เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันอาทิตย์ที่ ๒๑ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔

[หยาดฝน]

เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า
วันอาทิตย์ที่ ๒๑ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔


เชิญรับฟังได้ที่ https://youtu.be/8FS6Ma1Ud5A

กำหนดภาพพระที่เรารักเราชอบที่สุดเอาไว้
หายใจเข้า..ให้ภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไป
หายใจออก..ให้ภาพพระไหลตามลมหายใจออกมาก
หายใจเข้า..ภาพพระไหลลงไปในอก ไหลลงไปในท้อง
หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ

จำไว้ว่าอย่าเอาความชัดเจน อย่าเอาความสว่างเป็นประมาณ แค่รู้สึกว่ามีภาพพระอยู่กับเราก็ใช้ได้แล้ว

[หยาดฝน]

เมื่อรู้สึกว่าภาพพระกับลมหายใจเข้าออกของเราเริ่มมั่นคง กำหนดได้สะดวก ก็ให้กำหนดภาพพระให้นิ่งอยู่บนศีรษะของเรา
หายใจเข้า..ให้ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจออก..ให้ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น

ให้ความสว่างค่อย ๆ ครอบคลุมตัวเราลงมาด้วย..
จากศีรษะ ดวงตา จมูก ปาก คาง คอ..
หัวไหล่ หน้าอก บั้นเอว..
สะโพก ต้นขา ปลายขา

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

[หยาดฝน]

เมื่อรู้สึกว่าความสว่างกลมกลืนกับตัวเราดีแล้ว ก็กำหนดใจให้ความสว่างนั้นค่อย ๆ แผ่กว้างออกไปรอบด้าน
หายใจเข้า..ความสว่างแผ่กว้างออกไป..กว้างออกไป..
หายใจออก..ความสว่างแผ่กว้างออกไป..กว้างออกไป..

สว่างไปทั้งศาลาหลังนี้ สว่างไปทั้งวัด สว่างไปทั้งตลาด..
สว่างไปทั้งตำบล สว่างไปทั้งอำเภอ สว่างไปทั้งจังหวัด..
สว่างไปทั้งประเทศ สว่างไปทั้งทวีป สว่างไสวไปทั้งโลก

จะเห็นภาพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสีขาว สว่างไสวโตเต็มจักรวาล ตัวเรากลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับภาพพระ โลกเราเหลือเพียงวัตถุเล็ก ๆ ที่กำหนดจิตครอบคลุมให้ทั่วถึงได้โดยง่าย

[หยาดฝน]

ให้ตั้งใจว่า..มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ได้ตกล่วงไปแล้วในวันหนึ่งคืนหนึ่ง ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงไปเสวยสุขในสุคติภพโดยถ้วนหน้ากันเถิด

มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ตกอยู่ในความทุกข์ยากเศร้าหมอง เดือดร้อนลำเค็ญ ทุกข์กายทุกข์ใจ เจ็บไข้ได้ป่วย พิกลพิการใด ๆ ก็ดี ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงได้ล่วงพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายนั้นเถิด

[หยาดฝน]

มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น มีความสุขความเจริญดีอยู่แล้ว ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงมีความสุขความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยเถิด

มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น พึงเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่กันและกัน เสียสละให้ปัน ช่วยเหลือเกื้อกูลแก่ผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์ยากยิ่งกว่าตนให้พ้นทุกข์ เพื่อยังโลกทั้งหลายไปสู่สันติสุขอันสมบูรณ์ด้วยเถิด

[หยาดฝน]

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

เมื่อเห็นภาพพระสว่างไสวชัดเจนอยู่ในห้วงนึกแล้ว ก็ให้น้อมจิตน้อมใจกราบลงไปตรงนั้น ตั้งใจว่านั่นคือ..พุทธนิมิตแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่พระองค์ท่านเสด็จมาอนุเคราะห์สงเคราะห์ต่อเราทั้งหลาย เราได้เห็นพระองค์ท่าน คือได้อยู่ใกล้พระองค์ท่าน เราอยู่ใกล้พระองค์ท่าน คือเราอยู่บนพระนิพพาน

[หยาดฝน]

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

เมื่อภาพพระสว่างไสวชัดเจนแล้ว ก็กำหนดขอให้ภาพนั้นเลื่อนเข้ามาอยู่ในศีรษะของเรา เหมือนกับหัวของเราโล่ง ๆ ว่าง ๆ เป็นห้องที่กว้างใหญ่ มีภาพพระพุทธรูปสว่างไสวอยู่ภายในห้องนั้น

ลำดับต่อไป..ก็ให้ยกพระธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นมาพินิจพิจารณา พระองค์ท่านตรัสว่า "สัพเพ สังขารา อนิจจา" สังขาร คือ คน สัตว์ วัตถุธาตุ สิ่งของ หาความเที่ยงไม่ได้ เกิดขึ้นในเบื้องต้น เปลี่ยนแปลงไปในท่ามกลาง สลายไปในที่สุด

[หยาดฝน]

เราค่อย ๆ มองดูเอาตัวเราเป็นตัวอย่าง เมื่อแรกก็เป็นเด็กเล็ก ๆ ค่อยเจริญเติบโตขึ้นเป็นเด็กโต เป็นเด็กหนุ่มเด็กสาว เป็นหนุ่มเป็นสาวเต็มตัว ก้าวเข้าสู่วัยกลางคน เป็นคนแก่ ท้ายที่สุดก็ตาย

สัตว์อื่น ๆ ทุกรูปทุกนามก็เป็นเช่นนี้ จากลูกสัตว์ตัวเล็ก ๆ ก็ค่อย ๆ เติบโตขึ้นมา เป็นลูกสัตว์ที่โต ก้าวเข้าสู่วัยหนุ่มสาว ก้าวเข้าสู่ความแก่ ก้าวเข้าไปสู่ความตาย

วัตถุธาตุทั้งหมดก็เป็นเช่นนี้ เกิดขึ้นมาแล้วก็เก่าลงไปเรื่อย ๆ มีการชำรุดทรุดโทรมเป็นปกติ ท้ายที่สุดก็พัง ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอนจริง ๆ

[หยาดฝน]

เมื่อเห็นชัดแล้ว..ก็น้อมจิตน้อมใจกราบรับพระธรรมเทศนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยการกำหนดจดจำไว้ในดวงจิตว่า สรรพชีวิตทั้งหลายหาความเที่ยงแท้แน่นอนไม่ได้เช่นนี้เอง ขึ้นชื่อว่าการเกิดมามีร่างกายที่หาความเที่ยงไม่ได้เช่นนี้ การเกิดมาในโลกที่เต็มไปด้วยความไม่เที่ยงเช่นนี้ จะไม่มีสำหรับเราอีก หมดอายุขัยตายลงเมื่อไร เราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

ถ้าหากว่าความรู้สึกเลือนลางไม่ชัดเจน ก็กลับมาหาลมหายใจเข้าออกใหม่ กลับมาหาภาพพระใหม่ จับลมหายใจเข้าออกและภาพพระ จนกระทั่งรู้สึกหนักแน่นมั่นคงแล้ว ก็ยกเอาข้อธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาพินิจพิจารณาต่อไป

[หยาดฝน]

พระองค์ท่านตรัสว่า "สัพเพ สังขารา ทุกขา" สังขารคือคน สัตว์ วัตถุธาตุ สิ่งของทั้งหลาย ประกอบไปด้วยความทุกข์ ทุกข์ของการเกิด ทุกข์ของการแก่ ทุกข์ของการเจ็บไข้ได้ป่วย ทุกข์ของการตาย ทุกข์ของการพลัดพรากจากของรักของชอบใจ ทุกข์ของการได้รับสิ่งที่ไม่รักไม่ชอบใจ ทุกข์ของการปรารถนาไม่สมหวัง ทุกข์ของการกระทบกระทั่งในสิ่งที่ไม่ชอบใจ

แล้วร่างกายทั้งหลายก็ยังมีความสกปรกโสโครกเป็นปกติ หิวต้องหาให้กิน กระหายต้องหาให้ดื่ม ปวดอุจจาระ ปวดปัสสาว ต้องไปอึ ไปฉี่ ไปเข้าห้องน้ำห้องส้วม เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล

แม้แต่วัตถุต่าง ๆ ที่แข็งแรงมั่นคงอย่างตึกทั้งหลัง ภูเขาทั้งลูก หินใหญ่ทั้งก้อน ก็ค่อย ๆ เก่าลง เสื่อมลง สลายตัวไปทุกเวลา

[หยาดฝน]

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์ เป็นความจริงแท้แน่นอน ให้เราน้อมรับเข้ามาไว้ในจิตในใจ จดจำเอาไว้ว่าสภาพของร่างกายที่เป็นทุกข์เช่นนี้ การเกิดมาในโลกที่เป็นทุกข์เช่นนี้จะไม่มีสำหรับเราอีก ตายเมื่อไร เราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก.. ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

ถ้ากำลังสมาธิมีน้อย บางทีพิจารณาได้นิดเดียว ก็รู้สึกว่าภาพพระเลือนลางหายไป สิ่งที่พิจารณาไม่ชัดเจน ถ้าเป็นแบบนั้น ไม่ต้องเกรงใจใคร ให้รีบกลับมาหาลมหายใจเข้าออกและภาพพระของเราให้เร็วที่สุด

[หยาดฝน]

หายใจเข้า..ภาพพระในศีรษะของเราสว่างไสวอยู่ (ด้านใน)
หายใจออก..ภาพพระสว่างไสวอยู่ในศีรษะของเรา

เมื่อภาพพระและลมหายใจหนักแน่นมั่นคงดีแล้ว ก็ยกเอาหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาพิจารณาใหม่ พระองค์ท่านตรัสว่า "สัพเพ ธัมมา อนัตตา" ธรรมทั้งหลายไม่ใช่ตัวตน คือคน สัตว์ วัตถุธาตุ สิ่งของในธรรมชาติทั้งหมด ไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเราให้ยึดถือมั่นหมายได้

ดูสิ่งอื่นประการใดก็ไม่ชัดเจน ให้ดูที่ร่างกายของเรานี้ ซึ่งประกอบขึ้นจากธาตุ ๔ คือดิน คือน้ำ คือลม คือไฟ

[หยาดฝน]

เราลองมาแยกส่วนดู..
'ธาตุดิน' คือ ส่วนที่แข็ง เป็นแท่ง เป็นก้อน เป็นชิ้น เป็นอัน จับได้ต้องได้ ประกอบไปด้วย ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ กระดูก เยื่อในกระดูก อวัยวะภายนอกภายในที่จับได้ต้องได้ แยกเอาไว้ส่วนหนึ่ง

ส่วนที่เป็น 'ธาตุน้ำ' คือ ส่วนที่ให้ความชุ่มชื้นเอิบอาบแก่ร่างกายนี้ ประกอบไปด้วยเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง น้ำตา น้ำลาย น้ำดี เหงื่อ ไขมันเหลว ปัสสาวะ แยกเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

ส่วนที่พัดไปมาในร่างกายหรือค้างอยู่ในช่องว่างของร่างกาย เรียกว่า 'ธาตุลม' มีลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ลมที่ค้างในท้องในไส้ที่เรียกว่าแก๊ส ลมที่อยู่ในช่องหูช่องจมูก ลมที่พัดขึ้นเบื้องสูง ลมที่พัดลงเบื้องต่ำ ลมที่พัดไปมาทั่วร่างกายที่ภาษาหมอเรียกว่าความดันโลหิต แยกเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

ส่วนที่ให้ความอบอุ่นกับร่างกาย เรียกว่า 'ธาตุไฟ' มีธาตุไฟที่กระตุ้นร่างกายนี้ให้เจริญเติบโต เผาผลาญร่างกายนี้ให้ทรุดโทรมลง ยังความอบอุ่นให้เกิดกับร่างกาย ก่อให้เกิดความกระวนกระวายยามป่วยไข้ ช่วยในการสันดาบ เผาย่อยอาหาร แยกเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

นี่คือดิน นี่คือน้ำ นี่คือลม นี่คือไฟ

[หยาดฝน]

ดูใหม่อีกที..
ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ กระดูก เยื่อในกระดูก ตับไตไส้ปอด อวัยวะภายนอกภายในทั้งหมด เป็นธาตุดิน กองเอาไว้

ส่วนที่ชุ่มชื้นเอิบอาบ เคร่งตึง ไหลไปมาได้ มีเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง น้ำตา น้ำลาย น้ำดี เหงื่อ ไขมันเหลว ปัสสาวะ กองเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

ส่วนที่ค้างอยู่ในท้องในไส้ ในช่องหู ในช่องจมูก พัดขึ้นเบื้องสูง พัดลงเบื้องต่ำ พัดไปทั่วร่างกาย ตลอดจนกระทั่งลมหายใจเข้า ลมหายใจออก แยกเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

ส่วนที่ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย กระตุ้นให้ร่างกายเจริญเติบโต เผาผลาญร่างกายให้ทรุดโทรมลง ช่วยในการสันดาบเผาย่อยอาหารที่กินเข้าไป ทำให้ร่างกายกระวนกระวายยามป่วยไข้ แยกเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

นี่คือดิน นี่คือน้ำ นี่คือลม นี่คือไฟ..
เมื่อแยกออกมาแล้ว ไม่มีอะไรเหลือเป็นตัวตนเราเขาเลย

[หยาดฝน]

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า "สัพเพ สังขารา อนัตตา" สังขารนี้ไม่มีอะไรเป็นตัวตนเราเขาให้ยึดถือมั่นหมายได้ ประกอบขึ้นมาจากธาตุ ๔ คือดิน คือน้ำ คือลม คือไฟ ให้เราได้อาศัยอยู่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

ยังไม่ชัดเจน..กลับมาดูใหม่ กลับเข้ามาที่ภาพพระในศีรษะของเรา
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น

[หยาดฝน]

เมื่อภาพพระและลมหายใจมั่งคงดีแล้ว มาดูอีกวิธีหนึ่งว่า ร่างกายนี้ประกอบขึ้นมาจากธาตุ ๔ คือดิน คือน้ำ คือลม คือไฟ

สมมติว่า..ตอนนี้ธาตุลมขาดไป ไม่มีสิ่งที่ช่วยให้เคลื่อนไหว ร่างกายนี้ก็แข็งทื่อ เมื่อธาตุลมขาดไป ธาตุไฟไม่มีอะไรหนุนเสริมก็ดับ ร่างกายนี้เย็นเฉียบ

เมื่อไม่มีธาตุไฟคอยควบคุมปริมาณอยู่ ธาตุน้ำก็ค่อย ๆ ล้นเกิน ร่างกายค่อย ๆ บวม อืด พองขึ้นมาตามระยะเวลา จนกระทั่งมากเข้า ๆ ธาตุน้ำก็ทำลายธาตุดิน ผิวหนังแตกปริ น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนองไหลโทรม ส่งกลิ่นเหม็นตลบไปไกล ๆ

[หยาดฝน]

ร่างกายที่เรารักเราชอบก็เป็นอย่างนี้ ร่างกายคนอื่นที่เรารักเราชอบก็เป็นอย่างนี้ ร่างกายของสัตว์อื่นก็เป็นอย่างนี้ ตอนนี้ยกให้ใครก็ไม่อยากได้ เพราะว่าทนความเหม็นเน่าไม่ได้

หมู่สัตว์ทั้งหลายที่กินซากศพเป็นอาหาร ไม่ว่าจะเป็น หมู่หนอน เหี้ย ตะกวด หมาบ้าน หมาป่า นกแร้ง นกตะกุม มาฉีก มาทึ้ง มาดึง มาลาก เอาเนื้อบ้าง อวัยวะบ้างไปกินเป็นอาหาร

ยิ่งโดนฉีกโดนทึ้งแหว่งวิ่งเท่าไร ก็ยิ่งเหม็นมากเท่านั้น จนกระทั่งท้ายสุดก็เหลือเพียงโครงกระดูกที่ยังมีเส้นเอ็นยึดอยู่ เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง ยังคงเหม็นเน่าเป็นปกติ

[หยาดฝน]

ผ่านกาลเวลาไป.. โดนแดดเผาบ้าง โดนลมพัดบ้าง โดนฝนสาดบ้าง จากใหม่ก็ค่อย ๆ เก่าลง ๆ พอเส้นเอ็นที่ยึดอยู่เปื่อยสลายไป โครงกระดูกก็หลุดกระจาย

กระโหลกศีรษะกลิ้งไปทางหนึ่ง กระดูกกรามหลุดไปทางหนึ่ง กระดูกฟันทั้งหลายก็หลุดเรี่ยราดไป กระดูกต้นคอที่เป็นข้อ ๆ ก็หลุดไปคนละทิศคนละทาง

กระดูกไหปลาร้าที่เหมือนสามเหลี่ยมสองอันหันฐานชนกันก็หลุดไป กระดูกหัวไหล่ กระดูกแขนท่อนบน กระดูกข้อศอก กระดูกแขนท่อนล่าง กระดูกข้อมือ กระดูกฝ่ามือ กระดูกนิ้วมือเป็นข้อ ๆ และเล็บมือหลุดกระจัดกระจายไป

[หยาดฝน]

กระดูกซี่โครงที่ยึดกับกระดูกสันหลังและกระดูกหน้าอก ก็หลุดเป็นวง ๆ กลิ้งเกลื่อนไป
กระดูกบั้นเอวที่เป็นข้อ ๆ ก้มได้ เงยได้ พับได้ ทั้งกระดูกและหมอนรองกระดูกก็กระจัดกระจายไป
กระดูกเชิงกรานที่เป็นแผ่นโค้งเว้า ไม่มีเนื้อหนังประกอบแล้วก็หลุดไป

กระดูกขาท่อนบน กระดูกหัวเข่าเป็นชิ้น ๆ กระดูกหน้าแข้งที่เป็นเหมือนกับสามเหลี่ยม ด้านหลังมีกระดูกชิ้นเล็กโค้ง ๆ มายึดอยู่ กระดูกข้อเท้า กระดูกส้นเท้า กระดูกฝ่าเท้า กระดูกนิ้วเท้า ตลอดจนเล็บเท้าก็กลิ้งเกลื่อนกลาดไปหมด

ไม่มีอะไรเป็นตัวเป็นตนแล้ว หลุดเป็นชิ้น ๆ

[หยาดฝน]

ดูให้ชัดเจน..ประกอบขึ้นมาใหม่
เล็บเท้า นิ้วเท้า ฝ่าเท้า ส้นเท้า ข้อเท้า หน้าแข้ง หัวเข่า ต้นขา เชิงกราบ ก้นกบ บั้นเอว..
ซี่โครง สันหลัง หน้าอก หัวไหล่ ต้นแขน ข้อศอก ปลายแขน ข้อมือ ฝ่ามือ นิ้วมือ เล็บมือ ไหปลาร้า ต้นคอ..
คาง ฟัน กะโหลกศีรษะ..

ประกอบกลับขึ้นมาเป็นตัวใหม่ แล้วก็ปล่อยหลุดสลายกระจัดกระจายไป
กะโหลก ฟัน คาง ต้นคอ..
ไหปลาร้า หัวไหล่ ท่อนแขน ข้อศอก ปลายแขน ข้อมือ ฝ่ามือ นิ้วมือ เล็บมือ ซี่โครง สันหลัง หน้าอก..
บั้นเอว เชิงกราน ก้นกบ ท่อนขา หัวเข่า หน้าแข้ง ข้อเท้า ส้นเท้า ฝ่าเท้า นิ้วเท้า เล็บเท้า..
กระจัดกระจายออกไป โดนแดดเผา โดนลมโกรก โดนฝนชะ ค่อย ๆ เปื่อย ผุ พัง จมดินหายไป

แม้แต่น้อยหนึ่งก็ไม่เหลืออะไรไว้ให้กับเรา แล้วตัวเราอยู่ที่ไหน ร่างกายนี้ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา อย่างที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้จริง ๆ