เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมีนาคม ๒๕๖๓

[เถรี]

เป็นของแปลกที่คนไม่ค่อยเห็น ถ้าเป็นงูเห่าหม้อ งูเห่าปลวก ตัวสั้น ๆ กินแล้ววงจะพอดีขนาดนี้ ถ้าหากว่าตัวใหญ่ ๆ อย่างพวกจงอาง ที่หลวงปู่ศุขวัดปากคลองมะขามเฒ่าท่านได้ สะพายข้างยังเกือบถึงหัวเข่า เพราะจงอางยาวถึง ๔-๕ เมตรก็มี ถึงเวลากินกันเข้าไปก็ยังยาวอยู่ดี

ทำบุญทำกุศลอะไรก็อุทิศให้เขาด้วย ของพวกไสยศาสตร์มาอยู่กับพวกเราก็กลายเป็นพุทธศาสตร์ดี ๆ นี่เอง ขึ้นอยู่กับการใช้ ที่คนไปแบ่งเป็นไสยดำ ไสยขาว หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า “ไอ้ที่ข้าสอนแกไปน่ะ ไอ้ที่นักวิชาการบอกว่าไสยศาสตร์ทั้งนั้น คาถาอาคมอะไรสารพัด คราวนี้เขาไม่รู้จริง เพราะส่วนใหญ่เป็นหัวใจพระคาถาจากพระไตรปิฎกทั้งนั้น”

พอเขาไม่รู้จริง เขาก็เหมาว่าเป็นไสยศาสตร์หมด โบราณอาจารย์ท่านเก่ง โยงใจเราด้วยเวทมนต์คาถา แล้วก็ปรับเข้าหาในเรื่องของกรรมฐาน สายวิสุทธิมรรค

[เถรี]

บรรดาโยมผู้หญิงที่บ้านเติมบุญ ขอดูนาคบาศก์เพื่อถ่ายรูปกัน “เป็นผู้หญิงยิงเรือหัดกลัวงูบ้างสิ ไม่ใช่ว่าเห็นงูแล้ววิ่งเข้าใส่..! แบบนั้นงูได้ตกใจตาย แบบเดียวกับเด็กมอญที่ทองผาภูมิ จงอางเลื้อยมายาว ๓-๔ เมตร เจอเด็กมอญนี่กลับหัวเลื้อยหนีสุดชีวิต แล้วเด็กมอญก็วิ่งไล่ เพราะว่าเด็กไม่ได้เห็นเป็นงู ไม่ได้เห็นว่าเป็นพญางู เขาเห็นเป็นอาหาร วิ่งไล่นี่จงอางหนีสุดชีวิตเลย

พวกเราส่วนใหญ่ไปเห็นเป็นงูใช่ไหม ? งูพิษดุร้าย แต่พวกนั้นเห็นเป็นอาหารชั้นหนึ่ง..!

ดูเอาไว้เป็นขวัญตา ของไม่ได้เห็นง่าย ๆ ในชีวิตอาตมาก็เห็นมาแค่สองครั้งเท่านั้น ตัวแรกที่เห็นนั่นแห้งจนผุเลยนะ กลายเป็นสีเทา ๆ หมดเลย อันนั้นเป็นของลุงหมอ ลุงหมอแกรักษาโรคทั่วไป แล้วทีนี้มักจะมีโรคที่หมอทั่วไปรักษาไม่ได้ ก็คือพวกคุณผีคุณคน แบบนั้นเจอนาคบาศก์แน่นอน”

[เถรี]

“นาคบาศก์อีกแบบหนึ่งเป็นงูกินหางตัวเอง แบบนั้นไม่ได้เป็นมหาอำนาจไล่ผี แต่ว่าใช้ในทางเมตตามหานิยม ร่ำรวย เพราะเขาถือว่ากินเท่าไรก็ไม่หมด”

ถาม : กินกันแบบนี้แล้วเขาตายตอนไหนคะ ?
ตอบ : ก็คงประเภทที่ว่าถึงเวลาก็ตายเอง ที่ขำที่สุดก็คือมีคลิปงูกินตัวเองเข้าไปหน่อยหนึ่ง แล้วมีคนไปช่วยเขี่ยออกให้..!

[เถรี]

ของพวกนี้เขาอยากอยู่กับอาตมา เพราะว่าทำบุญให้อยู่เรื่อย เที่ยวก่อนจะเปลี่ยนแมลงภู่คำเพราะเอาตัวเก่าเฝ้าบ้านมานานแล้ว จะย้ายเอาตัวใหม่ไปแทน ท่านบอกว่า "ไม่...จะทำงานต่อ" เจ้าของเดิมทิ้งไว้ในขันดอกเป็นสิบ ๆ ปี ไม่ได้ทำอะไรเลย ทีนี้ตัวใหม่ก็อยากจะทำ ตัวเก่าก็อยากจะทำ ท้ายสุดก็ให้ทำทั้งฝูงเลย หมดเรื่อง...!

พออยู่กับพวกเรา เราได้อุทิศส่วนกุศลให้บ่อย ๆ เพราะอย่างน้อย ๆ ทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น เจริญพระกรรมฐาน อุทิศส่วนกุศลทุกครั้ง ส่วนเจ้าของเดิมพอถึงเวลาได้จากครูบาอาจารย์ ทำขันดอกรับเสร็จก็ทิ้งลืม เขาบอกว่าอยู่ในขันดอกมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว เบื่อ..อยากทำงานบ้าง

[เถรี]

พระอาจารย์บอกโยมที่ได้ตะกรุดหนังเสือไปว่า “อย่าไปงับหัวแฟนนะ ไม่ใช่ว่าได้ตะกรุดหนังเสือแล้วตูก็งับหัวแฟนเลย

ทำไมอาตมาทำตะกรุดมหาสะท้อนขึ้นมาก ที่ทำขึ้นมากเพราะว่าดวงชะตาตก 'อริเป็นมรณะ'

ท่านเจ้าคุณสุรศักดิ์ (พระภาวนาวิสุทธิโสภณ) เจ้าคณะจังหวัดสมุทรสงคราม ท่านเกิดปีฉลู แต่แม่ท่านเกิดปีขาล ท่านบอกว่าท่านป่วยเกือบตาย จนกระทั่งในที่สุดไปหาพระ พระท่านบอกว่าให้เอาไปถวายเป็นลูกเจ้าพ่อเสือ ไม่อย่างนั้นวัวกินนมเสือนี่มีโอกาสตาย ถวายเป็นลูกเจ้าพ่อเสือก็กลายเป็นลูกเสือ กินนมแม่เสือก็กินได้ เรื่องบางอย่างเราไม่รู้เคล็ด ก็ไม่รู้ว่าทำไมเด็กถึงป่วยอยู่ตลอดเวลา ดวงแม่ข่มลูกเพราะแม่เกิดปีขาล ลูกเกิดปีฉลู

อย่างดวงของอาตมาเองเกิดปีหมู น่าจะอยู่ดีกินสบาย ดันกลายเป็นหมูป่า ต้องหากินเอง อยากไปเกิดเป็นหมูพระยาเลี้ยงก็ไม่ได้ ดันกลายเป็นหมูป่า”

[เถรี]

โยมถวายอาสนะพระเป็นโหล “โอ้โห..มาทีขนาดนี้ เหมาหมดร้านเลยหรือเปล่า ? คราวหน้าถ้าทำอะไรแล้วเขายันออกหน้า ก็ไม่ต้องแปลกใจเลยนะ อานิสงส์ที่ทำตรงนี้เลย”

[เถรี]

ถาม : กระโหลกหน้าผากเสือ หลวงพ่อไฉนดูตรงส่วนไหนครับ ?
ตอบ : ตัวล็อกสมอง เป็นกลีบกระดูก ต้องบอกว่าท่านกล้าพอ เอาของแบบนี้มาทำ อีกชิ้นหนึ่งไม่กล้าเอาลงมา เพราะไม่มีเชือกล่าม อันนั้นต้องเก็บไว้เอง ให้คนอื่นเดี๋ยวเอาไม่อยู่

[เถรี]

ถาม : อยากทราบว่าวิชากระสุนคด ใช้คาถาอะไรในการภาวนาขณะที่จะยิงครับ ?
ตอบ : ภาวนาขณะยิงไม่ได้รับประทานหรอก คาถากระสุนคดคือ เม สัมมุกขา สัพพาหะระติ เต สัมมุกขา ต้องฝึกซ้อมยิงจนกระทั่งชำนาญ นึกเมื่อไรทำได้เมื่อนั้น แล้วถึงจะยิง ไม่ใช่ไปภาวนาขณะยิง

ถาม : แล้วสามารถพลิกแพลงไปใช้ในการเล่นกีฬาต่าง ๆ เช่น เตะฟุตบอล หรือเล่นบาสเกตบอลได้ไหมครับ ?
ตอบ : เคยเห็นไหม ? ที่มีคนบางคนไม่ว่าจะหยิบจะจับจะขว้างอะไรก็ลงหมด นั่นก็ลักษณะเดียวกัน เอาไปพลิกแพลงใช้งานได้

[เถรี]

ถาม : ปกติแล้วในทุกเช้า ดิฉันตื่นขึ้นมาจะตั้งนะโมฯ สามจบ ต่อด้วยสมาทานศีลห้า หลังจากนั้นสวดคาถาเงินล้านไปตลอดทั้งวัน ว่างเมื่อไรก็สวด ช้าบ้างเร็วบ้างแล้วแต่สะดวก เพื่อขจัดความฟุ้งซ่าน นับได้วันละพันกว่าจบหลังจากนั้นก็ไม่นับอีก สิ่งที่อยากทราบคือหากดิฉันปฏิบัติแบบนี้ต่อไป จะก้าวหน้าทางธรรมบ้างไหม ? และควรเพิ่มเติมตรงจุดใดดีคะ ?
ตอบ : เรื่องของความก้าวหน้าทางธรรม ถ้าไม่ใช้ปัญญาในวิปัสสนาญาณ อย่างเก่งเต็มที่ก็ได้แค่สมาธิเท่านั้น ส่วนในเรื่องผลของการปฏิบัติก็ขึ้นอยู่กับเรา สมาธิยิ่งสูงผลของคาถาก็ยิ่งมาก ควรที่จะแบ่งเวลาไปพิจารณาวิปัสสนาญาณให้สม่ำเสมอ

[เถรี]

ถาม : การสวดคาถาเงินล้านนั้นควรจะนับหรือไม่นับดีกว่ากัน ? เพราะเคยได้ยินมาว่า ถ้านับจะทำให้มีความกังวลกับจำนวนมากไป ควรสวดแบบไม่ต้องนับจะดีกว่า ?
ตอบ : เอาที่สบายใจ ในเมื่อห่วงกังวลมากก็เอาที่สบายใจ แต่จริง ๆ แล้ว ควรที่จะมีรองรังเอาไว้สักหน่อย คำว่า รองรัง คือจำนวนที่แน่นอน เมื่อได้จำนวนที่แน่นอนแล้ว ที่เหลือก็จัดการกันไปตามที่ตนเองชอบ ต้องการมากก็ภาวนามาก ต้องการน้อยก็ภาวนาน้อย

คำว่า รองรัง ก็คือประกันความเสี่ยงว่าต้นทุนของเรามีแน่นอน ส่วนเกินได้เท่าไรถือว่าเป็นกำไร แต่ถ้านับแล้วกังวลมากก็เอาที่สบายใจแล้วกัน

[เถรี]

ถาม : ผมได้ปฏิบัติตามที่พระอาจารย์สอน พอย้อนไปถึงจุดปฏิสนธิ์เล็ก ๆ แล้วมีความรู้สึกว่าเบื่อการเกิดมาก รู้สึกไม่อยากเกิดอีกแล้ว พอมาถึงตรงนี้จิตไม่อยากพิจารณาต่อ ไปจับภาพพระไม่ยอมปล่อย ระหว่างที่จับอยู่ อีกใจหนึ่งวิ่งไปพิจารณาจตุธาตุ แล้วก็ไปจับมรณานุสติ ไม่ก็จับกายคตานุสติ แล้วไปบีบให้อีกใจหนึ่งยิ่งอยากจับภาพพระมากขึ้น อยู่ในลักษณะอยากหนีจากข้างล่าง แล้ววิ่งขึ้นบนไปหาพระ ตอนนี้ผมไม่มั่นใจว่าปฏิบัติผิดรูปแบบหรือเปล่าครับ ผมควรต้องทำอย่างไรครับ ?
ตอบ : ต้องถามว่าทำเพื่ออะไร ? อันดับแรกเอาแค่ใจสงบ หรืออันดับที่สองให้กิเลสสงบ หรืออันดับที่สามให้มีกำลังในการตัดกิเลสได้ หรืออันดับที่สี่ให้พ้นไปจากกองทุกข์ ?

ต้องการระดับไหน ก็ทำแค่ระดับนั้น ถ้าเป็นอาตมาส่วนใหญ่ก็ขึ้นไปกราบพระบนพระนิพพาน ถ้าตายก็อยู่ตรงนั้นเลย ก็จบแค่นั้น

[เถรี]

ถาม : มีอยู่วันหนึ่งผมภาวนาคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบ พอถึงจบท้าย ๆ ใจไปจับจตุธาตุจนเบื่อ แล้วมือที่พนมอยู่ก็ตีอกรัว ๆ ทั้ง ๆ ที่กำลังสวดคาถาเงินล้านอยู่ แต่เป็นแค่ครั้งเดียว ทำไมถึงเป็นแบบนั้นครับ ?
ตอบ : เรียกว่าเข้าถึงตัวปีติ มีโอกกันติกาปีติ ก็จะสั่นหรือเต้นอย่างที่เห็น ถ้าหากว่าทำแล้วต้องการจะให้ถึงอีก ก็จะไม่ถึงอย่างนั้น เพราะว่าใจจะไปฟุ้งซ่านแทน ถ้าหากว่าเป็นคนฉลาดรู้จักสังเกตจะเห็นว่า ตอนนั้นไม่ว่าร่างกายจะขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวรุนแรงขนาดไหน ใจของเราจะนิ่งสงบเสมอ

[เถรี]

ถาม : กาม กับ ราคะ เป็นอย่างเดียวกันไหมคะ หรือมีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร ?
ตอบ : ราคะ..แค่ยินดีก็เป็นต้นเหตุของราคะแล้ว ส่วนกามนั้นเป็นตัวของอยากได้ใคร่มี อย่างหนึ่งแม้ว่าจะเบาบางแต่ฝังรากลึกมาก ขุดคุ้ยหาได้ยาก ส่วนอีกอย่างหนึ่งแม้ว่าจะดูอาการรุนแรงกว่า แต่กลับตัดละได้ง่ายกว่า

[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อฤๅษีลิงดำกล่าวไว้ว่า อวิชชาคือฉันทะและราคะ ราคะในที่นี้หมายถึงกามใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ราคะในที่นี้หมายถึงต้นกำเนิดของกาม..คือตัวยินดี พอยินดีก็อยากมีอยากได้

[เถรี]

ถาม : ในทางพระพุทธศาสนาได้กล่าวถึงอารมณ์กลัวไว้บ้างไหมคะ และอารมณ์กลัวจัดว่าเป็นกิเลสหรือไม่คะ ?
ตอบ : อารมณ์กลัวทุกอย่างมาจากกลัวตายทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น..ถ้าเราตั้งใจมอบกายถวายชีวิตให้กับพระพุทธศาสนา หรือให้กับคุณพระรัตนตรัย โอกาสที่จะก้าวข้ามความกลัวก็จะมีมาก ความกลัวจัดเป็นกิเลสใหญ่ คือ โมหะ ความหลงผิด

[เถรี]

ถาม : “อนัตตา” แปลว่าไม่แบ่งแยกเป็นตัวตน หรือไม่เป็นตัวตนคะ ?
ตอบ : อนัตตา ตามรากศัพท์แปลว่า ไม่ใช่ตัวตน ที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสรุปง่าย ๆ ว่าไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา แต่ว่าความหมายในบาลีมีหลายความหมาย แม้กระทั่งการบังคับบัญชาไม่ได้ก็ถือว่าเป็นอนัตตาด้วย

[เถรี]

ถาม : เกี่ยวกับการจับลมหายใจสามฐาน หลังจากที่ได้ปฏิบัติตามแล้ว พบว่ารู้สึกเหมือนเราบังคับการหายใจ และรู้สึกเหนื่อย ทั้งนี้เมื่อพิจารณาหาสาเหตุ คิดว่าเกิดจากการที่ปกติเป็นคนที่หายใจตื้น แต่เมื่อจับลมสามฐาน เรากำหนดว่าลมต้องวิ่งไปที่ศูนย์เหนือสะดือ ทำให้เป็นการบังคับให้หายใจลึกขึ้นโดยไม่ตั้งใจ จึงขอความกรุณากราบเรียนถามพระอาจารย์ว่า เป็นไปได้หรือไม่ที่เวลาเราหายใจ ลมหายใจจะไม่ไปจนถึงศูนย์ที่ท้องเหนือสะดือครับ ?

ตอบ : เป็นไปได้...ถ้าร่างกายต้องการลมหายใจยาว..เราก็แค่รู้ว่ายาว ต้องการลมหายใจสั้น..ก็รู้ว่าสั้น เพราะฉะนั้น..สำหรับท่านที่ไม่สามารถจะทำได้ เปลี่ยนมาจับแค่ฐานเดียว หรือไม่เอาฐาน..ใช้การรู้ตลอดกองลมไปเลยก็ได้

[เถรี]

ถาม : นำซองไปเรี่ยไรหล่อพระ ได้เงินมา ๑,๘๐๐ บาท ทางวัดให้บูชาแท่งทองเหลือง ๒,๐๐๐ บาท ควักเงินตัวเองเติมลงไป แล้วได้วัตถุมงคลเป็นที่ระลึก ถ้าเก็บไว้เองมีโทษหรือไม่ ? อย่างไร ?
ตอบ : ถ้าไม่ได้บอกคนอื่นว่าจะมีวัตถุมงคลมาให้ เก็บไว้เองก็ไม่มีโทษอะไร แต่ถ้าบอกเขาว่าทำบุญจำนวนเท่านี้แล้วจะได้วัตถุมงคล แล้วคนอื่นทำด้วยความอยากได้วัตถุมงคล เราเก็บเอาไว้ก็เท่ากับไปเบียดบังทรัพย์สินของคนอื่น

[เถรี]

ถาม : เมื่อเสร็จพิธีพุทธาภิเษก คนแย่งกันดึงสายสิญจน์ แบกกล้วย อ้อย มะพร้าว ในพิธีกลับบ้าน โดยที่บางวัดก็มีโฆษกประกาศให้เอาไปได้ บางวัดก็ไม่มี จะเป็นบาปประการใดหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ถ้าเป็นของโฆษก เขายกให้ก็แปลว่าจบ แต่ถ้าหากว่าเป็นของสงฆ์ โฆษกยกให้ก็ซวยไปทั้งคนให้และคนเอาไป..!

ถาม : ถ้าเราไปขอจากพระท่านแล้วท่านให้ จะเป็นบาปประการใดหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ถ้าเป็นของสงฆ์ ขอจากพระรูปเดียวก็ซวยอีกเหมือนกัน..!

[เถรี]

ถาม : คนที่จะผ่าตัดต้องถอดพระและวัตถุมงคลออก ฝากญาติเอาไว้บริเวณใกล้ห้องผ่าตัด สามารถอาราธนาให้พระเครื่องและวัตถุมงคลคุ้มครองเหมือนที่พกติดตัวได้หรือไม่ครับ ?
ตอบ : สามารถทำได้ และเดี๋ยวก็จะดวงเฮงเหมือนบางคน ก็คือหมอผ่าไม่เข้า หรือแทงเข็มไม่เข้า ดังนั้น..วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ส่งใจไปกราบพระ ส่วนร่างกายของเราเขาจะปู้ยี่ปู้ยำอย่างไรก็เชิญ