ถาม ถาม ถาม

[เถรี]

ถาม : เราจะรู้ได้อย่างไรว่าว่าคนนี้เป็นโสดาบัน ?
ตอบ : ก็ต้องเป็นโสดาบัน


ถาม : ถ้าเรามีสติ เราจะมองเห็นทุกอย่างเป็นธาตุ ๔ ใช่หรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ต้องมีปัญญาด้วย

ถาม : พระอริยเจ้าท่านทุกข์หรือไม่ ?
ตอบ : พระอริยเจ้าท่านทุกข์แต่ร่างกาย ใจท่านไม่ทุกข์หรอก อย่างเวลาท่านปวดเมื่อยขา ท่านกลับพอใจเสียด้วยซ้ำ ที่ทำให้รู้ว่าร่างกายนี้เป็นทุกข์

[เถรี]

ถาม : ที่เขาบอกว่าอมปรอทแล้วเหาะได้ จริง ๆ แล้วปรอทนี่ช่วยให้เหาะได้หรือคะ ?

ตอบ : แท้จริงแล้วเขาใช้กำลังของคนที่เหาะเองต่างหาก เพราะกว่าจะทำปรอทสำเร็จได้ ต้องใช้สมาธิมาก ถ้าทำสำเร็จก็ได้อภิญญาดี ๆ นี่เอง

[เถรี]

ถาม : ธรรมสังเวช คืออะไร ?
ตอบ : ธรรมสังเวช คือ สลดใจกับสิ่งที่เราเห็นตามสภาพความเป็นจริง อย่างเราก็สลดใจว่ากิเลสมันแรง

ถาม : หวังว่าคงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่รู้สึกแบบนี้
ตอบ : ได้แต่หวังว่า..จะเป็นกำลังใจให้ก็แล้วกัน

[เถรี]

ถาม : เวลาผมนั่งสมาธิ เหมือนกับเข้าสมาธิลึก ๆ อยู่อย่างนั้นครับ สงสัยว่าสมาธินี้เราจะสามารถดึงมาใช้งานได้หรือไม่ครับ ?
ตอบ : ได้..ตอนนั้นสมาธิกำลังทำงานอยู่อย่างเต็มที่เลย การใช้กำลังสมาธิที่เราต้องการก็เพื่อความสงบของใจ ใจจะต้องสงบได้ รัก โลภ โกรธ หลง จะต้องหมดไป ตอนนั้นสมาธิกำลังทำหน้าที่กด รัก โลภ โกรธ หลง อย่างเต็มที่ กำลังทำหน้าที่ของเขาอยู่แล้ว และเราได้ใช้งานอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเราไม่รู้เท่านั้นเอง

[เถรี]

ถาม : ช่วงนี้รู้สึกอารมณ์ฟุ้งซ่านตลอดเลย พยายามจับลมหายใจแล้วก็รู้สึกอึดอัด เลยต้องเลิก บางทีก็ภาวนาไม่ได้ บางทีก็ภาวนาคาถาเงินล้าน แต่ว่าท่องไม่จบ อึดอัดไปหมด
ตอบ : ให้ใช้คาถา อิติ สัมมาสัมพุทธัสสะ มะมะ จิตตัง ภาวนานำไปไม่กี่นาทีกำลังใจก็จะนิ่ง แล้วเราจะภาวนาอะไรต่อก็ได้ แต่ว่าให้ใช้คาถานี้ขึ้นต้นก่อน

ถาม : หนูดูรูป ทั้ง ๆ ที่เป็นรูปตัวเอง แต่หนูรู้สึกว่าไม่ใช่หนู แล้วก็เกิดอาการร้องไห้ฟูมฟาย
ตอบ : เรียกว่า ปีติที่ได้เห็นธรรม เห็นความจริงว่า ไม่มีอะไรเป็นของเรา เป็นเรื่องปกติ

ถาม : เดี๋ยวนี้เห็นอะไรก็จะติดร้องไห้ ฟูมฟาย
ตอบ : ก็ปล่อยให้เต็มที่ ถ้าเต็มที่แล้วจะเลิก แต่ถ้ายังไม่เต็มที่ ถึงตรงนั้นเมื่อไหร่ก็จะเป็น

ถาม : ถ้าเคยมีชาติใดชาติหนึ่งที่เราเคยอธิษฐานร่วมกับใครไว้ ที่บอกว่าจะเกิดร่วมกันทุกชาติ แล้วถ้าเราหมดอายุขัยลงมาก่อน ส่วนเขาก็อยู่ข้างบน แล้วเขาก็ยังตามเราอยู่ตลอด แล้วแบบนี้เราจะทำอย่างไรดีละคะ ?
ตอบ : บอกว่าตามมาได้ แล้วอย่าตามเฉย ๆ ต้องช่วยให้ฉันรวยเร็ว ๆ ด้วย ถ้าช่วยให้ฉันรวยไม่ได้อย่ามา

ถาม : แต่หนูฝันเห็นเขามาทวงสัญญา
ตอบ : บอกว่าจะให้ทำตามสัญญาก็ได้ แต่ให้ทำอย่างที่ฉันว่ามาก่อน

ถาม : แต่หนูกลัวเขาค่ะ
ตอบ : ถ้าอย่างนั้นก็จงกลัวต่อไป..!

[เถรี]

ถาม : ถ้าขออโหสิแล้วกรรม กรรมนั้นจะจบไปไหม ?
ตอบ : จบแล้วจบเลย นอกจากบางเรื่อง เพราะไม่ใช่ตามอโหสิกันได้ทุกคน และไม่ใช่อโหสิกันได้ทุกเรื่อง

[เถรี]

ถาม : การใคร่ครวญในธรรม จัดเป็นธัมมานุสติหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : เป็นโดยตรงเลย

ถาม : ถ้าอย่างนั้นเราควรใคร่ครวญในธรรมที่เป็นปัจจุบัน หรือว่าใคร่ครวญในธรรมที่เป็นอดีตด้วย ?
ตอบ : ใคร่ครวญในธรรมที่เป็นปัจจุบัน และในอดีตด้วย ว่าที่ผ่านมาเราทุกข์เพราะเหตุใด ? และตอนนี้หนุ่มหล่อในอดีตได้ตายกลายเป็นกระดูกไปแล้ว(หัวเราะ) และก็ใคร่ครวญถึงธรรมในอนาคตด้วย ว่าอีกต่อไปทุกสิ่งทุกอย่างเดี๋ยวก็ดับสลาย

ถาม : แล้วควรทำอย่างไร เวลากลับไปจึงจะสามารถรักษาอารมณ์อย่างนี้ให้ต่อเนื่องไปได้ดีตลอด ?
ตอบ : มีสติอยู่กับปัจจุบัน ไม่เหลือบไปทางอื่น..ไปทางหนุ่ม ๆ

[เถรี]

ถาม : การที่จะละในอารมณ์อันเป็นกุศลและอกุศลก็ดี จะมีวิธีการปฏิบัติหรือพิจารณาอย่างไรเพื่อให้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน ?
ตอบ : ให้ละชั่วทำดี...ละชั่วทำดี...ละชั่วทำดี ไปเรื่อย ๆ ถึงเวลาแล้วกำลังจะปล่อยของเขาได้เอง เหมือนคนเดินขึ้นบันไดก็ต้องเกาะราวบันได พอถึงชั้นบนแล้ว ไม่มีใครเอาราวบันไดนั้นติดมือไปด้วย

[เถรี]

ถาม : เวลาที่ท่านสอนคนอื่น บางคนท่านใช้วิธีเฆี่ยนแล้วเฆี่ยนอีก แต่ทำไมบางคนท่านถึงได้ใจดีเมตตาเหลือเกิน ?
ตอบ : ตถตา เป็นเช่นนั้นเอง.. แล้วแต่วิสัย บางคนชอบกินแกงจืด จะเอาแกงเผ็ดไปให้ เขาก็กินไม่ได้

[เถรี]

ถาม : ทำบุญอย่างไรจึงจะได้อานิสงส์สูงสุด ?
ตอบ : ปีติให้ได้มากที่สุด ทำบุญแล้วเกิดอาการปีติให้มาก ๆ เอาให้กระโดดโลดเต้น ตีลังกาไปเลย (หัวเราะ)

[เถรี]

ถาม : ดอกบานไม่รู้โรยเอามาบวงสรวงได้หรือไม่ ?
ตอบ : ได้...โดยเฉพาะสีขาวกับสีม่วงได้สองทิศเลย

สีม่วงทิศใต้ สีขาวทิศตะวันตก สีแดงทิศเหนือ สีเหลืองทิศตะวันออก หลวงพ่อฤๅษีท่านบอกว่า การบวงสรวงทุกครั้งให้มีสีแดงติดไว้กับเครื่องบวงสรวงบ้าง เพราะว่าสีแดงเป็นเครื่องหมายของเทวดาชั้นจาตุมหาราชที่ท่านมาสงเคราะห์

บอกไปแล้วก็ไม่จำ เดี๋ยวก็มาถามใหม่ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่จำแต่ก็จะบอก ถือว่าตักน้ำรดหัวตอ ไม่งอกก็ไม่เป็นไร ให้เปียก ๆ บ้างก็ยังดี

[เถรี]

ถาม : สงสัยว่าทำความดีขนาดไหน? และอย่างไร ? จึงจะสามารถทำให้ทิพอาสน์ของท่านปู่พระอินทร์ แข็งกระด้างดั่งศิลา
ตอบ : ทำความดีขนาดไหน ? ก็ทำความดีขนาดพระโสดาบันขึ้นไป ทำอย่างไร ? ก็ทำกุศลอันยิ่งใหญ่ในพุทธศาสนา

[เถรี]

ถาม : ทำไมเวลาเขาอธิษฐานฤทธิ์ในกสิณ เขาต้องถอยออกจากฌาน ๔ มาอธิษฐานที่อุปจารสมาธิด้วยคะ ?
ตอบ : อ๋อ...ที่ถอยมาเพราะว่าถ้าอยู่ในฌาน ๔ แล้วจะอ้าปากไม่ได้ คิดไม่ออก นิ่งอย่างเดียว (หัวเราะ) แต่ถ้าคนที่คล่องเขาก็อธิษฐานตอนเป็นฌาน ๔ นั่นแหละ

[ทิดตู่]

จริง ๆ แล้ว ทราบมาว่าการอธิษฐานจิตในกสิณนั้น หากเป็นผู้ที่คล่องในการเข้าฌาน ออกฌาน การลดกำลังของใจในระดับต่าง ๆ ของสมาธินี่จะไวแบบไม่ต้องคิด แค่มีดำริของจิต จิตก็ลดกำลังไปตามความต้องการเพียงชั่วลัดนิ้วมือเดียว บางทีการนึกเป็นคำท่านว่า"ยังช้าไป"
ป.ล.ท่านใดทำได้กรุณาคอนเฟิร์มด้วยนะครับ

[เถรี]

ถาม : ท่านที่จะเข้านิโรธสมาบัติได้นั้น ต้องเป็นอย่างไรคะ ?
ตอบ : ถ้าเป็นพระอนาคามีสุขวิปัสสโก เตวิชโช ฉฬภิญญโญ เข้านิโรธสมาบัติไม่ได้ ได้เฉพาะผลสมาบัติ ผู้ที่เข้านิโรธสมาบัติได้ต้องเป็นพระอนาคามีปฏิสัมภิทาญาณขึ้นไปเท่านั้น เพราะต้องใช้ผลจากเนวสัญญานาสัญญายตนฌาน จึงจำเป็นต้องได้สมาบัติ ๘ มาก่อน


ถาม : ท่านที่ได้นิโรธสมาบัติ จะเข้าเป็นปกติหรือไม่คะ ?
ตอบ : ท่านที่ได้นิโรธสมาบัติ ท่านจะใช้เป็นปกติ นิดหน่อยก็เอา เพียงชั่วครู่นี่ท่านทำแน่ เพราะช่วยให้พักเหนื่อยได้ดี ที่กำหนดเวลา ๗ วัน ๑๕ วัน นั้น เป็นการเข้าเพื่อสงเคราะห์ผู้อื่นโดยตรง จึงต้องใช้เวลามาก เพื่อผลแห่งอานิสงส์จะได้ตอบแทนแบบทันตาเห็น

ถาม : ฌานสมาบัติกับผลสมาบัติ ต่างกันอย่างไรคะ ?
ตอบ : ฌานสมาบัติ เป็นผลจากการเข้าฌานของปุถุชน(ฌานลาภีบุคคล)ทั่วไป ผลสมาบัติเป็นผลจากการเข้าฌานของพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป

ถาม : พระอริยเจ้าท่านเข้าผลสมาบัติเป็นปกติหรือไม่คะ ?
ตอบ : พระอริยเจ้าท่านเข้าผลสมาบัติเป็นปกติ แม้แต่พระอริยเจ้าที่ท่านเป็นสุขวิปัสสโก ก็ต้องพิจารณาวิปัสสนาญาณ จนเข้าถึงฌานสมาบัติตั้งแต่ปฐมฌานขึ้นไป จึงมีกำลังพอที่จะตัดกิเลสได้ เมื่อท่านพิจารณาวิปัสสนาญาณจึงเท่ากับเข้าผลสมาบัติไปด้วย

[เถรี]

ถาม : ตอนนั่งเรียน หนูเห็นอารมณ์ตัวรักเข้ามา เวลาที่เข้ามารู้สึกได้ชัดเจนเลยว่ามาเป็นกระแส ค่อย ๆ คืบคลาน แล้วแผ่ขยายลามไปเรื่อย ๆ กิเลสมีแบบเป็นกระแสได้ด้วยหรือคะ ?
ตอบ : มี...ความผิดเพราะเรานั่นแหละ ที่ไปเผลอปล่อยให้มันเข้ามา เวลามาให้หาทางหนี อย่าไปสู้ เพราะกำลังของเรายังสู้ไม่ไหว กำลังเขามีเป็นกองทัพ...มีเป็นหลายหมื่น แต่เรามีแค่สองพัน จะไปไหวได้อย่างไร ? ให้หาทางเลี่ยงไปก่อน

ถาม : มันจะเข้ามาเหมือนมีตารางเวลาเลย มีเวลาประจำด้วย
ตอบ : แสดงว่าพวกนี้น่าคบ เพราะตรงต่อเวลา เราก็เลยคบมาเสียหลายชาติ (หัวเราะ)

[เถรี]

ถาม : เวลาที่มีเรื่องเข้ามาในใจ ขณะนั้นเราไม่รู้สึกว่าโดนกระทบ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราปล่อยวางแล้วจริง ๆ ?
ตอบ : สังเกตดูว่า สิ่งนั้นที่เข้ามานั้น เรายังเก็บเอาไปคิดเวลาอื่นอีกหรือไม่ ? ถ้าเก็บเอาไปคิดอีก แสดงว่าเป็นอารมณ์ฌาน แต่ถ้าเราไม่เก็บเอาไปคิดทีหลัง แสดงว่าเป็นสังขารุเปกขาญาณ