เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๑๑ มกราคม ๒๕๖๖

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๑๑ มกราคม ๒๕๖๖

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๑๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพวิ่งไป ๒ วัด แต่ว่าได้งานเดียว เพราะว่าเมื่อวิ่งไปถึงวัดสะเน่พ่อง ทางวัดไม่มีงานอะไรเลย สอบถามจนได้ความว่าเขาไปจัดงานกันที่วัดศรีสุวรรณในตัวเมืองสังขละบุรี จึงต้องบุกป่าฝ่าเขาลงห้วยออกจากวัดสะเน่พ่องมา ไปถึงงานเขาเกือบจะไม่ทันเวลา..!

เรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นความประมาท แต่เป็นความประมาทที่ไม่ใช่ของกระผม/อาตมภาพเอง หากแต่เป็นด็อกเตอร์ท่านเจ้าคุณวีระ (พระวิสุทธิพงษ์เมธี, ดร.) เพราะว่าเมื่อวานนี้ท่านสอบถามมาเรื่องไปกิจนิมนต์งานนี้ กระผม/อาตมภาพก็ย้ำว่าที่วัดสะเน่พ่องใช่ไหม ? ท่านยืนยันว่าใช่ เมื่อผิดพลาดกระผม/อาตมภาพส่งไลน์ไปถาม ท่านบอกว่า "นึกว่ารู้แล้ว..!"

เรื่องแบบนี้นึกไม่ได้นะครับ เพราะว่าถ้าหากว่ามีการเปลี่ยนแปลงต้องแจ้งให้ผู้เกี่ยวข้องทราบ จะไปนึกว่าอีกฝ่ายหนึ่งรู้แล้วไม่ได้ แล้วถ้าหากว่าเขาไม่รู้ขึ้นมาก็จะเป็นอย่างกระผม/อาตมภาพเอง เพราะว่าเส้นทางไปวัดสะเน่พ่อง โดยเฉพาะต้องลุยข้ามลำห้วยโรคี่ ซึ่งถ้าหากว่าน้ำสูงก็อาจจะมีอุบัติเหตุอะไรได้ง่าย

แต่ว่าเรื่องพวกนี้ต้องบอกว่าเป็นความประมาทในการประชาสัมพันธ์งาน พวกเราต้องระมัดระวังเอาไว้ เพราะว่าในเรื่องของงาน ถ้าต้องการให้คนไปร่วมงาน เรื่องการประชาสัมพันธ์จะอ่อนไม่ได้

ที่วัดท่าขนุนของเราไม่เน้นการประชาสัมพันธ์ ก็เพราะว่าวัดท่าขนุนเป็นวัดเล็ก ญาติโยมมากันสักสามสี่พันคนก็ไม่มีที่ให้ยืนแล้ว..! แต่ว่าที่อื่น ต่อให้ประชาสัมพันธ์กันเต็มที่ก็ไปกันสองร้อยสามร้อยคน จึงเป็นเรื่องที่ต้องบอกว่าของเราก็อ่อนประชาสัมพันธ์ ในเมื่อคนอื่นเขาอ่อนประชาสัมพันธ์ เราก็ต้องรับความผิดพลาดนั้นเอาไว้เอง

[เถรี]

ส่วนเมื่อช่วงเย็น ท่าน ผอ.ยงยุทธ สงพะโยม ผู้อำนวยการโรงเรียนทองผาภูมิวิทยามาสักการะปีใหม่ แต่แจ้งกับมหาไบท์ (พระมหาจักรพงษ์ ปญฺญาทีโป ป.ธ.๖) ว่านัดกระผม/อาตมภาพเอาไว้ กระผม/อาตมภาพได้ต่อว่าท่านผู้อำนวยการไปตรง ๆ ว่า "ถ้าหากว่ามา แค่บอกว่าท่านมา แล้วถ้ากระผม/อาตมภาพอยู่ ก็ได้พบอยู่แล้ว อย่าไปอ้างว่านัดเอาไว้ เพราะว่าเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนไม่เคยผิดนัดใคร..!"

บอกว่านัดเอาไว้ กระผม/อาตมภาพก็ "เอ๋อรับประทาน" ถ้ามีนัด..ทำไมเราถึงไม่รู้เรื่อง ? เรื่องอย่างนี้ถ้าหากว่าปล่อยไว้ ต่อไปจะมีครั้งหน้าอีก ก็ต้องตีกันตรง ๆ ซึ่งท่าน ผอ.ยงยุทธ ก็รับปากว่าต่อไปจะไม่ให้มีเรื่องอย่างนี้อีก

พวกท่านก็เห็นอยู่ว่าแต่ละวัน กระผม/อาตมภาพมีงานมากแค่ไหน ขนาดนัดข้ามปี ถ้าหากว่าไปตรงกับที่คนอื่นเขานิมนต์ไว้แล้วก็ยังไม่ได้ตัว แล้วยังมีในลักษณะของการนัดด่วน หรือว่านัดฉุกเฉิน หลายส่วนงานที่กระผม/อาตมภาพเป็นคณะกรรมการอยู่ ถึงเวลาจะจัดประชุม ก็มักจะเลือกเอาที่ตัวเองสะดวก

แต่ถ้ากระผม/อาตมภาพไม่สะดวก ก็มักจะต้องให้เลขานุการไปแทน แล้วก็ไม่สามารถที่จะตัดสินใจอะไรได้ เพราะว่าการตัดสินใจอาจจะไม่ตรงกับความต้องการของกระผม/อาตมภาพเอง ก็ต้องบอกว่า ถ้าท่านเอาความสะดวกของตัวเอง ก็เป็นเรื่องที่ท่านต้องเสียประโยชน์เอง เพราะว่าไม่ใช่กระผม/อาตมภาพอยู่ว่าง ๆ ถึงเวลาแจ้งมาว่าจะประชุมพรุ่งนี้แล้วจะไปได้เลย

หลายครั้งความเสียหายเกิดขึ้นก็เพราะว่าการประชุมไม่มีการวางแผนล่วงหน้า ไม่มีการกำหนดวันล่วงหน้า อย่างของสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ การประชุมเดือนมกราคม เดือนกุมภาพันธ์ เดือนมีนาคม ๒๕๖๖ กำหนดล่วงหน้าเอาไว้ตั้งแต่ปลายปี ๒๕๖๕ แล้ว ถ้าใครมาประชุมไม่ได้ ก็แปลว่าเป็นปัญหาของเขาเอง เราก็ไม่ต้องเกรงใจใคร

อีกส่วนหนึ่งก็คือเรื่องของการสร้างวิทยาลัยเทคนิคทองผาภูมิ ซึ่งเอกสารหนังสือเพิ่งจะมาถึงกระผม/อาตมภาพเมื่อสองวันก่อน จะว่าไปแล้วทางด้านผู้จัดงานก็แจ้งล่วงหน้ามานาน แต่หนังสือเพิ่งจะมาถึง เพราะว่าดูแล้ว ในหนังสือลงวันที่ล่วงหน้าเอาไว้เกือบเดือน ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพติดงานอยู่แล้ว ก็ไม่สามารถที่จะไปร่วมงานด้วยได้ จึงเป็นเรื่องที่ไม่สามารถจะแก้ไขอะไรได้ เพราะว่ารับปากกับทางเจ้าของงานเขาไว้ แล้วเราจะไป "เท" งานเขาทิ้งก็ไม่ได้..!

*** สรุปว่าเรื่องนี้ความผิดพลาดอยู่ที่เลขานุการวัดท่าขนุน ทางโรงเรียนถามว่า "ช่วงหกโมงเย็นหลวงพ่ออยู่วัดหรือไม่ ?" เลขาฯ พัฒน์ คิดว่าหกโมงเย็นหลวงพ่อต้องลงทำวัตรค่ำอยู่แล้ว จึงไม่ได้แจ้งให้ทราบ เมื่อ ผอ.ยงยุทธมาถึงก่อนเวลา จึงเกิดความผิดพลาดกันขึ้นมา ซึ่งหลวงพ่อท่านได้ขออภัยต่อ ผอ.ยงยุทธและผู้ติดต่อไปแล้ว ***

[เถรี]

เนื่องเพราะว่างานพุทธาภิเษกเป็นงานที่ไม่สามารถใช้คนอื่นแทนได้ ไม่ใช่ว่ากระผม/อาตมภาพไปพุทธาภิเษกไม่ได้ ส่งเลขานุการไปแทนแล้วเขาจะยินดี ต้องจัดการตามลำดับความก่อนหลังเร็วช้าของเอกสาร หรือว่าของข่าวสารที่มาถึง รับปากที่ไหนไว้ก่อนก็ต้องไปที่นั่นให้เขา ยกเว้นว่าลำดับความสำคัญของงานที่มาทีหลังนั้นสำคัญกว่า หรือว่าสามารถให้คนอื่นไปแทนได้

หลายท่านบางทีก็คิดว่ากระผม/อาตมภาพไปกิจนิมนต์บ่อยมาก นั่นเป็นความคิดของพวกเราเอง กิจนิมนต์เป็นงานที่ไปแล้วเจ้าภาพเขาจะถวายปัจจัยไทยธรรมมา ซึ่งมีน้อยมาก ส่วนใหญ่ที่ไปก็คือไปช่วยเขา แปลว่าไปเสียเงิน..!

หลายงานถึงเป็นกิจนิมนต์ แต่กระผม/อาตมภาพพิจารณาแล้วว่าเป็นงานเพื่อส่วนรวม เป็นงานที่ทางเจ้าภาพต้องใช้ปัจจัยไทยธรรมอีกมาก รับมาแล้วก็มอบคืนให้กับเขาไป ดังนั้น..บางทีท่านทั้งหลายอาจจะคิดว่ากระผม/อาตมภาพไปกิจนิมนต์บ่อย ๆ น่าจะรวยน่าดู ใช่..รวยมาก..เพราะว่าไปแจกเงินให้เขา..!

แล้วก็มีบางท่านโทรมาถามว่า "จะนิมนต์พระอาจารย์เล็กค่าตัวเท่าไร ?" ถ้ารู้ว่าค่าตัวของกระผม/อาตมภาพตั้งแต่ ๒๐ บาทถึง ๑ ล้านนี่..! เขาจะตกใจไหม ? เพราะว่าแล้วแต่เจ้าภาพเขาจะถวาย

กระผม/อาตมภาพไปสวดนาคที่วัดราษฎร์ประชุมชนาราม หรือว่าวัดท่ามะขาม ตอนนั้นพระเดชพระคุณพระเทพเมธากร (ณรงค์ ปริสุทฺโธ ป.ธ.๔) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี อดีตเจ้าอาวาสวัดราษฎร์ประชุมชนารามยังมีชีวิตอยู่ ท่านเป็นพระอุปัชฌาย์ กระผม/อาตมภาพกับมหาทองดี (พระมหาทองดี โชติปญฺโญ ป.ธ. ๖) เป็นคู่สวด

เมื่อบวชพระเสร็จ ทางเจ้าภาพถวายปัจจัยไทยธรรม พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระเทพเมธากรแง้มซองของตัวเองดู แล้วก็บอกว่า "อาจารย์เล็ก..ดูของคุณหน่อยสิ เขาให้ผิดหรือเปล่า ?" กระผม/อาตมภาพก็เปิดซองของตัวเองออกมา ปรากฏว่ามีอยู่ ๒๐ บาท..!

ส่วนทางด้านพระอุปัชฌาย์ ซึ่งเป็นเจ้าคณะจังหวัด เป็นเจ้าคุณชั้นเทพ ได้ไป ๒๐๐ บาท..! ท่านถึงได้สงสัยว่า เขาให้ซองผิดหรือเปล่า ? แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ ถูกต้องตรงตามนั้น ไอ้ที่เขาคุยกันว่าลงทุนไปหลายหมื่นนั้น เขาเอาไว้เลี้ยงชาวบ้าน แต่ว่าในส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือถวายคณะสงฆ์แล้วเป็นบุญเป็นกุศล เขากลับลงทุนน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้..!

[เถรี]

เมื่อเห็นดังนั้น หลวงพ่อพระเทพเมธากร ท่านก็เลยดึงของท่านออกมาร้อยหนึ่ง ส่งให้ บอกว่า "เอาไปแบ่งกันคนละครึ่งกับพระมหาทองดี" สรุปว่างานบวชงานนั้น เจ้าคุณชั้นเทพ เจ้าคณะจังหวัดด้วย ได้ไป ๑๐๐ บาท กระผม/อาตมภาพกับมหาทองดีสองคนได้ไปคนละ ๗๐ บาท แต่ก็มีบางงานที่ไปแล้ว เจ้าภาพเขาถวายมา ๑ ล้านบาท เป็นต้น

แต่ว่าถ้าหากว่าเป็นงานพุทธาภิเษก ออกต่างจังหวัด มาตรฐานปัจจุบันนี้ที่เจ้าภาพเขาจะถวายอยู่ที่ ๒๐,๐๐๐ บาท แต่ก็เคยได้รับ ๒,๐๐๐ บาท ๓,๐๐๐ บาท บางแห่งก็ ๑,๐๐๐ บาท ค่ารถยังไม่พอ มีอยู่วัดหนึ่งได้มา ๗๐๐ บาท กระผม/อาตมภาพวิ่งไปวัดของเขา ค่าแก๊สหมดไป ๖๐๐ กว่าบาท ขากลับหมดไปอีก ๖๐๐ กว่าบาท เจ้าภาพถวายมา ๗๐๐ บาท..!

เรื่องนี้จะว่าไม่ได้ เพราะว่าเป็นศรัทธาเฉพาะตัว เพียงแต่ว่าเจ้าภาพเขลาไปนิดหนึ่ง ก็คือไม่ได้คิดถึงระยะทางใกล้ไกลที่กระผม/อาตมภาพเดินทางไปว่ากว่าจะไปถึงวัดเขา ต้องเดินทางถึงหลายร้อยกิโลเมตร แต่ว่าบรรดาท่านที่อยู่ใกล้ ๆ ใช้ระยะเวลาไม่กี่นาทีมาถึง รับไป ๗๐๐ บาท ก็ถือว่าคุ้มค่า

เหมือนอย่างกับคราวหนึ่งที่ได้รับกิจนิมนต์ไปงานแต่งงานที่จังหวัดปัตตานี พระวัดท่าขนุน ๓ รูปนั่งรถไฟชั้น ๒ ปรับอากาศไป ค่าตั๋วไป ๗๐๐ กว่าบาท กลับอีก ๗๐๐ กว่าบาท รูปหนึ่งก็ตกประมาณ ๑,๕๐๐ บาท ทางเจ้าภาพถวายมารูปละ ๓๐๐ บาท..! ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่มหาศาลที่สุดที่พื้นที่เขาเคยถวายกัน เพราะที่นั่นเขามาตรฐานร้อยเดียว คณะของกระผม/อาตมภาพไปจากต่างจังหวัด เขาก็เลยถวายมารูปละ ๓๐๐ บาท ของเราก็แค่ขาดทุนไปคนละ ๑,๒๐๐ บาท..!

ดังนั้น..ในเรื่องของกิจนิมนต์เป็นเรื่องที่เอาแน่ไม่ได้ เพียงแต่ว่าหลายแห่งก็คิดรอบคอบ เผื่อแม้กระทั่งค่ารถค่าเดินทาง หลายท่านก็ถึงขนาดจองตั๋วเครื่องบินให้เดินทางพร้อมกับผู้ติดตาม ๑ คน ผู้ที่จัดงานรอบคอบลักษณะนี้ ส่วนใหญ่แล้วแม่งานมักจะเป็นผู้หญิง จึงคิดเผื่อได้ครบถ้วนมาก

แต่ว่าท่านที่เป็นผู้ชายก็ไม่ค่อยคิดอะไร คิดว่าแถวนี้เขามาตรฐานแค่นี้ ของท่านได้ไปแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ต้องบอกว่าแล้วแต่เวรแต่กรรม ดังนั้น..ท่านที่ถามมาว่า "ค่าตัวพระอาจารย์เล็กเท่าไร ?" ก็ขอบอกว่า ตั้งแต่ ๒๐ บาท จนถึง ๑ ล้านบาท รับมาแล้วทั้งนั้น จึงแล้วแต่เจ้าภาพก็แล้วกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)