เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมีนาคม ๒๕๖๓

[เถรี]

"คราวนี้พอเห็นเรื่องของอิทธิฤทธิ์ เรื่องของพุทธานุภาพ จิตตานุภาพอะไรต่าง ๆ ตั้งแต่เด็ก ก็เห็นว่าเป็นเรื่องปกติ ทำได้ทุกคน ในเมื่อรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ ถึงเวลาปฏิบัติก็ไม่ได้รู้สึกว่ายาก แต่อย่างสมัยนี้ของเราสิ่งแวดล้อมไม่ให้ โอกาสที่จะเอื้อให้เราเข้าวัดก็ไม่มี ขณะเดียวกันหลวงปู่หลวงพ่อที่เป็นนักปฏิบัติในเมืองท่านก็ไม่อยู่กัน ส่วนใหญ่ท่านไปอยู่ปฏิบัติในป่า จะไปทำอะไรให้เราเห็นได้ สมัยอาตมาเด็ก ๆ วัดก็คือป่า เพราะว่าส่วนใหญ่ตั้งอยู่ชายป่าท้ายหมู่บ้าน เผลอ ๆ เสือจะลากไปกินเอา แล้วท่านเองก็ยังรู้สึกว่าไม่พอ ไปปฏิบัติในป่าช้าอีก

บางทีผู้ใหญ่เขาบอกว่า "ไอ้หนู..ไปตามหลวงพ่อให้ที น้ามีเรื่องด่วน" น้าไปเองไม่ได้หรือ..?! หลวงพ่อท่านอยู่ในป่าช้า คราวนี้สถานการณ์เอื้ออำนวย แล้วท่านก็ปฏิบัติ บางทีก็หลุด อย่างบางคืนชาวบ้านเห็นไฟลุกท่วมโบสถ์เลย คว้าถังวิ่งไปตักน้ำจะไปดับไฟ หลวงพ่อท่านเปิดโบสถ์มาถามว่า "พวกเอ็งทำอะไรกันวะ ?" บอกว่าเห็นไฟไหม้โบสถ์ ท่านบอกว่า "มึงตาฝาด..!" ท่านเพ่งกสิณแล้วขยายเป็นปฏิภาคนิมิต พวกเราเห็นเป็นไฟลุกท่วมโบสถ์ นั่นคือพระที่ไม่ดังนะ..ลองคิดดูว่าพระที่ดังท่านจะขนาดไหน ?"

[เถรี]

"สมัยที่อาตมายังเด็ก ๆ ทางบ้านต้องยกให้หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม เป็นที่ ๑ ช่วงนั้น แล้วก็หลวงปู่เพิ่ม วัดกลางบางแก้ว สองท่านนี้ดังแทบจะกลบท่านอื่นหมด หลวงพ่อน้อย วัดธรรมศาลา หลวงพ่อเต๋ วัดสามง่าม ถือว่าดัง แต่ว่ายังสู้สองท่านนี้ไม่ได้ คิดดูแล้วกันว่าระดับที่สู้ไม่ได้ สมัยนี้ยังมีชื่อเสียงดังคับประเทศทั้งนั้น อาตมาอยู่ในสิ่งแวดล้อมอย่างนั้น รอบบ้านมีแต่สุดยอดฝีมือในยุทธจักร"

[เถรี]

ถาม : ถ้าผมโพสต์ในเฟซบุ๊กว่า ตั้งรับพระสมเด็จพลิกชีวิต องค์ทองคำสี่หมื่นบาท หลวงพ่อว่าจะได้ไหมครับ ?
ตอบ : แล้วแต่ความอยาก ถ้าอยากมากก็ได้ ความจริงถ้าหลวงพ่อมีสตางค์จะกว้านขึ้นมาเอง แล้วก็ไปปล่อยต่อสัก ๓๕,๐๐๐ บาท เอาให้รวยอื้อเลย

อาตมาบูชาวัตถุมงคลอย่างมีสติ ในเมื่อเหรียญทองราคาแพงเราก็ไปเอาเหรียญเงิน ถ้าเหรียญเงินแพงเดี๋ยวก็ไปเอาทองทิพย์ ทองแดงนอก หรือทองเหลืองก็ได้ อานุภาพเหมือนกัน

ถาม : ปล่อยวันนี้เลยไม่ได้หรือครับ ?
ตอบ : ไม่ได้...เพราะว่าวันเป่ายันต์ฯ ไม่มีอะไรให้เขา

ถาม : จ่ายเงินไว้ก่อนไม่ได้หรือครับ ?
ตอบ : ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย เพราะว่าถ้าจ่ายแล้วก็แล้วกัน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อย่าไปเชื่อใครว่าทำบุญแล้วต่อราคาไม่ได้ แล้วอย่าไปเชื่อใครว่าทำบุญต้องของแพงเท่านั้น ของดีของประณีตจัดว่าเป็นสามีทานก็จริง แต่ถ้าในสิ่งที่ไม่มีความจำเป็น เช่น การหลอมผางประทีป คุณจะใช้เศษเทียนหรือจะใช้เทียนแผ่น หลอมออกมาหน้าตาเหมือนกันทุกประการ เศษเทียนประหยัดได้ตั้ง ๓ เท่า

เราศึกษาพระไตรปิฎกจะเห็นชัดว่า เกือบทุกหมวดของธรรมะ พระพุทธเจ้าจะแทรกปัญญาไว้เสมอ เพราะฉะนั้น..การทำความดีต้องทำแบบคนมีปัญญาด้วย พูดง่าย ๆ ว่าใช้เงินให้เป็น ใช้เงินไม่เป็นก็ได้ของแพงโดยใช่เหตุ

อย่างอาตมาสร้างวัตถุมงคล ส่วนใหญ่เวลาสร้างทางร้านค้าเขาจะให้ส่วนเกินมาทุกรุ่น อย่างเช่น ร้อยละ ๓ ร้อยละ ๕ บางร้านใจดีก็ให้ร้อยละ ๑๐ เลย คราวนี้ถ้าใครไปติดต่อส่วนเกินมา อาตมาก็ถือว่าเป็นค่าดำเนินการ แต่ถ้าใครเอามากเกิน อาตมาก็เลิกคบ เพราะฉะนั้นเรื่องบางเรื่องต้องดูความพอเหมาะ พอดี พอควร โดยใช้ปัญญาไตร่ตรองเสียก่อน ไม่ใช่ว่ามีสตางค์เราก็จะทำ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เขาออกกันแบบไม่เกรงใจเลย เนื้อทองคำองค์ละ ๑๐๐,๙๐๐ บาท เนื้อเงินองค์ละ ๕,๐๐๐ บาท เมื่อเช้านี้เนื้อทองคำของเราออก ๓๐,๐๐๐ บาท ตอนนี้ออกแสนกว่า เนื้อเงินออกไปพันห้า เขาแค่กลับตัวเลขเป็น ๕,๐๐๐ ลงไปแสนกว่าก็มีคนบูชาไปแล้ว"

ถาม : พลิกชีวิตก็ตอนนี้ ?
ตอบ : อันดับแรกคงพลิกให้คนขายก่อน เราพยายามออกให้ต่ำที่สุดเพื่อให้คนจับต้องได้ เขาก็เอาไปขายให้แพงที่สุด..!

เขาใช้เวลามาบูชาจากที่นี่ไม่กี่นาที กลับไปบวกราคา ๙๐,๙๐๐ บาท บวกนะ...ไม่ได้คิดต้นทุน ต้นทุนคิดไปเรียบร้อยแล้ว ก็เลยกลายเป็นเหรียญละแสนกว่าบาท ในมุมของเรานี่ให้ราคาถูกที่สุด โยมจะได้เฉลี่ยไปให้มากที่สุด มีโอกาสเข้าถึง แต่ในมุมของโยม ราคาถูกเท่าไร เขาก็ได้กำไรมากเท่านั้น

ทำไมเขาไม่อดใจหน่อย ไปเอาในงานตอนปลายเดือนนี้ เหรียญละ ๓๐๐ บาทเอง ไม่ต้องไปจ่ายตั้งแสนกว่าบาท

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของการบริจาคเงินเพื่อซื้อเม็ดเงินหรือการนำเม็ดเงินมาบริจาคโดยตรง รับเฉพาะเดือนนี้เท่านั้น เพราะว่าถ้ายิ่งช้าเดี๋ยวของยิ่งขึ้นราคา ฉะนั้น..จะต้องซื้อหาหรือทำให้เสร็จให้เร็วที่สุด เดือนถัด ๆ ไปไม่ต้องเอามาบริจาคอีก เพราะว่าถึงจะบริจาคก็คงจะสร้างพระเสร็จไปแล้ว"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของผีน้อย คือพวกที่หลบหนีเข้าเมืองไปทำงานที่เกาหลีโดยผิดกฎหมาย กลับมาแล้วไม่ยอมกักตัวเองเพื่อดูอาการของโรค ไปเที่ยวที่นั่น ไปกินที่นี่ ต้องบอกว่าถ้าไม่มีมาตรการที่เด็ดขาด ก็ไม่มีทางจัดการกับคนเหล่านี้ได้

เหตุเพราะว่ากฎหมายเกาหลีเขายังไม่แยแส หนีเข้าเมืองไปเพื่อไปทำงาน กฎหมายไทยเราที่อ่อนปวกเปียกยิ่งกว่าตาแก่อายุ ๙๐ นี่ไม่ต้องคิดถึงเลย คนเหล่านี้ถ้าเคารพกฎเกณฑ์กติกา มีจิตสำนึกเพื่อส่วนรวม เขาก็จะไม่ไปเป็นผีน้อยอย่างนั้น จะอ้างว่าลำบาก ทำมาหากินในเมืองไทยของเราแล้วไปไม่รอด ก็ไปแหกกฎหมายเกาหลีเขาอยู่ดี ในเมื่อกฎหมายเกาหลีก็แหกมาแล้ว กฎหมายไทยนี้เรื่องเล็ก

เราเองเพิ่งประกาศในราชกิจจานุเบกษาได้ไม่กี่วัน ข่าวคราวยังไม่ได้กว้างขวางพอที่คนทั่วไปจะรู้ว่าจะโดนลงโทษอย่างไร เขาก็เลยแหกคอกกันปกติ ส่วนบางคนที่รู้สำนึกกักตัวเอง นั่นไม่ใช่ว่าเพราะมีจิตสาธารณะ แต่กลัวว่าคนใกล้ชิดอย่างลูกเมียครอบครัวตัวเองจะเดือดร้อน ต้องบอกว่าอย่างน้อยก็ยังมีจิตสำนึกห่วงครอบครัวตัวเองอยู่บ้าง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ให้ทุกคนรอว่างานเป่ายันต์เกราะเพชรครั้งนี้ จะขออะไรพระท่านได้มากกว่าเดิมหรือเปล่า ? ถ้าขอได้มากกว่าเดิม เรื่องอะไรที่ไม่ดี ๆ น่าจะบรรเทาลงไปได้ระดับหนึ่ง แต่ระยะนี้ก็เอาหลวงปู่หลวงพ่อปฏิบัติดีปฏิบัติชอบไปหลายรูปติด ๆ กัน จะว่าไปแล้วแต่ละท่านก็ ๙๐ กว่าทั้งนั้น มีอยู่ท่านหนึ่งอายุ ๑๐๐ ปีพอดี อยู่ในเกณฑ์ที่ว่า ไข้ก็ตาย บ่ไข้ก็ตายแล

เกรงอยู่อย่างเดียวว่านิสิตนักศึกษาจะหลงกลปฏิบัติการจิตวิทยา แล้วก็ออกไปแสดงพลังบนท้องถนน เนื่องจากว่าส่วนหนึ่งของรัฐบาลมีพวกโง่แล้วขยัน ถึงเวลาก็ไปพูดในลักษณะแหย่รังแตน คือพวกเกิดมาไม่ทันที่จะเห็นพลังนิสิตนักศึกษา ต้องบอกว่ายังไม่รู้ว่าเวลาคนเรารวมตัวกันขึ้นมาแล้วน่ากลัวขนาดไหน

รัฐบาลเผด็จการที่มีอำนาจเต็มมือ คุมคนทั้งประเทศได้ อย่างจอมพลถนอม จอมพลประภาส พันเอกณรงค์ อยู่ไม่ได้ คนรุ่นนี้ไม่รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร เพราะว่ายุคนั้นเขามีมาตรา ๑๗ ให้อำนาจนายกรัฐมนตรีสั่งยิงทิ้งได้เลย สมัยนั้นถ้าบอกว่า ม. ๑๗ ทุกคนหัวหดหมด แต่พอไปกดดันเข้าจริง ๆ พลังนิสิตนักศึกษาก็ประทุออกมาจนได้"

[เถรี]

"เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเหตุ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ หรือว่า ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ หรือพฤษภาคม ๒๕๓๕ ก็ดี เป็นเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ที่ไม่ควรจะให้เกิดซ้ำอีก เพราะว่าเราไม่มีผู้มีบารมีระดับในหลวงรัชกาลที่ ๙ ซึ่งทั้ง ๓ เหตุการณ์นั้น ถ้าไม่มีพระองค์ท่านออกมาห้ามทัพไว้ เลือดจะนองเป็นท้องธารมากกว่านั้น

ตอนนี้อยู่ในสภาวะที่คนรุ่นเก่ากับคนรุ่นใหม่เผชิญหน้ากัน โดยมีความคิดว่าอีกฝ่ายหนึ่งโง่ เชื่อแต่แนวความคิดโง่ ๆ ในเมื่อผู้ใหญ่เห็นเด็กโง่ เด็กเห็นผู้ใหญ่โง่ ก็แปลว่าไปกันไม่ได้ ความเชื่อมั่นไปคนละแนว ถ้าเป็นการปะทะสังสรรค์ทางความคิด เป็นวิวาทะทางวิชาการก็แล้วไป แต่ถ้าเป็นม็อบกลางถนนนี่จะน่ากลัวมาก

๒๕๓๕ ก็ไม่ได้นานเกินไป ยังไม่ถึง ๓๐ ปี แค่ ๒๘ ปี ตอนนั้นเขามีม็อบมือถือ ขี่มอเตอร์ไซค์ ติดต่อกันด้วยโทรศัพท์มือถือ ทุบทำลายและเผาสถานที่ตามแต่จะมีคำสั่งชี้เป้าให้ทางโทรศัพท์ สมัยนี้น่ากลัวกว่านั้นอีก เพราะว่าเริ่มเข้าสู่ยุค ๕G แล้ว คำสั่งอาจจะมาถึงแบบไม่มีร่องไม่มีรอยแบบสมัยก่อนก็ได้

สุภาษิตจีนเขาบอกว่า น้ำรองรับเรือได้ ก็ล่มเรือได้ ในเมื่อประชาชนหนุนให้เป็นรัฐบาล ถ้าหากว่าทำแล้วไม่ถูกใจก็มีสิทธิ์ที่จะล้มรัฐบาลได้ ปล่อยให้นายกฯ ท่านแก้ไขปัญหาของท่านไปเถอะ วันนี้ท่านก็เครียดพอแล้ว อย่าไปซ้ำเติมท่านอีกเลย"

[เถรี]

พูดถึงเด็กซน อยู่ไม่นิ่ง "เขาเรียก Hyper Active เกิดจากการที่พ่อแม่กินสารบำรุงมากเกินไป พอกินสารพัดของบำรุงลงไปก็ไปอยู่ที่ตัวเด็ก คราวนี้สติสมาธิของเด็กมีอยู่แค่นั้น ไม่ได้เป็นไปตามพลังงาน ก็แสดงออกในลักษณะของพลังงานล้นเกิน กลายเป็นโรค Hyper Active ต้องจับไปเล่นกีฬา รุ่นของอาตมานี่ถ้าจะ Hyper Active ได้จริง ๆ ต้องเป็นโดยสันดานข้ามชาติมา เพราะว่ารุ่นนั้นสารบำรุงไม่มี มีแต่กล้วยขูด มีแต่ข้าวย้ำ"

ถาม : บางทีเขาก็กรี๊ด ?
ตอบ : ธรรมดา..กรี๊ดก็ไม้เรียว

ถาม : เขาไม่กลัว ?
ตอบ : ตีเข้าไป อาตมาตีอยู่ครึ่งชั่วโมง ร้องไห้จนหมดเรี่ยวหมดแรง คราวหน้าได้ยินเสียงเขาเงียบสนิท ไม่กล้าร้องเลย อยู่ที่เราว่าโหดพอไหม ? ประเภทตีไปแม่ร้องไห้ไป แล้วเด็กที่ไหนจะกลัว ?

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของไวรัส COVID-๑๙ ต้องบอกว่าดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาทเป็นดีที่สุด เพราะว่าถ้าพวกเราประมาท ไม่ได้ตายด้วยไวรัสก็จะไปตายในเรื่องอื่น เพราะฉะนั้น..วิธีปลอดภัยที่สุดก็คือ อย่าประมาท

หลวงพ่อพระพรหมบัณฑิต รักษาการเจ้าคณะใหญ่หนกลาง ท่านบอกว่า "เวลานั่งรถ เห็นคนขับรถพนมมือ ท่องนั่นท่องนี่ เออ...สบายใจอย่างน้อยเขาก็ไม่ประมาท" ฟังท่านแล้วก็ขำดี อย่าให้ท่านได้บรรยาย เผลอเมื่อไรก็หมดเป็นชั่วโมง..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ที่เมืองจีนทำดีมาก ไฟไหม้บ้านทั้งหลังเลย เพราะอะไรรู้ไหม ? ให้เขาไปฉีดแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อ แล้วดันไปเปิดสวิตช์ไฟ ก็คงน่าจะเห็นว่าบ้านมืดเลยเปิดให้สว่างหน่อย แต่เขาฉีดแอลกอฮอล์ไปแล้ว จึงระเบิดทั้งหลังเลย แต่อันนั้นต้องบอกว่าเชื้อโรคตายจริง ๆ คือตายแน่นอน..!

พวกเราทั่ว ๆ ไปไม่ค่อยเข้าใจว่า การเปิดสวิตช์ไฟแต่ละครั้งจะมีประกายไฟเกิดขึ้น แต่คราวนี้เรามองไม่เห็น เพราะว่าอยู่ข้างใน ซ่อนอยู่หลังตัวกด แอลกอฮอล์พ่นฟุ้งอยู่ พอไฟแวบก็ติดพรึ่บเลย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เบี้ยแก้ไม่ได้รักษา แต่ช่วยกัน เพียงแต่ว่าควรจะเป็นรุ่นเก่า ๆ ที่เป็นพวกปรอทป่า เพราะปรอทป่ามีอำนาจกันพวกเชื้อโรคหรือพวกไข้ต่าง ๆ ไม่ให้เข้ามาในบริเวณที่เขาแผ่พลังไปถึง

ด้วยความที่อาตมาเอาความมั่นใจไว้ก่อน ก็เลยเล่นตัวครูใหญ่เท่ากำปั้น สมัยก่อนหลวงปู่เจือให้ตัวครูมา ตัวครูนี้ก็เหมือนกับสืบทอดวิชาการได้ แต่คราวนี้ว่าของหลวงปู่เจือมีคนขอบูชาต่อไป ท้ายสุดก็เลยต้องไปเอาของหลวงปู่บุญมา ยอมจ่ายแพงหน่อย ที่จำหน่ายถูกที่สุดก็ ๖๐,๐๐๐ บาท..!"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้าเราหาเบี้ยแก้ที่บรรจุปรอทป่าเพื่อมากันเชื้อไวรัสไม่ได้ เพราะว่าปัจจุบันนี้ของรุ่นเก่าที่บรรจุปรอทป่าราคาหลายหมื่น เราก็หาแมลงภู่คำ แต่ต้องหาแบบบรรจุปรอทนะ อย่าไปหาแบบที่บรรจุเข็มทอง

แมลงภู่คำมี ๒ สาย สายหนึ่งบรรจุเข็มทอง อีกสายบรรจุปรอทป่า พวกนี้ส่วนใหญ่เป็นของทางพม่า เขาใช้ปรอทป่ากัน ของพม่าเขาจะไม่ใช้ปรอทวิทยาศาสตร์ เพราะว่าเขาเรียนมาเรื่องนี้โดยตรง เขาจะไปดักปรอทกันเอง

สมัยก่อนท่านอาจารย์โมเช่ก็สอนอาตมาให้ดัก ที่ขำ ๆ คือปรอทเหมือนกับมีชีวิตจริง ๆ พอถึงเวลาเราต้องเอากระจกพาดปากหม้อดินที่เราล่อให้ปรอทลง ปรอทจะลอยมาเป็นแสง พอลงเกาะ ก็ลื่นกระจกไหลลงหม้อไป คราวนี้พอลงถึงก้นหม้อก็ขึ้นไม่ได้แล้ว เพราะว่าก้นหม้อเขาใส่ว่านพวกที่ฆ่าฤทธิ์ปรอทเอาไว้

ส่วนท่านชาติชายก็ไปเล่นกับปรอท “หลวงพี่ ๆ ลองดูสิ” เอานิ้วจิ้ม คือจะรู้สึกว่ามีพลังต้านอยู่ เวลาเราจิ้มลงไปเหมือนกับมีอะไรบาง ๆ ชั้นหนึ่งเป็นพลังงานกั้นอยู่ ตอนแรกอาตมาก็ไม่เชื่อว่าปรอทมีพลังงาน ท่านชาติชายไปนั่งอมยิ้มเล่นอยู่ได้เป็นวัน ถามว่าเอ็งทำอะไรวะ ? ท่านก็บอกว่า "หลวงพี่..ลองเอานิ้วจิ้มลงไปในหม้อสิ" อาตมาเอานิ้วจิ้มลงไปในหม้อดิน เออ..มีกำลังต้าน อากาศจะแน่นกว่าที่อื่น

ลองหาดู...ถ้าพวกแมลงภู่คำที่เป็นงาช้างกำจัดราคาแพง ก็หาพวกที่เป็นไม้ แต่ว่าเขย่าดูก่อนนะ ถ้าหากว่าดังขลุก ๆ ก็จะเป็นพวกปรอท ถ้าดังกริ๊ก ๆ ก็จะเป็นพวกเข็มทอง"

[เถรี]

ถาม : เบี้ยแก้ของหลวงพ่อคำละคะ ?
ตอบ : ของหลวงพ่อคำนี่ได้เลย เพราะว่าหลวงพ่อคำท่านเรียกปรอทมาเลย ให้ไต่ใบหญ้าคาเข้าไปในหอย แต่เบี้ยแก้ของหลวงพ่อคำก็ราคาแพง พลังที่ปรอทป่าแผ่ออกมานั่น กันพวกเชื้อโรคพวกอะไรได้

ถาม : ระยะที่เขากันได้แค่ไหนคะ ?
ตอบ : ก็ขึ้นอยู่กับจำนวนมากน้อย อาตมาถึงได้บอกว่า เพื่อความปลอดภัยก็เล่นตัวครู โตเท่ากำปั้นไปเลย

[เถรี]

ถาม : เบี้ยของหลวงปู่บุญได้ใช่ไหมคะ ?
ตอบ : รุ่นหลวงปู่บุญ หลวงปู่เพิ่ม ส่วนใหญ่เป็นปรอทป่า รุ่นหลัง ๆ อย่างหลวงปู่เจือนี่ประเภทไปเอาปรอทวิทยาศาสตร์มา คราวนี้รุ่นหลวงปู่เพิ่มระยะหลัง ๆ เวลาคนต้องการมากนี่เขาไปหาปรอทเอง บางทีก็ไปเอาปรอทวิทยาศาสตร์มาเหมือนกัน

เพราะฉะนั้น..ถ้าหากดูของหลวงปู่เพิ่ม จะเอาให้แน่ ๆ ก็รุ่นที่เป็นยางไม้ หรือไม่ก็ลงรักแล้วมีสีแดง ๆ พวกนั้นจะเป็นรุ่นเก่า ถ้าที่ลงรักดำนี่ส่วนใหญ่เป็นรุ่นหลัง ๆ

ถาม : รักดำกับแดงต่างกันหรือคะ ?
ตอบ : รักจีนเข้ามาในเมืองไทยก่อน รักจีนนี่ถึงเวลาลงไปถ้าจาง ๆ ไม่หนามาก จะมีสีเหลือบแดง ส่วนรักไทยนี่ดำอย่างเดียวเลย

[เถรี]

ถาม : เหมือนกับพวกยางไม้ ?
ตอบ : ยางไม้ส่วนใหญ่จะเป็นสีเหลืองส้ม ๆ เพราะว่าส่วนใหญ่เป็นยางมะพลับ ก็คือลูกพลับนั่นแหละ ไปลองกินลูกพลับดิบดูสิ งับลงไปทีหนึ่งเกือบจะอ้าปากไม่ขึ้น ยางพลับจับแน่นไปหมด เด็ก ๆ สมัยก่อนประเภทเห็นอะไรก็อร่อยไปหมด เจอลูกพลับเขียวบ้างเหลืองบ้าง ก็คิดว่ากินได้แล้ว งับไปทีหนึ่งเข็ดทั้งนั้น..!

[เถรี]

ถาม : เบี้ยแก้ของหลวงตาเผือดละคะ ?
ตอบ : หลวงตาเผือด วัดมะกอก นี่ไม่ทันแล้ว หลวงตาเผือดนี่รุ่นหลังเลย แต่จริง ๆ หลวงตาท่านศึกษาวิชาการมานานนะ ก็น่าจะมีดักเก็บไว้บ้าง แต่คราวนี้ก็แยกยาก ต้องมานั่งจิ้มดูว่ามีพลังต้านนิ้วหรือเปล่า

ตอนแรกอาตมาไม่รู้เรื่องเลย ท่านชาติชายไปนั่งอมยิ้มจิ้มเล่นอยู่คนเดียว อาตมาก็ว่าเป็นบ้าอะไรวะ ? เล่นอยู่ได้เป็นวัน เขาบอกว่า หลวงพี่ลองมาทำดูสิ เออ...พอทำแล้วจริง ๆ ด้วย มีแรงต้านมือ นั่นขนาดลงไปอยู่ในหม้อสมุนไพร หมดฤทธิ์ที่จะหนีแล้วนะ ยังต้านมือสู้ได้อีก

[เถรี]

ถาม : ปรอทมีแต่ตัวรู้ อย่างนี้เขาไม่มีธาตุใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ไม่มี...มีแต่วิญญาณ วิญญาณนี่คือประสาทความรู้สึก สามารถเคลื่อนที่ได้ กินอาหารได้ แต่ไม่มีธาตุรู้ ก็คือไม่มีจิตที่จะไปคิดไปทำอะไร อยู่ในระหว่างพัฒนาตัวเองจนกระทั่งจะกลายเป็นคน แต่ไม่รู้ว่าอีกกี่ล้านปี อย่างเช่น ดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ วิญญาณ ถ้ามาชนกันพอดีก็จะเกิดเป็นคนขึ้นมา คราวนี้สภาพอย่างนี้จะหมุนเวียนอยู่ในจักรวาลมานับปีไม่ถ้วน

ถามว่าดวงจิตเกิดใหม่ได้ไหม ? ถ้าธาตุประกอบครบก็เกิดได้ เพียงแต่ว่าเมื่อไรถึงจะได้เกิด ? ส่วนไอ้ที่เกิดอยู่แล้ว ที่เวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบอยู่นี่เกิดมานานแล้ว

เรื่องพวกนี้ถ้าอธิบายเป็นวิทยาศาสตร์ก็ฟังดูไม่ยาก แค่ธาตุต่าง ๆ หมุนวนไปเรื่อย ๆ พอไปชนอะไรเข้าก็แปรธาตุ แปรเป็นรูปไปตามเรื่องของเขา คราวนี้ว่าบางอย่างชนกันเกิดเป็นปรอทขึ้นมา ก็เคลื่อนที่ได้ ไปหากินได้ ฯลฯ

ถาม : ก็มีวิญญาณได้ ?
ตอบ : ก็คือวิญญาณ เป็นแค่ประสาทรับรู้ เหมือนกับพืชกินสัตว์ ถึงเวลารู้จักเคลื่อนที่ รู้จักหาอาหาร ไม่รู้ว่าต้องพัฒนาอีกนานเท่าไรกว่าจะเป็นคนขึ้นมาได้

[เถรี]

ถาม : แต่กิเลสก็ยังกินได้เหมือนเดิม ?
ตอบ : เกิดมาก็พร้อมกับกิเลสแล้ว ตอนแรกก็แค่หากินเท่านั้น แต่พอเริ่มเข้าสู่ความอุดมสมบูรณ์ก็จะเริ่มเลือกกิน แล้วตอนเลือกกินนี่แหละ กิเลสเกิดแล้ว