เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๒

[นายกระรอก]

พระอาจารย์กล่าวว่า “สมัยที่อาตมายังเด็ก ๆ และช่วงวัยรุ่น เจ็บไข้ได้ป่วยอะไรก็รักษากันไปตามมีตามเกิด เครื่องมือเครื่องไม้ก็ไม่เห็นมีอะไรเยอะแยะ ประเภทเฝือกปูนพลาสเตอร์นี่ไม่ต้องคิดถึงเลย สมัยนั้นมีแต่เฝือกไม้ไผ่ ถึงเวลาก็เหลาไม้ไผ่มัด เข้าเฝือก ต่อกระดูก เสกน้ำมันมนต์ทา

ไปนึกถึงหลวงพ่อสำราญ วัดปากคลองมะขามเฒ่า อายุ ๗๐ กว่า ๘๐ แล้ว ไปตกหลุมลูกนิมิต ขาหักสองข้างเลย นั่งเสกน้ำมันทาให้ตัวเองอยู่เกือบ ๖ เดือนกว่าจะหาย ท่านบอกว่า วาระกรรมมาถึงจริง ๆ กราบเรียนถามว่า "แล้วไปทำอีท่าไหน หลวงพ่อถึงโดนแบบนี้ ?" ท่านบอกว่า เขานิมนต์ไปงานปิดทองฝังลูกนิมิต เห็นเสื่อปูอยู่ก็นึกว่าเขาปูให้พระนั่ง ก็เลยเดินเข้าไป ที่ไหนได้..เขาปิดหลุมลูกนิมิตไว้ ท่านก็เลยตกลงไปขาหักเลย

พระเห็นเสื่อปูอยู่ ไม่มีคนนั่ง ก็ต้องมั่นใจว่าเขาเอาไว้ให้พระนั่ง..ใช่ไหม ? พอเดินเข้าไปก็ผลุบหายลงหลุมไปเลย แล้วเทวดาที่รักษาท่าน ปกติมีอะไรจะบอก แต่วันนั้นไม่บอก แสดงว่าเป็นวาระกรรมจริง ๆ”

[นายกระรอก]

พระอาจารย์กล่าวว่า “มีญาติโยมถวายผ้าคลุมไหล่มาเป็นร้อยผืนแล้ว แต่อาตมาไม่ได้ใช้ เพราะว่าเวลาหนาวอาตมาลากผ้าห่มไปแทน ผ้าคลุมไหล่ผืนเล็กไป ดังนั้น..ถึงเวลาโปรดอย่าน้อยใจ อาตมาไม่มีไฟธาตุเหลือ หนาวง่าย ผ้าคลุมไหล่เอาไม่อยู่หรอก..ต้องผ้าห่มเลย

แล้วผ้าห่มสมัยนี้ก็เจ้ากรรมนะ ทำไมถึงประหยัดขนาดนั้น ? เผลอหน่อยก็เท้าโผล่ อาตมาก็ว่าตัวเองไม่ได้สูงมาก ทำไมทำผ้าห่มเล็ก ๆ กัน ขอสัก ๓ เมตรไม่ได้หรือ ? โดยเฉพาะตอนไปญี่ปุ่น เท้าโผล่ไปเกือบศอก คือผ้าห่มกับเตียงจะเท่ากันพอดี ส่วนของอาตมานอนแล้วเท้าล้นเตียงไป คือญี่ปุ่นเขาก็ทำตามหุ่นของเขา ไม่ได้ทำสำหรับของเรา ไปเช่าอพาร์ตเมนท์เขานอน ปรากฏว่าเท้าโผล่..หนาว เจ้าที่ก็ยืนมองอยู่อย่างเดียว หนาวจะตายชัก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรก็เลยประท้วง ช่วยกันหน่อยสิวะ ปรากฏว่าอุ่นสบายเหมือนนอนอยู่ที่วัด ตื่นสายเลย..!

อาตมาถ้านอนห้องมีเครื่องปรับอากาศจะเปิดที่ ๒๗ องศา แล้วอากาศ ๔-๕ องศานี่ ไม่ตายก็บุญโขแล้ว”

[นายกระรอก]

พระอาจารย์กล่าวว่า “วันนี้ไม่หิวเพราะว่าฉันเห็ดหลินจือลงไป ๑ ขวดตั้งแต่เมื่อวาน จนกระทั่งวันนี้ยังปัสสาวะเป็นกลิ่นเห็ดหลินจืออยู่เลย อะไรสารอาหารจะอยู่ยงคงกระพันนานขนาดนั้น

มีพวกยา อาหารบางอย่าง ถึงเวลากินเข้าไปแล้วจะปัสสาวะออกมาเป็นกลิ่นนั้นเลย อย่างสะตอ หน่อไม้ฝรั่ง หน่อไม้ฝรั่งนี่ลงไปก็ทั้งวัน ปัสสาวะเมื่อไรก็เป็นกลิ่นหน่อไม้ฝรั่งเมื่อนั้น แต่ว่ามีหัวไชเท้า ถ้ากินลงไปนี่ล้างเกลี้ยงเลย อะไรลงไปหัวไชเท้าล้างหมด

ดังนั้น..ใครที่แพ้ยา เขาให้เอาหัวไชเท้าต้มน้ำเฉย ๆ แล้วซดน้ำเข้าไปให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเยอะได้ ถ้าอยากรู้ว่าหัวไชเท้ามีฤทธิ์ขนาดไหน ? ใครที่อยู่ในระหว่างกินยาแก้อักเสบอยู่ลองดูได้ ส่วนใหญ่ยาแก้อักเสบพอเรากินเข้าไป เราจะปัสสาวะเป็นกลิ่นยาแก้อักเสบ กินน้ำต้มหัวไชเท้าตามลงไปเลย รับรองว่ากลิ่นหายเกลี้ยงไม่เหลือเลย กลายเป็นกินยาเสียเปล่าไปเลย

เพราะฉะนั้น..ถึงเวลาถ้าใครแพ้ยาฝรั่ง ให้รีบต้มหัวไชเท้าซดน้ำเข้าไป ถ้ารู้สึกว่ารสชาติทนไม่ได้ก็เติมเกลือสักนิดหนึ่ง เติมกุ้งแห้งสักหน่อยหนึ่ง ปลาหมึกปิ้งอีกหน่อยก็ได้..! เคยทำกับข้าวกันหรือเปล่า ? รู้ไหมว่าทำอย่างไรถึงอร่อย ? ที่อาตมาบอกมานี่ลองมาหมดแล้วนะ”

[นายกระรอก]

ถาม : ไช่โป้วได้ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าจะแก้ฤทธิ์ยาที่เราแพ้ก็ต้องใช้หัวไชเท้าสด หัวผักกาดสีขาวอย่างเดียว แครอตก็ไม่ได้ เป็นสีส้ม..ใช้ไม่ได้ บีตรูทยิ่งไม่ได้ใหญ่ แดงแปร๊ดเลย

แล้วต้นอะไรนะที่หัวเป็นคนในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ ? "แมนเดรก" ใช่ไหม ? แมนเดรกนี่ถ้าหากว่าของจีนก็คือโสมคน แต่ของฝรั่งกลายเป็นต้นวิ่งได้เลย ..(หัวเราะ).. ออกหัวมาเป็นคน

[นายกระรอก]

“สมัยก่อนเขาต้องรอต้นโสมธรรมชาติ อายุเป็นร้อย ๆ ปี เป็นพันปีได้ยิ่งดี แต่สมัยนี้เขาเล่นปลูกในสวน ปลูกในเรือนกระจก บังคับให้ออกตามเวลา แต่เขาก็ต้องมีอายุนะ ต่ำสุดต้อง ๓ ปี อย่างพวกโสมเกาหลีเป็นโสมในเรือนกระจกหมดเลย ถึงเวลาไปประเทศเกาหลีก็โดนต้อนไปซื้อโสม ไปประเทศจีนโดนต้อนไปซื้อชา หิวข้าวจะตายชัก ไม่พาไปกินข้าวสักที บอกให้ชิมชาก่อน ถ้าไม่ชิมก็รอไปเถอะ..! นิสัยคนไทยไม่ได้มีนิสัยไปกินน้ำชากัน บางคนไม่รู้รสว่าเป็นอย่างไร แยกไม่ออกว่าสี กลิ่น รส เป็นแบบไหน ?

เขาถึงบอกว่า “ให้คนไทยไปกินชา ก็เหมือนเอาวัวไปกินโบตั๋น” ของเขาต้องประณีต สวยงาม ดันเคี้ยวกินไปเลย”

[นายกระรอก]

ถาม : หลังจากที่สวดพระคาถาเงินล้าน เราสามารถอธิษฐานขอผลได้หรือไม่ ?
ตอบ : เรื่องของพระคาถาเงินล้าน ถ้าเราทำดีทำถูก ผลจะเกิดเอง ถ้าหากว่าเราไปทำเพราะอยาก จะโดนตัดไปเกือบหมด เพราะว่าตัวอยากจริง ๆ ก็คือตัวฟุ้งซ่าน ดังนั้น..เรามีหน้าที่ทำ ผลจะเกิดอย่างไรก็ช่าง ถ้าทำแบบนั้นจะได้ผลเร็วกว่า ไม่อย่างนั้นความตั้งใจของเราจะกลายเป็นตัวฟุ้งซ่าน ตัวอยากได้

[เถรี]

มีคนเอาเต่ามาถวาย พระอาจารย์กล่าวว่า "ทำอะไรรู้ว่าญาติโยมเขาศรัทธามากก็อย่าทำห่างคุณพระรัตนตรัย เดี๋ยวคนคิดถึงแต่เต่าก็ไปเกิดเป็นลูกเต่ากันหมด ถึงเวลาก็ว่า เอ...หาดไม้ขาวปีนี้ ทำไมเต่ามะเฟืองขึ้นมาวางไข่กันเยอะ ? อ๋อ...พวกเราจะไปเกิดเป็นลูกเต่ากันเยอะเลย ฉะนั้น...เป็นครูบาอาจารย์ทำอะไรต้องระมัดระวัง ถ้าคนนึกถึงเต่าอย่างเดียว ไม่ได้นึกถึงพระนี่ซวยจริง ๆ"

[เถรี]

"ครูบาอาจารย์ที่สร้างพญาเต่าเรือน อันดับหนึ่งเลยต้องยกให้หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน รองลงไปก็หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า พญาเต่าเรือนหลวงปู่ศุขมีทั้งหล่อโลหะ ก็คือเนื้อชิน แล้วก็มีทั้งแกะด้วยงาช้าง"

[เถรี]

"พญาเต่าเรือนอันดับต่อไป ยกให้หลวงพ่อสนิท วัดลำบัวลอย เต่าของหลวงพ่อสนิทเป็นเต่าเรือนสร้างจากหินสบู่ วิธีแยกแยะง่ายที่สุดก็คือดูลายมือของท่าน แต่ของหลวงพ่อสนิทท่านทำมาแต่ละอย่าง ล้วนแล้วเพื่อความอยู่ดีกินดีของลูกศิษย์ มักจะมาสายเมตตาค้าขาย

ที่น่ากลัวที่สุดของหลวงพ่อสนิท คือ สาลิกาจับปากโลง ก็คือสร้างมาจากผงตามตำราของท่าน ส่วนหลังที่หล่อเป็นโลหะว่าขลังแล้ว ยังสู้ผงไม่ได้ ถ้าใครคิดว่าตัวเองแก่ ๆ แล้วจะหาแฟนละก็...หาสาลิกาจับปากโลงของหลวงพ่อสนิทไปใช้ แล้วจะรู้ว่าน่ากลัวแค่ไหน แต่ว่าบรรดาลูกศิษย์จะหวงมาก อาตมาเองมีอยู่ ๓- ๔ ตัว ไม่กล้ามอง กลัวว่าจะเผลอเอามาใช้...!

ของเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ ถ้าอาตมาเก็บก็ท่วมวัดไปนานแล้ว แต่ละปีญาติโยมถวายให้เยอะมาก จึงต้องปล่อยต่อไปเรื่อยเพื่อการกุศล"

[เถรี]

"งานชิ้นท้าย ๆ ของวัดท่าขนุนตอนนี้ก็คือ พิพิธภัณฑ์เครื่องรางของขลัง เป็นแค่ส่วนเดียว ส่วนใหญ่จะเป็นพุทธประวัติ หรือไม่ก็พระราชประวัติในหลวงรัชกาลที่ ๙ ประวัติหลวงปู่สาย ฯลฯ แบ่งเป็นห้อง ๆ จะมีเครื่องรางเป็นไฮไลท์ ใครชอบก็ไปเดินน้ำลายหกเรี่ยราดอยู่แถวนั้น

เวลาใช้ข้าวของพวกเสือสิงห์กระทิงแรด เครื่องรางรูปสัตว์อะไร ให้นึกถึงหลวงพ่อที่สร้างนะ ไม่ใช่ไปนึกถึงรูปสัตว์พวกนั้น ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวไปเกิดเป็นลูกหมาลูกแมวก็ยุ่งกันใหญ่"

[เถรี]

"หลวงพ่อสนิทมีเครื่องรางอย่างหนึ่งเรียก หนูกับแมว ก็คือขนาดศัตรูยังอยู่ด้วยกันได้ เมตตามหานิยมขนาดนั้น

คาถาหนูกินนมแมวว่า นะขะมิจัง อุโภระหัง นะมะขามิ ถ้าหากว่าอยู่กับใครลำบากก็ภาวนาไว้เรื่อย ๆ

ยังมีคาถาวัวกินนมเสือที่เขาเรียกว่า คาถาสุกิตติมา คือ สุกิตติมา สุภาจาโร สุสีละวา สุปากะโต

ที่หลวงพ่อสมเด็จพระสังฆราช (ติสสเทวมหาเถร) วัดสุทัศน์เทพวรารามท่านเอาไว้ลงก้นขันน้ำมนต์ เขาเรียกง่าย ๆ ว่ายันต์สุกิตติมา

หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี ก็เอาไว้ลงหลังพระปิดตาจัมโบ้ปลดหนี้ของท่าน เรียกว่าคาถาวัวกินนมเสือ มาจากธรรมบทเรื่องหลวิชัยคาวี

เรื่องของเวทมนตร์คาถา เครื่องรางของขลัง นอกจากประกอบด้วยศรัทธาแล้วยังต้องมีสมาธิ ถ้าไม่มีสมาธินี่เสียเปล่าเลย"

[เถรี]

ถาม : ตอนเด็ก ๆ เคยไปปาจรวดเล่นแถวศาลพระภูมิ แล้วคราวนี้จรวดขึ้นไปวนศาลอยู่หลายรอบ ที่เห็นก็คือเห็นเป็นผู้หญิงออกมาจับจรวด อยากถามว่าโดยปกติแล้ว ศาลพระภูมิไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ชายดูแลใช่ไหมครับ ?
ตอบ : คำว่าภุมมเทวดาคือเทวดาที่รักษาพื้นที่ เขาไม่มีข้อจำกัดว่าต้องเป็นผู้ชาย ไม่มีข้อจำกัดว่าต้องเป็นตาแก่ ขึ้นอยู่กับว่าใครรักษาพื้นที่นั้น พวกเราพอพูดถึงพระภูมิเจ้าที่เมื่อไร ก็นึกถึงลุงแก่หนวดเฟิ้มเลย..ใช่ไหม ? แต่ละท่านนี่หล่อกว่าพระเอกลิเกอีก

[เถรี]

มีโยมมารับวัตถุมงคล "พระของหลวงพ่อเวก วัดศาลาหมูสี ค่อนข้างจะหายากหน่อย พระหลวงพ่อเวกเขาเรียกกันว่าพระตั้งตัว ทำให้ลูกศิษย์ไปทำมาหากินโดยเฉพาะ"

ถาม : หลวงพ่อมีวิธีอาราธนาพระหลวงพ่อเวกไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ได้บอกอะไรไว้เลย ตั้งใจนึกถึงท่านก็ใช้ได้แล้ว

ถาม : ไม่มีข้อห้าม ?
ตอบ : ไม่มี เอาไปแล้วตั้งใจทำมาหากินก็พอ

[เถรี]

โยมเอาวัตถุมงคลมาให้พระอาจารย์ดู "เล่มนี้เป็นมีดหมอของหลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล เป็นศิษย์พี่ของหลวงพ่อเดิม คนนครสวรรค์บอกว่ามีดหมอหลวงพ่อเดิมมีไว้ขาย มีดหมอหลวงพ่อรุ่งมีไว้ใช้

วัดของหลวงพ่อเดิมท่านอยู่ข้างสถานีรถไฟ หลวงพ่อเดิมก็เลยดังกว่า ทั้ง ๆ ที่หลวงพ่อรุ่งท่านทำมีดหมอมาก่อน ด้วยความที่เขาเห็นว่าศึกษามาจากครูบาอาจารย์เดียวกัน วิชาการเหมือน ๆ กัน ในเมื่อหลวงพ่อรุ่งไม่ดัง ของไม่แพง ก็เก็บเอาไว้ใช้ ของหลวงพ่อเดิม ดังมาก ราคาแพง ก็เก็บเอาไว้ขาย"

ถาม : มีดหมอของท่านมีโอกาสเป็นสีขาวไหมครับ ?
ตอบ : มีดหมอรุ่นนั้นด้วยความที่เป็นโลหะผสม โอกาสที่จะขาววาววับเลยนั้นไม่มี รักษาอย่างไรก็ไม่ขาว จะเป็นสนิมขุมแบบนี้ทุกเล่ม เป็นวิธีในการพิจารณาความแท้เทียมอย่างหนึ่ง

[เถรี]

ถาม : ใช่ปลัดขิกของหลวงพ่อโสกไหมครับ ?
ตอบ : ปลัดขิกของหลวงพ่อโสกจะไม่ใหญ่อย่างนี้ คุณอย่าลืมว่าเขาควายเผือก ถ้าชิ้นใหญ่ก็จะทำวัตถุมงคลได้น้อย แล้วลูกศิษย์ของท่านรออยู่บานเบิกเลย

ปลัดขิกของหลวงพ่อโสก วัดปากคลองบางครก เต็มที่ก็แค่นี้ จะไม่ใหญ่กว่านี้ มักจะขนาดนิ้วก้อยมากกว่า เพราะว่าวัสดุหายาก แล้วช่างที่แกะปลัดขิกของท่าน จะแกะหัวใหญ่ปลายเล็ก เหมือนกับว่าหัวปลัดใหญ่แล้วเรียวมาทางปลาย แล้วจะโค้งหน่อย ๆ ทุกอัน ประเภทมหึมาขนาดนี้ เปลืองของตายชัก กว่าฟ้าจะผ่าควายเผือกตายแต่ละตัวไม่ใช่ง่าย ๆ ทำขนาดใหญ่ก็เปลืองมาก ส่วนใหญ่พวกรุ่นหลัง ๆ มาทำเลียนแบบ พออายุมากหน่อยคนก็ตีเป็นของหลวงพ่อโสก เพราะว่าขายได้ราคา

[เถรี]

ถาม : นี่เป็นตะกรุดของท่านใดครับ ?
ตอบ : ตะกรุดจันทร์เพ็ญของหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า

ถาม : มีอานุภาพด้านใด ?
ตอบ : ส่วนใหญ่ก็มหาเสน่ห์ แต่จริง ๆ แล้วท่านทำไว้ทุกอย่าง

ลายนี้ถ้าหากว่าเป็นทองแดงหรือทองฝาบาตรจะเป็นของหลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม แต่ถ้าหากว่าเป็นเนื้อตะกั่ว จะเป็นของหลวงปู่ศุข ถ้าต้องการรู้ว่าเป็นของหลวงปู่ศุขหรือของที่อื่นทำเลียนแบบ ให้ดูเนื้อหัวตะกั่วที่จะหลอมติดเป็นเนื้อเดียวกัน ถ้ายุคหลวงปู่ศุขมา ใช้งานมาขนาดนั้น จะหลอมเป็นเนื้อเดียวกันหมด พูดง่าย ๆ ก็คือติดกันเป็นเนื้อเดียว จะไม่เห็นว่าเป็นแผ่นที่ม้วนเลย

[เถรี]

พระอาจารย์เตือนโยม "เลี้ยงหมาอย่าห่วงหมามาก สงเคราะห์เขาได้แค่ไหนก็แค่นั้น กังวลมากเดี๋ยวก็ไปเกิดเป็นลูกหมาอีก ต้องบอกว่า กัมมัสสะกา มีกรรมเป็นของตัว ถ้าหากว่าทำกรรมเอาไว้ก็เรื่องของเขาเถอะ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันนี้มีคนถวายเต่ามาเป็น ๑๐ ตัว แต่ไม่มีเต่าที่อยากได้ เต่าที่อยากได้คือเต่าทองคำตัวเท่าเรือนยอด คำว่า เต่าเรือน มาจากตรงนั้น

เรือนยอดสมัยนี้ก็ประมาณว่ามณฑปจตุรมุขอะไรอย่างนั้น บาลีเขาว่า กูฎาคาร เรือนยอด กูฎะ คือยื่นออกมา กูฎาคาระ อาคารที่มียอดยื่นออกไป ก็เลยเรียกเรือนยอด"

[เถรี]

"ที่อยู่สมัยอินเดียโบราณเขามี วิหาโร วิหารคือที่อยู่ทั่วไป ค่อนข้างใหญ่หน่อย อัฑฒโยโค เขาบอกว่าเรือนมุงซีกเดียว บ้านเราเรียกว่าเพิงหมาแหงน ปาสาโท ปราสาท คือเรือนหลายชั้น อย่างตึกตั้งแต่ ๒ ชั้นขึ้นไปเขาเรียกว่าปราสาท ปราสาทไม่ใช่ประเภทปราสาทราชวังแบบบ้านเรา ปราสาทของเขาคือเรือนที่มีหลาย ๆ ชั้น หัมมิยะ เขาบอกว่าเรือนยอดตัด อธิบายแล้วเราฟังไม่รู้เรื่อง รู้จักค่ายไหม ? เป็นค่ายมีแต่กำแพงไม่มีหลังคา

ทุกวันนี้บรรดาพระอุปัชฌาย์ถึงเวลาก็สอนลูกศิษย์ อติเรกลาโภ วิหาโร อฑฺฒโยโค ปาสาโท หมฺมิยํ คุหา ฯ สอนไปเถอะ ไม่รู้หรอกว่าหัมมิยะหน้าตาเป็นอย่างไร แปลเป็นไทยก็เรือนยอดตัด คือ ไม่มีหลังคา ภาษาไทยเข้าใจง่ายที่สุดคือ “ค่าย” ตั้งค่ายไม่มีหลังคา มีแต่กำแพง

คูหา คือ ถ้ำ จิตตัง เอกะจะรัง อะสะรีรัง คุหาสะยัง บาลีบอกว่า จิตเดียวเที่ยวไป ปราศจากร่างกาย ปราศจากรูปร่าง อาศัยคูหาคือร่างกายนี้อยู่"

[เถรี]

"เฉพาะที่อยู่อย่างเดียวก็ปวดหัวแล้ว ยังมีประเภทอยู่ในที่แปลก ๆ อยู่โคนไม้ อยู่ในโพรงไม้ อยู่ในโอ่ง ก็เข้าท่าดี คือทำอะไรแปลก ๆ ให้เขาเห็นขลัง เขาจะได้นับถือ

บางท่านก็ประพฤติวัตร เรียกว่าทำตัวเหมือนโค กินแต่หญ้าเป็นอาหาร ทำตัวเหมือนสุนัข กินเฉพาะอุจจาระเป็นอาหาร เป็นต้น เขาเชื่อว่าทรมานตนดังนั้นแล้วเกิดตบะ พระเจ้าเกิดรักใคร่ชอบพอที่เห็นมีความเพียรในการบำเพ็ญตบะ ก็จะรับไปอยู่กับพระองค์ด้วย ต้องบอกพระเจ้าของเขาค่อนข้างซาดิสม์นะ...!"