เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

[เถรี]

"ไปที่ป่าศรีสัชนาลัยเขตต่อลำปาง ภาวนาอยู่ประมาณ ๕ ทุ่มกว่า มีเสียงเด็กโดดน้ำโครม..! อาตมาปักกลดอยู่ไม่ห่างจากลำห้วยเท่าไร...ลืมคิดไป คือพอได้ยินเสียงดังโครมแล้วเห็นเด็กคว่ำหน้าลอยตุ๊บป่อง ๆ อยู่ในน้ำ ก็รีบวิ่งพรวดพราดลงไปคว้าคอเสื้อดึงขึ้นมา ตั้งใจจะช่วยแต่ลืมไปว่า..อันดับแรก อาตมาปักกลดอยู่ห่างจากลำห้วยตั้งไกล แล้วเวลา ๕ ทุ่มกว่า มืดจนมองนิ้วตัวเองไม่เห็น แล้วเห็นเด็กชัดขนาดนั้นได้อย่างไร ? ตอนนั้นคิดที่จะช่วยอย่างเดียว ไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่น

พอคว้าขึ้นมา เด็กหันหน้ามานี่...โล้นเลี่ยนไปหมดทั้งหน้า มีแต่ตาใหญ่ ๆ อยู่ ๒ ดวง จมูกปากอะไรก็ไม่มี พอเห็นก็ "อ๋อ...มึงหลอกกู" ตั้งใจจะหากระบอกไม้ หาขวด หาอะไรมาสักใบ ยัดแล้วสะกดไว้สัก ๑๐๐ - ๒๐๐ ปี เอาให้เข็ด..! ปรากฏว่าหาไม่ได้ พอหาไม่ได้ก็เลยทุ่มลงน้ำไป พอตกตูมลงไปในน้ำ ก็หายวับไปต่อหน้าต่อตา..!

คราวนี้ไอ้ที่เห็นสว่าง ๆ ก็มืดตามปกติ ต้องควานหาทางกลับกลด นั่งคิดอยู่นั่นแหละ กลดของกูอยู่ทางด้านไหนวะ ? ตอนวิ่งมากูมาทางไหน ? พยายามงมกลับไปที่เดิม กว่าจะถึงก็ครึ่งค่อนชั่วโมง จนต้องจำไว้ขึ้นใจเลยว่า ต่อไปถ้าผีหลอกนี่ต้องหิ้วไปให้ถึงกลดก่อน ไม่อย่างนั้นเสียเวลางมหาทาง คือเวลาเขามานี่จะเห็นเหมือนอย่างกับกลางวันสว่าง ๆ แต่ตอนไปแล้วดันมืดเหมือนเดิมสิ กว่าจะงมกลับได้ถึงกับล้มลุกคลุกคลาน

นั่นแหละ...โดนลักษณะอย่างนั้นบ่อย ๆ แล้วจะรู้ว่า จริง ๆ ไม่มีอะไรเกินคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เลย ใจก็จะเกาะพระแน่นขึ้นไปเรื่อย ๆ"

[เถรี]

"แรก ๆ เวลาฝึกใหม่ ๆ ก็กลัวผี กลัวอย่างชนิดเหงื่อแตกพลั่ก แต่พอนานไป ๆ สภาพจิตก็เริ่มยอมรับ พอมาทีหลังก็รู้ว่าผีก็ไม่ได้หลอก ส่วนใหญ่ต้องการความช่วยเหลือจากเราเขาถึงมา ไม่รู้ว่าหายกลัวตอนไหน บอกไม่ถูก

พอไปรู้ว่าเขาต้องการความช่วยเหลือเขาถึงมา ก็เลยทำให้เห็นว่า ในเมื่อเขามาหาแล้วเราช่วยเขาได้ เหมือนกับเราเป็นคนรวย คนจนเขามาขอความช่วยเหลือ ไม่จำเป็นต้องไปกลัว จึงไม่รู้ว่าหายกลัวไปตอนไหน"

[เถรี]

ถาม : วัชรธาตุที่เขาแขวน จริงไหมครับ ?
ตอบ : จริง "ของเขา" คราวนี้พอจริงของเขาเราจะไปเถียงอะไรเขา อย่าลืมว่าของทุกอย่างไม่มีอะไรเกินกว่าคุณพระรัตนตรัย ถ้าจะเอามาสร้างพระสร้างอะไรก็ว่าไป ถ้าจะเอามาเป็นที่พึ่งที่ระลึกนี่ขอแนะนำว่าแขวนพระดีกว่า

[เถรี]

ถาม : มีสองเหตุการณ์ครับ เหตุการณ์หนึ่งโยมมาบอกว่าถูกรังแก ผมก็เลยให้แผ่นยันต์เกราะเพชรไป ผ่านไปเดือนหนึ่งคนที่รังแกโดนไล่ออกจากองค์กรครับ อีกกรณีหนึ่งคือผีเข้าโยม ก็เลยเอาธูปเสาร์ห้ามาจี้ ผีออกเลยครับ ใช้แทนมีดหมอได้จริง ๆ ครับ
ตอบ : ก็บอกแล้วว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านพูดอะไรต้องตามนั้น หลวงพ่อท่านยืนยันว่า "ธูปเทียนในงานเป่ายันต์เกราะเพชรใช้แทนมีดหมอได้เลย" คราวนี้ส่วนใหญ่พอไปรับยันต์ที่วัดท่าขนุนแล้ว มีส่วนหนึ่งเขาเอามาถวายให้อาตมา คือพอเข้าพิธีเสร็จแล้วเหมือนกับว่าเขาเอามาคืน อาตมาก็รีบรวบเอาไว้ด้วยความดีใจ เอ็งเอามาคืนข้าจะได้ใช้งาน แต่ไม่ได้เอาไปทำมีดหมออะไรกับเขาหรอก ส่วนใหญ่ถึงเวลาจะขออะไรจากพระท่านก็จุดเลย ถือว่าเข้าพิธีมาแล้วนี่ สื่อกันได้ง่ายขึ้น

[เถรี]

หลังจากที่โดนไป ๒ - ๓ ราย ระยะหลังพวกเล่นไสยศาสตร์ไม่ค่อยจะมากัน..เข็ด ไม่อย่างนั้นแรก ๆ นี่ร้องกันลั่นทั้งศาลา ก็เตือนแล้วว่าถ้าหวง กลัวของตัวเองจะเสียหายก็ต้องไปให้พ้นพิธี เขาก็ไม่ฟัง ถึงเวลากำลังของพระท่านกดลงมา..ทานไม่ได้ ก็ร้องเสียลั่นไปหมด แล้วเจ้าพวกนี้ไม่ดีตรงที่ว่า เอาไปลือกันอีท่าไหนก็ไม่รู้ ? อาตมากลายเป็นหมอผีไปเลย ถึงเวลาคนโน้นญาติโดนไสยศาสตร์ คนนี้ก็พี่น้องโดนผีเข้า เอามาให้หลวงพ่อช่วยรักษา

ก็บอกกับเขาไปว่า "โยม...อาตมารักษาไม่เป็นหรอก ที่เห็นว่าเก่งนี่อาตมาเก่งเฉพาะในงานเท่านั้น พ้นจากงานมาแล้วอาตมาทำอะไรไม่เป็นหรอก" ตอนในงานพระท่านสงเคราะห์ก็ทำได้ พ้นจากงานแล้วแย่กว่าชาวบ้านทั่วไปอีก ทำอะไรไม่ได้ ชาวบ้านเองเขามีวัตถุมงคลอาจจะเล่นงานผีได้ ส่วนอาตมาเป็นพระเบียดเบียนเขาไม่ได้ ส่วนใหญ่ต้องเสียเวลาไปคุยไปตกลงกัน

[เถรี]

ถาม : ถือว่าเรารังแกผีไหมครับ ?
ตอบ : บางทีเขามีเวรมีกรรมกันมา เพราะฉะนั้น..ส่วนใหญ่แล้วอาตมาจะใช้วิธีคุยกันก่อนว่าเขาจะมาทำอะไร ? ต้องการอะไร ? ถ้าไม่เกินวิสัยก็ทำให้เขา แต่เมื่อได้ตามนั้นแล้วก็ขอให้เขาออกไปเท่านั้น บางคนไปไม่เป็นจริง ๆ เพราะว่ามืดไปหมด มองหาทางไปไม่เจอ

ต้องบอกเขาว่า ให้ตั้งใจนึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แล้วว่า พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ บางคนว่าพุทธัง ยังไม่ทันสะระณัง คัจฉามิ เขาบอกว่าเห็นแสงสว่างแล้ว ก็บอกว่าให้ไปทางนั้นแหละ...เขาก็ไป ร่างนั้นก็หงายตึงลงไปเลย

บางทีเขาหาทางไปไม่เจอ ในเมื่อเขาหาทางไปไม่เจอ พอเจอคนที่มีกรรมเนื่องกันมาก็สิงเลย พอเจอประสบการณ์มากเข้า ๆ สงสารเขาอาตมาก็เลิกไล่แล้ว ใช้วิธีคุยกันว่าจะเอาอย่างไร ถ้าไม่เกินวิสัยก็ช่วยเขาหน่อย

[เถรี]

ถาม : ผมยังสงสัยว่า ผีที่มาเปิดตู้ได้ หรือมาหมุนก๊อกน้ำได้อะไรแบบนี้ มีจริง ๆ ไหมครับ ?
ตอบ : มี...อันนั้นถือว่าน้อยนะ เพราะว่าพลังงานของเขาที่ใช้ได้ยังแค่จำกัด ถ้าพวกที่มีพลังงานมาก ๆ มาเป็นตัว ๆ เลย เวลาเราจับนี่เนื้อเหมือนของเราเลย แล้วพวกแบบนี้ผมโดนอัดน่วมมาแล้ว เขาเรียกผีระดับด็อกเตอร์ ถ้าพวกที่แค่มาเปิดข้าวของ เปิดประตูหน้าต่าง ไอ้นั่นเรื่องเล็ก

[เถรี]

ถาม : โดนอัดนี่นานหรือยังครับ ?
ตอบ : ประมาณพรรษาแรก ๆ โดนอยู่ ๒ - ๓ ปีติดกัน โดนทุกวัน คือคนอื่นเขาโดนนิดโดนหน่อย เขาก็ตัดใจได้ "กูตายก็ไปพระนิพพานละวะ" ส่วนอาตมานี่ "มึงมารังแกกูสู้อย่างเดียว" ไม่เคยคิดจะให้ใครช่วยเลย ไม่ว่าจะเป็นพระ เป็นครูบาอาจารย์ เป็นอะไรไม่เรียกทั้งนั้น กูไหว..กูสู้ได้ ลุยอย่างเดียว

เขาตีอยู่เป็นปี ๆ จนกระทั่งคงระอาใจว่า ไอ้นี่ไม่เอาอะไรแน่แล้ว นอกจากสู้อย่างเดียว เขาถึงได้ไป แสดงว่าสันดานเดิมของอาตมารบมาจนเคย ในเมื่อรบมาจนเคย ถึงเวลาก็สู้อย่างเดียว ไม่คิดถึงเรื่องอื่นเลย

[เถรี]

ถาม : อย่างผีเขาโดนล่ามมาเลย ไม่ปล่อยก็ไม่ได้ พอเราปล่อย หมอผีเขาก็ส่งมาอีก อย่างนี้จะทำอย่างไรดีคะ ?
ตอบ : ปล่อยไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็หมดไปเอง มีอยู่รายหนึ่งอาตมาปล่อยไป ๓๐ กว่าตน เล่นเอาเขาหมดเนื้อหมดตัวเลย ส่งมาดีนัก ถามผีว่าอยากลำบากไหม ? ถ้าอยากลำบากเอ็งก็ทำงานให้เขาต่อ ถ้าเอ็งไม่อยากลำบากข้าก็จะปล่อยให้

แต่ส่วนใหญ่พวกเรามีข้อเสียตรงที่เราไปกลัว ถ้าเราไปกลัว..กำลังใจไม่มั่นคง ถ้าหมอผีเขาสมาธิดีหน่อยบางทีเราแย่เลย เพราะว่าผีส่วนใหญ่โดนกำกับมาด้วยคาถา คนที่ใช้ผี ถ้าสมาธิดีหน่อยแล้วเราไปกลัวนี่..บางทีเราก็สู้เขาไม่ได้

ถาม : เขาส่งผีที่เก่งกว่ามาเรื่อย ๆ เราไม่ได้เก่งอะไร ?
ตอบ : ไม่มีใครเก่งเกินพระพุทธเจ้า ยึดพระพุทธเจ้าเป็นหลัก ถ้าเก่งเกินพระพุทธเจ้า กูจะยอมไหว้มึง..! คราวนี้พวกเรากำลังใจยังไม่ถึงจุดนั้น ก็คือยังไม่เชื่อมั่นในองค์พระแบบมอบกายถวายชีวิต ก็เลยทำให้เราลำบาก สู้ผีไม่ได้..อายเขา

ถาม : ยกกำลังใจเฉพาะหน้าอย่างไรคะ ?
ตอบ : กำลังใจเฉพาะหน้าเป็นของแท้ คือกำลังใจจริง ๆ ของเรา แนะนำกันไม่ได้ กำลังใจจริง ๆ ของเราได้แค่ไหน เวลาฉุกเฉินก็ทำได้แค่นั้น

ถาม : ต้องฉุกเฉินจริง ๆ ถึงจะมา ไม่ฉุกเฉินก็ยังไม่มา ?
ตอบ : นั่นแหละ ต้องเอาแบบใกล้ตายเมื่อไร เออ...ต้องใช้แล้ว

ถาม : ต้องเข้าสู่จุดอับหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : พวกเราพอถึงจุดอับแล้วก็ตายคาจุดอับ ไม่ใช่เข้าสู่จุดอับแล้วพลิกฟื้นชีวิตใหม่ ที่พระเขาออกธุดงค์ก็เพราะต้องการกำลังใจอย่างนี้ ผจญกับผี ผจญกับสัตว์ร้ายมาก ๆ เข้า จะเกิดความมั่นคงต่อพระรัตนตรัย เพราะว่าไม่มีอะไรเหนือกว่านี้อีกแล้ว

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "นักศึกษาจีนออกมาวิจารณ์เมืองไทย “อยู่เรียนหนังสือเมืองไทยมา ๓ เทอม เห็นแล้วตกใจมากเลย คนไทยกินน้ำแข็งด้วย” สำหรับคนจีนนี่กินน้ำแข็งเท่ากับคุณหาเรื่องป่วย แต่คนไทยกินเป็นว่าเล่น คนจีนเห็นแล้วตกใจ"

ถาม : เขาไม่กินไอศกรีมหรือครับ ?
ตอบ : อะไรที่ทำให้ร่างกายเย็น เขาไม่แตะเลย

ถาม : อย่างนี้ไปหากินไอศกรีมที่เมืองจีนก็ยากสิครับ ?
ตอบ : ที่อาตมาเพิ่งไปมาล่าสุดนี่ ในคณะไปสั่งชานมไข่มุก แต่ได้ชานมไข่มุกร้อนมา ได้ไปกินน้ำแข็งตอนไปย่าติง ที่อุทยานย่าติงขาลงมาข้างล่างมีร้านขายแฮมเบอร์เกอร์ และที่ร้านจะมีน้ำอัดลมด้วย จึงสั่งแบบใส่น้ำแข็งมา ไม่อย่างนั้นไม่ได้เจอน้ำแข็งหรอก ลงมาโยมมีความสุขกระดี๊กระด๊ากันมาก เพราะว่ามีน้ำอัดลมมีน้ำแข็ง บางคนไม่กินเบอร์เกอร์หรอก ไปสั่งแต่น้ำอัดลมกับน้ำแข็งมานั่งซดกัน เอาให้คุ้มกับที่อดมาหลายวัน..อยากกินมาก

[เถรี]

ตามหลักแพทย์จีนที่เขาปฏิบัติมาจนกระทั่งฝังอยู่ในดีเอ็นเอแล้วก็คือ อะไรที่เป็นธาตุเย็นอย่าไปยุ่ง ยกเว้นอยู่อย่างเดียวว่าใช้ในการรักษาโรค ส่วนพวกเรานี่อยู่ดี ๆ ก็ไปกินของเย็น เท่ากับหาเรื่องป่วย

[เถรี]

ถาม : วันก่อนคุยกับหลวงตาวัชรชัย ท่านว่าตอนท่านอยู่วัดท่าซุงพรรคพวกเยอะมาก ส่วนหลวงพ่อเล็กอ่านแต่นิยายกำลังภายใน ไม่ได้รับแขกเท่าไร พอออกจากวัดท่าซุง หลวงพ่อเล็กคนเยอะที่สุด ด่าก็แล้วอะไรก็แล้ว ก็ไม่ยอมไป สงสัยหลวงตาต้องด่าบ้าง คนจะได้มา คนเก่า ๆ ก็ไม่ได้มาหาหลวงตา ?
ตอบ : ถ้าทำตัวเข้าถึงยากคนก็เบื่อ คราวนี้บางทีเราก็ไม่ได้อยากทำตัวเข้าถึงยาก อย่างหลวงตาไม่สบาย ไปโดนรถชนมา ต้องตัดตับไตไส้พุงออกไปตั้งหลายส่วน จึงต้องรับแขกเป็นเวลา ลูกศิษย์ลูกหาก็อยากให้ท่านได้พัก จึงกำหนดกฎเกณฑ์อะไรไว้เยอะแยะไปหมด คนไปหาไม่สะดวกก็เบื่อ

[เถรี]

ถาม : วันก่อนมีถ่ายไลฟ์สดหลวงตา ผมก็เลยบอกว่า อย่าไปถ่ายแช่ไว้เกินนาทีนะ ไม่อย่างนั้นท่านจะขยับทำอะไรลำบาก ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วต้องบอกว่าคนถ่ายน่าจะมีจิตสำนึกบ้าง แล้วอีกอย่างเวลาถ่ายทำก็ให้เห็นบรรยากาศในงานบ้าง ไม่ใช่จ่ออยู่แต่หน้าท่านคนเดียว

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เดี๋ยวนี้ไข้หวัดเป็นกันนาน เหมือนกับเชื้อดื้อยา สมัยก่อนเป็นอย่างเก่งก็ ๒ - ๓ วัน สมัยนี้เป็นกันทีเป็นเดือน เมื่อเดือนที่แล้วหมอนวดเขามานวดให้ แล้วก็ทายาหม่อง ทั้ง ๆ ที่บอกแล้วบอกว่าอย่าทาเพราะว่าหนาว เขาบอกว่านี่เป็นสูตรร้อน สูตรร้อนเตี่ยเอ็งสิ...! ลงไปก็เย็นทั้งนั้นแหละ คราวนี้พอเย็นมาก ๆ เข้าก็มาลาเรียขึ้น จนต้องใช้กำลังใจกดไว้ ก็สั่นแหง็ก ๆ ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ก็ยังไม่ดีขึ้นเลย เพราะว่ากดเอาไว้นาน พอโรคหลุดออกมาได้คราวนี้ก็เล่นมาตลอด อาการเหมือนกับไข้จับอยู่ทุกวัน"

[เถรี]

พระอาจารย์ถามเด็ก "เป็นอย่างไรนะโม เป็นหวัดหรือยัง ? อ๋อ...แขวนท้าวเวสสุวรรณ จริง ๆ แล้วก็น่าจะดีนะ เพราะว่าเทวดาที่ดูแลเรื่องโรคระบาดเป็นลูกน้องของท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณ เราแขวนรูปเจ้านายเอาไว้บอกว่าพวกเดียวกัน...อย่ามายุ่ง เสียดายเหรียญรอยพระพุทธบาทหลังท้าวเวสสุวรรณของวัดท่าขนุนหมดไปแล้ว"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ใครติดตามข่าวคราวที่สาวตัดต่อหน้าตัวเองให้เป็นย่าโมบ้าง ? บอกว่าไปไหว้ตัวเองได้บุญกว่า ต้องบอกว่าบ้านเรานั้น การรู้กาลเทศะตลอดจนความเคารพในผู้ใหญ่ลดน้อยถอยลงไปมาก

ผู้ว่าราชการจังหวัดนครราชสีมาสั่งล่าตัว ให้ฝ่ายกฎหมายพิจารณาหาทางเอาผิดให้ได้ นครราชสีมาเป็นจังหวัดที่มี ๒๖ อำเภอ พอที่จะแยกเป็น ๓ จังหวัดได้ แต่คนนครราชสีมาไม่ยอมแยกเป็น ๓ จังหวัด เพราะกลัวว่าจะไม่ได้เป็นลูกย่าโม แล้วลองคิดดูว่าคนเขาเคารพของเขาขนาดนั้น แล้วเราก็ไปตัดต่อเอาใบหน้าของเราใส่ลงไป แล้วบอกว่าอย่าไปไหว้อีโมโม่ ไปไหว้ตัวเองดีกว่า ถ้าประเภทนี้ไปเดินแถวโคราชก็ได้เฉาตีนตาย..!

ปรากฏว่าบรรดานักสืบโซเชียลจัดการขุดเป็นการใหญ่ แล้วก็ไปได้ของเก่ามา ว่ามีรายการลงรูปหลวงปู่ทวด วัดช้างให้ กับหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าว่า คนหนึ่งโม้ว่าเหยียบน้ำทะเลจืด อีกคนหนึ่งโม้ว่าแปลงร่างได้ ก็แค่คนแก่เพ้อเจ้อ ๒ คน แสดงว่าคำว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่นั้นไม่ได้อยู่ในหัวเลย...!"

[เถรี]

"โบราณท่านรู้ดีว่า โทษในการปรามาสพระรัตนตรัยนั้นหนัก ถึงได้ใช้คำว่า ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์ ก็คือจะดีจะชั่วอย่างไรก็ตามอย่าไปแตะต้อง ไม่เช่นนั้นก็จะเหมือนกับคนที่ลงนรก เพราะเห็นว่าพระละเมิดศีลแล้วไปด่า

ถามว่าพระละเมิดศีลแล้วผิดไหม ? ผิด...แต่เราเป็นฆราวาส เราเอาอะไรไปด่าท่าน ? ต่อให้ท่านผิดศีล ๕ ข้อ ท่านก็ยังเหลือ ๒๒๒ ข้อ ก็เลยกลายเป็นว่าบุคคลที่ล่วงเกิน ย่อมเกิดโทษใหญ่แก่ตัวเอง แล้วถ้าหากว่าลงทุคติ เป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน บรรดากรรมเก่าก็มักจะมาสนองเสียทีเดียว แปลว่าถ้าคุณพลาดก็ได้ของแถมเยอะเลย

ช่วงที่ผ่านมามีสาวนักเที่ยวกลางคืน เช้าขึ้นมาค่อยโซเซกลับบ้าน เห็นพระบิณฑบาตเกิดศรัทธา จึงใส่บาตรก่อน ทีนี้ชุดของคุณเธอปิดข้างหน้าอยู่นิดเดียว แล้วเพื่อนก็ถ่ายรูปตอนนั่งรับพร พอไปโพสต์ลงโซเชียลก็โดนด่ากระจาย ถามว่าทำบุญแล้วได้บาปหรือเปล่า ? ถ้าจะว่าไปแล้วเรื่องของบุญส่วนบุญ เรื่องของบาปส่วนบาป อย่างน้อยมีโอกาสทำบุญในลักษณะอย่างนั้นก็ดีกว่าไม่ได้ทำเลย เพราะว่าถ้าเจตนาบริสุทธิ์ วัตถุทานบริสุทธิ์ ผู้ให้บริสุทธิ์ ผู้รับบริสุทธิ์ อานิสงส์ก็จะเต็มร้อยส่วน ถ้าส่วนใดส่วนหนึ่งบกพร่อง ก็ขาดพร่องไปตามส่วนนั้น ๆ

ก็แปลว่าถ้าได้ลงมือทำ จะมากจะน้อยก็ได้ เพียงแต่ว่าขาดกาลเทศะไปหน่อย ความจริงถ้าทำบุญก็ไม่มีปัญหาหรอก จบแค่นั้น ดันไปถ่ายรูปแล้วโพสต์ลงเฟซฯ ไปเป็นเรื่องตอนที่มีคนไปส่อง"

[เถรี]

"สมัยนี้เป็นยุคคนดีเพราะว่าเรามีคนดีเป็นรัฐบาล ถึงเวลาคนอื่นทำอะไรผิดนิดหน่อย บรรดาคนดีก็จะช่วยกันกระหน่ำ แทนที่จะเห็นว่าเขาทำบุญ ทั้ง ๆ ที่เมาสุนัขไม่รับประทานยังอุตส่าห์ใส่บาตร ก็กลายเป็นว่าไปช่วยกันด่า ฉะนั้น...โลกยุคคนดีนี่เป็นโลกที่น่ากลัว

เพราะว่าตั้งแต่คนดีเป็นรัฐบาลมา ทั้งฝุ่น PM 2.5 ทั้งไวรัสโคโรน่า แล้วก็สารพัดภัยแล้ง จะไปอ้างว่าเป็นผลพวงจากรัฐบาลที่แล้วก็ไม่ได้ เพราะว่าท่านอยู่ในอำนาจมา ๕ ปีกว่าแล้ว ในเมื่อไม่มีที่ให้ไปก็ยอมรับเสียดี ๆ เมื่อมีไวรัสโคโรน่าระบาด อุตส่าห์มีคนไปขุดของเก่า สมัยอดีตนายกทักษิณกินไก่โชว์ในเรื่องของการป้องกันไข้หวัดนก ก็คงหวังจะเบี่ยงประเด็น แต่บังเอิญว่ากลายเป็นกระสุนด้าน เพราะคนเขารู้ว่าเป็นคนละวาระ คนละเหตุการณ์กันแล้ว

ตอนนี้เขาให้หลีกเลี่ยงสถานที่ซึ่งมีคนชุมนุมกันมาก ๆ ตอนนี้กระแอมที ไอที มีแต่คนมองหน้า ถามว่าก่อนหน้านี้ไม่มีเชื้อโรคหรือ ? ก็มี...เพียงแต่ว่าพวกเรามักจะเห่อกันเป็นพัก ๆ พอมีอะไรเกิดขึ้นมาหน่อยหนึ่งก็แตกตื่นกัน จริง ๆ จะว่าไปแล้ว ควรที่จะชมประเทศไทย ผู้ติดเชื้อรักษาหายเกือบทุกราย ที่ใช้คำว่าเกือบทุกราย ก็เพราะว่าคนที่เพิ่งมาถึงก็ยังรักษาอยู่ ยังไม่สามารถบอกได้ว่าหายทุกราย แต่ว่าพบผู้ติดเชื้อ ๑๙ คนแล้ว และก่อนที่จะตรวจเจอแพร่ไปอีกเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ จึงอยู่ที่พวกเราต้องป้องกันตัวกันเอง"

[เถรี]

"ทางคณะสงฆ์ สำนักงานพุทธศาสนาแห่งชาติ มีหนังสือถึงเจ้าคณะจังหวัดทุกจังหวัดให้ช่วยกันดูแล และแจ้งให้พระระมัดระวังป้องกันไวรัสสายพันธุ์ใหม่ แต่ละข้อที่สาธยายมาก็คือที่ออกตามสื่อทั้งนั้น พระท่านรู้กันหมดแล้ว เพียงแต่ว่าที่สำนักงานพุทธฯ ต้องทำเพราะว่าเป็นหน้าที่

สมัยนี้เชื้อโรคกระจายได้เร็วเพราะว่าการคมนาคมสะดวก สมัยก่อนกว่ากาฬโรคจะระบาด ก็ต้องรอจนกระทั่งมีเรือเทียบท่า หนูที่เป็นพาหะเชื้อกาฬโรคถึงจะขึ้นท่าเรือได้ เชื้อโรคถึงค่อย ๆ กระจายออกไป แต่การแพทย์สมัยโน้นยังไม่รวดเร็วและยังไม่มียาดีเหมือนสมัยนี้ ทำให้ตายกันเป็นล้าน ๆ มีไข้เหลืองระบาด ไข้ดำระบาด ไข้ดำคือกาฬโรค โรคหัดระบาดก็ตาย ไข้หวัดระบาดก็ตาย

สมัยนี้ไข้หวัดใหญ่ซื้อยากินเองยังหายเลย เสียดายอยู่อย่างเดียวว่า ป่าไม้ลดน้อยถอยลงจนเกือบจะไม่มี พืชสมุนไพรที่เคยอยู่ในป่าในดงก็หาได้ยาก ยารักษาโรคที่โบราณอาศัยมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตาทวด ก็เลยไม่สามารถที่จะแสดงผลอย่างชัดเจนได้ ก็คงต้องรอท่านปู่หมอชีวกฯ ลงมาสงเคราะห์ หาตัวยาอื่นมาทดแทน"

[เถรี]

"สมัยนี้ยาที่ใช้พวกนอ เขี้ยว เขา งา หรือว่าซากสัตว์ ทำเป็นส่วนผสม กลายเป็นว่าผิดกฎหมายไปเกือบทั้งนั้น สมัยอาตมาเด็ก ๆ ยังมีการปิ้งตุ๊กแกกินแก้ตานขโมย มีการเอาคางคกเผาทั้งตัวแล้วมาป่นเป็นยาแก้ซาง สมัยนี้จะจิ้งจกตุ๊กแกก็กลายเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองไปเกือบทั้งหมดแล้ว

ความจริงในเรื่องของสัตว์ป่า ถ้าอนุญาตให้ทำเพื่อการค้าได้จะเป็นการขยายพันธุ์ที่ดีที่สุด เราจะเห็นว่าอย่างสวนเสือศรีราชา หรือวัดป่าหลวงตาบัว เพาะเสือทีหนึ่งเป็นร้อย ๆ ตัว ถ้าไม่อนุญาตให้ทำเป็นการค้าก็ไม่มีคนทำ ปล่อยให้อยู่กันเองตามธรรมชาติโอกาสที่จะสูญพันธุ์มีสูงมาก"