เก็บตกบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๔

[สุธรรม]

"นกเอ๋ย..นกกระจาบ..................เห็นใบพงลงคาบค่อยเพียรขน
มาสอดสอยด้วยจะงอยปากของตน...ราวกับคนช่างพินิจคิดทำรัง
ช่างละเอียดเสียดสลับออกซับซ้อน...อยู่พักร้อนนอนร่มได้สมหวัง
แม้นทำงานหมั่นพินิจคิดระวัง..........ให้ได้ดังนกกระจาบไม่หยาบเอย"

[สุธรรม]

กว่าจะล้างเสร็จแทบมือถลอกปอกเปิก นี่ตูมี "บริวาร" หรือ "ครูไหวใจร้าย" กันแน่วะ ? คอยดูนะ..งานหน้าพ่อจะแต่งกลอนดอกสร้อย "แมงเอ๋ย..แมงภู่คำ" ให้แทน..!

[สุธรรม]

ถาม : พระอาจารย์ที่สอนในมหาวิทยาลัยสงฆ์ในวิชาพระวินัยบอกว่า การมีเพศสัมพันธ์กับตุ๊กตายางไม่ต้องอาบัติปาราชิก เพราะว่าไม่ใช่ผู้หญิง จริงหรือไม่ครับ ?
ตอบ : เรื่องนี้ต้องตอบแยกเป็น ๒ ประเด็น คือ

[สุธรรม]

๑. การต้องอาบัติปาราชิกโดยตรง สมัยนั้นยังไม่มีตุ๊กตายาง จะปรับอาบัติโดยตรงไม่ได้ แต่เราต้องมาคิดว่า การต้องอาบัติปาราชิกนั้น พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้อย่างไรบ้าง ?

ได้แก่ การมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง พอห้ามไว้ก็ไปมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์เดรัจฉานตัวเมีย พอห้ามไว้ก็ออกไปหาบัณเฑาะว์ ผู้ชาย ซากศพ ห้ามอวัยวะเพศก็ไปทวารหนัก ไปทวารปาก ไปกระทั่งรอยแผลบนซากศพ ฯลฯ

คราวนี้ซากศพต่างจากตุ๊กตายางตรงไหน ? เพราะว่าไม่มีชีวิตเหมือนกัน ถ้าห้ามกระทั่งรอยแผลบนซากศพ แล้วตุ๊กตายางไม่แย่กว่าศพหลายเท่าหรือ ? สมัยนี้จับนั่งดี ๆ แทบจะดูไม่ออกว่าเป็นหุ่น แถมบางรุ่นยังเคลื่อนไหวได้ ส่งเสียงได้อีกต่างหาก พอที่จะต้องอาบัติปาราชิกหรือยัง ?

[สุธรรม]

๒. ในเมื่อสมัยนั้นไม่มีตุ๊กตายาง ก็ต้องอาศัยมหาปเทส ๔ ที่พระพุทธเจ้าทรงให้ไว้ในการตัดสินพระธรรมวินัย “สิ่งที่ไม่สมควร พิจารณาแล้วว่าไม่สมควร สิ่งนั้นย่อมไม่สมควร” แค่นี้คุณก็จะเห็นว่า พระอาจารย์ของคุณนั้น น่าจะโดนอาบัติปาราชิกได้อย่างง่าย ๆ เลย..!

[สุธรรม]

"รู้ว่าไม่ไหวก็อย่าไปฝืนเลยลูก" หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค เมตตาบอก หลังจากที่อาตมาอาราธนาบารมีพระ พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์ ครอบลงมาทั้งประเทศไทย เพื่อช่วยป้องกันไวรัส "ห่าลงปอด" ในงานปลุกเสกวัตถุมงคลของวัดพุทธพรหมยาน เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓ แต่..พยายามถึงสามครั้งแล้วก็ไม่สำเร็จ...

"อะไรที่เป็นวาระกรรมของคนหมู่มาก เกินกำลังของเราที่จะรับไหว ก็ต้องปล่อยวางบ้าง ความเป็นพุทธภูมิของแกมีมากเกินไป ถึงลาแล้วก็ยังอดไปยุ่งกับวาระกรรมของคนอื่นไม่ได้อยู่ดี" หลวงพ่อฤๅษีฯ เสริมขึ้น ผมก็แค่คิดว่าบารมีพระย่อมไร้เทียมทานเท่านั้นครับ แฮ่..!

[สุธรรม]

“เอาอย่างนี้สิลูก” ท่านย่าเอ่ย “แกไปขอกับพระท่านโดยตรง ดีกว่าแอบเอาเงินในกระเป๋าของพระองค์ท่าน มาทำตัวเป็นเศรษฐีจ่ายไม่อั้นแบบนี้” แฮะ..แฮะ..ขอยืดหน่อยก็ไม่ได้...

เมื่อกราบลงแทบพระบาท ยังไม่ทันจะเอ่ยปาก พระองค์ท่านก็เมตตาตรัสว่า “โกมารภัจจ์ ไปช่วยลูกหลานเขาหน่อย” ทำเอาอาตมากราบลงอีกรอบแบบไม่ทันจะตั้งตัว..!

[สุธรรม]

รูปพระวิสุทธิเทพจางลง กลับกลายเป็น "ปู่หมอ" ในชุดขาว โอบแขนผนึกเอา "พลัง" ทั้งหมดที่ทุกท่านทุกองค์เมตตา พุ่งลงไปยังกองวัตถุมงคลจนสว่างเจิดจ้าไปทั้งศาลา...

เนิ่นนานกว่าที่ "ปู่หมอ" จะเอ่ยปากว่า "เสร็จแล้ว..เสกให้ทั้งศาลาเลย วัตถุมงคลทุกชนิดในที่นี้ สามารถป้องกันโรค "ห่าลงปอด" ได้ ให้อาราธนาด้วยพระคาถา "สัพพะโรคา วินาสสันติ โสตถิ ลาภัง ภะวันตุ เม" เพราะว่าเผื่อด้านลาภผลให้ด้วย"

[สุธรรม]

“กราบขอบพระคุณอย่างยิ่งครับ แล้วแบบนี้ไม่เป็นการฝืนกฎของกรรมหรือครับ ?”

“ถ้าใครได้ไป แปลว่าวาระบุญของเขายังพอที่จะผ่านพ้นภัยอันตรายตรงนี้ได้ จำไว้ว่า “ป้องกัน” นะ ไม่ใช่ “รักษา” ต้องอาราธนาไว้ทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น ก็ยิ่งดี ถ้าใครไม่มีก็มาจุดธูปขอน้ำมนต์กับองค์พระในศาลานี้ไปใช้แทน”

[สุธรรม]

“ทีของผมเองพ่อปู่ไม่เห็นให้แบบนี้บ้าง” นั่น..มีต่อว่าด้วย

“เจ้าคิดว่า “พุทโธ อัปปมาโณ” ยังไม่พอใช่ไหม ? ความจริงวัตถุมงคลชุดล่าสุดที่เข้ากรรมฐาน ๓ วัน ใช้แบบนี้ได้ทุกชิ้น เจ้าไม่รีบเอาออกมากระจายให้พวกเขาเองต่างหาก”

“ผมเห็นว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี ก็เลยไม่อยากไป “รีดเลือดกับปู” ครับ”

“ก็ขายถูกลงหน่อยซีโว้ย..!” หลวงพ่อฤๅษีฯ ไม่ได้มาแค่เสียง แต่มาพร้อมกับไม้เท้าที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน ? ทำเอาอาตมาต้องเผ่นชนิดกราบลาพระแทบไม่ทัน..!

[สุธรรม]

ถาม : จุลโสดาบันคืออะไรครับ ?

ตอบ : คำนี้จะพบในสายการปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ แบบพองยุบ เมื่อโยคีบุคคลผ่านญาณ ๑๖ ตั้งแต่นามรูปปริจเฉทญาณ ไปจนถึงผลญาณแล้ว สายนี้เชื่อว่าได้เป็นพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ถ้าไม่ถึงพระโสดาบัน ก็จะเทียบได้กับจุลโสดาบัน

[สุธรรม]

คำว่า "จุล" แปลว่า "เล็ก" ประมาณว่าเป็นพระโสดาปฏิมรรค แต่อันตรายตรงที่ว่า ปัจจุบันนี้ครูบาอาจารย์สายนี้ที่เก่งจริงหาได้ยากมาก พอลูกศิษย์ไป "ส่งอารมณ์" ถ้ามีอาการในญาณใดญาณหนึ่งแม้เพียงนิดหน่อย พระวิปัสสนาจารย์ผู้ควบคุมการปฏิบัติ ก็จะฟันธงว่าผ่านญาณนั้น ๆ แล้ว..!

เมื่อเป็นเช่นนั้นก็อาจจะพาให้โยคีบุคคลผู้เข้าปฏิบัติในสายนี้ หลงทางเตลิดเปิดเปิง ออกทะเลหาฝั่งไม่เจอ เหมือน "คนตาบอดขี่ม้าตาบอด" มีสิทธิ์ที่จะพากันไปตกเหวตายได้ทุกเวลา ทำให้เสียดายแทนท่านที่เป็นเช่นนั้น ซึ่งอาจจะเป็นถึงระดับมิจฉาทิฏฐิ เห็นผิดเป็นชอบไปเลย..!

[สุธรรม]

ถาม : หลวงพ่อครับ พระสมเด็จวัดระฆังดูอย่างไรครับ ?
ตอบ : ไปหาหนังสือในห้องสมุดของผมชื่อ "พระพันตา" เอามาดูก่อน จำพิมพ์ จำเนื้อให้แม่น แล้วจำเอกลักษณ์ก้อนขาว จุดแดง ก้านดำ รอยปูไต่ ฯลฯ อะไรประมาณนี้ให้ได้ จากนั้นค่อยไปขอส่ององค์จริงจากท่านที่มี

ในวงการเขามีสโลแกนว่า "เล่นพระสมเด็จ..เสร็จทุกราย" ถ้าไปโลภมาก เห็นแก่ของราคาถูก ตาไม่ถึง เอาแต่ฟังนิทานประกอบ มีแต่ตายกับตาย..! ยิ่งพระ "ลาวตกรถ" หรือสมัยหลังเรียกว่า "ตกควาย" ไม่ใช่ตกปลา โปรดทราบว่า "ควาย" ที่เขาตกก็คือคุณนั่นแหละ..!

ถาม : ถ้าอย่างนั้นก็ให้หลวงพ่อจับพลัง ?
ตอบ : การจับพลังใช้ไม่ได้ ไม่เป็นสากล ยิ่งถ้าเป็นผมจับ องค์ไหนก็ใช้ได้ทั้งนั้น..! จำไว้ว่า "ของดีราคาถูก" หาได้ยากในโลก อย่าไปหวังฟลุก ไม่อย่างนั้น "ค่าหน่วยกิต" แพงมาก..!

[สุธรรม]

"ฝีมือนายยอดเยี่ยมขึ้นทุกวันเลยนะ"

"ขอบคุณที่ชม..ยอดฝีมือก็ต้องพัฒนาตัวเองไปเรื่อย "น้ำนิ่งก็คือน้ำเน่า" ครับ" อีกฝ่ายนั่งไขว่ห้างกระดิกขา แคะฟันเล่นแบบ "ชิล" มาก...

"สร้างความปั่นป่วนวุ่นวายไปทั้งประเทศ จนรัฐบาลไม่มีเวลามาสนใจเรื่องโควิด ๑๙ พอถึงเวลาก็ทิ้งบอมบ์ตูมลงมา จนติดเชื้อกันกระจาย ทำเอารัฐบาลปั่นป่วนจนรับมือไม่ถูก แล้วนายยังมีอะไรอีก ?" อาตมาถามดื้อ ๆ แบบไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะตอบ...

[สุธรรม]

"ตอนนี้ก็ซ้ำด้วยอบายมุข ยาเสพติด ความหนาว ต่อไปก็ความอดอยาก แห้งแล้ง กระตุ้นให้คนไม่พอใจมากยิ่งขึ้น แค่นี้ก็คงปวดหัวพอแล้ว รัก โลภ โกรธ หลง นี่ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัยครับ"

ฟังแล้ว "น้ำตาจิไหล" รบกันเป็นส่วนตัวก็ยังพอไหว แต่รบเพื่อคนหมู่มากที่ไม่มีกำลังใจจะต่อสู้นี่ แทบจะมืดแปดด้าน มองหาทาง "ชนะ" ไม่เจอ...

"อย่างน้อยท่านก็ยังมี "ไทยชนะ" กับ "หมอชนะ" ละน่า.."

ทำไมกลายเป็น "มาร" มาปลอบใจ "พระ" ไปได้วะ ?

[สุธรรม]

"หลวงพ่อครับ...หลวงพ่อมีนัดกับทางโรงพยาบาล ๐๙.๓๐ น. นะครับ" เลขาฯ พัฒน์ (พระพัฒน์ ฐิตาจาโร) เลขานุการเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน มาเคาะประตูสำนักงานแจ้งให้ทราบ...

เฮ้อ..อากาศ ๑๓.๓ องศาเซลเซียส กำลังน่า "เลื้อย" เป็นที่สุด หลังฉันเช้าเสร็จ มาทำบัญชีรายชื่อเด็กนักเรียนรับทุนเพิ่งจะเสร็จ งานต่อไปก็มารออีกแล้ว...

[สุธรรม]

ทั้งงัดทั้งแงะ "น้องเล็ก" ที่ไข้จับจนลุกไม่ขึ้นออกจากที่นอน ให้ขับรถที่ยืมมาจาก "ช่างยศ" ไปส่งที่โรงพยาบาลทองผาภูมิ เจอหมอนุ้ย (แพทย์หญิงนวลจันทร์ เวชสุวรรณมณี) ผู้อำนวยการโรงพยาบาลทองผาภูมิ พร้อมกับคณะแพทย์ – พยาบาล มารออยู่แล้ว...

หมอนุ้ยน่าจะเป็นตัวอย่างของหญิงผู้เป็นเบญจกัลยาณีได้เป็นอย่างดี ตั้งแต่มารับตำแหน่งผู้อำนวยการจนป่านนี้ สิบกว่าปีผ่านไปหน้าตาก็ยังเหมือนเด็กไม่เปลี่ยนแปลง รู้จักกันใหม่ ๆ อาตมาเรียกว่า "ผอ.เด็กน้อย" ไปยืนคู่กับเด็กเพิ่งเรียนจบได้สบายเลย...

[สุธรรม]

ในจำนวน "หมวก" เกือบสามสิบใบที่อาตมาสวมอยู่นั้น มีอยู่ใบหนึ่งคือ ประธานคณะกรรมการโครงการพัฒนาโรงพยาบาลทองผาภูมิ ที่อาตมาเรียกว่า "ตำแหน่งจ่ายเงิน" ซึ่งงานนี้ทางโรงพยาบาลทองผาภูมิเปิดห้องผ่าตัด (OPD) แต่ว่าเครื่องมือบางอย่างแพงมาก กระทรวงยังไม่มีงบประมาณให้ ต้องวิ่งไปหยิบยืมจากโรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนาในตัวเมืองกาญจนบุรี ซึ่งอยู่ห่างออกไป ๑๔๐ กิโลเมตร..!

อาตมาเองเพิ่งสร้างหน่วยไตเทียม ซึ่งประกอบด้วยเครื่องมือฟอกไต ๑๒ ยูนิตให้กับทางโรงพยาบาลได้ไม่นาน เพิ่งหาเครื่องฟอกไตให้กับทางโรงพยาบาลได้ ๗ ยูนิตเท่านั้น หมอนุ้ยไม่กล้ารบกวน แต่การวิ่งไปกลับครั้งละเกือบ ๓๐๐ กิโลเมตร เพื่อยืมและคืนเครื่องมือ ทำให้อาตมาที่ได้ทราบเรื่องแล้วทนไม่ได้...

[สุธรรม]

จึงหอบวัตถุมงคลมาให้ "ไอ้ตัวเล็ก" เปิดกระทู้ร่วมบุญซื้อเครื่องมือแพทย์ในเว็บวัดท่าขนุน ซึ่งได้รับการตอบรับจากญาติโยมอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง เมื่อเป็นเช่นนั้นหมอนุ้ยก็เลยขอเพิ่มเครื่องมืออีกหนึ่งตัว จากยอดเดิม ๓ ล้าน ๘ แสนบาท จึงกระโดดไปเป็น ๔ ล้าน ๑ แสนบาท..!

อย่าคิดว่าจะท้อ ในเมื่อมีพระคาถาเงินล้านอยู่กับตัวจะไปกลัวอะไร อาตมาจึงตอบรับทันที และวันนี้ก็ต้องมาทำพิธีมอบเงินจำนวน ๔ ล้าน ๑ แสนบาทกันที่หน้าห้องผ่าตัดเลย..!

[สุธรรม]

เมื่อมอบเงินและรับเกียรติบัตรเสร็จ อาตมาก็ลากลับวัดท่าขนุน จากนั้นทุกเวลาในการทำวัตรเช้าเย็น ต่อหน้าพระรูปของสมเด็จพระพุทธธนเสฏฐปัจเจกพุทธเจ้า ซึ่งหล่อจากเม็ดเงิน ๖๐๐ กิโลกรัม อาตมาก็ต้องภาวนาพระคาถาเงินล้านถวายและเผื่อแผ่ให้แก่ญาติโยมผู้ร่วมบุญด้วยทุกท่านเป็นปกติ...

"นาสังสิโม พรัหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะลายันติ ฯลฯ"