เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๖๑

[เถรี]

ถาม : ถ้ามโนมยิทธิเป็นเหมือนการได้รถยนต์ ทิพจักขุญาณทางเสียงเป็นเหมือนยางอะไหล่ ถ้าผมจะเอาแต่รถยนต์ แล้วถอดยางอะไหล่ทิ้งได้ไหมครับ ?
ตอบ : เป็นไปไม่ได้ คุณไปบอกว่าเป็นยางอะไหล่ ตูจะบอกว่าเป็นตัวขับเคลื่อนมากกว่า ไม่มีระบบขับเคลื่อนจะไปอย่างไรวะ ?

ถาม : ผมรำคาญเสียงอมนุษย์ครับ ผมก็ถามว่าทำไมต้องมาคุยข้าง ๆ หูผม เขาบอกว่าถ้าคุยกับคนอื่นเดี๋ยวไม่ได้ยิน ?
ตอบ : ก็อยากไปสนใจเองนี่หว่า บอกเขาสิว่า คราวหน้ามาคุยกรุณาให้หวยด้วย

[เถรี]

ถาม : ที่หลวงพ่อบอกว่าให้ใช้กำลังสมาธิต่อต้านสิ่งที่ไม่ดี ผมมีความเห็นแย้งว่า ก็ผมแบกหมูอยู่ หลวงพ่อจะใช้ให้ผมไปแบกช้าง แต่ตอนนี้ชีวิตโดนบีบทุกอย่างให้เหลือแค่ทางที่หลวงพ่อแนะนำ ทำมาแล้วรู้สึกดีขึ้น ก็เลยมาขอขมาครับ ?
ตอบ : ครูบาอาจารย์ที่เดินผ่านทางมาก่อน รู้ว่าวิธีไหนดีที่สุด แนะนำแล้วเอ็งไม่ฟัง ก็เรื่องของเอ็ง แล้วเกี่ยวอะไรกับข้า ?

ทนต่อไป ถ้าเป็นหนังญี่ปุ่นเขาบอก “สู้ต่อไป...ไอ้มดแดง” โดนแค่นี้ทำเป็นคร่ำครวญ ยังมีอีกเยอะ อะไรที่โดนแล้วจะไม่มามุมนั้นอีกหรอก แต่จะตะแบงข้างไปมุมอื่น รอรับได้เลย..!

[เถรี]

มีโยมเกิดปีติน้ำตาไหล "อาตมาเคยเช็ดหน้าตั้งแต่เช้ายันเย็น แสบไปทั้งหน้า พอจะห้ามเอาไว้ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่าอย่าไปห้าม ถ้าข้ามไม่ได้ก็จะมาอีก จึงต้องปล่อยเต็มที่ไปเลย

อย่างพระครูแสง (พระน้องชาย) ท่านไปน้ำตาไหลบนรถเมล์ ส่วนใหญ่คนอื่นเขาไม่รู้ ๆ อยู่ ๆ ก็ไปนั่งร้องไห้บนรถเมล์ คนเขาก็สงสัยว่าเป็นอะไร อาตมาไปนั่งน้ำตาไหลอยู่ที่บ้านสายลม เช็ดหน้าตั้งแต่เช้ายันเย็น เช็ดจนแสบไปหมด เช็ดจนหน้าจะถลอก แต่ว่าดีตรงที่ว่าข้ามแล้วก็ข้ามเลย ไม่เป็นแบบนั้นอีก"

[เถรี]

ถาม : พระคำข้าวรุ่นพิเศษที่เรียกว่ารุ่นปืนแตกเป็นอย่างไรครับ ?
ตอบ : เป็นรูปหลวงพ่อวัดท่าซุงนั่งอยู่ในกระจังรูปพัดยศ ด้านหลังเป็นยันต์เกราะเพชรพร้อมกับตัวหนังสือ คราวนี้หลวงพ่อท่านเสกด้วยคาถาปืนแตก ทางโรงงานเขาตั้งใจทำมาเพื่อเสนอขายให้ แต่หลวงพ่อรู้ดีว่าพวกนี้ถ้าทำมาให้ แปลว่าเขาเองก็เก็บไว้เป็นครึ่ง ๆ ท่านก็เลยไม่เอา พอไม่เอาท้ายสุดเขาก็ต้องถวายให้ฟรี ไม่อย่างนั้นไม่มีของทางวัดเข้าพิธี ของตัวเองก็จะขายไม่ได้

ถาม : คำว่าปืนแตกนี่ไม่ใช่ปืนแตกจริง ๆ ?
ตอบ : เสกด้วยคาถาปืนแตก

ถาม : คาถาเป็นอย่างไรครับ ?
ตอบ : ต้องไปถามหลวงพ่อท่านเอง เพราะว่าเท่าที่ท่านบอกมามีตั้งสองสามบท

ถาม : แปลว่าเขาเอาไปถวายท่าน ?
ตอบ : เอาไปเสนอขาย พูดง่าย ๆ ก็คือว่า พอหลวงพ่อท่านสั่งพระสมเด็จพระคำข้าวทีหนึ่งเป็นล้านองค์ หลับหูหลับตาอย่างไรเขาได้เงินล้านในมือแน่ ก็เลยเอาไปเสนออีกรุ่นหนึ่ง คราวนี้หลวงพ่อท่านไม่เอา เขาก็เลยถวายมา

ถาม : จำนวนหนึ่งแสนองค์ ?
ตอบ : หนึ่งแสนองค์... มูลค่าที่ทำไป ตีว่าอย่างไม่มี ๆ สักองค์ละ ๕๐ สตางค์ ก็ต้องปาเข้าไปห้าหมื่นบาทแล้ว

ถาม : แล้วรุ่นที่มีพระธาตุล่ะครับ ?
ตอบ : รุ่นนั้นท่านสั่งพิเศษเพื่อที่จะบรรจุผงคำข้าว แต่คราวนี้ด้วยความที่มีรายการประหยัดจนเกินเหตุจากคนติดต่อ จากผงน้ำมันก็เลยไม่ใช่ผงน้ำมัน เพื่อที่จะประหยัดให้มีส่วนต่างเข้ากระเป๋าให้เยอะที่สุด พระรุ่นนั้นก็เลยค่อนข้างจะแตกหักบิ่นง่าย

[เถรี]

ถาม : พระองค์นี้เป็นพระอะไรคะ ?
ตอบ : ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะว่าเขาให้มา ดูทรงแล้วน่าจะแกะเป็นหลวงปู่ทวดเพราะว่ารูปพระสงฆ์นั่งบัวอยู่ หลวงปู่ทวดเป็น ๑ ใน ๕ พระนิรันตรายที่คนนิยมมากที่สุดในประเทศไทย

ถาม : แล้ว ๕ องค์ มีองค์ไหนบ้างครับ ?
ตอบ : หลวงปู่ทวดมาเป็นอันดับหนึ่ง ถัดไปเป็น หลวงพ่อคูณ หลวงพ่อโสธร หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “ของมาถึงมืออาตมาแล้วไม่แพงหรอก ยกเว้นกระทู้คนมีเงินฯ กระทู้นั้นเอาไว้สำหรับคนมีเงินอย่างเดียว..! นี่ก็ใกล้จะได้เวลาเปิดอีกแล้ว

ปีนี้เก็บของแพงได้หลายชิ้น มีพิสมรหลวงพ่อแก้ว ลูกสะกดหลวงปู่ศุข แต่ว่าของพวกนี้บางทีคนที่เขาไม่รู้จักของ เขาก็ปล่อยทิ้งไว้เฉย ๆ มีอยู่ชิ้นหนึ่งเขาแจ้งมาผิด เขาแจ้งว่าเป็นตะกรุดหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน แต่อาตมาดูแล้วเป็นของหลวงพ่อทบ วัดชนแดน แต่ก็บอกเขาไปว่า หลวงพ่อทบราคานี้ก็ซื้อได้ ...(หัวเราะ)... ถ้าขายก็เอา แล้วของเขาสวยด้วย เพราะว่าเก็บหัวตะกรุดเรียบกริบเลย”

[เถรี]

ถาม : มีความรู้สึกเหมือนมีวิญญาณแฝงมาเกาะอยู่ ไม่ไปผุดไปเกิด ?
ตอบ : คุณพกเบี้ยแก้อยู่จะไปกลัวอะไรกับวิญญาณแฝง..! ไปหาหมอบอกว่าแก่แล้วฮอร์โมนพร่อง ให้หมอช่วยจัดฮอร์โมนเพิ่มให้หน่อย

[เถรี]

ถาม : ตักบาตรเทโว วัดท่าขนุนมีพระกี่รูป ?
ตอบ : เฉพาะของวัดท่าขนุน ๔๒ รูป แต่คราวนี้ถ้าวัดใกล้เคียงมาด้วยก็น่าจะเกือบ ๖๐ รูป เพราะว่าวัดใกล้เคียงก็วัดท่าขนุนนั่นแหละ อาตมาบังคับให้ไปจำพรรษาที่นั่น เพราะว่าถ้าวัดอื่น ๆ มีพระไม่ครบ ๕ รูป บางคนเขาบอกว่ารับกฐินไม่ได้ เป็นพวกที่อ่านพระวินัยไม่ทั่ว ...(หัวเราะ)... ไม่ให้เขานินทาก็เลยเอาให้ครบ ๕ รูป

แต่ละท่านพอไปที่อื่นนี่ทำท่าจะขาดใจตาย ไม่อยากจะไป เพราะไม่ได้ฟังอะไรที่หลวงพ่อเล่า จริง ๆ แล้วอาตมาก็ไม่ได้สอนธรรมะอะไรมากมายหรอก เพราะว่าแต่ละอย่างพอบอกไปแล้ว ก็ให้ท่านไปทำกันเอง แต่ที่อบรมพระอยู่ทุกเย็นเวลาอยู่วัดนั้น ส่วนใหญ่เอาประสบการณ์การปฏิบัติของตนเองบ้าง การทำงานบ้าง แล้วก็เอาปัญหาเฉพาะหน้าตอนนั้น ๆ มาบ้าง เอามาวิเคราะห์ให้พวกท่านฟังว่าควรจะทำอย่างไร ควรจะเลือกอย่างไร เป็นการเรียนลัด ถึงเวลาท่านเจอเหตุการณ์แบบนั้นก็จะได้รู้วิธีแก้ไขไปเลย

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “เป็นอันว่าปีนี้เหลือกฐินวัดท่าขนุนวัดเดียว โยมที่ทำมา ๓ วัด อาตมาจะเฉลี่ยแบ่งไปให้ ปีนี้บังคับให้ท่านเริ่มยืนกันด้วยตัวเองได้แล้ว

เรื่องของพระ บัญชีวัดจะพลาดไม่ได้ พระมีราคาแค่ ๙๙ สตางค์ ถึงบาทเมื่อไรขาดความเป็นพระไปเลย ต้องระมัดระวังเป็นอย่างสูง

วันก่อนทางวัดเกาะพระฤๅษีบอกว่า พอพระอาจารย์บอกว่าให้หากฐินกันเอง รู้สึกว่าจะโดนตัดขาดลอยแล้ว ก็เริ่มปลูกผักกัน เริ่มรู้จักหากินเอง อาตมาตอบไปว่า "ภิกษุขุดซึ่งแผ่นดิน ต้องอาบัติปาจิตตีย์" บอกท่านไปแค่นั้นแหละ คือบางทีศีลพระเยอะไปแล้วท่านลืม ...(หัวเราะ)...

"โย ปะนะ ภิกขุ ปะฐะวิง ขะเณยยะ วา ขะณาเปยยะ วา ปาจิตติยัง" ภิกษุขุดซึ่งแผ่นดิน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ โบราณท่านว่าในดินมีตัวสัตว์ ขุดไปเดี๋ยวโดนตัวสัตว์ตาย ในเมื่อเขาถืออย่างนั้น พระพุทธเจ้าก็เลยห้ามพระไม่ให้ขุดดินไปด้วย เพราะว่าถ้าไปทำแล้วเขาไม่เลื่อมใสขึ้นมา ศาสนาที่เพิ่งจะตั้งใหม่ ๆ จะพังเอาง่าย ๆ”

[เถรี]

มีญาติโยมขอทำบุญกับพระอาคันตุกะ พระอาจารย์จึงกล่าวกับพระท่านว่า “รับ ๆ ไปเถอะครับ ญาติโยมแถวนี้เจออะไรก็ทำบุญดะไปหมด ขนาดเขาเอาขันทองเหลืองมาจะให้ผมหล่อพระนะ พอโยมเขาวางลง ผมหลับตาให้พร พอลืมตาขึ้นมา ธนบัตรอยู่ในขันตั้งหลายใบ ...(หัวเราะ)... เห็นกันไม่ได้ พอเห็นเขาใส่เลย ต้องบอกว่าทานบารมีดีมาก”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เราจะสังเกตว่าหลวงพ่อโต วัดระฆัง หลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ แต่ละท่านที่รู้จักพระพุทธเจ้า เข้าถึงพระพุทธเจ้าได้ ชื่อเสียงจะเป็นอมตะแบบนี้ทุกรูป"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ใครที่ร่วมบุญกฐินปลดหนี้ปีนี้ เท่ากับเราได้ปลดหนี้ ๒ วัดโดยไม่ตั้งใจ เพราะว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนอยู่ ๆ ก็มีโยมโทรไปถามว่า “กฐินปลดหนี้วัดสระแก้วของพระอาจารย์วันที่ ๑๑ พฤศจิกายนไม่ใช่หรือ ?” ถามว่าทำไม ? เขาบอกว่า “ทางวัดสระแก้วขึ้นป้ายว่าทอดกฐิน ๒๗ ตุลาคมครับ” อ้าว...บรรลัยแล้ว ก็เลยต้องรีบโทรไปหาท่านอาจารย์ปู่

ท่านอาจารย์ปู่ก็คือ พระครูปลัดสุวัฒนบัณฑิตคุณ หรือ ดร.พระมหาไพเราะ ฐิตสีโล ท่านเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยมา ๔๐ กว่าปี คราวนี้อาจารย์ปู่ท่านเป็นพระอุปัชฌาย์รุ่นเดียวกับอาตมา อาตมาไม่ค่อยรู้เด็กรู้ผู้ใหญ่หรอก แซงใครได้แซงหมด ...(หัวเราะ)...

พอโทรไปหาท่านอาจารย์ปู่ ท่านก็ตกใจ “ผมลืมไปจริง ๆ เลยอาจารย์พระครู ขอโทษด้วย” ถามว่า "แล้วจะทำอย่างไรละครับ วันที่ ๒๗ ตุลาคมผมก็ไปไม่ได้ด้วยเพราะว่ามีงานอื่นอยู่" เลยให้ท่านไปเจรจากับเจ้าภาพ ปรากฏว่าเจ้าภาพคือ ศ.ดร.มานิตย์ เอื้อทวีกุล ถ้าใครไม่รู้จักก็โปรดทราบว่า ท่านเป็นซีอีโอของประตูน้ำคอมเพล็กซ์ ท่านอาจารย์มานิตย์ก็ย้ายวันไม่ได้เหมือนกัน เพราะว่าระดับ ศ.ดร.นี่งานเยอะกว่าอาตมาอีก

ท้ายสุดก็เลยต้องคุยกัน สรุปว่าอาตมายกให้ท่านอาจารย์มานิตย์เป็นเจ้าภาพไป เดี๋ยวอาตมาจะแบ่งเงินจากกองนี้ไปร่วมกับท่าน ตามเจตนาที่พวกเราว่าจะปลดหนี้ให้กับวัดสระแก้ว"

[เถรี]

"เสร็จแล้วก็ติดต่อไปทางด้านหลวงพี่สมศักดิ์ของอาตมา โยมต้องเรียก “หลวงพ่อ” เพราะว่าท่านอายุ ๖๐ กว่าปีแล้ว หลวงพี่สมศักดิ์เจอกันครั้งล่าสุดตอนอบรมประธานหน่วยอบรมประชาชนประจำตำบล ท่านไปแทนหลวงปู่ของท่าน เมื่อไปอบรมก็คุยกัน ท่านบอก “อาจารย์พระครู ผมช่วงนี้แย่มากเลย ก็คือไฟไหม้กุฏิเก่าหลวงปู่ธรรมชัย พวกโรงบดยา ยุ้งข้าวอะไรหมด ต้องใช้งบประมาณถึง ๓ ล้านบาทเพื่อบูรณะซ่อมแซมขึ้นมา”

ก็บอกกับท่านว่า "โดยปกติแล้วผมจัดกฐินให้ปีละวัดเดียว หลวงพี่รอหน่อยได้ไหม ? ถ้าหลวงพี่รอได้ปีหน้าผมจะจัดไปให้" ท่านบอกว่า “รอไม่ได้ก็ต้องรอแหละครับ พอสิ้นหลวงปู่ธรรมชัยแล้วคนก็ไปน้อยลงเรื่อย ๆ” ท่านบอกว่าวันเสาร์-อาทิตย์สมัยหลวงปู่คนเข้าวัดหลายหมื่น แต่เสาร์อาทิตย์นี้ท่านเพิ่งจะรับสังฆทานได้เงินมา ๑๐๐ เดียวเท่านั้น

พอโทรไปปรากฏว่ากฐินของวัดทุ่งหลวงเป็นวันที่ ๑๘ พฤศจิกายน เป็นวันเดียวที่อาตมาว่าง ก็เลยบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นผมเอาไปให้หลวงพี่ก็แล้วกัน ถือว่าเร็วขึ้น หลวงพี่จะมีเจ้าภาพกี่รายเอามาได้เลย ผมแค่ไปร่วมด้วยเท่านั้น" ตกลงว่าปีนี้เราได้ทอดกฐินปลดหนี้ ๒ วัดโดยไม่ได้ตั้งใจ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ญาติโยมรุ่นต่อไปไม่มีเขาดินให้เที่ยวแล้วนะ ยังไม่รู้เลยว่าจะไปตั้งที่ไหน ตอนนี้ก็แยกย้ายกันเอาสัตว์ไปฝากไว้ที่อื่น

ถ้าหากว่าไม่มีเขาดิน ก็ไปสวนสัตว์เปิดเขาเขียว ที่นี่เปิดเสียจนกระทั่งใกล้ชิดกับสัตว์มาก อย่างพวกพังพอนแอฟริกันที่ฝรั่งเรียกว่าเมียร์แคท อาตมาอุ้มเล่นได้เลย เจ้าหน้าที่เผลอเมื่อไรก็คว้าหมับ ตัวที่อยากอุ้มมากเลยเป็นหมาป่า กลมเป็นตัวอ้นเลย ขุดรูอยู่ใต้ดิน จำไม่ได้ว่าชื่อหมาป่าอะไร ตัวอ้วน ๆ สั้น ๆ ถ้าโยมรู้จักอ้น แค่เอาอ้นมาทำปากแหลม ๆ ต่อหางหน่อยก็เป็นหมาป่าชนิดนี้แล้ว

ถ้าเอาอย่างอาตมา ผ่านตรงไหนมีอาหารเลี้ยงสัตว์ก็ซื้อไปทุกที่ ตอนแรกก็ซื้อเม็ดขนุน ไม่ใช่เม็ดขนุนที่เป็นขนมนะ เม็ดขนุนที่มาจากต้นขนุนจริง ๆ เป็นเม็ดขนุนต้มเกลือ อาตมาไปเจอยีราฟ เจอกวาง เจออะไรส่งให้กินหมด สัตว์พวกนี้เขาขาดเกลือ กินเสร็จก็อมมือของเราไปด้วยเพราะว่ามือเค็ม ...(หัวเราะ)..."

[เถรี]

พระอาจารย์มหาอุดรฝากหนังสือมาถวาย พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้าคุณเห็นว่า ๑๐ กว่าปีแล้วบรรดาอาจารย์ยังจำผมได้ คุณก็น่าจะรู้ว่าวีรกรรมตอนเรียนของผมขนาดไหน นั่งเถียงกับท่านอาจารย์ทุกวิชา เรียนกับท่านตั้งแต่ปี ๒๕๔๘ อาจารย์ท่านสงสัยว่าภาษาอังกฤษพอเป็นกิริยาทำไมต้องมี ๒ ตัวซ้อนกัน อย่างเช่น sit เป็น sitting ผมบอกไปว่า "อ๋อ...ท่านอาจารย์นึกถึงบาลีสิครับ บาลีก็สัญโญโค ซ้อนตัวอักษร" "เออใช่ ผมลืมไปเลยว่าในบาลีก็มี" บอกว่าภาษาทุกอย่างในโลกไปจากบาลี"

ถาม : ปารคูคือบาลีหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ปารคู แปลว่าถึงฝั่ง ผู้ถึงฝั่ง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ญาติโยมต้องเข้าใจว่าส่วนใหญ่แล้วสมัยก่อนวัดอยู่ห่างจากชุมชน เหตุที่อยู่ห่างจากชุมชนเพราะโบราณเขามีข้อถือ เขาว่า “บ้านใกล้วัด ไม้ปัดหลังคา หมาเยี่ยมหน้าต่าง ถือเป็นเรื่องกาลกิณี ไม่สมควร”

บ้านใกล้วัด..เดี๋ยวลูกสาวชาวบ้านทำโป๊ให้ดู พระก็อยู่ไม่ได้ เพราะสมัยก่อนเขากระโจมอกอาบน้ำกัน ไม้ปัดหลังคา..ก็แปลว่าต้นไม้ใหญ่อยู่ใกล้บ้าน ถ้าหากว่าลมแรงกิ่งหักใส่บ้าง ต้นล้มใส่บ้าง บ้านก็พัง หมาเยี่ยมหน้าต่าง..ถ้าหน้าต่างเตี้ยขนาดหมาโผล่ไปได้นี่ ขโมยขึ้นบ้านสบาย

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น วัดก็อยู่ห่างจากชุมชน แต่คราวนี้พอพื้นที่ไม่มี ชุมชนก็ขยายไปหาวัด พอขยายไปจนล้อมวัดก็ด่าพระที่ตีระฆัง ไอ้พวกบ้า...! ต้องบอกว่าไม่รู้บาปบุญคุณโทษ ไม่เห็นประโยชน์ของเสียงระฆัง"

[เถรี]

"พระพุทธเจ้าตรัสว่า เสียงระฆังเป็นสัญญาณของผู้ชนะกิเลส เพราะว่าเตือนพระให้ตื่นไปทำกรรมฐาน ให้ไปทำวัตรเช้า เอาแค่วัดท่าขนุนก็พอ อาตมาติดเสียงตามสายแล้วก็เปิดเสียงระฆังใส่ไป ปรากฏว่าโยมเขาโทรมาชื่นชม เขาบอกว่าเวลาที่น่านอนที่สุด แล้วหลวงพ่อให้พระแหวกกิเลสขึ้นมาทำความดีได้นี่สุดยอดจริง ๆ นั่นคือคนที่เขาเห็นประโยชน์ ตัวเองทำไม่ได้ก็โมทนากับคนอื่น

เพราะฉะนั้น...นักการเมืองคนไหนบอกว่า ถ้าทำเสียงหนวกหูให้ย้ายวัดออกไป ไอ้นั่นใช้หัวแม่ตีนคิด...! ถ้าหากว่าเรื่องแค่นี้ยังไม่เข้าใจบริบทของสังคมว่ามีที่ไปที่มาอย่างไร อย่าไปเลือกเป็นตัวแทนของเราเลย รับรองว่าประเทศชาติฉิบหายวายป่วงไปหมด เพราะว่าวิธีแก้ปัญหาของเขาแก้ผิดจุด"

[เถรี]

"ส่วนบรรดานักวิชาการที่บอกว่า พระควรที่จะไปนั่งสมาธิดีกว่ามาตีระฆัง ก็แสดงว่าใช้หัวแม่ตีนคิดเหมือนกัน เพราะว่าเป็นสมาธิตั้งแต่ก่อนตีระฆังแล้ว เราต้องกำหนดสติว่าเวลานี้เราต้องตีระฆังเพื่อที่จะไปตีระฆังให้ตรงเวลา นอกจากจะเตือนสติพระให้รู้เวลาทำความดีแล้ว ยังเป็นการเตือนสติโยมด้วยว่า นี่เป็นเวลาสร้างความดีของพระ ถ้าใครสามารถลุกขึ้นมาสร้างความดีพร้อมกันได้ก็เอา ถ้าใครลุกมาสร้างความดีพร้อมกันไม่ได้ก็ให้อนุโมทนา

พวกที่ตีระฆังแล้วเขารำคาญอาตมาเห็นที่วัดมีอยู่ประเภทเดียว ก็คือพวกที่ตีเมื่อไรก็หอนเมื่อนั้น...!"

[เถรี]

มีโยมเอาอาหารญี่ปุ่นมาถวาย “วันนี้อาตมาคงต้องนั่งตัวตรงไปอีกหลายชั่วโมง เพราะว่าฉันเพลไป ๑ ปิ่นโต ปกติถ้าไปกินอาหารญี่ปุ่นที่บ้านเขาไม่ค่อยจะอิ่มหรอก เขาให้นิดเดียว แต่พอมาบ้านเรานี่ แหม...ปิ่นโตหนึ่งอัดมาเยอะมาก กว่าจะยัดลงไปได้หมดนี่เกือบตายเลย

ปิ่นโตไม่ใช่ภาษาไทย มาจากเบนโตะของญี่ปุ่น ก็คือกล่องใส่ข้าว กล่องใส่ข้าวประเทศไทยดัดแปลงใช้ได้สารพัด อย่างเช่นว่า หลวงปู่หลวงพ่อหลายท่านเอาปิ่นโตข้าวมาทำตะกรุด เอาขาปิ่นโตไปทำเป็นแหมรัดมีดหมอ ถ้าใครบอกว่าตะกรุดขาปิ่นโตอย่าไปเชื่อนะ ขาปิ่นโตไม่มีใครสามารถม้วนตะกรุดได้หรอก เพราะว่าหนาและแข็งมาก

แต่เป็นตะกรุดฝาปิ่นโต หรือไม่ก็ตะกรุดก้นกล่องปิ่นโตก็พอได้ รุ่นพวกเราอาจจะเกิดไม่ทัน ตลับปิ่นโตอะลูมิเนียมทรงสี่เหลี่ยม แล้วก็มีช่องแบ่งใส่กับข้าวเล็ก ๆ ช่องหนึ่ง ใหญ่ประมาณหนึ่งในสี่ อีกสามส่วนก็เอาไว้ใส่ข้าว แล้วทางด้านฝาจะทำลักษณะเป็นช่องเหมือนกันเพื่อให้สัมพันธ์กับด้านล่าง แต่จะมียางขอบคอยกันไม่ให้อาหารที่เป็นน้ำหกออกมาได้ แล้วก็จะมีขาล็อก ซึ่งเป็นตัวขายื่นขึ้นไป มีลักษณะเหมือนกับเป็นท่อพลาสติกหมุน ๆ ได้ ดันขึ้นไปล็อกทางด้านใส่กับข้าวซ้ายขวา แล้วก็ล็อกทางด้านท้ายที่ใส่ข้าวอีกจุดหนึ่ง ซึ่งวัสดุรุ่นนั้นทำด้วยอะลูมิเนียม"

[เถรี]

"คราวนี้หลวงปู่หลวงพ่อในยุคนั้น พอเกิดสงครามโลหะหายาก อะไรที่พอจะเอามาทำวัตถุมงคลให้ลูกศิษย์ได้ก็เอาหมด ก็เลยมีตะกรุดฝาปิ่นโต ตะกรุดฝาบาตร ตะกรุดสังกะสี หรือแม้แต่ตะกรุดถุงปูน ต้องบอกว่าหลวงปู่หลวงพ่อที่ท่านมีลูกศิษย์ลูกหาให้ความเคารพเลื่อมใส สร้างของออกมาแล้วดีจริง ขลังจริง ลูกศิษย์ก็ไปรอ จนกระทั่งท่านไม่มีวัสดุจะสร้าง ก็ต้องใช้วิธีนั้น

ส่วนมีดหมอรุ่นเก่า ๆ "แหม" ก็คือโลหะรัดฝักหรือที่รัดปลอกมีด วิธีง่ายที่สุดก็คือใช้ขาปิ่นโต แต่ว่าเป็นปิ่นโตแบบเถาที่ขาจะเป็นอะลูมิเนียม ตัวปิ่นโตจะเป็นโลหะเคลือบสี ก็จะใช้ขาปิ่นโตนี้มาทำเป็นตัวรัดปลอก ซึ่งยุคแรก ๆ ที่สร้างก็คือของหลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล ยุคถัดมาก็อย่างของหลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม แล้วก็หลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอน

พอมาระยะหลังเริ่มมีวัสดุมากขึ้น สงครามผ่านไป เครื่องจักรต่าง ๆ ดีขึ้น ใช้วิธีสั่งจากโรงงานผลิตมา ก็จะดูเรียบร้อยขึ้น เพราะฉะนั้น..ของใครถ้าเจอแหมรัดมีดบุบบิบบู้บี้ มีแต่รอยค้อนทุบนี่ให้มั่นใจเลย ถ้าหากว่าไม่ใช่อะลูมิเนียมขาปิ่นโตก็จะเป็นเงินแท้ไปเลย”