เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๖๑

[เถรี]

ถาม : สมัยก่อนท่านจารตะกรุดไม่ไผ่ให้เป็นรอยดำได้อย่างไรคะ ?
ตอบ : รู้สึกว่าท่านจะใช้เหล็กเผาไฟ แต่คราวนี้เราต้องคิดดูว่าเหล็กเผาเราจับใกล้ก็ไม่ได้ ก็ต้องค่อย ๆ เขียนทีละนิด ๆ กว่าจะลากเส้นได้ เพราะถ้าช้าก็เย็น เขียนไม่ติด ถ้าเร็วก็ร้อนจับไม่ได้

ท่านทำตะกรุดมหาจักรพรรดิด้วยไม้ไผ่ จารอักขระตีลายตีตารางสวยมาก ๆ มาตอนหลังอายุมาก ๆ แล้วไม่มีแรงจะทำ อย่างอาตมาไปไม่ต้องอะไรมาก ท่านเป่าหัวให้ก็พอแล้ว

มีอยู่วันหนึ่งไปเจอท่านหมอบอยู่หน้ากุฏิ โอ๊ย....ตาย ๆๆ รีบไปประคองหลวงปู่ขึ้นมา "หลวงปู่...เป็นอย่างไรบ้างครับ ?" ท่านบอกว่า "เมื่อคืนเขามากัน ๓ คันรถ บอกว่าจะรีบไปที่อื่น มาทุบประตูเรียกข้าออกมาตอนตี ๒" ท่านสรุปว่า "ตอนหนุ่ม ๆ ข้าอยากดัง ตอนนี้แก่แล้วดังซะให้เข็ด" คนก็ไม่ได้นึกเลยว่าหลวงปู่อายุ ๘๐ ปีแล้ว ไปทุบประตูเรียกออกมาตอนตี ๒ ลองไปทุบที่วัดท่าขนุนดูบ้างสิ ดูว่าจะเจออะไรบ้าง...!

[เถรี]

ถาม : การไปรบกวนพระจะเกิดกรรมอะไรคะ ?
ตอบ : ตายแล้วก็รู้ ไม่ต้องคิดอะไรมาก หลวงปู่ท่านนอนดึก นอนทีก็เที่ยงคืน ตี ๑ พอตี ๒ ก็ไปทุบประตูเรียกท่านออกมา พอท่านรับแขกเสร็จเรียบร้อย ท่านก็ฟุบหลับอยู่ตรงหน้าประตูนั่นแหละ อาตมาไปเห็นใจหายวาบเลย นึกว่าหลวงปู่ไปแล้ว..! เพราะเห็นนอนหน้าไถพื้น รีบเข้าไปประคอง อาตมาตั้งใจไปตอนประมาณ ๖ โมงเช้า เพราะว่าเป็นเวลาที่ท่านออกมาฉันเช้า จะได้ไม่ไปรบกวนท่านมาก

คนเราส่วนใหญ่แล้วต้องบอกว่าเห็นพระเป็นทาส แล้วอีกอย่างก็คือกำลังใจต่ำเกิน ที่ว่ากำลังใจต่ำเกินคือ ไปแล้วถ้าไม่ได้ทำบุญกับท่าน รู้สึกเหมือนกับว่าไม่ได้ไป อะไรประมาณนั้น

แม้กระทั่งงานวัดเขาวงที่ผ่านมา อาตมาพุทธาภิเษกเสร็จก็บอกกับพี่ ๆ ว่า "ผมกลับก่อนนะ ไม่ได้อยู่หล่อพระหรอก" เดินออกมาโยมก็แย่งกันใส่ย่าม พวกที่มาช้าอาตมาขึ้นรถไปแล้ว โยมที่ไปด้วยจะช่วยรับให้ บอกว่า "ส่งมาเลย" เขาก็ไม่ส่ง อย่างไรก็ต้องใส่ย่ามอาตมาเองให้ได้ อาตมาก็ไปแล้ว ไม่ต้องทำกันแล้ว ต้องบอกว่าทำบุญโดยขาดอุเบกขา ขาดปัญญาแล้วยังยึดมั่นถือมั่นอีก แบบนั้นเต็มที่ก็ไปได้ไม่เกินกามาวจรสวรรค์

[เถรี]

ถาม : หลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ มาสายไหนครับ ?
ตอบ : สายหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน ท่านมีสามทหารเสือ คือ หลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง หลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ หลวงพ่อเตียง วัดเขารูปช้าง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "บ้านเราเคยชินกับการหยิบจับอะไรได้ก็เดินไปกินไป ถ้าไปญี่ปุ่นอย่าไปทำอย่างนั้น เขาถือว่าเสียมารยาทมาก จะกินต้องนั่งกินอย่างเป็นทางการ นั่งละเลียดกันเลย

ญี่ปุ่นเขามีทรัพยากรน้อย อาหารต่าง ๆ ก็ซ้ำ ๆ กันทุกวัน ก็เลยต้องประดิษฐ์ประดอยให้มีรูปร่างหน้าตาแปลก ๆ มีสุนทรียะทางสายตาด้วย ในขณะเดียวกันเรื่องของรสของกลิ่นก็ต้องได้ด้วย

แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่อย่างไรอาตมาทำใจกินกันไม่ค่อยลง คือหัวไชเท้าสดที่เขาขูดมา เพราะว่าบาดลิ้น ส่วนใหญ่อาตมาก็ประเภทคำเดียวหมดทั้งขยุ้ม ค่อย ๆ ละเลียดไม่เป็น กวาดเรียบภายในไม่กี่นาที

ถ้าใครไปญี่ปุ่นต้องหัดใช้ตะเกียบให้เป็น ญี่ปุ่นมีแต่ตะเกียบให้อย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นอูด้ง ราเมนหรืออะไรก็ตาม จะคีบยากแค่ไหนก็ใช้ตะเกียบ ถ้ายากก็ยกซดเลย ไปญี่ปุ่นดีอยู่อย่างไม่ต้องเสียทิป อย่าไปให้ทิปคนญี่ปุ่น เขาถือว่าดูถูก ใช้งานเท่าไรก็ใช้ไปเถอะ เขาบริการดีแค่ไหนไม่ต้องให้ ตอนอาตมาไปคนขับรถเป็นคนไทยเขาไม่รังเกียจทิป ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นไปให้แบบนั้นเขาจะถือว่าดูถูกกัน"

[เถรี]

ถาม : ฝรั่งทางตะวันตกเดี๋ยวนี้เขาเชื่อแต่ระบบ ใช้สัญชาตญาณไม่เป็นแล้ว ไม่เหมือนทางตะวันออกเรา ?
ตอบ : ของเขาต้องมีเครื่องมือเครื่องไม้มากกว่านี้ แบบเดียวกับที่กู้ศพนักศึกษาที่รถตกเหวในสหรัฐ ถ้าเป็นกู้ภัยไทยวันนั้นก็ขึ้นมาแล้ว แต่ฝรั่งเขาเอาความปลอดภัยของคนเป็นเข้าว่า ถ้าสภาพพื้นที่ไม่ให้ ภูมิอากาศไม่ให้ เขารอจนกว่าจะได้เวลาที่เหมาะสม ความบ้าและกล้าตายของเขาไม่มี เขาถือว่าคนเป็นมีค่ากว่า กว่าที่จะสั่งสมประสบการณ์มาถึงระดับนั้น ไม่ทราบว่าสูญเสียทรัพยากรไปเท่าไรต่อเท่าไร เพราะฉะนั้น...เขาจะรักษาชีวิตคน แต่ของเรานี่เสี่ยงกันทุกรูปแบบ เพราะมั่นใจว่ามีหลวงพ่อดี..!

สมัยในหลวงรัชกาลที่ ๖ ส่งข้าราชการไปศึกษาต่างประเทศ โดยเฉพาะบรรดาทหารที่ไปฝึกการบินที่ต่างประเทศ ปรากฏว่าทหารไทยทำได้ดีจนครูฝึกฝรั่งยอมกลัวใจ โดยเฉพาะการบินผาดโผน ดับเครื่องดำดิ่งลงมาบ้าง ร่อนในลักษณะใบไม้ร่วงบ้าง เขามีกติกาว่าห่างจากพื้นอย่างน้อย ๒,๐๐๐ ฟุตให้ติดเครื่อง แต่ปรากฏว่าทหารไทยบางทีเหลือแค่ ๒๐๐-๓๐๐ ฟุตถึงได้ติดเครื่อง

ที่เป็นอย่างนี้มีอยู่ ๒ อย่างด้วยกัน อย่างแรกคือคนไทยมั่นใจว่าพระดี อย่างที่ ๒ คือ ตื่นเต้นจนนึกไม่ทันว่าจะต้องติดเครื่อง ลงมาจนเกือบถึงพื้นแล้วค่อยนึกได้ ไปตาลีตาเหลือกติดเครื่องตอนนั้น ฝรั่งก็นึกว่าเรากล้า ...(หัวเราะ)...

รุ่นนั้นกลับมารับราชการ เป็นท่านขุน เป็นคุณหลวง เป็นคุณพระกันหมด ไม่มีพี่หมื่นเลยสักคน...! หลวงสันทัดยนตรกรรม พระทะยานอากาศ หลวงทะยานพิฆาต ขุนรณนภากาศฯ อะไรทำนองนั้น

[เถรี]

แบบเดียวกับช่วงสงครามอินโดจีนหรือสงครามมหาเอเชียบูรพา ทหารไทยส่วนใหญ่แล้วก็มีพระดี มีเครื่องรางดี มีชายผ้าถุงแม่ เคยลองถามปู่จอม ปู่จอมบอกว่าได้รับพระกริ่งเชียงตุงจากสมเด็จพระสังฆราชแพหนึ่งองค์ แต่ปรากฏว่าไปตกหาย เหลือแต่ชายผ้าถุงแม่ที่ควั่นแล้วคล้องคออยู่ บอกว่าเจ็บไข้ได้ป่วยอะไรก็เอามาทำน้ำมนต์ รักษาตัวเองหายทุกครั้ง

[เถรี]

ถาม : ที่ว่าอาศัยชายผ้าถุงแม่รักษาตัวเรารอด เป็นบารมีของแม่คนนั้นหรือคะ ? แล้วถ้าแม่ไม่มีศีลมีธรรมละคะ ?
ตอบ : ไม่ใช่แม่คนนั้น ที่รักษาลูกได้คือความเป็นแม่ ไม่ใช่ความประพฤติของแม่ ฟังให้ดี ๆ นะ ถ้าหากลูกมีความกตัญญู มีความเคารพ ปฏิบัติต่อแม่ได้ถูกต้อง ต่อให้แม่ทำผิดพลาดขนาดไหนก็ตาม พระคุณของความเป็นแม่ย่อมรักษาลูกได้

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "อาตมาฝึกมาตั้งแต่สมัยเป็นทหาร ตั้งแต่ได้ยินเสียงนกหวีด จนกระทั่งเก็บที่นอนหมอนมุ้ง แต่งตัว เข้าห้องน้ำห้องส้วม ล้างหน้าแปรงฟัน จัดแถว เสร็จภายใน ๓ นาที...! ตอนแรกก็คิดว่าใครจะทำได้ พอนานไปก็ทำได้ จนกระทั่งทุกวันนี้พระอาคันตุกะไปวัดท่าขนุน ส่วนใหญ่จะฉันไม่อิ่ม พอพระวัดท่าขนุนอิ่มหมดแล้วนั่งมอง ท่านก็เลยเขิน

แรก ๆ อาตมาก็โดนพระใหม่ประท้วง พอรู้ว่าก่อนหน้านี้ทุกอย่างเสร็จใน ๓ นาที นี่ให้ตั้ง ๑๕ นาทีแล้ว เวลาไปฉันที่วัดอื่น พระวัดท่าขนุนจะทุกข์ทรมานมาก เพราะว่าอิ่มไป ๗-๘ รอบแล้วเขาก็ยังไม่อิ่มกันสักที"

[เถรี]

ถาม : ที่พระปัจเจกพุทธเจ้าบอกว่า ถ้าภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑ ชั่วโมงหรือทำกรรมฐาน ภาวนากับการทำกรรมฐานนี่รวม...?
ตอบ : ภาวนาพระคาถา พร้อมกับจับลมหายใจเข้าออก เหมือนกับตอนที่นั่งปฏิบัติกรรมฐาน

ถาม : ตอนนี้สวดแบบนึกตัวอักษรค่ะ ?
ตอบ : ทำอย่างไรก็ได้ ให้มีลมหายใจเข้าออกควบไปด้วยก็แล้วกัน

ถาม : ถ้าเร่งให้จบ ไม่มีคุณภาพ จะทำให้ผลออกช้า หรือไม่มีผลเลย หรือผลมีน้อย ?
ตอบ : มีผลน้อยมาก เพราะว่างานไร้คุณภาพ

ถาม : มีความอยากรวยก่อนสวด ?
ตอบ : ถึงเวลาให้ลืมความอยาก ถ้าลืมไม่ได้ผลก็โดนตัดไปอีก

[เถรี]

ถาม : ถ้าจะทำธุรกิจ เราเห็นผู้อื่นเขาทำแล้วประสบความสำเร็จ แล้วเราทำตามนี่ เรียกว่าเป็นการขโมยไอเดียหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : เรียกว่าโง่ ทำตามคนอื่นอย่างไรก็ไล่เขาไม่ทัน เพราะว่าเขาเริ่มก่อน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระนี่เขาให้ใช้ฉายา อย่าไปใช้นามสกุล พวกที่ใช้นามสกุลเป็นที่น่ายินดี เพราะว่าเตรียมสึกทุกราย หรือไม่ได้มีความเป็นพระอยู่ในใจ ก็เลยใช้นามสกุล"

[เถรี]

ถาม : พระอาจารย์เคยสอนว่า ถ้าอยากได้งานให้จุดธูป ๕ ดอกกลางแจ้ง อธิษฐานขอกับพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน เรื่องนี้ใช้กับเรื่องอื่นได้ด้วยหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ท่านบอกว่าเฉพาะเรื่องงาน ท่านใช้คำว่าพระวิสุทธิเทพ ไม่ได้บอกว่าสมเด็จองค์ปฐมหรือองค์ปัจจุบัน

ถาม : อธิษฐานต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ?
ตอบ : ก็บอกว่าให้ขอกับพระวิสุทธิเทพ ยังจะพยายามเปลี่ยนอีก ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมถึงได้พลาดกันอยู่เรื่อย

ถาม : ข้อมูลในอินเตอร์เน็ตเพี้ยนมาก ?
ตอบ : ไม่ผิดเพี้ยนหรอก พวกแสนรู้ไปเปลี่ยนต่างหาก เขาบอกให้อธิษฐานขอกับพระวิสุทธิเทพ ดันไปขอกับสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถามว่าพระพุทธเจ้าใช่พระวิสุทธิเทพไหม ? ใช่...แต่พระวิสุทธิเทพอยู่บนพระนิพพานมีตั้งเท่าไรที่ไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้า เขาให้ขอรวมทุกท่าน เราไปขอแค่บางท่าน ก็อดต่อไป

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ทำการค้าหัวใจสำคัญอยู่ที่การบริการ บริการดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ลูกค้าก็อยากมาอีก พวกร้านสะดวกซื้อในปัจจุบันหุ่นยนต์ชัด ๆ เข้าไปถึงก็ “สวัสดีค่ะ” ทั้ง ๆ ที่ก้มหน้าก้มตานับเงินอยู่ ได้ยินเสียงประตูกริ๊ง “สวัสดีค่ะ” อาตมาหันไปดู เห็นหมายื่นหัวเข้ามา...!

อย่างไรถ้ามนุษย์สัมพันธ์ดี อยู่ในทำเลดี ทำร้านอาหารแล้วมีฝีมือบวกเข้าไปด้วย โอกาสร่ำรวยก็มีสูง ทำอย่างไรถึงจะเห็นลูกค้าเป็นพระเจ้า งี่เง่าขนาดไหนเราก็โกรธเขาไม่ได้ บ่นไม่ได้ ถึงเวลาเหลืออดเหลือทนก็เข้าห้องน้ำ เปิดน้ำดัง ๆ แล้วก็ตะโกน หรือไม่ก็เอาหน้าทิ่มใส่โอ่ง ปิดฝาแล้วตะโกน"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "แจ้งให้ญาติโยมทราบว่า ต่อไปถ้าจะเอาผ้าไตรมาถวายให้เปลี่ยนเป็นสีกรักทองแบบพระราชนิยม เพราะว่าต้องเปลี่ยนเป็นสีเดียวกันทั้งประเทศ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สีผึ้งหลวงพ่อทาบอย่าไปดูตลับ เพราะว่าตลับเหมือนกันยาก เนื่องจากว่าสมัยที่แจก ทางวัดให้ญาติโยมหาตลับไปกันเอง จำอย่างเดียวว่าสีผึ้งมีลักษณะแบบไหน ตลับเก่าได้อายุไหม ? แล้วก็อย่างน้อยมีตะกรุดสาริกาไว้ ๒ ดอก บางตลับโชคดีมีนางกวักติดไปด้วย

สีผึ้งที่เก่าจริง ๆ ที่อาตมามีอยู่เป็นของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว แล้วก็หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก นั่นแข็งเป็นหินไปเลย"

[เถรี]

ถาม : สายมีดหมอของหลวงพ่อฤๅษีต้องนับมาจากใครครับ ?
ตอบ : ของหลวงพ่อฤๅษีจริง ๆ ต้องนับสายหลวงพ่อเดิม ของหลวงพ่อมาในแบบเทพอาวุธ ขอบารมีพระและท่านท้าวมหาราชช่วยสงเคราะห์

ถาม : สายหลวงพ่อเดิมละคะ ?
ตอบ : สายหลวงพ่อเดิมจะมาในลักษณะขออำนาจอาวุธเทวดามาเหมือนกัน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีดหมอหลวงพ่อรุ่งส่วนใหญ่ท่านตั้งใจให้ใช้งานจริง ๆ ทำเป็นมีดใช้งานของชาวบ้าน ก็เลยทำเล่มใหญ่

พอรุ่นหลวงพ่อเดิม ท่านเห็นว่าบางทีคนใช้งานเปะปะ ไม่ได้ระมัดระวัง เสียดายของ ก็เลยทำเล่มเล็กให้เป็นการเฉพาะ"

[เถรี]

ถาม : พระรุ่นนี้หลวงพ่อมีจารให้หรือไม่ครับ (พระขุนแผนมหาอุตม์) ?
ตอบ : ที่ทำไว้ ถ้าไม่ได้จารจะตอกเลข ๕ ไว้ข้างหลัง ถ้ามีตอกเลขก็ใช่ ถ้ามีเวลาก็จารให้ ถ้าไม่มีเวลาของเก่าเขาตอกไว้อย่างนั้น ที่จารให้ก็ตอนที่ลงไปทำบุญที่ปักษ์ใต้กัน

[เถรี]

โยมมารับมีดหมอ "จำลายมือให้แม่น ๆ ลายมือนี้คือลายมือหลวงพ่อแจ่ม ลายมือส่วนใหญ่ที่เราเห็นตัวหนา ๆ นั่นเป็นลายมือหลวงพ่อชินที่ตอนนั้นรับใช้หลวงพ่อแจ่มอยู่ ส่วนลายมือนี้เป็นลายมือของท่านเอง ท่านเป็นคนเขียนหนังสือสวยมาก

มีดหมอหลวงพ่อแจ่มท่านใช้วิธีด้นสด ด้นสดก็คือนึกอยากเขียนอะไรก็เขียนลงไป แต่ละเล่มไม่เหมือนกันหรอก มาถึงตอนนั้นท่านท่องคาถาอะไรอยู่ก็ลงให้ไปเรื่อย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ล่าสุดที่ตรวจสอบทองคำสำหรับหล่อพระ อยู่ที่ ๑๑๑ กิโลกรัมกับอีกหน่อยหนึ่ง ลงเลขตองพอดี ยังขาดอีก ๒๙ กิโลกรัมเท่านั้น ขาดอยู่อีกนิดเดียว"