เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันพุธที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔

[หยาดฝน]

เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า
วันพุธที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔


เชิญรับฟังได้ที่ https://youtu.be/oljMxrTCJho

ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติไว้ที่ลมหายใจเข้าออก พอรู้สึกว่ามั่นคงทรงตัวแล้ว ก็กำหนดภาพพระไปด้วย

หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป
หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา

หายใจเข้า..ภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไป
หายใจออก..ภาพพระไหลตามลมหายใจออกมา

[หยาดฝน]

อย่าเอาความชัดเจน แค่มีภาพพระก็พอแล้ว อย่าใช้สายตาเพ่ง กำหนดนึกถึง ไม่ใช่ตาเห็น
ลมหายใจผ่านจมูก ผ่านอก ไปสุดที่ท้อง
ลมหายใจออกจากท้อง ผ่านอก มาสุดที่ปลายจมูก

ภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไปในท้อง เลื่อนตามลมหายใจขึ้นมาบนศีรษะ
หายใจเข้า..ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป
หายใจออก..ความรู้สึกพร้อมกับภาพพระไหลตามลมหายใจออกมา

[หยาดฝน]

ทุกวินาทีของเราต้องให้ความรู้สึกอยู่ที่ภาพพระ อยู่ที่ลมหายใจ
เผลอไปคิดเรื่องอื่น นึกขึ้นมาได้ ให้รีบกลับมาที่ลมหายใจหรือภาพพระทันที

หายใจเข้า..ภาพพระไหลตามลมหายใจไปอยู่ในท้อง
หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นไปอยู่บนศีรษะ

ความรู้สึกบางคนถ้าชัด ๆ เหมือนกับเราหายใจเข้าผ่านกระหม่อม หายใจออกทางกระหม่อม
ไม่ต้องไปสนใจตรงนั้น ให้รู้ว่าเราหายใจพร้อมกับจับภาพพระได้ก็ใช้ได้แล้ว

หายใจเข้า..ภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้องพร้อมกับคำภาวนา
หายใจออก ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะพร้อมกับคำภาวนา

[หยาดฝน]

ทันทีที่ตื่นนอนขึ้นมา งานแรกก็คือนึกถึงลมหายใจเข้าออกและภาพพระเอาไว้ จนกระทั่งรู้สึกว่าชัดเจนแจ่มใสแล้ว ค่อยขยับลุกไปทำงานทำการอื่น

หายใจเข้า..ภาพพระเลื่อนลงไปในอก เลื่อนลงไปในท้อง
หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นมาในอก เลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ

เมื่อรู้สึกว่าลมหายใจกับภาพพระมีความมั่นคงแล้ว ก็กำหนดภาพพระให้นิ่งอยู่บนศีรษะของเรา
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ไม่ต้องไหลตามลมหายใจแล้ว ให้นิ่งอยู่บนศีรษะอย่างเดียว

[หยาดฝน]

จำเคล็ดลับให้แม่น ๆ คือ ไม่เอาความชัดเจนของภาพพระ และไม่เอาความสว่างเป็นประมาณ ให้รู้สึกว่ามีภาพพระอยู่กับเรา สว่างขึ้นตามลมหายใจเข้า สว่างขึ้นตามลมหายใจออก จนกระทั่งภาพพระกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวเรา เหมือนกับว่าตัวเราอยู่ในองค์พระ องค์พระก็คือตัวเรา

หายใจเข้า..สว่างไสวออกไปรอบด้าน
หายใจออก..สว่างไสวออกไปรอบด้าน

กำหนดความรู้สึกให้กระแสความสว่างไสวที่เปรียบเหมือนพระเมตตาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แผ่กว้างออกไป กว้างออกไปรอบด้าน
กำหนดความรู้สึกเหมือนกับโยนหินลงในน้ำ แล้วกระแสน้ำกระเพื่อมเป็นวง ๆ กว้างออกไป ๆ

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

[หยาดฝน]

ภาพพระและตัวเราที่เหมือนกับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แผ่ความสว่างไสวออกไปรอบด้าน สว่างไปทั่วทั้งศาลาแห่งนี้
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น สว่างไปทั่วทั้งศาลา
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น สว่างไปทั้งวัด

ความสว่างแผ่กว้างออกไปตามลมหายใจเข้า
ความสว่างแผ่กว้างออกไปตามลมหายใจออก
กำหนดเอาตามจังหวะการหายใจของเรา อย่าไปกำหนดตามเสียงพูด

[หยาดฝน]

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างไสวออกไปรอบด้าน สว่างไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ทั่วทั้งตำบล ทั่วทั้งอำเภอ ทั่วทั้งจังหวัด
เหมือนตัวเราสูงขึ้น ใหญ่ขึ้น สูงขึ้น ใหญ่ขึ้น จนมองเห็นกว้างไกลออกไป ไกลออกไป

หายใจเข้า..รัศมีสว่างไสวขององค์พระแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป กว้างไปทั้งประเทศ กว้างไปทั้งทวีป กว้างไปทั้งโลก
เหมือนตัวเราและภาพพระโตเต็มแผ่นดินแผ่นฟ้า ความสว่างไสวสามารถแผ่ครอบคลุมทั่วโลกที่เป็นวัตถุเล็ก ๆ ภายใต้ร่างกายได้อย่างง่ายดาย

ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ได้ตกล่วงไปแล้วในวันหนึ่งคืนหนึ่ง ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงไปเสวยสุขในสุคติภพโดยถ้วนหน้ากันเถิด

[หยาดฝน]

หายใจเข้า..ความสว่างไสวขององค์พระแผ่กว้างออกไปโดยไม่มีประมาณ
หายใจออก..ความสว่างไสวขององค์พระแผ่กว้างออกไปโดยไม่มีประมาณ

จะกำหนดให้องค์พระสว่างไสวอยู่เหนือศีรษะของเราก็ได้
จะให้สวมลงมาจนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับร่างกายเราก็ได้

ในความรู้สึกคือร่างกายนี้ใหญ่โตเต็มจักรวาล พระเมตตาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแผ่ปกออกไปสู่สรรพสัตว์ ทุกภพ ทุกภูมิ ทุกหมู่ ทุกเหล่า ขอให้เขาทั้งหลายพ้นจากกองทุกข์ ขอให้เขาทั้งหลายอยู่ดีมีสุข มีความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป

[หยาดฝน]

ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ตกอยู่ในความทุกข์ยากเศร้าหมอง เดือดร้อนลำเค็ญ ทุกข์กายทุกข์ใจ เจ็บไข้ได้ป่วย พิกลพิการใด ๆ ก็ดี ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงล่วงพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายนั้นเถิด

หายใจเข้า..รัศมีสีขาวของพระเมตตาคุณแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป
หายใจออก..รัศมีองค์พระแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป เบื้องบนจรดพรหมชั้นที่ ๑๖ เบื้องล่างถึงอเวจีมหานรก เบื้องขวางก็คือจักรวาลที่ประกอบไปด้วยโลกธาตุต่าง ๆ ที่มีมนุษย์และสัตว์มากมายจนนับไม่ถ้วน

[หยาดฝน]

ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น มีความสุขความเจริญดีอยู่แล้ว ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงมีความสุขความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยเถิด

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างไสวโดยไม่มีประมาณ
หายใจออก..ภาพพระสว่างไสวโดยไม่มีประมาณ

เราแค่อาศัยความหวังดีปราถนาดีของตน เกาะรัศมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ส่งไปถึงสรรพสัตว์ทั้งหลาย ทุกภพ ทุกภูมิ ทุกหมู่ ทุกเหล่า

ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น พึงเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่กันและกัน เสียสละให้ปัน ช่วยเหลือเกื้อกูลแก่ผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์ยากยิ่งกว่าตนให้พ้นทุกข์ เพื่อยังโลกทั้งหลายไปสู่สันติสุขอันสมบูรณ์ด้วยเถิด

[หยาดฝน]

กำหนดใจอยู่กับภาพพระที่สว่างไสวไม่มีประมาณ เมื่อรู้สึกว่ามั่นคงดีแล้ว ก็กำหนดภาพพระให้แน่วนิ่งอยู่บนศีรษะของเรา
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

อย่าเอาความชัดเจน และอย่าเอาความสว่างเป็นประมาณ โดยปกติแล้วสำหรับพวกเราถ้าระดับความสว่างเหมือนมองในที่มืดก็ถือว่าดีมากแล้ว ความสว่างไสวและความชัดเจนจะมีมากก็ต่อเมื่อสมาธิทรงตัวสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป เอาแค่รู้สึกว่ามีภาพพระใส ๆ สว่างอยู่บนศีรษะของเรา

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

[หยาดฝน]

ตัวเราตอนนี้เหมือนกับเป็นเปลือกกลวง ๆ โล่ง ๆ ไม่มีอะไร มีแต่องค์พระสว่างไสวอยู่ในห้วงนึก น้อมจิตน้อมใจกราบลงที่องค์พระ นั่นคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เสด็จมาสงเคราะห์พวกเราทั้งหลาย เราเห็นพระองค์ท่านคือเราอยู่ใกล้กับพระองค์ท่าน เราอยู่ใกล้กับพระองค์ท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

[หยาดฝน]

หลังจากนั้นตั้งใจขออาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กำหนดความรู้สึกย้อนหลังไป..
ตอนที่เราเดินมาที่ศาลาแห่งนี้ ตอนที่เราเข้าห้องน้ำห้องส้วม ตอนที่เรานอนอยู่ ก่อนนอน การทำกิจกรรมก่อนนอน..
ไล่ไปถึงตอนทำวัตรค่ำ ตอนปฏิบัติธรรมช่วงบ่าย ตอนทำบุญช่วงเช้า..
ย้อนไปถึงวันก่อนที่เราปฏิบัติธรรม ย้อนไปถึงตอนที่เราไปเปิดร้านค้าชุมชน..

ย้อนไป ๓ วันที่แล้ว ๔ วันที่แล้ว ๕ วันที่แล้ว ๗ วันที่แล้ว ๑๐ วันที่แล้ว ๑๕ วันที่แล้ว..
เดือนที่แล้ว ๒ เดือนที่แล้ว ๓ เดือนที่แล้ว ๔ เดือนที่แล้ว ๕ เดือนที่แล้ว ๖ เดือนที่แล้ว..
๑ ปีที่แล้ว ๒ ปี ๓ ปี ๔ ปี ๕ ปี ๖ ปี ไล่ไปเรื่อย..

จนไปถึงวันที่เราเป็นจุดปฏิสนธิ์เล็ก ๆ อยู่ในท้องแม่ โดนไฟธาตุของแม่เคี่ยวเข้า ก็แตกเซลล์ออกมาจาก ๑ เป็น ๒
จาก ๒ เป็น ๔ จาก ๔ เป็น ๘ จาก ๘ เป็น ๑๖ จาก ๑๖ เป็น ๓๒ จาก ๓๒ เป็น ๖๔ จาก ๖๔ เป็น ๑๒๘ จาก ๑๒๘ เป็น ๒๕๖

[หยาดฝน]

จนกระทั่งปรากฏดวงตา เริ่มมีกะโหลกศีรษะ มีจมูก มีปาก มีหู งอกปัญจสาขา คือ ๒ แขน ๒ ขามาด้วย ค่อย ๆ มีอวัยวะใหญ่น้อยภายในภายนอกสมบูรณ์บริบูรณ์

ครบถ้วน ๑๐ เดือนก็คลอดก็เคลื่อนจากท้องแม่ออกมา เป็นเด็กเล็กนอนหงายตะกายอากาศ พ่อแม่เลี้ยงดูมาด้วยน้ำนม ด้วยก้อนข้าว
ค่อย ๆ หัดพลิกคว่ำ หัดตะเกียกตะกาย หัดคลาน หัดยืน หัดเดิน หัดวิ่ง ไม่มีฟันก็มีฟัน
โตขึ้นเป็นเด็กเล็ก เป็นเด็กโต เป็นเด็กหนุ่มเด็กสาว เป็นหนุ่มสาวเต็มตัว เป็นวัยกลางคน เป็นคนแก่ เป็นคนตาย

เมื่อวานเราดูมาถึงตรงนี้ เห็นชัดเจนว่าร่างกายนี้ของเรามีแต่ความไม่เที่ยงแท้แน่นอนเป็นปกติ
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ถูกต้องทุกประการแล้ว เราขอยอมรับในความไม่เที่ยงของร่างกายนี้

[หยาดฝน]

วันนี้เรามาดู พระองค์ท่านตรัสว่า "สัพเพสังขารา ทุกขา" สังขารนี้ประกอบไปด้วยความทุกข์

ตอนเราเป็นจุดปฏิสนธิ์เล็ก ๆ อยู่ในท้องแม่ โดนไฟธาตุของแม่เคี่ยวเผาลนอยู่ตลอดเวลา เพื่อที่ก่อเกิดกำเนิดร่างกายนี้ขึ้นมา
ความร้อนนั้นเหมือนกับอยู่ในหม้อนึ่ง เมื่อค่อย ๆ เติบโตขึ้นมา ที่ทางก็คับแคบลงไปเรื่อย..

เรานั่งอยู่ท่าเดียวไม่กี่นาที ยังปวด ยังเมื่อย นั่นต้องขดอยู่ในท้องแม่ ๙ เดือน ๑๐ เดือน..
ทั้งร้อน ทั้งอึดอัด ทั้งคับแคบ ทั้งปวดเมื่อย ถึงเวลาก็ดิ้นรนถีบซ้ายเตะขวาเพื่อให้พ้นจากอาการทุกข์ยากลำบากเหล่านั้น

[หยาดฝน]

ต้องทนทุกข์ทรมานอึดอัด ปวดเมื่อยอยู่ ๑๐ เดือนเป็นอย่างน้อย..
แล้วค่อยคลอด ค่อยเคลื่อนออกมาสู่ภายนอก กระทบความหนักของอากาศ แสบร้อนไปทั้งกาย ร้องไห้จ้า..
ร่างกายสกปรกต้องชำระล้าง หิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม..
ปวดอุจจาระ ปวดปัสสาวะ ต้องอึ ต้องฉี่..
เจ็บไข้ได้ป่วย ต้องรักษาพยาบาล..
มีแต่ความทุกข์อยู่ตลอดเวลา

[หยาดฝน]

ของใครมาถึงตรงนี้ รู้สึก(ภาพพระ)เลือนลางไม่ชัดเจน ก็กลับไปหาภาพพระใหม่

หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น
หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น

[หยาดฝน]

เมื่อรู้สึกหนักแน่นมั่นคงชัดเจนแล้ว ก็กำหนดใจดูต่อว่า..

เจ้าเด็กตัวเล็กนั้น นอนหงายไปนาน ๆ ก็ปวดก็เมื่อยก็ทุกข์..
พยายามพลิกคว่ำ กว่าจะหัดคว่ำลงได้ ทุ่มเทแรงกายแรงใจ เหนื่อยแทบขาดใจ..
หัดคืบไปข้างหน้า หัดคลาน หัดยืน ตั้งไข่ หกล้มหกลุก กว่าจะยืนได้มั่นคง..
กว่าจะหัดเดินก้าวแรก กว่าจะมั่นคงจนสามารถเดินได้เร็วขึ้น จนกระทั่งวิ่งได้..
แต่ละขั้นตอนล้วนแล้วแต่เหนื่อยยากลำบากทั้งสิ้น

ระหว่างนั้นก็ยังหิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระต้องอึ ปวดปัสสาวะต้องฉี่
สกปรกโสโครกต้องอาบน้ำชำระร่างกาย เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล
เป็นอันว่า..รอดจากความทุกข์ทั้งหลายโดยไม่ตาย

[หยาดฝน]

เติบโตขึ้นมาเป็นเด็กเล็ก พ่อแม่เป็นห่วง กลัวจะทำมาหากินไม่เป็น..
ส่งลูกเข้าเรียนตั้งแต่เด็กเล็ก ตั้งแต่อนุบาล..
คราวนี้ก็ลำบากเดินทางไปโรงเรียนก็เหนื่อยยาก โดนเพื่อนแกล้ง โดนครูตี..
ต้องกอบโกยเอาความรู้ใส่หัวตัวเอง ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด ค่อย ๆ ผ่านแต่ละวิชาแต่ละปี

จากอนุบาล ๑ อนุบาล ๒ อนุบาล ๓ เป็น ป.๑ ป.๒ ป.๓ ป.๔ ป.๕ ป.๖
วิชาการต่าง ๆ มากขึ้น..มากขึ้น กว่าจะจบการเรียนรู้แต่ละวัน ก็หัวร้อนมึนไปหมด..
แล้วก็ยังหิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระต้องอึ ปวดปัสสาวะต้องฉี่..
สกปรกโสโครกต้องอาบน้ำอาบท่า..
เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล

[หยาดฝน]

ตีเสียว่าเราเป็นสุดยอดมนุษย์ เรียนไม่เคยตกเลย..
จบชั้นประถมก็เข้าเรียนมัธยม จบชั้นมัธยม ยังอุตส่าห์โชคดีเอ็นทร้านซ์ติด..
เข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ละครั้ง แต่ละตอนล้วนแล้วแต่ยากลำบาก..
ถือว่าเราโชคดีสุด ๆ เรียนจบมาได้ด้วยความเหนื่อยยาก ก็ต้องตะเกียกตะกายหางานทำเพื่อที่จะเลี้ยงตัวเอง

ในระหว่างที่เรียนอยู่ หรือระหว่างทำงาน ก็มีคนมาชอบ หรือว่าเราชอบเขา..
ทันทีที่รักกันชอบกันก็ทุกข์แล้ว กลัวเขาจะไม่รักเรา กลัวเขาจะไม่ชอบเรา..
กลัวเขาจะไม่ยินดีแต่งงานกับเรา กลัวคนจะมาแย่งเขาไป..
มีแต่ความทุกข์อยู่ตลอดเวลา