เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๔ กันยายน ๒๕๖๗

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๔ กันยายน ๒๕๖๗

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๔ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ ช่วงเช้ารับถวายข้าวต้มจากผอ.มด (นางสาวปิยวัน เครือนาค) ผู้อำนวยการโรงเรียนการกุศลสุวรรณรังสฤษฏ์วิทยาลัยพร้อมกับคณะ เมื่อฉันกับท่านเจ้าคุณกล้า - พระวชิรวาที, ดร. (กล้า วีรรตโน) เจ้าอาวาสวัดมหาธาตุ วรวิหาร เพชรบุรี รองเจ้าคณะอำเภอเมืองเพชรบุรีแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวเดินทางไปยังวัดโพธิ์ลอย อำเภอบ้านลาด จังหวัดเพชรบุรี

เมื่อเข้าไปถึง เห็นศาลาเรือนไทยหลังใหญ่มาก แต่ว่าทำไมวัดถึงได้เงียบขนาดนั้น ? จึงเข้าไปสอบถามผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ลอย ปรากฏว่าท่านกำลังเตรียมหม้อ ไห กระทะ เพื่อที่จะไปออกร้านในงานตรวจประเมินยกหมู่บ้านศีล ๕ เมื่อทราบเข้าท่านก็บอกว่าเขาไปตรวจประเมินกันที่วัดหัวนา หมู่ที่ ๕ ไม่ใช่ที่วัดโพธิ์ลอยแห่งนี้..!

เนื่องจากว่ามีการเปลี่ยนแปลงแต่กลางคัน กระผม/อาตมภาพจึงต้องวิ่งย้อนกลับไป ๑๐ กว่ากิโลเมตรแล้วถึงจะเลี้ยวเข้าทางขวามือ ซึ่งถ้าจะว่าไปแล้ว ตอนขามาก็ต้องเป็นซ้ายมือ มุดไปตามซอกเล็กตรอกน้อยที่ "กูเกิ้ลแม็พ" แนะนำ เข้าไปถึงปรากฏว่าคณะอนุกรรมการเดินทางมาถึงหลายรายแล้ว

เมื่อกระผม/อาตมภาพต่อว่า ท่านทั้งหลายก็บอกว่าแจ้งไปในกลุ่มไลน์แล้ว กระผม/อาตมภาพเปิดให้ดูตั้งแต่ต้นยันปลายว่าไม่มี ปรากฏว่าท่านชี้ให้ดู อยู่ในตารางการตรวจประเมินประจำภาค ๑๕ ซึ่งเปลี่ยนจากวัดโพธิ์ลอยมาเป็นวัดหัวนาแห่งนี้ กระผม/อาตมภาพก็เครียดไปเลย..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ไม่มีการแจ้งหรือบอกกล่าวกันด้วยวาจาหรือลายลักษณ์อักษรให้ชัดเจน แล้วเอาไปลงเอาไว้ในตารางเก่าเฉย ๆ แบบนี้ใครก็ไม่สามารถที่จะรับรู้ได้..! อีกไม่นานท่านเจ้าคุณทินน์ (พระโสภณพัฒนคุณ) ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๓ เจ้าอาวาสวัดพุน้อย (เศรษฐีเรือทอง) ซึ่งหลงทางไปวัดโพธิ์ลอยเหมือนกัน ก็มาร่วมวงต่อว่าคณะอนุกรรมการด้วยอีกท่านหนึ่ง..!

แต่เรื่องแบบนี้ว่าไปก็เท่านั้น เพราะว่าคนเราส่วนใหญ่นั้นไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นครู ความรู้สึกของเขาก็คือ "เรารู้แล้ว คนอื่นก็ต้องรู้ตามนี้ด้วย" ซึ่งกระผม/อาตมภาพเองนั้น เมื่อเวลาเขียนหนังสือ หรือว่าไปสถานที่ใดสถานที่หนึ่งมาแล้วบรรยายให้คนอื่นฟัง หลายท่านบอกว่าเหมือนกับไปด้วยตนเองเลย นั่นคือการที่กระผม/อาตมภาพมีสติระลึกอยู่เสมอว่า "ผู้ฟังยังไม่รู้เห็น เรารู้เห็นอย่างไร ต้องถ่ายทอดให้เขารู้เห็นตามนั้น"

[เถรี]

อีกสักครู่ พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรสุนทร (ประเทือง อาภาธโร ป.ธ. ๔) เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี รองประธานคณะกรรมการบริหารกลาง โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ก็เดินทางมาถึง พร้อมกับหลวงพ่อเจ้าคุณโม่ง - พระราชวชิรมงคลวิสิฐ (อาทิตย์ สิริวฑฺฒโน) เจ้าคณะจังหวัดสระบุรี กรรมการขับเคลื่อนหนกลาง ตามมาด้วยพระเดชพระคุณหลวงพ่อโพไซดอน - พระเทพสมุทรวัชราจารย์ (จรัล สิริธมฺโม) เจ้าคณะจังหวัดสมุทรปราการ รองประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนหนกลาง แล้วบรรดาพระเถรานุเถระก็ทยอยกันมา

แต่ทางด้านนี้รู้สึกว่าใจเย็นเหลือเกิน เพราะว่าสถานที่ก็ยังจัดไม่เรียบร้อย ที่อยู่ที่กินอย่างไรที่ไหนก็ไม่ทราบ ?! จนกระทั่งต้องมาถามหลวงพ่อพระครูวิรุฬห์ญาณวัชร์ เจ้าคณะอำเภอบ้านลาด เจ้าอาวาสวัดหัวนาแห่งนี้ ท่านถึงได้นำขึ้นไปทางท้ายศาลาซึ่งเป็นโรงครัว คณะกรรมการที่ไม่ได้ฉันเช้ามาจึงได้ฉันเช้ากันตรงนี้เอง..!

ส่วนกระผม/อาตมภาพกับหลวงพ่อเจ้าคุณประเทือง (พระธรรมวชิรสุนทร) ก็ไปเดินสอดส่องดูนิทรรศการต่าง ๆ โดยที่กระผม/อาตมภาพแจกรางวัลเด็กนักเรียนนักดนตรีไป ๒,๔๐๐ บาท เมื่อทุกฝ่ายพร้อมแล้ว พวกเราก็ขึ้นไปสักการะพระพุทธรูปประจำวัด พร้อมกับเจริญพระพุทธมนต์ถวายและถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก

ศาลาการเปรียญหลังนี้สร้างด้วยไม้แผ่นใหญ่น่าชื่นใจมาก ดูด้วยสายตาน่าจะถึงหน้า ๑๘ และความยาวน่าจะถึง ๒๐ ศอก ก็แปลว่ากระดานแต่ละแผ่นนั้นถ้าไม่ได้ผู้ใหญ่แข็งแรง ๔ คนน่าจะแบกไม่ขึ้น..! ต้องนับว่าหลวงพ่อพระครูวิรุฬห์ญาณวัชร์ ท่านมีความสามารถในการสร้างศาลาเรือนไทย โดยเฉพาะความสามารถในการหาไม้มาแบบนี้ ซึ่งกระผม/อาตมภาพสังเกตดูว่า วัดวาอารามของจังหวัดเพชรบุรีนั้น มักจะสร้างเป็นศาลาทรงไทยแบบเก่า แล้วขณะเดียวกันก็มีไม้แผ่นงาม ๆ หรือว่าเสาไม้งาม ๆ จำนวนมากด้วยกัน

[เถรี]

ครั้นลงมาแล้ว พระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณอาจารย์พระเทพปวรเมธี, รศ., ดร. (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี ป.ธ. ๙) ประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลาง ก็พาพวกเราชมซุ้มนิทรรศการต่าง ๆ กำลังมาถึงซุ้มของทางด้านวัดโพธิ์ลอยที่มา "ทอดโตนด" คำว่า โตนด ในที่นี้ก็คือจาวตาลชุบแป้งทอด ซึ่งถือว่าเป็นของดีหากินยากมาก และทำได้อร่อยมากอีกด้วย

ยังไม่ทันจะได้ลองชิมก็มีมือดีมาดึงทางด้านหลัง หันกลับไปก็เจอหลวงพ่อเจ้าคุณลูกชุบ - พระวชิรเหมคุณ, ผศ., ดร. (ลูกชุบ ธมฺมโชโต) เจ้าคณะอำเภอเมืองเพชรบุรี เจ้าอาวาสวัดใหญ่สุวรรณาราม วรวิหาร ตำแหน่งทางวิชาการของท่านคือผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. ท่านถามว่า "ไหนล่ะของมุทิตาของผม ? รีบเอามาเลย ผมยังมีชั่วโมงบรรยายต่อ"

ทำเอากระผม/อาตมภาพขำก็ขำ ก็คือเพื่อนฝูงสนิทสนมขนาดเคยกินด้วยกันนอนด้วยกันมา ถึงเวลามีอะไรก็ไม่ต้องเกรงใจกัน น่าจะได้ข่าวว่ากระผม/อาตมภาพถวายของแพงมุทิตาสักการะท่านเจ้าคุณกล้า - พระวชิรวาที, ดร. ไป ก็เลยอยากได้บ้าง ทำเอากระผม/อาตมภาพต้องละจากซุ้มนิทรรศการ ไปเอากระเช้ามามุทิตาสักการะท่าน พร้อมกับเบี้ยแก้ หลวงปู่รอด วัดนายโรง ๑ ตัว..!

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว จึงได้เอากระเช้าไปกราบมุทิตาสักการะพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดเพชรบุรี คือหลวงพ่อเจ้าคุณผ่อง - พระราชวชิรธรรมวิมล (ผ่อง สุวีโร ป.ธ. ๕) ซึ่งท่านเองได้เลื่อนสมณศักดิ์ในครั้งนี้เป็นพระราชาคณะชั้นราช หลวงพ่อเจ้าคุณผ่องดีอกดีใจมากที่กระผม/อาตมภาพยังไม่ลืมท่าน ซึ่งจะว่าแล้ว บุคคลใดก็ตาม ถ้าหากว่ากระผม/อาตมภาพเคยมีปฏิสันถารด้วยนั้น ยากที่จะลืมจากใจของตนเองได้

ด้วยความที่ต้องวิ่งกลับไปเพื่อเอากระเช้ามาถวายหลวงพ่อเจ้าคุณผ่อง เลยเจอญาติโยม FC วัดท่าขนุน ที่มากันทั้งครอบครัว พร้อมกับขนมบ้าบิ่นพันธ์สุข และขนมหม้อแกงพันธ์สุข ๓ ลัง เอามาถวาย บอกว่า "เมื่อคืนฟังว่าหลวงพ่อไม่ได้ขนมของร้านพันธ์สุข ก็เลยวิ่งไปซื้อมาให้แต่เช้า เขาเพิ่งจะทำเสร็จใหม่ ๆ สด ๆ ร้อน ๆ เลย..!"

กระผม/อาตมภาพรับมาก็จริง แต่รู้สึกท้อใจตรงที่ว่า ญาติโยมทั้งหลายไปฟังได้อย่างไรว่ากระผม/อาตมภาพอยากได้ของอย่างนี้ ? กระผม/อาตมภาพเป็นคนที่ตั้งใจจะทำอะไร ถ้าหากว่าทำแล้วหรือว่าไม่ได้ทำ ก็ตัดทิ้งจากใจไปเลย ไม่ได้คิดถึงอีก แต่ว่าหลายต่อหลายท่านมักจะทำในลักษณะนี้ ก็คือได้ยินว่าต้องการอะไรก็วิ่งไปหามาถวายให้..!

[เถรี]

แม้กระทั่งรถราม้าช้างก็เอามาถวายให้ เครื่องซักผ้าอบผ้าก็จะเอามาถวายให้ โดยที่ไม่ได้คิดว่าค่าไฟของวัดท่าขนุนนั้น ตอนนี้เดือนหนึ่งประมาณ ๕๐,๐๐๐ บาทเข้าไปแล้ว..! โดยที่บรรดา "ไอ้ทิด" ต่าง ๆ หลายต่อหลายท่านสัญญิงสัญญาเป็นอย่างดี ว่าถ้าถวายเครื่องซักผ้าแล้วก็จะถวายค่าไฟทุกเดือนด้วย แต่อย่างเก่งก็ถวายมา ๒ เดือน ๓ เดือนแล้วก็ "หายเข้ากลีบเมฆ" ไป ปล่อยให้วัดท่าขนุนมีเครื่องซักผ้า ๕ - ๖ เครื่องเต็มไปหมด ถึงเวลาก็ซักกันครึกครื้นอย่างชนิดที่ไม่ได้สนใจว่าหลวงพ่อต้องจ่ายค่าไฟเท่าไร ?!!

ดังนั้น..ได้ยินกระผม/อาตมภาพพูดถึงอะไรไม่ใช่ให้หามาถวาย หากแต่ว่าแค่เล่าให้ฟังเฉย ๆ เท่านั้น แต่ก็เจริญพรขอบคุณที่อุตส่าห์นำมาถวาย โดยเฉพาะลูกสาวตัวเล็กที่หนีเรียนมา เพื่อที่จะได้พบหลวงตาที่เขาคิดถึง ขอให้มีความสุขความเจริญ มีความปรารถนาที่สมหวังจงทุกประการ

ครั้นชมนิทรรศการเสร็จแล้ว พวกเราก็เข้าสู่ที่เตรียมประเมิน เขามีการแสดงทางวัฒนธรรมก่อน ก็คือการรำของพี่น้องไทยทรงดำ กระผม/อาตมภาพเองทิ้งภาษาไทยทรงดำ หรือว่าภาษาลาวโซ่งมามากแล้ว ได้ยินเสียงเพลง แม้ว่าหลายต่อหลายคำยังฟังเข้าใจอยู่ แต่ว่าเนื้อหาส่วนใหญ่ก็ต้องคาดเดาเอาว่าพูดถึงเรื่องอะไรกันบ้าง ?

ปรากฏว่าเนื้อเพลงและทำนองเพลงนั้นไพเราะมาก ยังปรารภกับหลวงพ่อพระครูปลัดสุวัฒนพรหมวุฒิคุณ รองเจ้าคณะจังหวัดเพชรบุรีว่า แม้ว่าจะฟังเข้าใจไม่หมด แต่ทำนองของเขาไพเราะมาก หลวงพ่อรองเจ้าคณะจังหวัดก็เห็นด้วย หลังจากนั้นก็ต่อด้วยการแสดงนาฏยมวยไทย โดยที่ผู้แสดงมี ๘ คนด้วยกัน

กระผม/อาตมภาพหมายตาอีหนูตัวล่ำบึ้กอยู่รายหนึ่ง ยายนี่ถ้าไปต่อยมวยต้องมีอนาคตไกลแน่ คาดว่าชื่อเสียงคงจะไม่หนีแสตมป์ แฟร์เท็กซ์ หรือไม่ก็เพชรจีจ้า ลูกเจ้าพ่อโรงต้ม เพราะว่าเธอเอาจริงเอาจังมาก ไม่ว่าจะย่างสามขุม จะเตะ จะต่อย ตีเข่า ชักศอก อีหนูทำเหมือนกำลังชกมวยอยู่จริง ๆ ขณะที่เพื่อนแต่ละคนเมื่อเปรียบเทียบไปแล้ว กลายเป็นเหยาะแหยะไปเลย..!

กระผม/อาตมภาพจึงแจกรางวัลเพิ่มเติมจากที่หลวงพ่อประธานคณะกรรมการให้ไปอีกคนละ ๑๐๐ บาท สำหรับยายหนูอ้วนแล้ว ให้ไป ๒๐๐ บาท..! ได้ยินเสียงเพื่อนบอกว่า "รวยอยู่คนเดียวเลยนะ" กระผม/อาตมภาพจึงได้บอกว่า "ทุกคนจำไว้นะ ไม่ว่าเราทำอะไร ถ้าหากว่าทำจริงจังแล้วจะประสบความสำเร็จทุกคน"

[เถรี]

จากนั้นก็เข้าสู่การประเมิน โดยการไหว้พระสวดมนต์กันก่อน แล้วท่านรองผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรี เปิดกรวยถวายสักการะหน้าพระบรมฉายาลักษณ์ในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ คณะสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์บทจักกิวังสะทะสะมะปะระเมนทะมะหาราชาภิถุติคาถา แล้วก็ต่อด้วยการถวายสักการะองค์ประธานจากคณะสงฆ์จังหวัดเพชรบุรีและข้าราชการ

กระผม/อาตมภาพเองรีบทำการประเมินแล้วนำไปให้หลวงพ่อเจ้าคุณทินน์ท่านเซ็นร่วม วันนี้ท่านเจ้าคุณกิติชัย - พระเทพวชิรกิตติ วิ. (กิตติชัย อภิชโย ป.ธ. ๕) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดโสมนัส ราชวรวิหาร ท่านลาการประเมิน เนื่องเพราะว่าตรงกับวันเกิด ๕๒ ปีของท่าน ซึ่งพรรคพวกเพื่อนฝูงแซวกันกระจายในกลุ่มไลน์ว่า ผู้เข้าถวายสักการะยาวไปถึงปากซอยแล้ว..! รีบ ๆ รับถวายเสร็จแล้วมาช่วยประเมินให้ทันหน่อย แต่ดูแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้

กระผม/อาตมภาพฝากกระดาษที่ประเมินเสร็จเรียบร้อยแล้วไว้กับหลวงพ่อเจ้าคุณทินน์ แล้วกระซิบบอกท่านเจ้าคุณปัญญา (พระปริยัติวรานุกูล) เลขานุการของคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการศีล ๕ หนกลางว่า "ขอนุญาตลาไปหาหมอ" ทุกคนก็เข้าใจ

เมื่อลุกขึ้นมาได้ก็ยกมือไหว้ดะมาตลอดทาง เหมือนอย่างกับนักมวยไหว้ครู..! เพราะว่าทางด้านขวาก็เป็นคณะกรรมการด้วยกัน ทางด้านซ้ายก็เป็นบรรดาพระเถระของจังหวัดเพชรบุรี ซึ่งที่มาอยู่ก็หลายต่อหลายท่านเป็นพรรคพวกเพื่อนฝูงสนิทสนมกันทั้งนั้น แต่ละคนล้วนแล้วแต่ถามว่า "กลับแล้วหรือ ?" "กลับแล้วหรือ ?" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่บอกว่า "โอกาสหน้าค่อยเจอกันใหม่ครับ ขออนุญาตไปซ่อมสุขภาพก่อน ตอนนี้นั่งเฉย ๆ ก็รู้สึกว่าหลวมไปทั้งตัว แทบจะขยับไม่ออกแล้ว"

จากนั้นก็รีบขึ้นรถวิ่งยาวไปหาที่ฉันภัตตาหารเพล ขณะที่พรรคพวกเพื่อนฝูงก็ส่งรูปภัตตาหาร ที่ทางเจ้าภาพจัดให้คณะกรรมการไว้ถึง ๓ วงด้วยกัน มาเป็นการยั่วน้ำลายด้วย แต่กระผม/อาตมภาพนั้นเคยชินกับข้าวกล่องร้านสะดวกซื้อเสียแล้ว จึงไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับอาหารและบรรดาขนม ผลไม้ต่าง ๆ ที่เห็นอยู่ ฉันเสร็จเรียบร้อยก็ตรงเข้าสู่ที่พัก รอเวลาไปหาหมอตามนัด

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๔ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)