เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๖๕

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๖๕

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพได้เดินทางไปยังวัดมะลังกา หมู่ที่ ๘ ตำบลหนองปลิง อำเภอเลาขวัญ จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งจะว่าไปแล้วก็อยู่กันคนละมุมจังหวัดพอดี เพราะว่าวัดมะลังกานั้นอยู่ติดกับอำเภอด่านช้างมากกว่า และได้จัดงานทองปิดทองฝังลูกนิมิต ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ จึงมีการนิมนต์พระเกจิอาจารย์มาทำการปลุกเสกวัตถุมงคล เพื่อที่จะได้มอบให้กับผู้ที่มาทำบุญปิดทองฝังลูกนิมิต

เมื่อไปถึงก็ได้เจอหลวงพ่อปิยะพงษ์ กิตฺติญาโณ (พระครูสุวรรณกิตติธาดา) เจ้าอาวาสวัดเขาตะเภาทอง เจ้าคณะตำบลห้วยขมิ้น เขต ๒ จังหวัดสุพรรณบุรี อีกสักครู่หนึ่ง หลวงพ่อวิโรจน์ ภทฺทปญฺโญ (พระครูไพโรจน์ภัทรคุณ, ดร.) วัดสระพัง เจ้าคณะตำบลดอนข่อย จังหวัดนครปฐม ก็ตามมาสมทบ สรุปว่าสามสหายที่คบหาสมาคมกันมาเนิ่นนาน น่าจะมีจริตนิสัยอย่างเดียวกัน ก็คือไปถึงงานกันก่อนเวลา

หลังจากที่คุยกันจนหายคิดถึงแล้ว ก็เดินดูบริเวณงานของเขา แล้วกระผม/อาตมภาพก็เข้าไปนั่งทางด้านหน้าโบสถ์ ซึ่งเป็นสถานที่ที่จัดไว้สำหรับพระเกจิอาจารย์ที่มาถึง หลวงพ่ออนุชา อนุชาโต วัดโพธิ์ราษฎร์บูรณะ เข้ามากราบ ท่านเป็นหนึ่งในเกจิอาจารย์ที่ได้รับนิมนต์มา เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อบุญเลิศ ฐิตวฑฺฒโน (พระครูวาทีธรรมวัฒน์, ดร.) เจ้าอาวาสวัดโพธิ์ราษฎร์บูรณะ เจ้าคณะตำบลพงสวาย - บางป่า ซึ่งหลวงพ่อบุญเลิศท่านเป็นพระอุปัชฌาย์และเป็นเจ้าอาวาส แต่ว่าส่งเสริมจนกระทั่งลูกศิษย์กลายเป็นพระเกจิอาจารย์มีชื่อเสียง

ทุกคนยังชื่นชมว่าหลวงพ่อบุญเลิศท่านใจกว้างเป็นที่สุด เพราะว่าตนเองนั้นถนัดในทางเทศน์ ในเมื่อมีเรื่องของการปลุกเสกเลขยันต์ แล้วรู้ว่าลูกศิษย์มีความสามารถทางด้านนี้ ท่านก็ส่งเสริมให้ จนกระทั่งกลายเป็นว่าลูกศิษย์มีชื่อเสียงเหนือกว่าพระอาจารย์เสียด้วยซ้ำไป..!

อีกครู่ใหญ่ต่อมา พระเดชพระคุณพระราชพัฒนากร (หลวงพ่อสมชาย ฉนฺทสาโร) วัดปริวาสราชสงครามก็มาถึง กระผม/อาตมภาพได้ถวายเกียรติบัตร ซึ่งออกโดยวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ให้แก่ท่าน เพราะว่าหลวงพ่อเจ้าคุณสมชายนั้น ท่านได้เมตตาเป็นเจ้าภาพถวายพระไตรปิฎกฉบับภาษาอังกฤษ ให้กับทางวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์จำนวน ๒ ชุด ซึ่งพระไตรปิฎกฉบับภาษาอังกฤษนี้ต้องสั่งมาจากต่างประเทศ และเมื่อคิดเป็นเงินไทยแล้ว ราคาสูงถึงชุดละ ๗๐,๐๐๐ บาท แต่ว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคุณสมชาย ท่านก็เมตตารับเป็นเจ้าภาพให้ถึง ๒ ชุด

โดยเฉพาะสิ่งที่ท่านทำอยู่เสมอก็คือ วัดใดต้องการปิดทองพระประธาน ท่านรับเป็นเจ้าภาพให้ทั่วราชอาณาจักร เพียงแต่ว่าต้องรอคิวกันตามเวลา เมื่อถึงเวลาท่านก็จะขนคนขนทองไปทำการปิดทองถวายให้ ส่วนนี้ต้องบอกว่าเป็นความดีส่วนตัวของท่าน

[เถรี]

ท่านเคยเล่าให้ฟังนานแล้วว่า ตั้งแต่สมัยเป็นสามเณรมา ถึงเวลาท่านออกกิจนิมนต์ ได้เงินมา ๑๐ บาท ท่านก็จะถวายพระอุปัชฌาย์ ๓ บาท มอบให้กับทางวัดเป็นค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าใช้จ่าย ๓ บาท ถวายสังฆทาน ๓ บาท เหลือไว้ใช้เองบาทเดียวเท่านั้น ท่านได้สร้างบุญสร้างกุศลมาตั้งแต่สมัยนั้นจนถึงสมัยนี้ ขอให้รู้ว่าเป็นเรื่องของกองบุญการกุศล จะมากจะน้อยท่านก็รีบทำ โดยที่ไม่ได้เกี่ยงเลยว่าต้องเป็นบุญอย่างนั้น ต้องเป็นบุญอย่างนี้ถึงจะทำ

แต่ว่าบุญหลักเลยก็คือการปิดทองพระประธาน ไม่ว่าจะเป็นที่ใด ใกล้ไกลแค่ไหนก็ตาม ท่านเดินทางไปถึงทั้งหมด เพื่อปฏิบัติงานที่ท่านรักท่านชอบตรงนี้ เมื่อวานนี้ท่านก็เพิ่งกลับมาจากวัดซูตองเป้ที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน เพราะว่าไปปิดทองให้กับที่นั่น พวกกระผม/อาตมภาพยัง "แซว" หลวงพ่อเจ้าคุณสมชายว่า "ถ้าเผลอเกิดใหม่เมื่อไร จะมีอานิสงส์เหมือนนางอุบลวรรณาเถรี ก็คือมีผิวกายเหมือนกับทองคำ"

นางอุบลวรรณาเถรีนั้น ถ้าหากว่านั่งนิ่ง ๆ คนจะคิดว่าเป็นรูปหล่อจากทองคำ ถึงขนาดสาวใช้ไปเจอรูปหล่อทองคำของมหาเศรษฐี ที่สร้างเอาไว้เพื่อที่จะตามหาหญิงงามตามนิมิตของตนเอง แล้วก็ดุว่า "ทำไมถึงหนีมานั่งเล่นอยู่ในวอแบบนี้ ?" แล้วก็ยกมือขึ้นตี ถึงได้รู้ว่าไม่ใช่คน แต่ว่าเป็นรูปที่หล่อจากทองคำ พอเศรษฐีได้ทราบก็พยายามที่จะติดต่อ เพื่อที่จะหาตัวหญิงในฝัน ท้ายที่สุดนางอุบลวรรณาเถรีก็หนีไปบวชเสีย เพื่อให้พ้นจากการพัวพันของผู้ชาย

หลวงพ่อเจ้าคุณสมชายท่านก็หัวเราะ เนื่องเพราะว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องในอนาคต ใครเลยจะรู้ได้ว่าตนเองจะไปถึงขนาดไหน ? แล้วก็ถามกลับมาเมื่อเห็นคนโน้นก็ฉันหมาก คนนี้ก็เป่ายานัตถุ์ คนนั้นก็ถือไม้เท้า คนโน้นก็พกลูกประคำสายยาวลากพื้น ถามว่า "หลวงพ่อเล็กไม่ฉันหมากบ้างหรือครับ ?"

กระผม/อาตมภาพบอกว่า "ไม่เอาอะไรเลยครับ" แล้วก็ชี้แจงแสดงเหตุว่า กระผม/อาตมภาพเป็นคนไม่ชอบอะไรที่รกรุงรัง ถ้าหากว่าต้องหิ้วตะกร้าหมากไปอย่างเพื่อนฝูงบางท่าน เช่น หลวงพ่อแป๊ะ (พระครูยติธรรมานุยุต) เจ้าอาวาสวัดแคแถว (วัดสว่างอารมณ์) เจ้าคณะตำบลบางกระเบาก็ดี หรือว่าหลวงพ่อเต้ (พระครูประทีปกาญจนธรรม) เจ้าอาวาสวัดพุน้ำร้อนก็ตาม กระผมก็คงทำใจไม่ได้ เพราะว่าสิ่งใดก็ตามที่รกรุงรังจะไม่เอาเลย โดยเฉพาะการพยายามที่จะไม่สร้างจุดเด่นให้กับตนเอง เนื่องเพราะว่าถ้ามีจุดเด่นเมื่อไร ผู้คนจะจำได้ง่าย ถึงเวลาจะหนีก็หนียากแล้ว จึงไม่เอาอะไรสักอย่างเดียว

ในสมัยที่ยังอยู่ที่วัดท่าซุงนั้น บรรดาหลวงพี่ท่านต่าง ๆ เมื่อมีการหล่อรูปหล่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงองค์ยืนในวิหารร้อยเมตร รูปหล่อสำเร็จเรียบร้อย ส่งเข้าที่ประดิษฐานแล้ว ท่านนั้นก็ไปอธิษฐานขอเป็นไม้เท้าของหลวงพ่อบ้าง ท่านนี้ก็ไปอธิษฐานขอเป็นเกือกทองรองบาทของหลวงพ่อบ้าง แล้วหันมาถามว่า "เล็ก..แกไม่เอาอะไรเลยหรือ ?" กระผม/อาตมภาพตอบว่า "ผมกลัวงานหนักครับ" ท้ายที่สุดในปัจจุบันนี้ คนที่ไม่เอาอะไรเลย รู้สึกว่างานจะหนักที่สุด..!

ดังนั้น..ในส่วนนี้ขอให้ท่านทั้งหลายได้ทราบว่า คนเราถ้าหากว่าทำอะไรเอาไว้ ถึงเวลาสิ่งเหล่านั้นก็มาสนองเอง ย่อมทำให้เราได้ในสิ่งที่ควรได้ เป็นในสิ่งที่ควรเป็น แม้ว่าจะหลีกเลี่ยงขนาดไหน ท้ายสุดก็ไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงต่อไปได้

[เถรี]

เมื่อได้เวลา หลังจากที่หลวงปู่สมบุญ (พระครูสุวรรณธรรมานุยุต) เจ้าอาวาสวัดลำพันบองมาถึงแล้ว พวกกระผม/อาตมภาพช่วยกันอุ้มท่านเข้าอาสนะ ทางด้านพิธีกรก็กราบอาราธนาพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคุณสมชายเป็นประธานจุดเทียนชัย พระมหานาคสวดพุทธาภิเษก กระผม/อาตมภาพเข้าสมาธิได้ก็ "ไปยาว" เลย ไม่สนใจว่าพระมหานาคจะต้องสวด ๒ จบ จะต้องสวดจบเวลาไหน ? เขาให้พักครึ่งก็ไม่ได้พักกับใคร เพราะว่าไม่ถนัดที่จะทำอย่างนั้น

เนื่องเพราะว่าทางสายหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงนั้น ถึงเวลาก็ขึ้นไปกราบขอบารมีพระพุทธเจ้าท่านให้สงเคราะห์ แล้วแต่ว่าพระองค์ท่านจะเมตตาเสด็จมาเอง หรือว่ามอบหมายให้พระปัจเจกพุทธเจ้าก็ดี พระอรหันตเจ้าก็ดี หรือว่าพรหมเทวดาท่านใดก็ตาม มาอนุเคราะห์สงเคราะห์ในงานนั้น ๆ เมื่อท่านที่มาสงเคราะห์บอกให้วางกำลังใจอย่างไร กระผม/อาตมภาพก็วางกำลังใจแบบนั้น

วันนี้ทางด้านวัดมะลังกาได้ทำการปลุกเสกวัตถุมงคลเหรียญพ่อแก่ฤๅษี เมื่อถึงเวลา กระผม/อาตมภาพก็ได้รับการอนุเคราะห์สงเคราะห์จากพ่อปู่ฤๅษีพิมพิลาไลย ซึ่งปัจจุบันนี้ท่านดำรงตำแหน่งหัวหน้าฤๅษีทั้ง ๑๐๘ ตน ซึ่งเป็นครูหมอ ครูยา ครูสรรพวิทยาการต่าง ๆ ถ้าหากว่านึกถึงพ่อปู่ฤๅษีพิมพิลาไลยแค่องค์เดียว ก็เท่ากับว่าเราอาราธนาพ่อปู่ฤๅษีบรมครูทั้ง ๑๐๘ พระองค์มาโดยครบถ้วนสมบูรณ์

พ่อปู่ฤๅษีพิมพิลาไลยนั้นมีความเนื่องกับจังหวัดกาญจนบุรีอยู่มาก จึงให้การอนุเคราะห์สงเคราะห์แก่กระผม/อาตมภาพมาหลายวาระด้วยกัน ถ้าสงสัยว่าท่านมีความเกี่ยวเนื่องกับทางด้านจังหวัดกาญจนบุรีอย่างไร ?

ก็คือพ่อปู่ฤๅษีพิมพิลาไลยเป็นหัวหน้าหมู่ฤๅษีในการสร้าง "พระท่ากระดาน ขุนพลกาญจนบุรี" อันระบือลือลั่น ซึ่งเป็นหนึ่งในเบญจภาคีพระเครื่องเนื้อชินของประเทศไทยทีเดียว ท่านได้ร่วมกันสร้างเอาไว้เพื่อสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา หลังจากนั้นก็ยังได้ร่วมมือกับหมู่พระฤๅษีช่วยกันสร้าง "พระผงสุพรรณ" ๑ ในเบ็ญจภาคีพระเครื่องเมืองไทยอีกต่างหาก คราวนี้ทุกท่านก็คงจะทราบแล้วว่าพ่อปู่ฤๅษีพิมพิลาไลยนั้นมีความสำคัญขนาดไหน..!

โดยเฉพาะในปัจจุบันนี้ ท่านอยู่พรหมชั้นที่ ๑๖ แปลว่าเป็นพระอรหัตมรรค รอการเข้าพระนิพพานอย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งการรอในลักษณะนั้นก็ไม่มีอะไรที่ต้องทุกข์ยากเดือดร้อน ไม่มีอะไรต้องให้กลัวเกรงว่าต้องตกสู่อบายภูมิ มีแค่ว่าไปอนุเคราะห์สงเคราะห์ผู้ที่มีบุญมีกรรมเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กันมา ถึงเวลาเมื่อไร ท่านก็เข้าสู่พระนิพพานบนนั้นเลย

[เถรี]

เมื่อครบตามเวลาที่ท่านบอกว่าเต็มแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ค่อย ๆ คลายสมาธิออกมา ท่านทั้งหลายที่ไปปฏิบัติธรรมที่วัดท่าขนุนอยู่เสมอ จะได้ยินกระผม/อาตมภาพให้สัญญาณ แล้วบอกว่า "ให้ทุกคนตั้งสติให้มั่นคง ค่อย ๆ คลายสมาธิออกมา"

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าถ้าเราไม่มีความคล่องตัวในการเข้าออกสมาธิ เมื่อถึงเวลาเราจะออกจากอัปปนาสมาธิที่แนบแน่น ถ้าเป็นการออกโดยฉับพลันทันที หัวใจของเราจะเต้นแรงมากและเร็วมาก เพื่อที่จะสูบฉีดโลหิตไปเลี้ยงเส้นประสาทต่าง ๆ ให้สมบูรณ์เพียงพอที่จะบังคับร่างกายนี้ให้กระทำทุกสิ่งทุกอย่างได้ตามปกติ

แต่ว่าอยู่ ๆ การที่หัวใจเต้นแรงกะทันหัน น่าจะเกิน ๑๕๐ ครั้งต่อนาที ถ้าออกจากสมาธิลึกแบบกะทันหันนั้น ท่านที่มีความดันโลหิตสูงก็ดี มีเส้นโลหิตเปราะบางก็ตาม อาจจะเกิดอาการที่ไม่พึงประสงค์แก่ตนเองได้ อย่างไม่มี ๆ ก็เลือดลมพุ่งพล่าน หัวอกหัวใจไม่ค่อยจะเป็นขบวนกับใคร

ท่านที่ขาดความชำนาญตรงนี้จึงต้องค่อย ๆ คลายสมาธิออกมา แต่ถ้าท่านที่ชำนาญแล้ว สามารถ "ล็อค" กำลังใจของตนเองอยู่ในระดับเดียวกัน ไม่ว่าจะเข้าสมาธิลึกแค่ไหน ก็สามารถที่จะทำงานทำการตามปกติได้ ท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็จะไม่มีปัญหาตรงนี้มากระทบกระเทือนตนเอง

เมื่อออกจากสมาธิ ทำน้ำมนต์ พรมบริเวณพิธีและโปรยดอกไม้ถวายเรียบร้อยแล้ว ทางด้านเจ้าภาพถวายปัจจัยไทยธรรมมา กระผม/อาตมภาพจึงได้กราบลาพระเถรานุเถระทุกรูป แล้วก็เดินทางมาเยี่ยมการปฏิบัติธรรมของนิสิตวิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรีศรีสุวรรณภูมิ ซึ่งบรรดานิสิตที่กระผม/อาตมภาพเคยสอนนั้น ปัจจุบันนี้อยู่ในระดับครูบาอาจารย์แล้วเกือบทั้งหมดแล้ว

เพียงแต่ว่าท่านพระครูวิบูลเจติยานุรักษ์ (ประไพ ปุญฺญกาโม ป.ธ.๓) ผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรีศรีสุวรรณภูมิและเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งเป็นเพื่อนฝูงสนิทกันนั้น ท่านต้องไปบรรยายในงานประชุมเจ้าอาวาสของคณะสงฆ์ภาค ๓ แต่ก็อุตส่าห์ส่งไลน์มาว่า "ถ้าพี่เล็กเมตตาทำเงินหล่นไว้แถวนั้นสักล้านหนึ่ง กระผมจะรีบกลับไปเก็บเพื่อที่จะได้ใช้งานต่อไป" กระผม/อาตมภาพขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเพื่อนฝูง หลังจากที่ทำบุญสุนทานอะไรเรียบร้อยแล้ว ก็เดินทางกลับเข้าสู่ที่พัก

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)