เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอาทิตย์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอาทิตย์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๖ ตั้งแต่เช้ามืด กระผม/อาตมภาพก็ต้องทำภารกิจแล้ว ก็คือทางด้านผู้ติดต่อประสานงานกับโรงงานหล่อพระ นำเอาแบบพิมพ์พระสมเด็จคำข้าววัดท่าขนุน มาให้ตรวจสอบว่าความคมชัดเป็นที่พอใจแล้วหรือไม่ ซึ่งกระผม/อาตมภาพเห็นแล้วชอบใจเป็นอย่างยิ่ง ก็คือสมเด็จคำข้าวพิมพ์จันทร์ลอย เนื่องเพราะว่าเมื่อดูแบบซึ่งพิมพ์ด้วยแผ่นตะกั่วแล้ว ออกมาคมชัดสวยงามมาก จึงได้สั่งให้ทำเป็นเนื้อโลหะขึ้นมาด้วย เพราะว่าถ้าเป็นเนื้อผงคำข้าวอย่างเดียว ก็ไม่แน่ใจว่าความสวยงามชัดเจนจะได้อย่างเนื้อโลหะหรือไม่ ?

แต่ปรากฏว่าทางโรงงานนี้คิดราคาพร้อมวัสดุของการปั๊มเหรียญโลหะนั้นแพงกว่าทางด้านโรงงานอื่นเกือบจะเท่าตัว ทางด้านผู้ติดต่อประสานงานสอบถามว่า ถ้าจะเอาแค่ระดับเหรียญสมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิตจะพอเพียงหรือไม่ ? กระผม/อาตมภาพยืนยันว่า "เหรียญสมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิต แม้ว่าจะสวยงามพอเพียง แต่ว่าอยากได้ชัดเจนแบบของโรงงานนี้ แม้ว่าราคาแพงกว่าเกือบเท่าตัวก็สู้ เราก็จำหน่ายในราคาสูงกว่าปกติก็แล้วกัน ท่านใดที่เห็นสวยเห็นงามก็จะได้มาทำการจับจองเป็นเจ้าของกันเอง"

หลังจากนั้นกระผม/อาตมภาพก็ยังต้องติดต่อสั่งงานต่าง ๆ โดยเฉพาะงานพระราชทานเพลิงศพพระครูเกษมกาญจนกิจ (อำนวย อนีโฆ) อดีตเจ้าอาวาสวัดลิ่นถิ่นพัฒนาราม อดีตเจ้าคณะตำบลลิ่นถิ่นเขต ๑ ซึ่งในฐานะผู้บังคับบัญชาแล้ว กระผม/อาตมภาพจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอยู่ร่วมงานพระราชทานเพลิงศพของท่านในวันนี้

แต่เนื่องจากว่าได้รับเป็นเจ้าภาพหล่อสมเด็จองค์ปฐมให้กับพระครูสิทธิวัฒนคุณ (พรพรหม ฐิตคุโณ) ที่ปรึกษาเจ้าคณะเขตตลิ่งชัน เจ้าอาวาสวัดกระจัง ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์เอาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว เมื่อกำหนดการงานพระราชทานเพลิงศพมาชนกันเข้า กระผม/อาตมภาพได้แต่กราบเรียนพระครูวรกาญจนโชติ เจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิว่า "ถ้าอยู่ในตำแหน่งอื่น กระผม/อาตมภาพก็จะทิ้งงานของทางวัดกระจัง เพื่อที่จะอยู่ร่วมงานพระราชทานเพลิงศพครั้งนี้ แต่เนื่องจากว่าอยู่ในฐานะประธานของงาน ถ้าหากว่าประธานไม่ไป งานของวัดกระจังก็จะเสียหายหมด"

กระผม/อาตมภาพจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องขอตัวเพื่อเดินทางไปร่วมงานยังวัดกระจัง ถนนบรมราชชนนี ริมคลองบางระมาด แขวงฉิมพลี เขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร โดยมอบหมายให้พระสมุห์ณัฐพสิษฐ์ ปญฺญาคโม เลขานุการรองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ ซึ่งเป็นเลขานุการของกระผม/อาตมภาพเอง ไปร่วมงานในครั้งนี้แทน

[เถรี]

เมื่อเดินทางไปถึงวัดกระจังแล้ว ปรากฏว่าด้วยความที่วัดค่อนข้างจะคับแคบ จึงทำให้รถราต่าง ๆ ไปแออัดกันอยู่ในวัด แทบจะไม่มีที่ให้หายใจ ยกเว้นบริเวณมณฑลพิธีสำหรับหล่อพระ ซึ่งกันเอาไว้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อท่านพระครูสิทธิวัฒนคุณได้กราบกระผม/อาตมภาพเรียบร้อยแล้ว ก็ได้พากันไปร่วมกันปล่อยปลาลงในคลองบางระมาดจำนวน ๒๐๐ กิโลกรัม ต้องบอกว่าท่านสามารถรวมใจญาติโยมต่าง ๆ ให้มาดำเนินการครั้งนี้ด้วยกันได้

แต่ว่าการปล่อยปลาครั้งนี้นั้นดูแล้วไม่ค่อยจะเหมาะสม เหตุก็เพราะว่าปลาที่ปล่อยลงไปทั้งหมดนั้นเป็นปลาช่อนขนาดใหญ่ ปลาช่อนนั้นเป็นปลากินเนื้อ โดยเฉพาะกินสัตว์เล็กกว่าที่เคลื่อนไหวทุกชนิด กระผม/อาตมภาพเคยเห็นปลาช่อนกินปลาช่อนด้วยกัน ที่ตัวเกือบจะขนาดเท่ากัน กินเข้าไปได้ค่อนตัวแล้วก็ติดคาอยู่ จนกระทั่งตายไปทั้งคู่ แล้วคนก็นำเอาไปสตัฟฟ์เอาไว้ บอกว่าเป็น "ปลาสองหาง" หาชมได้ยาก

ในเมื่อปลาช่อนเป็นปลาล่าเนื้อ กินปลาเล็กสัตว์เล็กทุกประเภท เมื่อปล่อยลงในคลองบางระมาดทีละ ๒๐๐ กิโลกรัมแบบนี้ ก็คาดว่าจะทำลายสมดุลธรรมชาติบริเวณนั้นไปหมด จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลายซึ่งจะปล่อยชีวิตสัตว์ ควรที่จะพินิจพิจารณาด้วยว่า สัตว์ที่ท่านทั้งหลายปล่อยไปนั้น อันดับแรกเลยก็คือ สามารถอยู่รอดปลอดภัยในสถานที่นั้นหรือไม่ ? บางท่านนำเอาเต่าบก ซึ่งไม่สามารถที่จะอยู่ในน้ำได้ ไปปล่อยลงน้ำ หรือว่าบางท่านนำเอาปลาดุก ซึ่งจำเป็นจะต้องมีเลนให้ปลาดุกมุดเพื่อหนีภัยหรือว่าหากิน แต่ไปปล่อยลงแม่น้ำบางแห่งที่มีแต่กรวดแต่ทราย

ถ้าลักษณะอย่างนั้น กลายเป็นว่าเราไปสร้างกรรมหนักเสียมากกว่า เพราะว่าปล่อยไปแล้ว เต่านั้นก็อาจจะจมน้ำตาย ปลาดุกทั้งหลายเหล่านั้นก็ไม่มีที่หลบภัย ไม่มีที่หากิน ถ้าไม่อดตายก็จะต้องโดนจับไปเป็นอาหารในระยะเวลาอันไม่นาน เป็นต้น

อย่างที่มีชาวจีนคนหนึ่งได้ปล่อยงูเป็นจำนวนถึง ๑,๒๐๐ กิโลกรัม แล้วก็โดนตำรวจจีนจับไปปรับอย่างรุนแรง เพราะว่างูนั้นส่วนใหญ่แล้วก็จะกินสัตว์อื่นเป็นอาหาร งูหลายชนิดก็นิยมล่างูด้วยกันกินเป็นอาหาร ในเมื่ออยู่ ๆ ถูกปล่อยเป็นจำนวนมากเข้าไปบริเวณนั้น ระบบนิเวศวิทยาก็จะถูกทำลายเสียหายไปจนหมด

[เถรี]

ในปัจจุบันนี้บ้านเราเมืองเรา ซึ่งไปซื้อปลาต่างประเทศมาเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม เมื่อท่านเบื่อหน่ายไม่อยากเลี้ยงแล้ว ก็เอามาปล่อยลงในแหล่งน้ำธรรมชาติ ทำให้สมดุลธรรมชาติเสียหายไปมากต่อมากด้วยกัน ตัวอย่างที่ชัดเจนก็คือหอยเชอรี่ แต่ว่าหอยเชอรี่นั้นยังดีที่ว่าชาวบ้านนิยมนำมาทำเป็นอาหาร ส่วนหอยทากยักษ์ ซึ่งทำลายธรรมชาติอย่างดุเดือดยิ่งกว่า แต่กลับอยู่รอดปลอดภัยมาจนกระทั่งแพร่ลูกแพร่หลานออกมา ทำลายสมดุลธรรมชาติไปมากมายมหาศาล

ลองไปถามพระครูปลัดคุณวัฒน์ (อานนท์ เขมทตฺโต) เจ้าอาวาสวัดปรางค์หลวง จังหวัดนนทบุรี ท่านได้ปลูกผักซึ่งเป็นต้นอ่อน เพิ่งจะลงกล้าเอาไว้หลายสิบแปลง คืนเดียวเท่านั้น โดนหอยทากยักษ์ยกพวกมากินเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่ตอ..! ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราไม่ระมัดระวัง ถึงเวลาสัตว์ทั้งหลายหลุดเข้าสู่ธรรมชาติ ก็จะมาทำลายสมดุลธรรมชาติของบ้านเราไปหมด

บรรดาปลาจูบ หรือที่เรียกกันว่าปลาซักเกอร์ก็เป็นเหตุที่ชัดเจนมาก เนื่องจากว่ามาทำลายธรรมชาติของบ้านเราด้วยการแย่งที่อยู่ที่กินยังไม่พอ ยังมากินไข่ปลาในธรรมชาติไปจนหมด แล้วตนเองก็แพร่ระบาดอยู่เป็นจำนวนมาก เนื่องจากว่าเป็นปลาที่มีเนื้อน้อย แถมยังไม่อร่อยอีกต่างหาก จึงแทบจะไม่มีใครเอามาทำเป็นอาหาร กลายเป็นภาระใหญ่ของธรรมชาติบ้านเราไปจนได้

เมื่อมารอเวลาในการหล่อสมเด็จองค์ปฐมตอนประมาณ ๔ โมงเย็นนั้น ก็ปรากฏว่ามีฝนตั้งเค้าและตกลงมาซู่ใหญ่ เพียงแต่ว่าโต๊ะบวงสรวงนั้นยังตั้งไม่เสร็จ กระผม/อาตมภาพจึงบอกให้พระครูสิทธิวัฒนคุณ ให้ท่านดำเนินการหล่อพระไปก่อน ซึ่งในช่วงนั้นพอดีกับพระปริยัติวโรปการ (ดำเนิน จิตฺตโสภโณ ป.ธ.๖) เจ้าอาวาสวัดนาคกลางวรวิหาร หรือที่กระผม/อาตมภาพเรียกท่านว่า "เจ้าคุณดำเนิน" ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์อีกรูปหนึ่งเดินทางมาถึง จึงช่วยกันเททองหล่อสมเด็จองค์ปฐมจนสำเร็จเรียบร้อยลงด้วยดี

แล้วก็มอบหมายให้ท่านเจ้าคุณดำเนินกับพระครูพรพรหม คือพระครูสิทธิวัฒนคุณ ให้ดำเนินการบอกกล่าวถวายเครื่องบวงสรวงกันเอง เพราะว่ากระผม/อาตมภาพต้องรีบเดินทางกลับ ไม่เช่นนั้นแล้วช่วงเวลานั้นจะเป็นช่วงเวลาที่ผู้ซึ่งออกต่างจังหวัด ประเดประดังกันกลับเข้ากรุงเทพหลังจากวันหยุดเสาร์ - อาทิตย์ จะทำให้รถติดมหาศาลทีเดียว..!

[เถรี]

ในระหว่างนั้น ทางเจ้าหน้าที่ผู้ประสานงานติดต่อในการสร้างพระสมเด็จคำข้าววัดท่าขนุน ก็ได้ส่งต้นแบบสมเด็จคำข้าวเนื้อผง พิมพ์จันทร์ลอยมาให้ดู เพราะว่าเมื่ออนุมัติแบบไปแล้ว เขาก็ไปลองพิมพ์ตั้งแต่เช้า ตอนนี้เพิ่งจะแห้งหมาด ๆ ก็ถ่ายรูปส่งมาให้ดูก่อนว่า ความละเอียดคมชัดมีขนาดนี้ "หลวงพ่อจะโอเคหรือไม่ ?" อาตมภาพก็บอกว่า "ตกลง" ไม่ใช้คำว่า "โอเค" ในภาษาอังกฤษ

ดังนั้น..ในวันนี้งานต่าง ๆ ที่มะรุมมะตุ้มมา ไม่ว่าจะเป็นการมอบฉันทะให้พระภิกษุวัดท่าขนุนลงอุโบสถแทนก็ดี หรือว่าการมอบหมายให้เลขานุการไปงานพระราชทานเพลิงศพแทนก็ตาม ตลอดจนกระทั่งงานที่ได้กระทำด้วยตัวเองในวันนี้ ก็ถือว่าเป็นภาระที่ค่อนข้างมาก

ขณะเดียวกันอากาศก็เปลี่ยนแปลงถึงขนาดมีฝนตกกลางฤดูหนาว จึงไม่ต้องสงสัยว่ากระผม/อาตมภาพจะอยู่ดีมีสุขหรือไฉน ? เพราะว่าอากาศเปลี่ยนเมื่อไร เพื่อนรักก็คือมาลาเรียจะกำเริบทันที ต้องบอกว่าเพื่อนคนนี้รักใคร่กันมาก ถึงเวลาก็โผล่มาเยี่ยมกันเป็นประจำ จึงทำให้กระผม/อาตมภาพค่อนข้างจะคุ้นเคย รู้ว่าต้องรับมืออย่างไรถึงจะเอาเพื่อนคนนี้อยู่..!

พระภิกษุสามเณรของเราและญาติโยมทั้งหลายจึงไม่ต้องห่วงใยตรงนี้ กระผม/อาตมภาพอายุกาลผ่านวัยมา ๖๐ กว่าปี ถ้าหากบอกว่าอยู่มาพอสมควรแล้ว ท่านทั้งหลายอาจจะทำใจไม่ได้ แต่ขอบอกว่าตนเองคิดอย่างนั้นจริง ๆ..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)