เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกันยายน ๒๕๖๒

[เถรี]

"เรียนเก่งไม่ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จในชีวิต ต้องปรับตัวเก่ง สิ่งมีชีวิตที่รอดจากการสูญพันธุ์ได้ จะต้องปรับตัวเก่ง"

[เถรี]

ถาม : ผมยังทำสมาธิยังไม่ค่อยได้เท่าไร ผมไปฝึกมโนมยิทธิได้ไหมครับ หรือควรทำสมาธิให้ได้ก่อน ?
ตอบ : ถ้าต้องการมโนมยิทธิ อย่าทำสมาธิมาก บ้าไหม ? มโนมยิทธิเหมือนห้อง ๒ ห้อง ข้างบนหนึ่งห้อง ข้างล่างหนึ่งห้อง ห้องล่างคืออุปจารสมาธิ ห้องบนคือฌาน ๔ จากที่เรานั่งคุยกันแบบนี้ อุปจารสมาธิเป็นอารมณ์ที่สูงกว่าตอนนี้นิดเดียวเท่านั้น ถ้าทำสมาธิมากเกินนั้น แต่ไม่ถึงฌาน ๔ คล่องตัว ก็เหมือนกับเราอยู่ระหว่างบันไดของห้อง สองห้องนั้นมีอะไรเหมือนกันหมดทุกอย่าง แต่เราอยู่ตรงบันได เราจะเห็นอะไรไหม ? ก็ไม่เห็น

ฉะนั้น...ถ้าจะฝึกมโนมยิทธิ อย่าทำสมาธิมาก เพราะว่าเกินต้องการ ในเมื่อเกิน ยืดคอเลยช่อง ก็มองอะไรไม่เห็น ต้องลดลงมาให้พอดี หรือไม่ก็โน่น...ขึ้นข้างบนไปเลย แต่ถ้าแค่อุปจารสมาธิ เผลอเมื่อไรโดนกิเลสตีตาย ไปเลือกเอาก็แล้วกันว่าจะทำแบบไหน

[เถรี]

พระอาจารย์คุยกับลูกศิษย์ "ตะกรุดดอกเมื่อเช้าเป็นตะกรุดแม่ทัพมนต์พระกาฬ ปกติถ้าตะกรุดมนต์พระกาฬจะดอกเล็กกว่านี้ ตะกรุดแม่ทัพจะใหญ่กว่า ดอกเมื่อเช้านั่นครบเครื่องเลย ท่านใส่ลูกสะกดมาให้ด้วย ใครเป็นคนเอาไป ? (ผู้หญิงครับ) เป็นผู้หญิงเอาไปทำอะไรวะ ?

ตะกรุดแม่ทัพเขาป้องกันได้ทั้งกองทัพ พวกเราเอาไปใช้ก็ป้องกันได้หมดทั้งบ้าน ป้องกันได้หมดทั้งคันรถ หรือถ้าพาคนไปเท่าไร ก็ป้องกันได้หมดทั้งคณะ เขาถึงได้เรียกว่าตะกรุดแม่ทัพ เพราะว่าผู้นำมีติดตัวอยู่ สามารถรักษาลูกน้องได้ด้วย"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ตอนที่วัฒนธรรมจังหวัดปราจีนบุรีไปดูงาน ท่านถามอาตมาว่า บริหารอย่างไรชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุนจึงประสบความสำเร็จ เป็นชุมชนคุณธรรมต้นแบบ จนได้เป็นชุมชนคุณธรรมต้นแบบโดดเด่น ? บอกไปว่า คำพูดนี้ไม่น่าฟัง แต่เป็นเคล็ดลับของความสำเร็จจริง ๆ ก็คือขอให้มีเงินจ่าย..!

มีคำถามต่อเนื่องไปว่าหลายแห่งเขาก็มีเงิน แต่ทำไมบริหารแล้วไม่ประสบความสำเร็จ ? ก็บอกไปว่าเป็นเพราะว่าเขาทั้งหลายเหล่านั้นไม่รู้ตัวเอง ไม่รู้คนอื่น ตามหลักพิชัยสงคราม ไม่รู้ว่าจุดอ่อนตัวเองคืออะไร จุดแข็งตัวเองคืออะไร ไม่มีเป้าหมายในการทำงานที่ชัดเจน เมื่อไม่รู้จุดอ่อน ไม่รู้จุดแข็ง กำหนดเป้าหมายไม่ได้ เปะปะไปเรื่อย ประสบความสำเร็จได้ก็บังเอิญตายชักแล้ว

เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่รู้ ๆ กันตามหลักวิชาการ แต่คนที่เอาหลักวิชาการไปปฏิบัติจนประสบความสำเร็จนั้น ไม่ใช่ว่ารู้แล้วจะทำได้ทุกคน เพราะว่าวิชาการเป็นศาสตร์คือความรู้ การลงมือทำเป็นศิลป์ ตัวนี้คือ tactic เป็น skill ด้วย ภาษาไทยบางทีก็ไม่ชัด คือต้องมีทั้งแม่ไม้ มีทั้งลูกไม้ ถ้าหากว่าสามารถปฏิบัติตามได้ ก็เป็นอันว่าคุณจะประสบความสำเร็จ ไม่อย่างนั้นก็จะยังอยู่ในตำรา เป็นตัวหนังสืออยู่อย่างเดียว ฉะนั้น...มีศาสตร์คือความรู้ แล้วต้องมีศิลป์ที่จะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์จริง ๆ ด้วย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับโยม "พ่อกับลูกพกของหนักทั้งคู่ (วัตถุมงคลที่คอ) หลวงพ่อฤๅษีรุ่นสุดท้าย หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกแล้วว่า วัตถุมงคลของท่านให้หารุ่นสุดท้ายเข้าไว้ ถามว่าทำไมครับ ? ท่านบอกว่า เวลาพระหรือเทวดาท่านสงเคราะห์ เคยให้เท่าไรครั้งต่อไปก็ไม่ต่ำกว่านั้น ยกเว้นว่ามีอะไรพิเศษ ท่านก็จะบอกเพิ่ม"

[เถรี]

พระอาจารย์ให้บูชาวัตถุมงคล "เหลือรูปหลวงพ่อพรหม ด้านหลังเป็นตะกรุด ๓ กษัตริย์กับฟันท่านอยู่ คิดราคาเท่ากัน ใครอยากจะสร้างวิทยาลัยสงฆ์ มีเงินสัก ๓๐,๐๐๐ ให้รีบมา..เดี๋ยวหมด พวกรุ่นที่เขาเกิดกันไม่ทัน เขาจะหงุดหงิดมากเลยว่า หลวงพ่อเล็กไปเอาอะไรมาได้เยอะแยะขนาดนี้

ในรุ่นที่อาตมาไปเกาะแข้งเกาะขาท่านนี่ มีอะไรไถได้ก็ไถหมด ขนาดหลวงปู่สมเด็จฯ วัดสามพระยา ใครว่าดุนักดุหนา ท่านฉันหมากแล้วท่านก็กำหางหมากไว้ ไม่ยอมปล่อย อาตมานี่แคะจากมือเลย "หลวงปู่..ขอเถอะครับ" ท่านก็หัวเราะแล้วคลายมือให้ จะเอาก็เว้ากันซื่อ ๆ ไม่ต้องคิดมาก

(ท่านโรจน์ขอบูชา) พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. ร่วมสร้างวิทยาลัยสงฆ์ ๓๐,๐๐๐ บาท เดี๋ยววันงานโปรดไปยื่นหน้าด้วยนะครับ อาตมาไม่ค่อยอยากรับความดีความชอบคนเดียว"

[เถรี]

ถาม : เมื่อครู่ท่านเรียกดิฉันว่ายายหรือคะ ?
ตอบ : เรียกให้รู้ตัว พระพุทธเจ้าก่อนที่จะตรัสอะไร ก็ "ภิกขเว...ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย" ท่านเรียกดึงสติ จะได้หันมาสนใจสิ่งที่ท่านพูด ส่วนที่เรียกยายเพื่อเตือนให้รู้ว่าชราแล้ว ทำอะไรต้องระมัดระวังหน่อย ไม่เหมือนสาว ๆ เขาแล้ว

[เถรี]

ถาม : ที่บ้านมีฉัตรแป้นที่วางพระพุทธรูป ก็เปลี่ยนฉัตรอันใหม่ ฉัตรอันเก่าฐานยังดีอยู่ ถ้าเปลี่ยนด้านบนก็ยังใช้ได้ หรือเราควรทิ้งไปเลย ?
ตอบ : เอาไปให้ช่างซ่อมใหม่ก็ได้ จะได้ของใหม่มาอีก แต่ราคาไม่แพงเท่าของใหม่จริง ๆ

ถาม : ของพวกนี้เอาไปซ่อมได้หรือคะ ?
ตอบ : ได้..ช่างเขาทำได้ใหม่ทั้งอัน

ถาม : ช่างเขาไม่ค่อยจะรับทำ ?
ตอบ : เขาอยากขายของใหม่มากกว่า

ถาม : แต่ว่าเสียดาย แผ่นไม้ดูดีมากเลย ถ้าเราทำเอง เราจะบาปไหม เทวดาจะยินดีไหมคะ ?
ตอบ : ทำไปเถอะ ทำแล้วดีกว่าเดิม ท่านยินดีทั้งนั้นแหละ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันที่ ๖ ตุลาคม อาตมาไปทอดผ้าป่าสร้างวิทยาลัยสงฆ์ที่พนมทวน วิ่งรถจากนี่ไปประมาณชั่วโมงหนึ่ง (จากบ้านเติมบุญ) อาตมาจะหนีงานวันอาทิตย์ครึ่งวัน เพราะว่านอกจากจะไปทอดผ้าป่าแล้ว อาจจะต้องวางศิลาฤกษ์เองด้วย เพราะว่าหลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดท่านบอกว่า ท่านทำไม่เป็น

แต่คราวนี้เขานิมนต์หลวงพ่อสมเด็จพระมหาธีราจารย์ วัดยานนาวาไป ก็น่าจะให้หลวงพ่อสมเด็จ ฯ วัดยานนาวาท่านวางศิลาฤกษ์ หลวงพ่อสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) วัดญาณเวศกวัน ท่านบอกว่า ถ้าสุขภาพแข็งแรงพอก็จะไป ทุกคนแตกตื่นกันมาก เพราะว่าท่านไม่ได้ออกงานมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว ได้แต่หวังว่าท่านจะแข็งแรงพอ"

[เถรี]

ถาม : วิทยาลัยสงฆ์ต่างจากมหาจุฬาฯ อย่างไรคะ ?
ตอบ : ก็คือมหาจุฬาฯ นั่นแหละ เป็นวิทยาลัยสงฆ์ในสังกัดของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ถาม : เป็นวิทยาเขต ?
ตอบ : วิทยาลัยสงฆ์ไม่ใช่วิทยาเขต วิทยาเขตส่วนวิทยาเขต วิทยาลัยสงฆ์ส่วนวิทยาลัยสงฆ์ แล้วถ้ามีเล็กกว่านั้น ก็เป็นหน่วยวิทยบริการของคณะโน้นคณะนี้ แล้วก็มีการขยายห้องเรียนของคณะโน้นคณะนี้ แล้วแต่สถานที่ใหญ่เล็ก

ถ้าหากว่ากติกาครบ อย่างเช่นว่ามีตัวอาคารเพียงพอ มีห้องน้ำเพียงพอ มีห้องสมุด มีห้องคอมพิวเตอร์ มีนิสิตเพียงพอ ก็ยกสภาพขึ้นเป็นวิทยาลัยสงฆ์ได้ ถ้าเป็นวิทยาลัยสงฆ์ผลิตบัณฑิตออกมาก็จะได้งบประมาณแผ่นดิน ไม่ต้องจ่ายเองเยอะ แต่ถ้าหากว่ายังไม่ได้งบ ก็จ่ายเองล้วน ๆ แต่คราวนี้ก็จะมีคนปวดหัว เพราะว่าถ้าใช้งบประมาณแผ่นดิน ก็ต้องไปชี้แจงงบประมาณ เขาจะตัด เราก็ต้องพยายามไม่ให้เขาตัดและต้องเอาเพิ่มให้ได้ ซึ่งการเอาเพิ่มนั้นยาก อย่าให้เขาตัดเราได้ก็บุญโขแล้ว

[เถรี]

ปัจจุบันนี้ต้องบอกว่าญาติโยมเสียโอกาส เพราะว่าการศึกษาระดับปริญญาโท ปริญญาเอกนั้นแพงมาก พระมีโอกาสมากกว่า เหตุที่พระมีโอกาสมากกว่าก็ด้วยเหตุ ๒ ประการ

ประการแรก พระเณรจำนวนมากบวชมาเพราะว่าต้องการโอกาสในการเรียนหนังสือ ถ้าอยู่กับครอบครัวจน ๆ ของตัวเองก็ไม่มีโอกาสที่จะเรียนหนังสือ ถ้าบวชมาอยู่กับครูบาอาจารย์ อยู่กับหลวงปู่หลวงพ่อที่เห็นความสำคัญในด้านการศึกษา ท่านก็จะส่งเรียน อย่างของอาตมานี่ส่งเรียนทั้งอำเภอ ถ้าพระเณรไปเรียน มจร.วัดใต้ อาตมาถวายค่ารถรูปละ ๓,๐๐๐ บาทต่อเดือน

[เถรี]

ถาม : หลวงปู่ชาท่านสอนชาวต่างชาติ ท่านสอนอย่างไรคะ ?
ตอบ : ท่านสอนแบบธรรมชาติ อย่างเช่นบอกว่าน้ำมันร้อน ภาษาลาวเขาว่าฮ้อน ภาษาอังกฤษว่า Hot พูดให้ตายฝรั่งก็ไม่รู้ ท่านจับมือเขาจุ่มลงไปเลย นี่ร้อนคือแบบนี้..รู้หรือยังว่าร้อนเป็นอย่างไร ? ซาบซึ้่งทุกคนแหละ เพราะว่าโดนน้ำร้อนไปเต็ม ๆ

สอนแบบธรรมชาติ สอนแบบนักปราชญ์ แบบครูบาอาจารย์ของแท้ รู้จริงทุกเรื่อง เสียดายมาก...ระยะสุดท้ายของท่านวาระกรรมมาถึง กลายเป็นอัมพฤกษ์อัมพาตอยู่ระยะหนึ่ง ท่านไม่ได้มีความทุกข์หรอก เพราะท่านไม่เห็นความดีของร่างกายอยู่แล้ว แต่ลูกศิษย์ทุกข์ใจกันเยอะมาก

[เถรี]

ถาม : พระที่จะนิพพาน วาระสุดท้ายต้องเป็นโรคอะไรไหมคะ ?
ตอบ : ไม่จำเป็น ขึ้นอยู่กับกรรมเก่าที่ตนเองทำมา ถ้าสร้างกรรมดีไว้มาก อย่างพระพากุลเถระ ท่านก็เข้าสมาธิไปเฉย ๆ ไม่เห็นท่านต้องไปทุกข์ทรมานอะไรกับใคร ถ้าสร้างเวรสร้างกรรมไว้เยอะ ส่วนใหญ่ท่านก็จะยอมใช้เศษกรรมก่อน

หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ก็ทรมานกับโรคภัยไข้เจ็บอยู่หลายปี หลวงพ่อวัดท่าซุงนี่หลายสิบปีนะ ไม่ใช่หลายปี เพราะว่าแต่ละชาติเคยเป็นทหาร เข่นฆ่าเขาเอาไว้มาก ถึงเวลาการชดใช้เป็นแค่ดอกเบี้ยเท่านั้น เงินต้นไม่ได้ใช้เขาหรอก ขนาดดอกเบี้ยยังล่อซะอ่วมขนาดนี้ อาตมาเจอดอกเบี้ยมาลาเรียมาจะ ๔๐ ปีแล้ว ตั้งแต่ปี ๒๕๒๔ จนป่านนี้

[เถรี]

ถาม : แต่ถ้ายังไม่อยากไปพระนิพพาน ไม่ต้องเสียดอกเบี้ยใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าไม่อยากจะไป จะทุกข์นานกว่านี้ เหมือนกับว่าเราไม่อยากจะใช้ ไม่อยากจะจ่ายหนี้ก้อนใหญ่ แต่ด้วยความที่ต้องผ่อน ก็จะใช้ระยะเวลายาวนานมาก อาตมาซื้อรถเงินสด จ่ายแล้วจบเลย แต่โยมไปผ่อนก็เจอไป ๗๒ เดือน อย่างนี้เป็นต้น

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ที่เราเห็นคนจีนเชิดสิงโต ความจริงไม่ใช่สิงโตนะ คือหมาทิเบตนั่นแหละ ทิเบตันมาสทิฟฟ์ ทางด้านโน้นเขายกย่องให้เป็นราชาหมา ไปอยู่ที่ไหน มักจะเป็นจ่าฝูงตลอด ไม่เคยต้องตามใคร

แต่ที่อาตมาไปถ่ายรูปด้วยที่ทิเบต แต่ละตัวทำหน้าเซ็งมากเลย เพราะต้องนั่งให้เขาถ่ายรูปทั้งวัน น่าเบื่อ จะไปก็ไม่ได้ ต้องนั่งให้เขาถ่ายรูป ทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก เหมือนอย่างกับว่าชีวิตมีสาระมากกว่านี้ แล้วทำไมไม่ให้ทำ ให้แค่มานั่งเฉย ๆ ให้คนถ่ายรูปแค่นี้นะหรือ ? ถ้าอ่านความคิดหมาออกก็จะรู้ คนก็ไม่รู้ว่าหมาเบื่อขนาดนั้น ก็ยังคงเฮฮาถ่ายรูปกันอยู่"

[เถรี]

ถาม : ของอาถรรพ์ไสยศาสตร์ที่เราเอากลับบ้านไปเยอะแยะ ควรทำอย่างไรกับของพวกนี้ดีคะ ?
ตอบ : ถ้าไม่ชอบก็ลอยน้ำไป หรือไม่ก็เผาทิ้งไปเลย

ถาม : เราต้องทำบุญให้เขาไหมคะ ?
ตอบ : เราทำเป็นปกติอยู่แล้ว ก็อุทิศให้เขาไปเลย ไม่ใช่ว่าต้องทำใหม่เสียทุกครั้ง คนเราสะสมบุญมานับชาติไม่ถ้วน ตั้งใจว่าผลบุญทั้งหมดที่เราทำมาตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ อุทิศให้เขาไป ถ้าไม่มั่นใจก็ถวายสังฆทานใหม่

ถาม : มีของพวกนี้เต็มบ้านค่ะ ?
ตอบ : เรื่องปกติ เขาเรียกว่าอยากรวย แต่ใช้วิธีที่ไม่ค่อยจะถูก พวกไสยศาสตร์ให้ผลฉาบฉวยระยะสั้น ๆ ไม่ยั่งยืน แต่อย่าไปคุยกับหลวงพ่อกวยนะ เรื่องไสยศาสตร์ให้ผลระยะสั้นไม่ยั่งยืน "ก็กูถนัดของกูอย่างนี้ กูทำแล้วช่วยลูกศิษย์กูได้"...จบ คนที่รักลูกศิษย์แบบหลวงพ่อกวยหายากจริง ๆ จะยากดีมีจนดีชั่วอย่างไร ท่านไม่สนใจ ถ้าเป็นลูกศิษย์ให้ความเคารพท่าน ท่านช่วยเขาหมด

[เถรี]

ถาม : เพื่อนเช่าพระของหลวงพ่อกวยมาหลายปีแล้ว เช่าเป็นพระสีวลี เราอาราธนาถึงท่าน คราวนี้คาถามีปลอมหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : กลัวปลอมไปได้ ใช้คาถานั่นแหละอาราธนา แล้วนึกถึงพระสีวลี นึกถึงหลวงพ่อกวยก็ใช้ได้ ไปค้นหาในกูเกิ้ล พิมพ์เข้าไปเลย คาถาอาราธนาพระสีวลีหลวงพ่อกวย เดี๋ยวเขาส่งมาให้เป็นหน้ากระดาษเลย ว่าไปตามนั้นแหละ

วัตถุมงคลที่ติดตัวไว้นั้นด้วยสองสถาน อย่างแรกคือเป็นอนุสติ ระลึกถึงพระพุทธเจ้าหรือระลึกถึงหลวงปู่หลวงพ่อ สถานที่สองก็คือผลพิเศษที่มีอยู่นั้น สามารถช่วยเราได้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้อาตมาปลดอาวุธไปเยอะเลย เพราะว่าของที่ใช้ติดตัวอยู่ ส่งไปให้เขาถ่ายรูปทำทะเบียนประวัติ โยมเขาเป็นพวกมืออาชีพในการทำทะเบียนประวัติพวกวัตถุโบราณ เขามาช่วยทำให้ ก็เลยรู้สึกว่าตัวเบา ๆ ไปหน่อย

วันก่อนจัดชุดเบี้ยแก้เสร็จแล้ว จัดชุดลูกอมเสร็จแล้ว ปรากฏว่าด้วยความที่เผลอเอาลูกอมหลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือไปออกกระทู้คนมีเงินฯ จนเกือบหมด อนาถชีวิตจริง ๆ ถึงเวลาจะเอาเข้าพิพิธภัณฑ์ เกือบจะหาไม่ได้ ลูกอมของหลวงพ่อสงวนนั่นทำจากผงมหาราช พระที่อดทนนั่งลบผงสร้างวัตถุมงคลให้ลูกศิษย์นี่ไม่ค่อยจะมีหรอกนะ หลวงพ่อกวยอีกรูปหนึ่ง ถึงเวลาก็นั่งลบผงทั้งวัน

วัตถุมงคลของหลวงพ่อสงวนท่านมาทางเมตตามหานิยมสุดยอด ตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านบอกว่า "ลูกศิษย์กูขนาดกะหรี่แก่ ๆ ยังหาผัวรวย ๆ ได้" ท่านมั่นใจขนาดนั้น อะไรครูบาอาจารย์จะเจ๋งขนาดนั้น อาตมาเองก่อนหน้านั้นมีลูกอม มีปลัดขิก มีพระของท่าน ไป ๆ มา ๆ เจอพระ ไม่รู้ว่าท่านตั้งใจทำหรือว่าลูกศิษย์ทำขึ้นมาเอง ก็คือพระขุนแผนที่ทำด้วยผง ก็เลยพกพระแทน ถ้าหากว่าพกปลัดขิกดูท่าจะไม่ค่อยดี"

[เถรี]

"วันก่อนหลงทางไปทางวัดไผ่พันมือพอดี จะบอกว่าหลงทางไม่ได้หรอก พี่กู (เกิ้ล) พาไป วันที่ ๔ ปกติแล้วจะอยู่วัดไร่แตงทองทั้งเช้าทั้งบ่าย เพราะว่าตอนเช้ามีงาน สวดพระพุทธมนต์ ถวายภัตตาหารพระ ๑,๐๐๐ รูป อุทิศส่วนกุศลให้หลวงปู่หลิว อดีตเจ้าอาวาสวัดไร่แตงทอง แล้วตอนบ่ายก็เป็นงานหล่อพระ ซึ่งหลวงพ่อสายชลท่านตั้งใจหล่อพระอสีติมหาสาวก ๘๐ รูป ปีละ ๑ องค์ ก็คงตั้งใจจะหล่อไป ๘๐ ปีกระมัง ? เพราะตอนนี้ได้ ๕ องค์แล้ว

ปรากฏว่าคุณสุวิช วิจารณ์ปรีชา โยมพ่อของพระมหาจินตวัฒน์ จารุวฑฺฒโน เจ้าอาวาสวัดม่วงชุมที่สิงห์บุรีตาย รดน้ำศพ ๔ โมงเย็น บรรลัยแล้วกู..บ่ายโมงสามสิบเก้านาทีหล่อพระวัดไร่แตงทอง สี่โมงเย็นต้องไปให้ถึงสิงห์บุรี จะทันไหมวะ ? ปรากฏว่ากูเกิ้ลแมพทำได้ พาไปแต่ละเส้นนี่อาตมาไม่รู้จักเลย คือต่อให้เจ้าถิ่นก็ไม่รู้จัก เจ้าถิ่นเขาจะรู้แค่ในพื้นที่ตัวเอง แต่กูเกิ้ลแมพมองจากดาวเทียมลงมา เส้นเล็กเส้นน้อยรู้หมด แล้วหาทางที่ลัดที่สุดให้

ประเภทนั่งไปก็มองไป มึงจะหลอกกูมาฆ่าหรือเปล่า..?! ปรากฏว่าไปทัน เขาทำได้ โห...ลัดจนไม่รู้เลยว่าไปอย่างไร ลัดจนอาตมาที่ว่าจำเก่ง ๆ นี่หลงทิศเลย"

[เถรี]

ถาม : บางทีก็พาไปซอยตัน ?
ตอบ : แบบนั้นอาตมายังไม่เคยเจอ เคยแต่พาไปตรงเป๊ะ ๆ ทุกที่จนต้องยอมรับ สมัยก่อนที่จะใช้กูเกิ้ลแมพก็ใช้ผี หลงเข้าไปทางด้านหลังนครปฐม ออกไม่ได้ นึกขึ้นมาได้ เจ้าคุณอาจารย์พระราชปริยัติโมลี (เจ้าคุณโสภา) ตายแล้ว "ช่วยพาออกหน่อยครับ" ขอใช้ผีหน่อย ท่านบอก "กูไม่ใช่ผีเว้ย..!" "จะใช่หรือไม่ใช่ก็เถอะ ช่วยพาผมออกไปที" ท่านก็พาไป ก็บอกคนขับเลี้ยวโน่นเลี้ยวนี่เลี้ยวนั่น "เคยมาหรือ ?" "ไม่เคยหรอก คนอยู่ข้างหลังเคย" พาออกมาพักเดียว หลุดออกมาได้ ตัวเองวนอยู่ครึ่งค่อนชั่วโมง ไปไม่ถูก

สมัยนี้ผีเดือดร้อนน้อยหน่อยเพราะว่ามีกูเกิ้ลแมพ แต่ไปต่างประเทศก็ยังใช้ผีอยู่เหมือนเดิม เพราะว่าบางที่อาตมาไม่รู้จักเลย