เก็บตกบ้านเติมบุญ ต้นเดือนสิงหาคม ๒๕๖๓

[เถรี]

ถาม : คนน่าจะรอลุ้นหวยกันอยู่ ก็เลยยังไม่มากัน (ใกล้สี่โมงเย็น) ?
ตอบ : เล่นหวยก่อนแล้วค่อยทำบุญ แทนที่จะเอาพระนำ ก็ไปเอาอบายมุขนำ ขอให้เจริญ ๆ..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ความผิดพลาด เขาให้ตำหนิตัวเอง ไม่ใช่ตำหนิคนอื่น การที่ตัวเรายังตำหนิคนอื่นอยู่ แปลว่ากำลังของใจเรายังต่ำมาก จึงไม่เห็นความผิดตัวเอง ถ้าหาความผิดไม่ได้จริง ๆ ก็เอาอย่างอาตมาที่ว่า มึงผิดตั้งแต่เกิดมาแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่มาเจอเรื่องอย่างนี้หรอก"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สำนวนสมัยนี้เด็กรุ่นใหม่จะเข้าใจไหมว่าเขาเขียนอะไรออกมา ?

เขาบอกว่า "หามิได้แตกฉานลึกซึ้งเหมือนกับพวกนักปรุงโอสถอย่างแท้จริง"

ความจริงคือ "หาได้" หรือ "มิได้" แต่ดันเขียนฟุ่มเฟือย "หามิได้" ก็เลยกลายเป็นสำนวนทุเรศ อ่านแล้วไม่เข้าใจ"

[เถรี]

ถาม : เวลาเราทำทาน เรามีการตัดสินใจว่าจะทำหรือไม่ทำดี เหมือนเป็นการก้าวอีกระดับหนึ่ง เป็นการไม่ปล่อยวาง ?
ตอบ : ขาดอุเบกขา เรื่องของทาน ถ้าจะเอาดีจริง ๆ ก็คือมีก็ทำ ไม่ไปเลือกว่าคืออะไร

การให้ทาน ถึงท้ายสุดจะเป็นอุเบกขาในทาน อุเบกขาในทานก็คือ ขอแค่ได้ให้ ไม่คำนึงถึงผลได้ผลเสียอะไรอีกแล้ว

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “ระวังไว้ด้วยนะ บางท่านประมาทเกินไป เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าอดีตไม่เคยสร้างเวรสร้างกรรมไว้ ? ถึงเวลาก็ออกมาตัวเปล่า หน้ากากก็ไม่มี ใส่หน้ากากไว้อย่างน้อย ๆ ก็กันไปได้ ๕๐ เปอร์เซ็นต์

ตอนนี้บ้านเราเพิ่งจะติดไวรัสแค่ ๓ พันกว่าคน ต่างประเทศเขาติดกันเป็นแสนเป็นล้าน บ้านเราโชคดีที่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง บางคนต้องการความคุ้มครองมาก ขนาดรถทั้งคันพุ่งเข้าไปในศาลเลย..! มีใครดูหรือเปล่าเมื่อวานนี้ ? ไม่รู้ความคิดใคร...ตั้งศาลเจ้าพ่อไว้กลางถนนทำเป็นวงเวียน รถพุ่งเข้าไปแสดงความเคารพถึงกลางศาลเลย..!

ถ้าจะป้องกันอุบัติเหตุให้ตั้งพระพุทธรูป อาศัยบารมีพระท่านช่วย ที่ทองผาภูมิมีโค้งอันตรายชื่อ โค้งตาลูเก้ ลงเขามายาว ๓ กิโลเมตร คนไม่ชินทางแหกโค้งทุกราย..!

มีอยู่เที่ยวหนึ่งน่าจะเกือบ ๒๐ ปีที่แล้ว อาตมาขึ้นไปบรรยายที่ซองกาเลีย อำเภอสังขละบุรี ตอนขาขึ้นก็เห็นเขากำลังตั้งศาลให้ คือตรงนั้นมีธรรมเนียมว่าถ้าคนตายเขาจะตั้งศาล คราวนี้พอบรรยายเสร็จก็ค่ำแล้วกลับไม่ทัน สมัยก่อนถนนหนทางยังไม่ดี พอรุ่งขึ้นค่อยเดินทางกลับลงมา ศาลหลังนั้นพังราบไปเรียบร้อยแล้ว..! ท้ายสุดก็เลยมีคนที่น่าจะรู้จริง ไม่ตั้งศาลแล้ว แต่ทำแท่นหินขึ้นมาแท่นหนึ่ง นำพระพุทธรูปหน้าตักประมาณ ๙ นิ้วไปตั้งหันเข้าหาโค้งพอดี ตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครแหกโค้งลงไปตายอีกเลย แต่ถ้าตั้งศาลมีเท่าไรก็พังหมด ก็อย่างที่บอกว่าตอนเย็นขึ้นไปศาลยังดี ๆ อยู่ เช้าลงมาศาลพังไปแล้ว..!"

[เถรี]

“สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ไม่มีอะไรเกินพระรัตนตรัย ไม่มีอะไรเกินพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อาตมาเคยเปรียบเทียบว่า ถ้าเราจะหนีแรงดึงดูดของโลกออกไปอวกาศ ก็ต้องใช้จรวดประกอบไปด้วยแรงส่งอย่างมหาศาล สิ้นเชื้อเพลิงไฮโดรเจนเหลวราคาเป็นพัน ๆ ล้านดอลลาร์ ก็หลุดไปได้แค่อวกาศ แต่ติดอยู่ในสุริยจักรวาล ถ้าอาศัยพลังงานมากกว่านั้นอีกหลายเท่า ดีดตัวเองออกจากสุริยจักรวาล ก็ไปติดอยู่ในทางช้างเผือก

ถ้าสามารถดีดหลุดพ้นจากทางช้างเผือก ก็ไปติดอยู่ในเอกภพ ถ้ายังสามารถหาเชื้อเพลิงที่มากกว่านั้นอีกหลายล้านเท่า ก็หลุดจากเอกภพไป เพิ่งจะถึงแค่ชายขอบของชั้นจาตุมหาราช ต้องใช้พลังมหึมามโหฬารขนาดไหน แต่ก็ไปได้แค่นั้น

แต่ถ้าเราตั้งใจรักษาศีลให้ดี เราไปได้เกินจาตุมหาราชแล้ว กำลังบุญแรงขนาดนั้นเลย ถ้าทำสมาธิด้วย ก็ไปไกลเกินเทวดาไปเป็นพรหม ใช้ปัญญาเสริมเข้าไป หลุดจากพรหมขึ้นไปพระนิพพาน

เพราะฉะนั้น..ทำไมพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ซึ่งอยู่ในแดนพระนิพพาน ท่านถึงบอกว่า อัปปมาโณ หาประมาณไม่ได้ เพราะว่าพลังงานที่ท่านหลุดพ้นจากวัฏสงสารนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่อะไรจะร้อยรัดไว้ได้

ถ้าเรามีความเข้าใจ มีความมั่นใจตรงจุดนี้ เราก็อาศัยกำลังของท่านเป็นกำลังใจในการประพฤติปฏิบัติของเรา ก็สามารถก้าวล่วงจากกองทุกข์ ดีดตัวเองหลุดพ้นจากวัฏสงสารได้เหมือนกัน แล้วถ้าหากว่าไม่สามารถจะพ้นไปได้ อาศัยพลังมหาศาลของท่านคุ้มครองเรา อยู่ที่ไหนก็ปลอดภัย"

[เถรี]

“มีใครเคยเล่าให้ฟังแบบนี้บ้างไหม ? ...(หัวเราะ)... ไม่มีอะไรหรอก ไปเปรียบเทียบให้ฝรั่งเขาฟัง ฝรั่งไม่เข้าใจว่าพระพุทธเจ้าของคุณยิ่งใหญ่ขนาดไหน ก็เลยบอกเขาแบบนั้น

กว่าจะเปรียบเทียบให้ฝรั่งเข้าใจแต่ละเรื่องนี่เหนื่อย บอกว่าทุกข์คำเดียว เขาฟังไม่รู้เรื่อง เขาไม่ใช่คนไทย ทุกข์ตรงไหน ? บอกว่า suffering ไม่เข้าใจ ต้องทั้ง hungry thirsty tired สารพัด รวมกันแล้วเรียกว่า suffering คือทุกข์ โดยเฉพาะถ้า painful เมื่อไรก็ทุกข์ฉิบหา..เลย แหกปากร้องลั่นกันทุกคน”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับโยมคนหนึ่ง “ต้องหมั่นดูแลคนแก่ จะได้รู้ว่าจังหวะไหนประคองได้ ประคองไม่ได้ จังหวะที่เขาใช้แรงไปครึ่งหนึ่งแล้วอย่าดันไปเสริม..มีแต่เกิน จะหัวทิ่มเอา ส่วนจังหวะที่เขายังไม่ทันใช้แรง ถ้าเราไปงัดเราก็เหนื่อยตายอยู่คนเดียว ต้องดูจังหวะเสริมแรงให้ถูก แล้วคนแก่จะรักมาก”

[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อครับ คุณพ่อผมตายไปอยู่ที่ไหนครับ ?
ตอบ : พอ...อย่าถาม ถ้าถามจะโดนเตะ..! หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านห้ามบอกเรื่องคนตายไปไหนนานแล้ว ท่านบอกว่ามีแต่ขาดทุน ไม่มีกำไร อยากรู้ให้ไปฝึกมโนมยิทธิแล้วดูเอาเอง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “อย่าลืมคนแก่ เดี๋ยวเราก็แก่แบบนั้น เพราะฉะนั้น..มีอะไรก็ช่วย ๆ เอาไว้หน่อย ถึงเวลาบุญกุศลนี้ก็จะช่วยให้เราสะดวกคล่องตัวไปด้วย”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “ปีนี้ใครอยู่ภาคอีสานก็ใจหายใจคว่ำ เพราะว่าประเทศจีนน้ำท่วมใหญ่ เขากลัวว่าจีนจะระบายน้ำลงมาตามแม่น้ำโขง แต่ความจริงน้ำท่วมใหญ่ประเทศจีนนั้น ท่วมในพื้นที่ลุ่มน้ำฉางเจียง หรือที่คนไทยเรียกว่าแยงซีเกียง เป็นคนละส่วนกับพื้นที่ลุ่มน้ำหลานชาง หรือแม่น้ำโขงของเรา แต่ว่าทางด้านเหนือถ้าหากว่าน้ำหลากลงมา โอกาสที่จะท่วมก็มีมาก

พื้นที่ภาคอีสานถ้าไม่แล้งก็น้ำท่วมเป็นเรื่องปกติ ตอนมีก็มีมากเกิน ตอนไม่มีก็มีน้อยเกิน”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับพระ “งานในวัดอย่าไปทำเปะปะ เล็งเอาสักชิ้นหนึ่ง ประมาณว่าเป็นมาสเตอร์พีซแล้วก็ทำไปเลย เพราะถ้าหากว่าเราไปทำเปะปะ นอกจากเปลืองงบประมาณแล้ว ยังเกะกะรกไปทั้งวัด”

[เถรี]

ถาม : เม็ดเงินนอกแต่ละร้านหน้าตาไม่เหมือนกัน ?
ตอบ : ให้คล้าย ๆ กันก็แล้วกัน

ถาม : ร้านหนึ่งละเอียดยิบ อีกร้าน ...(ไม่ชัด)... ?
ตอบ : จะใหญ่จะเล็กไม่เป็นไร แต่ให้สม่ำเสมอกัน เพราะว่าของไทยเรายังห่วยแตกมาก

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “สถานการณ์บ้านเมืองโดนรุมเร้าด้วยภัยธรรมชาติ โรคภัย ตลอดจนกระทั่งสถานการณ์การเมืองเฮงซวย เศรษฐกิจไม่ฟื้น บรรดาผู้บริหารขาดวิสัยทัศน์ ทำให้ไม่รู้ว่าเศรษฐกิจแย่เพราะอะไร มีใครรู้บ้างว่าเพราะอะไร ?

บ้านเราตอนนี้ไม่ใช่ฝีมือรัฐบาล แต่เป็นฝีมือโควิด ๑๙ ทำให้เราต้องส่งสินค้าที่เขาสั่งค้างเอาไว้ให้กับลูกค้าตามเวลา แต่เราสั่งสินค้าใหม่ไม่ได้เพราะว่าสถานการณ์โควิดทำให้ต่างประเทศจำนวนมากต้องปิดตัวลง ก็เลยอยู่ ๆ กลายเป็นของเราได้ดุลการค้า ส่งออกมากกว่านำเข้า เงินก็เลยแข็งฉิบหา..วายป่วง ...(หัวเราะ)...

แล้วรัฐบาลก็ไม่รู้จะจัดการอย่างไร ไม่กล้าเข้าไปแทรกแซงค่าเงินบาท ก็เลยทำให้กิจกรรมกิจการต่าง ๆ ไปต่อไม่ได้ เพราะว่าเงินของเราแข็ง กลายเป็นว่าถ้าเราซื้อของนอกเข้ามาเราจะซื้อได้ถูก แต่ต่างประเทศเขาไม่ซื้อของเรา เพราะว่าของเรากลายเป็นแพง

รอให้อาตมาไปเป็นรัฐมนตรีก่อนแล้วกันนะ จะช่วยจัดการให้ แต่เขาคงไม่มาเชิญไปเป็นรัฐมนตรีหรอก เพราะว่าถ้าไปเป็นก็ไปด่าเขาอีก..!”

[เถรี]

“แล้วภาวะสงครามทั้งที่ประกาศและไม่ประกาศ เราสงสัยไหมว่าทำไมอยู่ ๆ เรือบรรทุกเครื่องบินของสหรัฐอเมริกาโดนไฟไหม้ สถานที่สำคัญหลายแห่งโดนไฟไหม้ ข่าวที่ออกมาบอกอย่างเดียวว่าไหม้โดยไม่รู้สาเหตุ แล้วเทคโนโลยีระดับนั้นไหม้อีท่าไหน ๓-๔ วันยังดับไม่ได้ แล้วทำไมอยู่ ๆ เรือสินค้าอิหร่าน ๗ ลำโดนไฟไหม้ เพราะฉะนั้น..ไม่ต้องสงสัยหรอก ต่างประเทศเขามองออกหมด ก็เลยซื้อทองคำตุนกัน ทองคำจึงแพงบรรลัยโลก

อเมริกาไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะว่าไม่มีทางที่จะชนะจีนได้ด้วยประการทั้งปวง ก็เลยใช้วิธียั่วยุทุกรูปแบบ เพื่อให้จีนเล่นสงครามด้วย ถ้าจีนทำท่าอะไรที่เกี่ยวกับกำลังทหารหรืออาวุธยุทธภัณฑ์ขึ้นมา อเมริกาก็จะฉวยโอกาสขายอาวุธให้ประเทศใกล้เคียง โดยอ้างว่าจีนหาเรื่องจะรบแล้ว แต่สมัยนี้ลูกไม้ตื้น ๆ แค่นี้เขาอ่านออกกันหมด เพราะฉะนั้น..ยูโรเขาเลยไม่เอาด้วย

สถานการณ์แบบนี้แทนที่จะร่วมมือกันเพื่อแก้ไขโรคระบาดที่คร่าชีวิตผู้คนไป ๕-๖ แสนคนแล้ว ความจริงมีคนตายเยอะกว่านั้น แต่เขาไม่แจ้งยอดว่าตายเพราะโควิด พยายามรักษาหน้าที่มีอยู่น้อยนิด ว่าประเทศเรายังไม่ตายเยอะขนาดนั้น ก็เลยทำให้ยอดตายน้อยกว่าความเป็นจริง และยอดติดเชื้อก็น้อยกว่าความเป็นจริง

เพราะฉะนั้น..บ้านเราโปรดอย่าห่างวัตถุมงคล อย่างน้อย ๆ ผีโรคระบาดก็ยังเกรงใจพระอยู่บ้าง ภาวนา อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ ไว้อย่างน้อย ๓ จบทุกวัน ขอบารมีพระท่านสงเคราะห์ เอาตัวให้รอดก่อน อย่าเป็นภาระกับคนอื่น”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “เทพธิดาแห่งไมโครนีเซียกำลังอาละวาด ไมโครนีเซียเป็นเกาะเล็ก ๆ ถือว่าเป็นประเทศหนึ่ง พวกบรรดาเกาะทั้งหลายเหล่านี้ ในสมัยโบราณเป็นเส้นทางเดินเรือที่สำคัญมาก เพราะว่าเป็นเมืองท่าที่เรือต้องแวะเติมเสบียงเติมน้ำจืด และเชื่อว่ามีเทพธิดาแห่งท้องทะเลชื่อซินลากูเฝ้ารักษา พอถึงเวลาเกิดพายุ เขาก็เลยตั้งชื่อว่า ซินลากู คือเทพธิดาแห่งท้องทะเล แต่ว่าตอนนี้มาอาละวาดบนบก ดูท่าเมืองไทยน้ำจะท่วมหลายแห่ง

ส่วนอีกลูกหนึ่งนั้นน่าจะไปหนักที่เวียดนามกับจีนตอนใต้ อันนั้นชื่อ ฮากุปัต เป็นภาษาตากาล็อกของฟิลิปปินส์ แปลว่า เสียงเหมือนแส้ฟาด สมัยก่อนเวลาฮ่องเต้ของประเทศจีนออกว่าราชการ ขันทีจะสะบัดแส้ตีอากาศเสียงดังมาก เป็นสัญญาณว่าฮ่องเต้ออกว่าราชการแล้ว เสียงแส้สะบัดกับอากาศนั้นคือ ฮากุปัต

เรื่องของภัยธรรมชาติ เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บนั้นจะหนักขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามเวลา เราต้องรู้จักระมัดระวังกันเอง ถ้าพึ่งพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณได้ ก็ปลอดภัยกว่าคนอื่นหน่อยหนึ่ง ถ้าไม่มีที่พึ่งก็จะลำบาก”

[เถรี]

ถาม : สวดบทอภิธรรม ๗ คัมภีร์ ได้บุญมากที่สุด เพราะว่าเทวดาบรรลุธรรมมากที่สุด แต่ว่ามหาสมัยสูตรก็มีเทวดาบรรลุธรรมหลายโกฏิเหมือนกัน แล้วยังมีบทอาการวัตตาสูตรอีก ?
ตอบ : อะไรก็สวดไปเถอะ สำคัญตรงที่เราได้สวดไหม ? ต่อให้เป็นประโยคสั้น ๆ ก็ได้ เพราะว่าทุกอย่างก็คือพระธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสมา คราวนี้ที่สำคัญที่สุดก็คือ ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ถ้าเราตั้งใจทำความดีจริง ๆ ขนาดโลกจะแตก ไฟบรรลัยกัลป์จะล้างโลก ยังต้องหยุดชั่วคราว เขาเรียก “ฐิตกัปปี” บุคคลผู้ยังกัปให้ตั้งอยู่ ตราบใดที่เขายังไม่ได้มรรคผล โลกจะไม่สลาย

เพราะฉะนั้น..ไม่ได้สำคัญตรงที่ว่าสวดบทไหน สำคัญตรงที่ว่าได้สวดไหม ? ถ้าหากว่าสวดด้วยความมั่นคงเคารพจริง ๆ ผลก็จะเกิดมาก

ถาม : แล้วบทอาการวัตตาสูตรมีในพระไตรปิฎกไหมครับ ?
ตอบ : ไม่เคยได้ยิน น่าจะแต่งกันขึ้นทีหลัง

ถาม : ที่ขึ้นต้นด้วย เอวัม เม สุตัง ฯ เอกัง สะมะยัง ภะคะวา ?
ตอบ : เอวัม เมฯ เขาตั้งขึ้นกันได้ แค่แปลว่า ข้าพเจ้าได้ยินมาอย่างนี้

[เถรี]

ถาม : คนที่ตายไปแล้วมาเข้าฝันหนูทุกวันโกนหรือวันพระตั้งแต่เขาตายไปค่ะ ?
ตอบ : แสดงว่าสบายเกินเหตุ ไม่มีอะไรจะทำ ภาษาจีนเรียกว่า “เจียะป้าบ่อสื่อ” ก็เลยมารบกวนญาติตัวเอง..!

ถาม : ถ้าแบบนี้เขาอยู่ภพภูมิไหนหรือคะ ?
ตอบ : ถ้าไม่สบายมาไม่ได้ เพราะว่าในส่วนที่ยากลำบาก อย่างพวกอบายภูมินี่เขาไม่มีสิทธิ์ไปไหน แสดงว่าสบายเกินแล้วไม่มีอะไรจะทำ..!

ถาม : แล้วทำไมเขาถึงเลือกมาวันโกนและวันพระกันคะ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่วันโกนวันพระคนจะทำบุญสุนทานกัน มาก็เผื่อว่าจะได้อะไรติดมือไปบ้าง

ถาม : พอหลังวันเข้าพรรษา วันโกนวันพระเขาไม่มา เขาจะมาวันทั่วไปปกติ ?
ตอบ : ก็เข้าพรรษาบ้างสิ ไม่ได้พูดเล่นนะ บรรดาเทวดานางฟ้าโดยเฉพาะท่านที่บุญน้อย ถึงเวลาเข้าพรรษาก็ไปจำศีลปฏิบัติธรรมของตัวเอง ตัวอย่างที่ชัดที่สุดก็คือไปจำศีลที่บาดาล เพราะว่าที่นั่นมีเจดีย์ทองบรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่เหล่าพญานาคเขาสร้างไว้ พอออกพรรษากลับสู่ที่เดิมของตน ก็อยากให้คนรู้และโมทนา จึงปรากฏตัวเป็นลูกไฟให้เห็น พวกเราก็ไปเรียกว่าบั้งไฟพญานาค

[เถรี]

ถาม : การที่เราจะทำบุญให้เด็ก ให้เขาได้รับส่วนบุญได้เต็มที่ มีวิธีการอย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าเด็กมีชีวิตอยู่ เขายังไม่รู้ภาษาก็เป็นกตัตตาวาปนกรรม คือกรรมที่ไม่ได้เจตนา แต่ว่าเราทำไว้บ่อย ๆ พอเขาเห็นบ่อยเข้ากลายเป็นความเคยชิน ถึงเวลาเขาจะรู้จักทำบุญทำกุศลของตัวเอง พอเขารู้ภาษาขึ้นมา มีเจตนาแน่วแน่ที่จะทำด้วยตนเอง นั่นถึงจะเป็นอานิสงส์ที่แท้จริงของเขา

ถาม : แสดงว่าที่เราทำตอนที่เขาไม่รู้ ?
ตอบ : เขาได้แต่ไม่มาก

ถาม : เขาไม่สามารถโมทนาได้ใช่ไหมครับ ?
ตอบ : แต่ถ้าหากว่าตายไปแล้วก็ต้องดูว่าอยู่ในเขตที่โมทนาได้ไหม ถ้าลงอบายภูมิที่มีโทษหนัก ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะโมทนา

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “มีคนเขาบอกว่า ปล่อยปลาหรือปล่อยสัตว์ชนิดไหนแล้วห้ามกินสัตว์ชนิดนั้นใช่ไหม ? ไม่ได้ห้ามหรอก แต่ห้ามกินสัตว์ตัวนั้น ก็คือตัวที่เราปล่อยนั้นห้ามกิน เพราะเคยมีตัวอย่างว่า นักปกครองระดับสูงของมหาดไทยท่านหนึ่ง อย่าเอ่ยถึงนามท่านเลย ไปเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดชลบุรี ปล่อยปลานิลลงในสระน้ำหลังจวนผู้ว่าฯ ต่อมาท่านได้เป็นปลัดกระทรวง ปรากฏว่าหลังจากนั้นไม่นานมีการปฏิวัติ ตัวท่านก็ชีวิตล่มสลาย โดนไล่ออกจากตำแหน่งให้ยุ่งไปหมด

พอเกิดความสงสัยไปถามครูบาอาจารย์ของตน ท่านบอกว่าเพราะว่าไปกินปลาที่ตัวเองปล่อย เจ้ากรรมนายเวรเขาก็เลยไม่อโหสิให้ ถามว่าแล้วไปกินได้อย่างไร ? คนรับใช้ในจวนดันแสนรู้ ไปตกปลาในสระมาทำอาหารให้เจ้านายกิน ซึ่งก็คือตัวที่เขาปล่อยไปนั่นแหละ แปลว่าห้ามกินตัวที่ปล่อย ไม่ได้ห้ามกินชนิดที่ปล่อย กินชนิดที่ปล่อยเราก็สร้างเวรสร้างกรรมของเราเอง แต่ถ้าไปกินตัวที่ปล่อย เจ้ากรรมนายเวรเขาจะเฉ่งเอา”