เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๓ ธันวาคม ๒๕๖๕

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๓ ธันวาคม ๒๕๖๕

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๓ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปยังวัดมหาธาตุวรวิหาร ตำบลคลองกระแชง อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรีแต่เช้า เพื่อเข้าร่วมประชุมองค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง ซึ่งงานนี้ถือว่าเป็นการประชุมประจำปีสามัญครั้งที่ ๒/๒๕๖๕ แต่เนื่องจากว่าเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ แพร่ระบาดหนักมา ทำให้การประชุมขาดตกบกพร่องไป ๒ - ๓ ปี

ครั้งนี้ถือว่าเป็นการประชุมที่ค่อนข้างจะสมบูรณ์มาก เพราะว่าเพื่อนฝูงพระอุปัชฌาย์หลายท่านที่ไม่เคยมาก็มาร่วมงานด้วย โดยเฉพาะผู้ที่เป็นหลักอย่างหลวงพ่อพระครูโสภิตปัญญากร (เชาวลิตร ชิตงฺกุโร) เจ้าอาวาสวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) เจ้าคณะอำเภอเมืองระยอง เดินทางมาถึงแต่เช้าทีเดียว

หลังจากนั้นก็ต่อด้วยการเจริญธัมมจักกัปปวัตตนสูตร เพื่อเปิดงานพุทธาภิเษกวัตถุมงคลรุ่นอนุสรณ์ ๑๐๐ ปี วัดมหาธาตุวรวิหาร ซึ่งทางด้านพระครูวาทีวรวัฒน์ ดร. (กล้า วีรรตโน) เจ้าอาวาสวัดมหาธาตุวรวิหาร รองเจ้าคณะอำเภอเมืองเพชรบุรี ได้มีปรารภว่า สร้างขึ้นเพื่อที่จะหาทุนในการบูรณะพระอุโบสถ ซึ่งพระอุโบสถวัดมหาธาตุวรวิหารนั้น มีลายปูนปั้นฝีมือช่างสกุลเพชรที่งดงามเป็นที่สุด ถ้าหากว่าได้ช่างที่บูรณะฝีมือไม่ถึง หรือว่าเงินทุนไม่ถึง โอกาสที่จะรักษาให้ดีงามเหมือนเก่าก็เป็นไปได้ยาก

พอดีกับได้ผู้มีจิตศรัทธา คือหมอลักษณ์ ราชสีห์ หรือที่ท่านทั้หลายรู้จักกันในนาม "หมอลักษณ์ฟันธง" มาช่วยเป็นประธานในการบวงสรวงและจัดสร้างวัตถุมงคลในครั้งนี้ โดยนิมนต์พระเกจิอาจารย์ทั้งหมด ๔๙ รูปจากทั่วฟ้าเมืองไทย มาร่วมในพิธีมหาพุทธาภิเษกครั้งนี้ โดยมีพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี (ธงชัย ธมฺมธโช) กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าคณะใหญ่หนกลาง เป็นองค์ประธานในพิธี

กระผม/อาตมภาพเองนั้นมาใน ๒ สถานะ สถานะแรกก็คือประธานองค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง ซึ่งต้องทำหน้าที่ประธานในการประชุม สถานะที่สองคือพระเกจิอาจารย์ที่ได้รับนิมนต์มานั่งปรกในพิธีมหาพุทธาภิเษกครั้งนี้

[เถรี]

หลังจากที่ได้เจริญธัมมจักกัปปวัตตนสูตรเป็นการเปิดงานแล้ว ก็ได้ฉันเพลร่วมกัน แล้วก็รอจนกระทั่งพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนีเดินทางมาถึง เมื่อท่านมาถึงก็มีดำริว่าควรที่จะร่วมกันอธิษฐานจิตถวายพระพรชัยแด่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าพัชรกิติยาภา นเรนทิราเทพยวดี กรมหลวงราชสาริณีสิริพัชร มหาวัชรราชธิดาไปในตัวด้วย เนื่องเพราะว่าพิธีพุทธาภิเษกนั้น พระเกจิอาจารย์แต่ละรูปก็อธิษฐานจิตตามวิชาการของตนอย่างเต็มที่ เรียกว่าบังคับให้ใจสะอาดไปในตัวอยู่แล้ว

ขณะเดียวกันเมื่อบรรดาพระมหานาคได้เจริญพระพุทธมนต์ในพิธีพุทธาภิเษก โดยปกติก็จบเดียวบ้าง ๒ จบบ้าง แต่งานนี้ท่านเจ้าประคุณสมเด็จหนกลางมีดำริว่า ให้เจริญบทพุทธาภิเษกเต็มพิธี แล้วแถมด้วยบทเมตตาใหญ่ ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ทำเอาระยะเวลาผ่านไปเกือบ ๒ ชั่วโมงเต็มกว่าที่พิธีการต่าง ๆ จะสำเร็จเสร็จสิ้นลง

กระผม/อาตมภาพนั้นไม่ได้ทำอะไรมากมายเลย นอกจากนั่งดูองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งเสด็จมาสงเคราะห์ในพิธี โดยที่มีองค์มหาธาตุ วัดมหาธาตุวรวิหารเมืองเพชรบุรีนี้ เป็นเหมือนอย่างกับศูนย์รวมพลัง ดึงเอากำลังทั้งหมดลงมาครอบคลุมในมณฑลพิธีวิหารหลวงวัดมหาธาตุวรวิหาร ซึ่งสิ่งที่ปรากฏขึ้นนั้น ต้องบอกว่าสว่างเจิดจ้าประหนึ่งพระอาทิตย์สัก ๑๐๐ ดวงปรากฏขึ้นพร้อมกัน

พิธีกรรมพิธีการต่าง ๆ ภายนอกดำเนินไปอย่างไร กระผม/อาตมภาพไม่ทราบ ยกเว้นเมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่าเต็มพิธีแล้ว ให้ทำน้ำมนต์ด้วยบท อิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๓ จบ ต่อด้วยบทบารมี ๓๐ ทัศอีก ๓๐ จบ

เมื่อกระผม/อาตมภาพหยิบเทียนน้ำมนต์ขึ้นมาหยดพร้อมกับภาวนา เทียนน้ำมนต์ก็ไหลเป็นดวงไฟลงไปประหนึ่งน้ำตกก็ไม่ปาน..! และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เมื่อลามมาถึงนิ้วมือแล้วกลับไม่รู้สึกอะไรเลย..! จึงได้ปล่อยไปจนกระทั่งสามารถภาวนาได้ครบตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสั่ง โดยที่ตนเองนั้น นิ้วชี้กับนิ้วโป้งค่อนข้างที่จะดำ เพราะว่าโดนเปลวไฟรมอยู่นานเป็นนาที..!

เมื่อเสร็จพิธีแล้ว ก็รอจนกระทั่งพระมหานาคร่วมกันเจริญบทเมตตาใหญ่จบ แล้วก็ต่อด้วยชัยมงคลคาถา พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จหนกลางก็ได้มอบหมายให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระเทพสิทธิวิมล (ละเอียด สุทนฺโต) เจ้าคณะภาค ๑๕ เจ้าอาวาสวัดคลองวาฬ เป็นองค์ประธานในการดับเทียนชัย

[เถรี]

พวกเราทั้งหมดก็พรมน้ำพระพุทธมนต์และโปรยดอกไม้ตามหลวงพ่อสมเด็จหนกลางที่นำหน้าไป เมื่อรับไทยธรรมแล้ว กระผม/อาตมภาพก็หลีกออกมาก่อน เพื่อที่จะได้รีบเดินทางออกมาจากบริเวณงาน ซึ่งต้องรถติดมากอย่างแน่นอน เรื่องนี้ต้องบอกว่าความคล่องตัวเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ช้าไปแม้เพียงนาทีเดียว อาจจะติดอยู่บริเวณนั้นครึ่งค่อนชั่วโมง..! เมื่อหลุดออกมาถึงถนนเพชรเกษมได้ ก็ถือว่ารอดตายไปที เหลืออยู่อย่างเดียวว่าจะเดินทางไปถึงที่พักเมื่อไรเท่านั้นเอง

ในงานนี้พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี ได้ปรารภเกี่ยวกับงานหมู่บ้านรักษาศีล ๕ กับพระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ เจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ในการแต่งตั้งคณะกรรมการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ชุดใหม่

พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. เจ้าคณะภาค ๑๔ ได้มาบอกกับกระผม/อาตมภาพว่า "ได้เสนอชื่อแกเป็นคณะกรรมการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลาง" กระผม/อาตมภาพกราบเรียนว่า "แล้วแต่หลวงพ่อครับ แต่งตั้งมาผมก็ทำหน้าที่อย่างเต็มที่เต็มกำลังทุกครั้งอยู่แล้ว" ท่านบอกว่า "ก็เพราะต้องการคนประเภทนี้แหละ ถึงได้เสนอชื่อแกขึ้นไป" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่คิดว่า ตำแหน่งหน้าที่ ๓๐ กว่าตำแหน่งที่มีอยู่ดูท่ายังจะไม่เพียงพอ ตำแหน่งพวกนี้ยังคงจะมีประเดประดังมาอีกเรื่อย ๆ

เหตุเพราะกระผม/อาตมภาพนั้นถือหลักที่ว่า ตำแหน่งย่อมมาพร้อมกับหน้าที่ เมื่อมีหน้าที่ เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้เต็มกำลังที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในเมื่อทำหน้าที่อย่างเต็มกำลัง ปรากฏว่าผลงานออกมาถูกใจผู้บังคับบัญชา ดังนั้น..ไม่ว่าจะในสมัยฆราวาส หรือว่าในสมัยที่เป็นพระภิกษุอยู่ก็ตาม บรรดาผู้บังคับบัญชาล้วนแล้วแต่เหมือนกัน ก็คือว่าถ้าเคยใช้ผู้ใดผู้หนึ่งแล้วได้อย่างใจ ก็มักจะใช้แต่ผู้นั้นเป็นหลัก

ดังนั้น..ในเรื่องของตำแหน่งหน้าที่ต่าง ๆ ที่บางทีบางท่านอาจจะอยากได้ แล้วก็ต้องไปวิ่งเต้นเส้นสายกัน กระผม/อาตมภาพไม่เคยกระทำเช่นนั้นเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทุกครั้งที่ตำแหน่งตกมาถึง ล้วนแล้วแต่เป็นการที่ผู้บังคับบัญชาพิจารณาแล้วว่าเหมาะสม แล้วเมื่อได้รับตำแหน่งมา กระผม/อาตมภาพก็พยายามทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด

[เถรี]

ตรงจุดนี้ขอให้ทุกท่านเข้าใจว่า ในเรื่องของการทำหน้าที่คือเรื่องของการปฏิบัติธรรม เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า การที่เราตรงต่อหน้าที่ นั่นก็คือสัจจบารมี การที่เราตั้งใจทำหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ นั่นก็คือวิริยบารมี การที่เราอดทนต่อความเหนื่อยยากที่จะปฏิบัติหน้าที่ให้ลุล่วงไปด้วยดีทุกครั้ง นั่นก็คือขันติบารมี สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ต้องประกอบไปด้วยปัญญาบารมีอีกส่วนหนึ่ง ไม่เช่นนั้นแล้วก็ไม่สามารถที่จะบริหารจัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นไปด้วยดี พอเหมาะพอสมเป็นมัชฌิมาปฏิปทาได้

ดังนั้น..ท่านทั้งหลายที่กระทำหน้าที่ของตนอยู่ขอให้รู้ว่า ความจริงแล้วงานนั้น ๆ คือการปฏิบัติธรรม เพียงแต่ท่านต้องเอาสติสมาธิจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า งานทุกอย่างก็จะเป็นพระกรรมฐานไปในตัว

การที่กำลังใจของท่านจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า รัก โลภ โกรธ หลง ต่าง ๆ ก็ไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นมารบกวนจิตใจของท่านทั้งหลายได้ ถ้าสามารถรักษากำลังใจที่ปราศจาก รัก โลภ โกรธ หลง ไปได้ในระยะยาว ๆ ท่านทั้งหลายก็สามารถที่จะปฏิบัติธรรมจนเห็นหน้าเห็นหลังได้ง่าย เพราะว่าสิ่งที่ทำนั้นจะต้องเผชิญกับแรงกดดัน แรงกระทบ แรงทดสอบอยู่ตลอดเวลา

ถ้าท่านสามารถทำหน้าที่เป็นอย่างดีได้ก็แปลว่า ท่านทั้งหลายมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม และเป็นความก้าวหน้าในลักษณะของการใช้งานจริงด้วย เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ จึงเป็นเรื่องที่ท่านควรจะภูมิใจ และขณะเดียวกัน เมื่อรับหน้าที่มาแล้วก็ควรจะทำให้เต็มที่ เพราะว่านั่นก็คือกรรมฐานนั่นเอง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๒๓ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)