เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๖๒

[เถรี]

หมากดีวัดหนัง เบี้ยขลังวัดนายโรง ไม้ครูอยู่วัดอินทร์ มีดบินต้องวัดหนองโพธิ์ พิสมรวัดพวงมาลัย ครั่งเหลือร้ายวัดโตนดหลวง ราหูคู่วัดศีรษะฯ แหวนอักขระวัดหนองบัว ลูกแร่ที่บางไผ่ ครบ ๙ อย่าง

แต่คราวนี้ครูบาอาจารย์สมัยนั้นท่านไม่ได้เก่งอย่างเดียว ส่วนใหญ่แล้วท่านทำได้หลายอย่าง อย่างหลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง ท่านทำหมากทุย ที่ดังเพราะมีน้อย ตะกรุดมงกุฎพระพุทธเจ้าของท่านก็หายากพอกัน ต้องบอกว่าราคาแพงมากทีเดียว

[เถรี]

หลวงปู่รอด วัดนายโรง ทำเบี้ยแก้ ท่านก็มีหมากทุย มีตะกรุดของท่าน ถึงได้บอกกับโยมว่า เดี๋ยวหยิบหมากทุยของหลวงปู่รอดวัดนายโรงลงมาหนึ่งลูก แต่ของหลวงปู่รอดนี่จะลูกใหญ่ พอได้ลูกหมากตายพรายมา ท่านจะคว้านไส้ออก ใช้กระดาษสาเขียนอักขระใส่ลงไป พอกชันโรง แล้วก็ถักเชือกบ้าง ไม่ถักเชือกบ้าง

สมัยก่อนส่วนใหญ่เขาหาของพวกประเภทมหาอุตม์ แคล้วคลาด โดยเฉพาะทางบ้านของอาตมา เขาหาพิรอดแขนหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ถามว่าหาทำไม ? สมัยก่อนเวาลาเกณฑ์ทหาร เขาต้องจับใบดำใบแดง ลูกชายบ้านไหนใส่พิรอดแขนหลวงปู่บุญไปจับ ไม่เคยติดทหารเลยสักคน แคล้วคลาดได้ขนาดนั้น รอดสมชื่อจริง ๆ

[เถรี]

มารุ่นของอาตมานี่แม่ไม่ต้องหาอะไรทั้งนั้น สมัครเข้าไปเรียน หมดเรื่องหมดราวไปเลย โดนแม่ด่าตั้งแต่อำเภอยันบ้าน...!

โดยปกติคนเราจะกลัวการเปลี่ยนแปลง อาตมาเป็นคนที่ไม่กลัวการเปลี่ยนแปลง หักมุมชีวิตตัวเองเล่นมาไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ อยู่บ้านดี ๆ ก็สมัครไปเรียนทหาร เป็นทหารกำลังรุ่ง ๆ ก็ลาออกมาทำงาน ทำงานกำลังรุ่ง ๆ ก็ไปบวช อยู่วัดท่าซุงจนกระทั่งกลายเป็นมาเฟีย ก็ออกจากวัดมา เป็นเจ้าอาวาส จนเขาให้เป็นเจ้าคณะตำบล เป็นไปเป็นมาก็ลาออกอีก ชีวิตแบบนี้มีรสชาติมาก

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เดินทางไปไหน ถ้าเจ้าที่เขายินดีด้วย ก็จะดีทุกอย่าง อาตมาไปหน้าร้อนก็มีหิมะให้ดู ที่ขำที่สุดก็คือไปยอดเขาทิตลิส หิมะกระหน่ำทั้ง ๆ ที่เป็นหน้าร้อน แล้วหนังสือพิมพ์ของสวิสเขาลงข่าวว่า เมื่อ ๒๖ ปีที่แล้วก็มีเหตุการณ์แบบนี้ครั้งหนึ่ง อาตมาก็มานั่งไล่ไปไล่มา อ๋อ...๒๖ ปีที่แล้ว หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านไป ...(หัวเราะ)... ไปที่นั่นแหละ..พอ ๒๖ ปีให้หลังหลวงลูกไปบ้าง เขาก็กระหน่ำหิมะให้ดู อยากเห็นหิมะกัน ต้องบอกว่าเจ้าที่ท่านน่ารักมาก

ไปปากีสถานก็หน้าร้อน ปรากฏว่าฝนตก แล้วที่คาราโครัม ภูเขาจะถล่มตลอดเวลา มัคคุเทศก์สั่งคนขับรถถอยเลย บอกว่าไปต่อไม่ได้..ตายแน่..! อาตมาบอกให้ขึ้นหน้าไปเถอะ เขาก็ทำท่าจะขาดใจตาย ปรากฏว่าฝนกลายเป็นหิมะไปต่อหน้าต่อตาเลย ถามเขาว่าคราวนี้ไปได้หรือยัง ? เขาบอกว่า "Snow ok, rain not ok." ถามเขาว่าทำไม ? เขาบอกว่าหิมะตกลงมา ช่วยคลุมไม่ให้หินไหลได้ แต่ถ้าฝนลงมา จะพาหินไหลถล่มลงมา"

[เถรี]

ถาม : ปกติขึ้นบ้านใหม่มีกำหนดไหมครับว่าไม่เกินระยะเวลาเท่าไร ?
ตอบ : ไม่มี ขอให้ได้ฤกษ์วันนั้นก็พอ

ถาม : สมมติเรายุบรวมตั้งศาลใหม่กับขึ้นบ้านใหม่ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ฤกษ์วันพฤหัสบดีกับวันศุกร์ เป็นวันเดียวกันมีไหมเล่า ?

[เถรี]

ถาม : พุทธาภิเษกสายเรา ถ้าไม่ได้ตอนเช้า เราบวงสรวงตอนเช้าเสร็จก่อน แล้วค่อยเสกใหม่ตอนเย็นได้ไหมครับ ?
ตอบ : ก็อยู่ที่พระท่านจะบอกว่าอย่างไร

ถาม : ทำไมที่อื่นเขาไม่ได้มีกำหนดเวลาก่อนเที่ยงเหมือนบ้านเรา แต่ทำไมเขายังมาครับ ?
ตอบ : ตำราไม่เหมือนกัน ของเราทำมาอย่างไรก็ทำไปอย่างนั้น ไปแหกคอกตามเขาได้ที่ไหน ?

[เถรี]

ถาม : ได้มีดหมอมา ไม่ทราบว่าแท้หรือเปล่าค่ะ ?
ตอบ : มีดหมอเล่มนี้เขาพยายามจะทำให้เป็นของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ ไม่เป็นไร...เอาไปเข้าพิธีที่ไหนก็ได้ ที่ใช้คำว่าพยายามทำ เพราะว่าฝีมือหยาบมาก ดูแค่นี้ก็รู้ ลายมือจารของหลวงพ่อเดิมท่านจะเบา แล้วก็พริ้วมาก ถ้าหากว่ามีจารจะเป็นรอยเหมือนกับจาง ๆ แต่ว่าสม่ำเสมอ สมัยนี้ปลอมกันเก่งมาก แล้วอีกอย่างก็คือใบมีดเล่มนี้เป็นลักษณะของเหล็กน้ำพี้ หลวงพ่อเดิมท่านไม่เคยทำ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เล่นวัตถุมงคลอย่าไปโลภ ถ้ามีจุดสงสัย แม้เล็กน้อยแค่ไหน ก็อย่าไปแตะ ถ้ามีคำถามขึ้นมาเมื่อไร ต้องหยุดไว้ก่อน ไม่ใช่ โอ๊ย...ชิ้นนี้สวยมาก อย่างไรก็ต้องเอาไว้ให้ได้ ถ้าแบบนั้นก็เตรียมตัวตายได้เลย

บางคนบอกให้จับพลัง คุณบ้าหรือเปล่า ? ตูจับได้แล้วคนอื่นจับได้ไหม ? ต้องเอาที่เป็นวิทยาศาสตร์สิพ่อคุณ เราดูได้ คนอื่นดูได้ เอะอะก็จะให้จับพลัง แล้วจะมีสักกี่คนที่จับได้จริง ๆ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ท่านเจ้ากรมฯ เสริมกับคุณหมอสมศักดิ์ ความรู้ท่านดั่งพระไตรปิฎกเคลื่อนที่ เพราะว่าท่านเชื่อตามที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอก ก็คืออ่านพระไตรปิฎกปีละจบ"

[เถรี]

มีโยมเอา มะม่วงรู้หาว มะนาวรู้โห่ มาถวาย "เขาเรียกว่า มะงั่วรู้หาว มะนาวรู้โห่ ไม่ใช่มะม่วง ถ้ามะม่วงนั่นคนละประเภทกัน มะงั่วบางทีเขาเรียกว่าส้มซ่า มะงั่วกับมะนาวก็คือไม้ตระกูลเดียวกัน ตระกูลส้ม

นี่ดันกลายเป็นมะม่วงรู้หาว มะนาวรู้โห่ มะม่วงกับมะนาวคนละตระกูลกัน ไปกันได้ที่ไหน ? ระยะเวลาแค่ไม่นาน ชื่อยังเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้แล้ว เด็กรุ่นใหม่ไม่รู้จักมะงั่ว ก็คือส้มซ่า ส้มลูกใหญ่ ๆ ผิวขรุขระ ๆ คล้าย ๆ กับมะกรูด แต่ว่าเป็นมะกรูดขนาดยักษ์"

[เถรี]

ถาม : คำอธิบายที่ว่า เกิดแก่เจ็บตายเป็นทุกข์ คำว่า เป็น เราจะใช้คำว่า คือ ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ก็ได้

ถาม : คำว่า เป็น มันเหมือนบังคับครับ ?
ตอบ : แล้วคุณคิดว่าบังคับไหม ? คุณคิดว่าถ้าไม่มีคำว่า เป็น แล้วจะทุกข์ไหม ? ขนาด เป็นทุกข์ ยังไม่สนใจที่จะดู แล้วถ้าคิดว่า คือทุกข์ แล้วคนจะแลไหม ?

[เถรี]

ถาม : สังโยชน์ข้อนึกถึงความตาย จะตายในวันนี้นะ หรือไม่ก็ต้องตายเดี๋ยวนี้นะ สองคำนี้ต่างกันอย่างไรครับ ?
ตอบ : ต่างกันอย่างไร ต่างกันแค่คำพูด คนเรากำลังใจไม่เท่ากัน คนกำลังใจสูงก็เดี๋ยวนี้ คนกำลังใจต่ำก็วันนี้ คนกำลังใจห่วยแตกก็แค่...เราต้องตาย ส่วนพวกไม่เอาไหนก็กูไม่มีวันตาย กรอกหูเท่าไรก็ไม่ฟัง

ถาม : ถ้ายอมรับ รู้สึกว่าตายก็ตายวะ ?
ตอบ : ถ้าเราจะแยกแยะละเอียด การที่รู้สึกว่าเป็นอย่างนั้น สภาพจิตก็ยังไม่ยอมรับ เพราะว่าแค่รู้เห็น แต่ถ้ายอมรับนี่เท่ากับเป็นสมบัติของเรา ไอ้รู้สึกนี่เป็นสมบัติของคนอื่นอยู่ จะมาเถียงทำไมกับคำพวกนี้ เสียเวลาเปล่า ๆ สอนตัวเองให้จบดีกว่า ไม่ใช่ไปสอนคนอื่น

[เถรี]

ถาม : ....(ไม่ชัด)....เป็นด้วยตัวเองหรือว่าเบา ?
ตอบ : เบาก็ทำไป ของพวกนี้อยู่ที่ตัวเราจะทำ รู้สึกว่าเบาไปก็เพิ่มขึ้นมา รู้สึกว่าหนักไปก็หย่อนลง เป็นเรื่องเฉพาะตัว คุณจะทำอย่างไรก็ได้ เพียงแต่ว่าอย่าไปคิดว่าคนอื่นเขาเป็นเหมือนกับเรา เพราะว่าถ้าถึงเวลาแล้วเราชอบอาหารรสนี้ แล้วคิดว่าคนอื่นเขาชอบรสนี้ ไปยัดเยียดให้คนอื่นกิน เขาก็จะด่าเอา

[เถรี]

ถาม : เจ็บสะโพก ?
ตอบ : เจ็บก็มี ๒ อย่าง อย่างแรกก็ทน อย่างที่สองก็ไปหาหมอ ไปหาหมอไฉ้ที่ซอยประชาอุทิศ ๑๙/๑ ร้านเขาชื่อพญาเวชคลินิก เขาจัดกระดูกให้ ไม่กี่ทีก็หายแล้ว เดือนที่แล้วอาตมาประเภทบ้านหมุนแผ่นดินแกว่ง ไปให้เขาผลักกร๊อบเดียวก็หายแล้ว เพราะว่ากระดูกคอเคลื่อน

ถาม : ไม่เจ็บหรือคะ ?
ตอบ : ก็ไม่ได้เจ็บกว่าที่เรากำลังเป็นอยู่หรอก

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อวานอาตมาไปรับรางวัลวัฒนคุณาธร ๒ รางวัล ก็คือรางวัลตัวบุคคล และรางวัลของหน่วยงาน ทั้งหมดที่เขาแจก ๔๐๑ รางวัล มีพระ ๒ รูปที่ได้ ๒ รางวัล นอกนั้นก็คนละรางวัลเดียว แล้วรางวัลตัวบุคคลมีพระได้แค่ ๑๗ รูปเท่านั้น นอกนั้นเป็นฆราวาสทั้งหมด

ส่วนหนึ่งที่เห็นก็คือ ทางกระทรวงวัฒนธรรมยังให้เกียรติพระอย่างมาก ก็คือให้พระนั่งเก้าอี้ แล้วรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม นายอิทธิพล คุณปลื้ม มาคุกเข่าแจกหรือว่าถวายรางวัลให้

เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาที่มีฆราวาสมอบรางวัลแล้วนั่งเก้าอี้ ให้พระเดินเข้าไปรับ โดยที่พระยืนต่ำกว่า เพราะว่าเก้าอี้อยู่บนแท่น ภาพอย่างนั้นออกไปทำให้ประธานที่มาแจกเสียหายมาก โดนคนตำหนิมากว่าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร

เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน บางคนก็ตั้งใจเอาใจผู้ใหญ่ที่เป็นฆราวาสมากจนเกินไป ในเมื่อเอาใจมากจนเกินไป ผู้ใหญ่เองต้องรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ไม่ใช่ไปตามใจลูกน้องตลอด ถ้าตามใจลูกน้องตลอด บางอย่างนอกจากจะโดนเขาตำหนิว่าไม่รู้กาลเทศะแล้ว ก็ยังมีโทษติดตัวด้วย อย่างเช่นว่า โทษในการปรามาสพระรัตนตรัย เป็นต้น"

[เถรี]

"คราวนี้มีอยู่ส่วนหนึ่งก็คือเขาพาพระขึ้นไปพักที่ชั้น ๒ ของอาคารศูนย์วัฒนธรรม ต้องขึ้นบันไดไป ๒ ช่วง ตอนแรกเจ้าหน้าที่ก็เดินนำ พอถึงช่วงที่สองอาตมาก็เดินนำเจ้าหน้าที่ ทั้ง ๆ ที่เขาน่าจะอายุน้อยกว่าอาตมาเกินครึ่ง คำว่าเกินครึ่งก็คือว่าเขาน่าจะอายุไม่ถึง ๓๐ หรือประมาณ ๓๐ ปี ส่วนอาตมา ๖๐ ปี

เดินขึ้นบันไดช่วงแรกเขาเดินนำ เดินไปเดินมาก็เดินช้าลง เดินไม่ออก ขึ้นบันไดไม่ไหว อาตมาเองขี้เกียจรอ ก็เลยเดินนำหน้าแทน ทำให้เห็นว่า พวกเราส่วนใหญ่แล้วขาดการออกกำลังกายอย่างมาก ร่างกายก็เลยไม่แข็งแรง"

[เถรี]

ถาม : ศีลเต็ม ?
ตอบ : ศีลจะเต็มต้องมีสมาธิด้วย ถ้าสมาธิไม่ดี จะรักษาศีลให้ครบถ้วนไม่ได้ เพราะว่าสติไม่พอ ฉะนั้น..ถ้าเรารู้ตัวว่า เราขยับเมื่อไร ศีลจะขาดหรือเปล่า ? ถ้าอย่างนั้นถือว่าเต็ม ก็แปลว่า สติสมาธิต้องสมบูรณ์พร้อม จะคิดจะพูดจะทำ จะรู้ตัวว่าศีลตัวเองจะขาดไหม ?

[เถรี]

ถาม : ย้ายที่ทำงาน ?
ตอบ : ตัดสินใจไปที่ไหนก็เหมือนกัน คำว่าเหมือนกัน ก็คือไปเริ่มต้นก็ต้องผจญกับสารพัดเรื่อง จนกระทั่งเริ่มจะเข้าที่ เรารู้ว่าจะรับมืออย่างไร เราก็ดันไปย้าย ก็เท่ากับหาเรื่องเหนื่อยเอง

[เถรี]

ถาม : สมาธิตกค่ะ ทำอย่างไรคะ ?
ตอบ : สมาธิตกเกิดจากการรักษากำลังใจไม่ต่อเนื่อง ไปเผลอปล่อยให้กิเลสกินเราได้ ถ้าไม่อยากสมาธิตกก็มีอย่างเดียว พยายามอยู่กับลมหายใจ อย่าให้หลุดไปไหน หลุดเมื่อไรโดนเมื่อนั้น

รู้...รู้ทุกคน แต่ก็ตกจนได้แหละ ไปพยายามใหม่ ไม่ต้องถามว่าทำอย่างไร ให้ทำแบบเดิม แต่ตั้งสติรักษากำลังเอาไว้

[เถรี]

ถาม : ทิพจักขุญาณ ?
ตอบ : ทิพจักขุญาณสำหรับพวกเรามีแต่โทษมากกว่าประโยชน์ ต้องบอกว่าส่วนใหญ่ยิ่งรู้ชัดเจน ยิ่งโดนหลอกง่าย