งไป พูดง่าย ๆ ว่างานไหนถ้าหากว่าเจอตุ๊พ่อสิงห์ ก็เป็นอันว่าไม่ต้องพกสตางค์ไปก็ได้ อย่างไรก็ต้องมีค่ารถ ๕,๐๐๐ บาทกลับอย่างแน่นอน..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ตุ๊พ่อสิงห์ท่านจะอาศัยอานุภาพพระคาถาเงินล้าน ซึ่งกระผม/อาตมภาพภาวนาอยู่ทุกวัน มากบ้างน้อยบ้าง ท่านก็เลยถวายปัจจัยส่วนตัวมาทุกครั้งไป แล้วก็มากราบหลวงพ่อมนัส มนฺตชาโต สำนักฟื้นฟูจิตเขาแหลม จังหวัดจันทบุรี ซึ่งเป็นคนไกลกลับเดินทางมาถึงก่อน

แล้วรับการกราบจากพระปลัดเอกลักษณ์ ปญฺญาคโม เจ้าอาวาสวัดพุทธพรหมยาน จังหวัดฉะเชิงเทรา และพระปฤนทธว์ริษศร ธมฺมสรโณ เจ้าสำนักสงฆ์ที่พักสงฆ์เขาธัมมสรณ์ อำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี แล้วเข้าที่รอพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี (ธงชัย ธมฺมธโช) กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าคณะใหญ่หนกลาง ซึ่งเดินทางมาเป็นประธาน

เมื่อพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จหนกลางมาถึง ก่อนจะจุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัย ท่านก็จะเมตตาเดินทักทายพระเถราจารย์ที่ได้รับนิมนต์มาในงานทุกครั้ง งานนี้ท่านยังบอกว่า "อ๋อ..วัดท่าขนุนที่ไปเป็นประธานทอดผ้าป่า" แสดงว่าท่านจำได้ว่ากระผม/อาตมภาพไปเป็นเจ้าภาพทอดผ้าป่าที่วัดมหาธาตุ วรวิหาร จังหวัดเพชรบุรี

ส่วนท่านพระครูสรภัญญ์พิสุทธิ์ วัดใหม่เทพนิมิตร ซึ่งเป็นปัจฉาสมณะติดตามหลวงพ่อเจ้าประคุณสมเด็จหนกลางมา ยังเข้ามาบอกว่า "กราบขอความเมตตาหลวงพ่อไปช่วยที่วัดผมบ้างนะครับ" จึงได้เรียนถามท่านว่า "เป็นวัดที่บ้านเกิดหรือวัดใหม่เทพนิมิตร" ท่านบอกว่า "วัดใหม่เทพนิมิตรครับ ผมห่างจากบ้านเกิดมา ๒๐ ปีแล้ว" จึงได้บอกกับท่านว่า "ถึงเวลาแจ้งมาก็แล้วกัน"

จากนั้นพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จหนกลางก็ได้จุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัย ทำการเจิมและจุดเทียนชัย พระมหานาคเจริญพระพุทธมนต์พุทธาภิเษก กระผม/อาตมภาพกราบขอบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พรหม เทวดา ตลอดจนครูบาอาจารย์ทั้งหมด อนุเคราะห์สงเคราะห์ในการปลุกเสกวัตถุมงคลครั้งนี้

[เถรี]

โดยมีส่วนพิเศษที่ทิดเฟิร์ส (นายบัณฑิต เอี่ยมตระกูล) นำมาร่วมพิธีด้วยก็คือพระขรรค์ ซึ่งไปเรียนวิชาสายหลวงพ่อแจ่ม วัดวังแดงเหนือมา สามารถที่จะจารพระขรรค์ให้อักขระเลขยันต์นูนขึ้นมาจากเนื้อโลหะได้แล้ว ก็ยังนำมาเข้าพิธีเพื่อความมั่นใจของตนเองเพิ่มขึ้น

กระผม/อาตมภาพ "ว่ายาว" ไปจนกระทั่งทำน้ำมนต์เสร็จ ทุกอย่างเรียบร้อยตรงที่หลวงพ่อสมเด็จลุกขึ้นดับเทียนชัยพอดี กระผม/อาตมภาพจึงได้พรมน้ำมนต์บริเวณวัตถุมงคล และทำการพรมน้ำมนต์ให้แก่ญาติโยมครึ่งศาลาทางด้านที่ตนเองรับผิดชอบอยู่ อีกครึ่งศาลาฝั่งนี้ก็ยกให้เป็นของหลวงพ่อมนัสและตุ๊พ่อสิงห์ไป

ปรากฏว่าระหว่างที่พรมอยู่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อสมเด็จหนกลาง ซึ่งท่านโปรยดอกไม้เป็นพุทธบูชาและพรมน้ำมนต์แล้ว ก็ตามมาพรมน้ำมนต์ซ้ำอีก ส่วนอีกฝั่งหนึ่งก็ยกให้หลวงพ่ออ๊อด วัดสายไหม (พระครูโสภณภัทรเวทย์, ดร.) ทำหน้าที่พรมน้ำมนต์ทางด้านนั้นแทน แล้วยังบอกด้วยความเมตตาว่าให้เจ้าภาพถวายไทยธรรมไปได้เลย ไม่ต้องรอให้ท่านนั่งลงก่อน

กระผม/อาตมภาพรับไทยธรรมแล้วก็รีบลงมาขึ้นรถ เผ่นออกจากหน้างานได้อย่างหวุดหวิด ไม่เช่นนั้นแล้วถ้ารอให้ญาติโยมที่เลิกจากงานแล้วทะลักออกมา กว่าจะหลุดจากซอยวัดป่าเจริญราชได้ ก็น่าจะครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ แล้วก็เห็นความแสบของ "พี่กู" ก็คือคุณกูเกิ้ลที่อาศัยเดินทางโดยตลอด

ขามาพาอ้อมโลกเข้าซอยเล็กซอยน้อย ชนิดที่ถ้าปล่อยให้ไปต่อด้วยตนเองก็คงต้องนั่งน้ำตาไหล เพราะว่าเส้นทางที่พามานั้น กระผม/อาตมภาพไม่เคยผ่านเลย แต่พอขากลับก็จะปล่อยกลับถนนใหญ่ทุกครั้ง อยากจะเจริญพรไปถึงพ่อเจ้าประคุณกูเกิ้ลว่า "คราวหน้ามึงให้กูไปเส้นทางที่สะดวกสักหน่อยจะได้หรือไม่ ?" แต่ก็เกรงว่าด่าไปก็เสียเปล่า เพราะว่าลูกฝรั่งแม้ฟังภาษาไทยออกก็แกล้งตีมึน..!

มีบางครั้งที่กระผม/อาตมภาพเองก็ต้องอาศัยบรรดาเจ้าที่เจ้าทางท่านนำทางให้ เนื่องเพราะว่าหลงเข้าไปในสถานที่ซึ่งตนเองไม่รู้จักจริง ๆ โดยเฉพาะครั้งแรกที่หลงออกไปทางด้านกลางเมืองนครปฐม ออกด้านอำเภอดอนตูม เมื่อไม่รู้จะพึ่งพาอาศัยใคร ก็ต้องพึ่งครูบาอาจารย์ ซึ่งก็คือท่านเจ้าคุณอาจารย์โสภา - พระราชปริยัติโมลี (โสภา เขมสรโณ ป.ธ. ๙) อดีตรองเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม อดีตเจ้าอาวาสวัดพระงาม (พระอารามหลวง) ซึ่งท่านมรณภาพไปด้วยโรคมะเร็ง เมื่อถึงเวลาจึงขอให้ท่านเจ้าคุณอาจารย์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นช่วยนำทางให้ด้วย

[เถรี]

ครั้นหลุดออกมาแบบคนชำนาญทางมาก เพราะว่าบอกให้น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ผู้ทำหน้าที่พลขับ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาไปแบบชำนาญมาก เหมือนกับเป็นเจ้าของบ้านก็ไม่ปาน จนน้องเล็กถามว่า "ใครบอกทาง ?" ตอบไปโดยที่ไม่ทันคิดว่า "ผีบอก" เล่นเอาท่านเจ้าคุณอาจารย์ตะโกนเสียงเขียวปั้ดเข้าหูมาว่า "กูไม่ใช่ผีนะโว้ย..!" กระผม/อาตมภาพก็ยังอุตส่าห์เถียงกลับไปว่า "อะไรที่คนทั่วไปมองไม่เห็น ชาวบ้านเขาว่าผีทั้งนั้นแหละครับ" บางทีก็เป็นเรื่องขำ ๆ ที่เอามาเล่าสู่กันฟัง

ท่านเจ้าคุณอาจารย์เป็นตัวอย่าง ที่กระผม/อาตมภาพยกให้กับบรรดาพระภิกษุสามเณรวัดท่าขนุน ฟังอยู่บ่อย ๆ ว่าท่านเองเป็นเจ้าคุณชั้นราช เป็นเจ้าอาวาสพระอารามหลวง เป็นรองเจ้าคณะจังหวัด และเป็นเปรียญธรรม ๙ ประโยค แต่ไม่ว่าท่านจะไปงานกลับมาดึกดื่นเที่ยงคืนขนาดไหนก็ตาม ท่านต้องสวดมนต์ทำวัตรก่อนแล้วถึงจะจำวัด..!

ท่านบอกว่า "ต่อให้สมัยนี้เราไม่สามารถจะเป็นพระได้ดีเหมือนกับสมัยพุทธกาล แต่ผมก็จะทำตัวเป็นพระให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพจึงยกตัวอย่างท่านอยู่เสมอว่า เราไม่มีอะไรสู้ท่านได้สักอย่างเดียว ท่านอยู่ในระดับนั้นแล้วยังขยันสวดมนต์ ทำวัตร เจริญพระกรรมฐาน แล้วเราที่ไม่มีอะไรสู้ท่านได้เลย ขืนไปขี้เกียจก็มีหวังได้ลงนรกไปตาม ๆ กัน..!

โดยเฉพาะท่านเอง สมัยที่สอนหนังสือกระผม/อาตมภาพ ไม่ว่าจะเป็นระดับประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ หรือว่าปริญญาตรีพุทธศาสตรบัณฑิต ถึงเวลาท่านเจอวิชาที่เขาหมุนเวียนมาให้ แต่ไม่มีความรู้ ไม่มีความชำนาญ ท่านก็จะบอกว่า "เรื่องนี้ใครรู้บ้าง ออกมาช่วยกูหน่อยโว้ย..!" กระผม/อาตมภาพก็จะโดนเพื่อนถีบไปบรรยายแทนท่านทางด้านหน้าทุกครั้งไป..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพจะทวนหนังสือมาก่อน แล้วก็อ่านล่วงหน้าว่าวันนี้ท่านจะสอนบทไหน จึงทำให้สามารถอธิบายให้เพื่อนฝูงฟังได้ ถ้าจุดไหนที่ท่านมีประสบการณ์พิเศษ ก็จะให้กระผม/อาตมภาพหยุดบรรยาย แล้วท่านก็เล่าประสบการณ์พิเศษตรงนั้นให้เพื่อนฝูงได้ฟังเป็นตัวอย่าง เมื่อจบแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงได้บรรยายให้เพื่อนฝูงฟังต่อไปได้

จะเห็นได้ว่าแม้ท่านจบเปรียญธรรม ๙ ประโยคมา แต่ว่าไม่มีมานะเลย ก็คือไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้ และพร้อมที่จะให้ผู้รู้อื่นมาบรรยาย เพื่อที่ท่านจะได้ความรู้เพิ่มเติมไปด้วย กระผม/อาตมภาพจึงแทบจะกลายเป็นที่พึ่งที่หวังของเพื่อนทั้งห้อง โดนเขาลากเรียนต่อไปเรื่อย ๆ จนจบปริญญาเอก ทั้ง ๆ ที่ตนเองตั้งใจจะเรียนแค่ประกาศนียบัตรเท่านั้น แต่ว่าด้วยความที่เรียนแล้วได้ครูบาอาจารย์ที่ดี ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุหรือว่าฆราวาส หลายรูปหลายคน ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่คุ้มค่ากับที่ได้เรียนมา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๘ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)