เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนเมษายน ๒๕๖๒

[นายกระรอก]

ถาม : ถ้าเกิดเราเดินข้ามของกินจะบาปไหมครับ ?
ตอบ : สมัยโบราณเขาให้ความเคารพแม่ทั้งห้า รู้จักไหม ? แม่ธรณี แม่พระเพลิง แม่พระพาย แม่โพสพ แม่คงคา โดยเฉพาะแม่โพสพ เด็กรุ่นอาตมานี่ห้ามข้าม ห้ามเหยียบ กินข้าวต้องหมดทุกเม็ด ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวแม่โพสพไม่โปรด แล้วจะทำไร่ทำนาได้ผลน้อยหรือว่าไม่ได้ผล

ดังนั้น..ขึ้นอยู่กับการอบรมของเรา ถ้าหากว่าเราได้รับการอบรมมา รู้สึกผิดบาปก็จะเป็น ถ้าไม่ได้รับการอบรมมา จิตใจหยาบหน่อยก็บาปน้อยหน่อย พูดง่าย ๆ ก็คือ บาปมากบาปน้อยอยู่ที่หิริโอตตัปปะของเรา

[นายกระรอก]

ถาม : มีคนเตือนมาว่าเป็นไปได้ให้ถามพระโดยตรง แต่ถ้าเราพยายามมาหลายครั้ง แต่ว่าท่านไม่ได้ตอบ แต่ใจเราเองกลับเป็นคนตอบ การถามใจเราเองนี้ได้ไหมครับ ?
ตอบ : เหมือนกับควักกระเป๋าตัวเองเอาสตางค์ไปใช้ กับควักคนอื่นมาใช้ ก็น่าจะควักของคนอื่นดีกว่า

ถาม : การที่เราท่องไปที่ต่าง ๆ ถ้าใจเรา ..(ไม่ชัด).. เราสามารถไปได้อย่างปลอดภัยไหมครับ ?
ตอบ : คำว่าปลอดภัยคือภัยอะไรของคุณ ?

ถาม : เช่นไปที่ที่เราก็ไม่รู้ว่ามีสิ่งที่ไม่ดีหรือเปล่า ?
ตอบ : ไม่สามารถประกันความเสี่ยงได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ จะต้องอาศัยพุทธคุณในการช่วย อย่าลืมว่าสมัยหลวงปู่ปานท่านให้ทำน้ำมนต์ด้วย อิติปิ โสฯ แล้วก็พรมเอาไว้ก่อน ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าเป็นไปได้ถึงเวลาก็เจิมหัวตัวเองก่อน ...(หัวเราะ)...

ถาม : ถ้าเราอาราธนาคุณพระเอาไว้ก่อนแล้วค่อยไปจะช่วยได้ไหมครับ ?
ตอบ : ขอพระท่านนำไปก็หมดเรื่อง ถ้าพระออกหน้าแล้วยังไม่ปลอดภัย ก็คงไม่มีที่ไหนปลอดภัยอีกแล้ว

ถาม : ลมหายใจ ๓ ฐาน ๕ ฐาน ๗ ฐาน และตลอดทั้งกอง มีแบบไหนดีกว่ากันไหมครับ ?
ตอบ : ไม่มีคำว่าดีหรือไม่ดีหรอก สำคัญที่ว่านึกถึงได้ไหม ? ถ้าหากว่านึกถึงได้ อารมณ์ใจทรงตัวได้ จะมีกี่ฐานก็ไม่ได้ว่าอะไร ส่วนใหญ่ลมหายใจที่เพิ่มฐานมากนั้น ก็เพื่อเพิ่มสติให้กับเราเท่านั้น

[นายกระรอก]

ถาม : (ไม่ชัด) ?
ตอบ : ถึงเวลาจะจำได้ว่า ถ้าตรงนี้คือใช่

ถาม : แล้วเราสามารถพุทโธไปด้วยได้ไหมคะ ?
ตอบ : สบาย..พอคล่องตัวแค่นึกก็ถึงแล้ว

ทุกวันนี้บรรดาพระเกจิฯ เขายังสงสัยว่า พระอาจารย์เล็กคุยไป เล่นไป จารของไปแล้วขลังได้อย่างไร ? ...(หัวเราะ)... ไม่กี่วันมานี้เจอหลวงปู่ชุบ วัดวังกระแจะ วันนั้นสาหัสหน่อย เพราะว่าสิบโมงเช้าพุทธาภิเษกวัดหนึ่ง บ่ายโมงพุทธาภิเษกอีกวัดหนึ่ง หลวงปู่ชุบก็ต้องให้ลูกศิษย์จับอีกเหมือนเคย ถึงเวลาต้องเอาพระลูกศิษย์ตัวใหญ่ ๆ ไปด้วย พอท่านเริ่มดิ้นลูกศิษย์ก็กดไว้ จริง ๆ ก็คือเป็นแค่อุปจารสมาธิเท่านั้น

อย่าลืมว่าความเป็นทิพย์ตรงที่จะเกิดผลคืออุปจารสมาธิ โดยเฉพาะถ้าไม่ใช่ส่วนของเมตตา ยิ่งอยู่ยงคงกระพันนี่สบายมากเลย แค่นั้นก็พอกินแล้ว ถึงเวลาอารมณ์เต้นตึงตังโครมครามขึ้นมาก็ใช้ได้แล้ว ดังนั้น..ไม่ต้องไปแปลกใจว่า หลวงปู่ท่านใช้สมาธิหน่อยเดียว ทำของขลังได้อย่างไร ? ตรงนั้นแหละคือช่วงที่ขลังเลย

ถาม : อารมณ์ไม่ได้ ..(ไม่ชัด).. ?
ตอบ : เริ่มต้นใหม่ วิ่งไปหาลมหายใจยาว ๆ สัก ๒ - ๓ ครั้งแล้วก็ทิ้ง ทำตัวเหมือนกำลังจะคุยกับใคร วางใจสบาย ๆ แค่นั้นแหละ อย่าตั้งใจมาก ถ้าตั้งใจมากจะเกินต้องการไป

ถาม : ในความเป็นจริงถ้าสมาธิเป็นอัปปนาสมาธิสูงกว่านั้นก็ได้ผลมากกว่านั้น แต่ไม่เห็นแค่นั้นเองใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่เห็นก็ไม่เป็นไร เอาให้รู้ได้ก่อน

สรุปว่าบรรดาหลวงปู่หลวงพ่อส่วนหนึ่งท่านเอาแค่นั้นแหละ ที่อาตมาฝึกสมาธิสมาบัติมาแทบตายนั่นเกินต้องการ ก็แค่ซ้อมบ่อย ๆ จำอารมณ์ได้แล้วไปให้ถึงเท่านั้นเอง

[นายกระรอก]

ถาม : น้าเขยเขามาเสียชีวิตที่กรุงเทพฯ ดวงวิญญาณจะกลับไปได้เองหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ผีเขาไม่โง่หรอก เขาแค่คิดก็ถึงแล้ว จะไปตายที่ไหนถ้าคิดถึงบ้านก็ไปถึงแล้ว

ถาม : ต้องอัญเชิญดวงวิญญาณกลับไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ต้องเชิญเขาก็ไป

ถาม : เห็นบางคนว่า เจ้าที่จะไม่ให้ไป ?
ตอบ : อันนั้นเขาไม่ให้เข้า ไม่ใช่ไม่ให้ไป อย่างเช่นว่า ถ้าหากว่าจะเข้าไปในขอบเขตบ้านเรือนที่ท่านรักษา จะโดนกันไว้ ต้องรอเจ้าของบ้านเรียก

ถาม : นึกว่าผีเจ้าที่ของโรงพยาบาลจะอยากได้เป็นบริวารแล้วจับเอาไว้ ?
ตอบ : เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้น

[นายกระรอก]

ถาม : คำภาวนาถือเป็นกรรมฐานกองหนึ่งไหมครับ ?
ตอบ : ไม่เป็น จนกว่าจะภาวนาตามกองกรรมฐานนั้น ๆ คำภาวนาคือคำภาวนา จะเป็นกองกรรมฐานหรือเปล่าอยู่ที่ว่าเราตั้งใจทำไหม ? อย่างเช่นถ้าหากคุณไปบอกว่า "ปฐวีกสิณัง ๆ" แต่คุณไปนั่งมองพระอย่างนี้จะเป็นได้ไหม ? เพราะฉะนั้น..คำภาวนายังไม่จัดเป็นกองกรรมฐาน จนกว่าคุณจะทำครบตามองค์ประกอบที่มี

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับพ่อแม่เด็กว่า "ใช้เด็ก ๆ บ้างก็ได้ อย่าให้เขากินเสียข้าวสุก อะไร ๆ ก็ทำด้วยตัวเอง เราจะทำให้เด็กได้อีกนานเท่าไร ? วันก่อนบรรยายในการบวชสามเณรภาคฤดูร้อน ถามเณรว่า ถ้าพ่อแม่ตายกะทันหันตอนนี้ เณรทำอะไรได้บ้าง ? มีใครคิดว่าเอาตัวรอดได้ไหม ? ไม่มีสักคน..!

คนเป็นพ่อเป็นแม่ส่วนใหญ่รักลูกจนเกินไป ทะนุถนอมจนเท้าแทบจะไม่ติดดิน ลืมคิดไปว่าถ้าตัวเองตายแล้วลูกจะอยู่อย่างไร ? จะทำอะไรเป็น ? กลายเป็นเด็กที่น่าสงสารที่สุด ทำมาหากินก็ไม่เป็น เอาตัวรอดก็ไม่เป็น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวสอนโยมที่นั่งรับใช้อยู่ข้าง "อย่านั่งอยู่เฉย ๆ กำหนดใจรู้ตามไปด้วย อะไรเกิดขึ้นจะได้รู้ สมัยก่อนนั่งอยู่ข้างหลวงพ่อฤๅษีฯ ใครถวายเงินกี่บาท กูยังรู้เลย..! ไม่จำเป็นจะต้องไปเปิดซองเขาดูหรอก เป็นโอกาสที่ซักซ้อมที่ดีที่สุด ส่วนเราดันนั่งหายใจทิ้งไปเฉย ๆ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวสอนศิษย์ "ตั้งใจมากเกินก็ไม่รู้อะไร ทำใจสบาย ๆ อย่าให้ รัก โลภ โกรธ หลง กินเราก็พอ ไม่ใช่เที่ยวไปดูคนโน้นเป็นอย่างนั้น คนนี้เป็นอย่างนี้ พอเขาทำไม่ถูกใจเราก็อารมณ์เสีย"

[เถรี]

ถาม : วัตถุรูปทรงพีระมิด มีพลังงานในทางพระพุทธศาสนาไหมครับ ?
ตอบ : อะไรก็มีทั้งนั้นแหละ เพียงแต่ว่าจะมีมากน้อยแค่ไหน อนันต์ที่สุดก็คือวงกลม เพียงแต่เราจะเข้าถึงไหม ?

[เถรี]

ถาม : ผมมีพระขรรค์โสฬสปี ๒๕๕๒ ผมจะใช้หล่อเป็นชนวนได้ไหมครับ หรือไม่ควรครับ ?
ตอบ : อยู่ที่ว่าเสียดายไหม ?

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มุรธาภิเษก ก็คือการอภิเษกโดยการรดน้ำ เป็นความเชื่อถือแบบพราหมณ์ โดยเฉพาะน้ำที่เขาถือว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์จากแม่น้ำคงคา ยมนา อจิรวดี สรภู มหิ ๕ สาย ไหลผ่านมวยพระเกศาของพระอิศวรลงมา ก็เลยกลายเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์

ศีลพระมีอยู่ข้อหนึ่งที่ว่า ภิกษุเข้าไปในเขตหวงห้ามที่พระเจ้าแผ่นดินอยู่กับพระมเหสี โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตก่อน โดนอาบัติปาจิตตีย์ บาลีใช้คำว่าพระเจ้าแผ่นดินที่ได้รับมุรธาภิเษกแล้ว ถ้ายังนี่แปลว่าเข้าได้ ...(หัวเราะ)..."

[เถรี]

"สมัยก่อนเขาใช้คำว่า อินทขีลัง คือเสาบอกเขต สมัยนี้ก็น่าจะเป็นประตูวัง ที่ทางเหนือเขามีเสาอินทขิลที่เป็นหลักเมือง นั่นแหละก็คืออินทขีลังนี่แหละ

สมัยนี้ถ้าจะดูเสาอินทขิลให้ไปดูที่โรงเจ หรือไม่ก็วัดมอญ วัดมอญจะมีเสาหงษ์ นั่นแหละเสาอินทขิล โรงเจที่มีเสามังกรพันเสานั่นก็ใช่ แสดงว่าทุกชาติทุกภาษาถ้าเขารู้จริงก็เป็นความรู้เดียวกัน เพียงแต่ว่าแปลงไปตามประเพณีของตัวเองเท่านั้น"

[เถรี]

"พวกเราได้เรียนวรรณคดีพระร่วงก็น่าจะจำได้ สมัยสุโขทัยเขาเอาน้ำจากทะเลชุบศรที่ลพบุรี ส่งส่วยไปที่สุโขทัย แสดงว่าตอนนั้น น้ำที่ทะเลชุบศร ลพบุรี จะต้องรสชาติดีที่สุด แต่คราวนี้่ถ้าขนใส่โอ่งดินเผาไปก็แตก ถ้าได้น้ำไม่ครบจำนวนก็ต้องขนไปจนกว่าจะครบ ทำให้เสียเวลามาก

พอนายร่วงเป็นนายกองส่งส่วยน้ำ จึงเอาไม้ไผ่มาสานชะลอม อาตมาว่าโบราณ "เว่อร์" น่าจะสานพวกกระบุงตะกร้าธรรมดา เป็นลักษณะของกะออม ไม่ใช่ชะลอมแน่นอน เพราะเขาบอกว่า "ตัดไม้สานชะลอม รูปกลมกล่อมเอาชันยา" ถ้าสานชะลอมนี่คุณยาชันไม่ได้หรอก ตาชะลอมกว้าง ลอดได้อย่างน้อย ๒ นิ้วมือ

พอมาสมัยรัชกาลที่ ๕ ทรงเสวยน้ำจากแม่น้ำเพชรบุรี ก็เลยกลายเป็นว่าแต่ละพระองค์ก็จะมีน้ำที่โปรดไม่เหมือนกัน รัชกาลที่ ๕ ตรัสว่าเสวยน้ำที่ไหนก็ไม่ชื่นใจเหมือนกับแม่น้ำเพชรบุรี สมุหเทศาภิบาล เพชรบุรี โดยเฉพาะท่านเจ้าคุณสุรพันธุ์เสนีย์ต้องส่งน้ำเข้ากรุงเทพฯ ตลอด"

[เถรี]

"การทำน้ำศักดิ์สิทธิ์สำหรับพิธีบรมราชาภิเษก เราจะสังเกตว่าเป็นน้ำจืดล้วน ๆ ไม่มีน้ำทะเล ถ้าใช้น้ำทะเลต้องโน่นเลย...ร่องลึกมาเรียนา เกาะมินดาเนา ความลึกมากที่สุดในโลก ดำลงไปตักที่ก้นสะดือทะเลขึ้นมา ดูสิว่าจะไหวไหม ?

สถิติสูงสุดที่ทหารดำได้แค่ ๒๒๐ ฟุตเท่านั้น ร่องลึกมาเรียนานี่ลึกหลายกิโลเมตร ถ้าลงไปนี่คงโดนแรงดันน้ำอัดจนแบนเป็นกล้วยปิ้ง"

[เถรี]

"๑๐๐ ฟุต คือ ๓๐ เมตร ๒๐๐ ฟุต คือ ๖๐ เมตร ๒๒๐ ฟุต คือ ๖๖ เมตร อยู่ได้ไม่เกิน ๓ นาทีต้องรีบขึ้น เพราะว่าความลึกมากเท่าไร อากาศจะโดนอัดเหลือน้อยเท่านั้น ไม่พอหายใจ ถ้าไนโตรเจนปนเข้าไปในเลือด คราวนี้ก็ต้องรักษากันนาน ภาษาชาวบ้านเขาเรียกง่าย ๆ ว่าโรคน้ำหนีบ

สมัยก่อนญี่ปุ่นเขามีพวกสาวงมไข่มุก ดำน้ำตัวเปล่า พวกนี้พออายุมากหน่อยป่วยเป็นโรคน้ำหนีบกันหมด เพราะว่ากลั้นหายใจด้วยตัวเอง ถึงเวลาต้องรีบขึ้น ยังไม่มีความเข้าใจว่าพอถึงเวลาเราดำลึกลงไป ไนโตรเจนจะโดนดันเข้าไปอยู่ในเลือด พอรีบขึ้นมาไนโตรเจนก็จะขยายตัว เมื่อขยายตัวก็ไปพองขวางเส้นเลือด"

[เถรี]

"เดี๋ยวนี้โรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้าหรือโรงพยาบาลทหารเรือของเรามีเครื่องอัดความดัน เราลงไปลึกแค่ไหน พอบอกเขา เขาจะเอาเราเข้าไปอยู่ข้างในแล้วก็อัดลงไปด้วยความดันระดับลึกแค่นั้น แล้วก็ค่อย ๆ คลายออก พูดง่าย ๆ ก็คือ ต้องใช้วิธีเดิมแล้วย้อนกระบวนการ

โดยปกติแล้วนักดำน้ำทุกคนถ้าไม่เจออุบัติเหตุ หรือว่าโดนสัตว์ร้ายทำร้ายจนขาดสติ ทุกคนรู้ว่าจะต้องขึ้นช้ากว่าลมหายใจตัวเอง ก็คือเวลาเราหายใจแล้วฟองน้ำมันลอยขึ้น เราต้องตามฟองน้ำ ไม่ใช่แซง ถ้าแซงนี่มีสิทธิ์ตายได้ ขึ้นเร็วเท่าไรก็ตายง่ายเท่านั้้น

บางคนลงไปลึก ๆ แล้วก็โดนแรงกดดันทำให้ประสาทหลอน เขาเรียกว่าหลงน้ำ หาทางไม่เจอ ดำลึกลงไปเรื่อย คิดว่าตัวเองกำลังขึ้น ครูฝึกเขาสอนว่าให้เป่าลมหายใจออกมา ถ้าฟองอากาศลอยขึ้นด้านไหนจะเป็นผิวน้ำ ก็ให้ขึ้นทางด้านนั้น แต่คราวนี้คนที่กำลังประสาทหลอนจะมีสติหรือ ? มีอย่างเดียวก็ต้องให้เพื่อนช่วย

โดยปกติการดำน้ำก็มีคู่บัดดี้อยู่แล้ว ต้องการความช่วยเหลือก็เอาด้ามมีดเคาะถังอากาศ ก๊อง ๆๆ เพื่อนได้ยินก็จะหันมาดู ปรากฏว่าเราโดนฉลามงาบไปครึ่งตัวแล้ว..!"

[เถรี]

"ปัจจุบันนี้เรามีหลักสูตรดำน้ำที่ทางสถาบันพอเห็นว่าเราฝึกได้ชั่วโมงที่เขาระบุไว้ เขาก็จะออกบัตรอนุญาตดำน้ำให้ แล้วถ้าสั่งสมประสบการณ์จนได้ชั่วโมงตามที่เขากำหนดไว้ ก็จะออกบัตรให้เป็นครูฝึกดำน้ำ การฝึกดำน้ำบทเรียนแรกที่ทุกคนเจอคือการเป่าลูกโป่ง เล่นเอาคนใจร้อนบางคนโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง ผมมาฝึกดำน้ำ ให้ผมเป่าลูกโป่งทำไม ? เขาแค่เช็คความจุปอดของเราว่าบรรจุลมหายใจได้เท่าไร

ดำน้ำจืดยากกว่าดำน้ำเค็ม น้ำเค็มมีความหนาแน่นมากกว่า หลายแห่งเราต้องใส่ตะกั่วถ่วงตัวเองถึงจะยอมจม แต่น้ำจืดนี่มีแต่จะจมอย่างเดียว"

[เถรี]

ถาม : ให้ลูกลดความอ้วนด้วยการว่ายน้ำ ?
ตอบ : ว่ายน้ำนี่ไม่ได้ลดน้ำหนัก เหตุที่ไม่ได้ลดน้ำหนักเพราะว่าการว่ายน้ำไม่เสียแคลอรี่ เวลาร่างกายผลิตความร้อนซึ่งเป็นการผลาญแคลอรี่ น้ำจะหล่อเย็นให้ คนว่ายน้ำไปนาน ๆ นอกจากไม่ผอมแล้วยังมีชั้นไขมันพิเศษกันความเย็นขึ้นอีกชั้นหนึ่ง เราจะเห็นนักว่ายน้ำไทยแต่ละคนล่ำเป็นมวยปล้ำแทบทั้งนั้น

ว่ายน้ำได้แค่กระชับกล้ามเนื้อ ได้ความแข็งแรง แต่ไม่ได้ลดน้ำหนัก อยากลดน้ำหนักต้องเดินเร็ว ๆ เดินเร็ว ๆ ต่อเนื่องกันสัก ๓ นาที ๕ นาที แล้วก็เดินทอดน่องสัก ๓ นาที ๕ นาที แล้วก็เดินเร็ว ๆ สลับกัน ที่สำคัญที่สุดก็คือออกกำลังแล้วอย่ากินมาก ไม่อย่างนั้นออกกำลังไปเท่าไร แล้วกินคืนมาเยอะกว่าเดิม ก็ผอมไม่ลงหรอก

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับเด็ก "ปิดเทอมแล้วระวังอ้วนนะ คำว่า ระวังอ้วน ก็คืออย่าให้อ้วนเกินไป เอาแค่พอท้วม ๆ ท้วมก็คือประเภทอวบระยะสุดท้าย ภาษาโบราณเรียกว่า สำเลา สำเลานี่บนล่างเกือบจะเท่ากัน สำเลาประมาณตันทั้งแท่ง"

[เถรี]

มีคนเอาเหรียญมาถวาย "ใหม่เอี่ยมไม่ได้ใช้งาน พวกเหรียญนี่ต้องอาจารย์บ๊ะ ท่านถนัดเหรียญ ถนัดพระเครื่อง อาตมาถนัดเครื่องราง ผลัดกัน เราก็หาเหรียญให้ท่าน"