มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๑๒

[สุธรรม]

คุณสุเทพมาขอพรให้ร่ำรวย..!

ฮ้งกับแม่ป๋อมพาป้านุชกับเกรซเดินหายเข้าไปด้านใน อาตมาเพิ่งจะนั่งลงก็ได้ยินเสียงภาษาไทยชัดเจนว่า "สวัสดีครับ..พระอาจารย์มาเที่ยวสิงคโปร์หรือครับ ?" หันมาก็เจอคุณลุงผมค่อนข้างขาว ใส่เสื้อยืดคอโปโลลายเทาดำ ใส่แว่นสายตากรอบดำ เข้ามายกมือไหว้...

"ผมชื่อสุเทพครับ บ้านแม่ผมอยู่แปดริ้ว แต่งงานกับพ่อที่เป็นฮกเกี้ยน เลยย้ายมาทำมาหากินอยู่สิงคโปร์ พระอาจารย์มาจากไหนครับ ?" พอได้ยินว่ามาจากกาญจนบุรี ลุงสุเทพก็รีบถามว่า "มีพระของหลวงพ่ออุตตะมะมาบ้างไหมครับ ?" เมื่อบอกว่าไม่มีแกก็ส่งมือมาให้ทั้งสองข้าง บอกว่า "ขอพรให้ผมทำมาหากินคล่องตัวร่ำรวยด้วยเถอะครับ"

[สุธรรม]

ราบเป็นหน้ากลอง..!

ป้านุชกับฮ้งที่ยกถาดอาหารมาถึง เลยยืนงง ๆ ดูอาตมาให้พรลุงสุเทพ พอแกลาไปแล้วทั้งสองก็ยกอาหารมาประเคน มีทั้งหมี่เหลืองน้ำ บะหมี่ข้าวซอย ก๋วยจั๊บ แม่ป๋อมยังยกก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นน้ำใส ข้าวมันไก่ มาซ้ำ ตามด้วยขนมและน้ำใบบัวบกของเกรซอีก ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ดูท่าอาตมาจะสิ้นชีวาก็งานนี้แหละ..!

[สุธรรม]

มุมนี้ถ่ายรูปวัดพระธาตุเขี้ยวแก้วได้สวยที่สุด

พยายามยัดเข้าไปเท่าไรก็ไม่หมดสักที สุดท้ายต้องยกส่วนที่เหลือให้ทุกคนไปรับผิดชอบแทน อาตมาเดินไปเข้าห้องน้ำ ผิดคาดตรงที่เขาไม่เก็บเงิน แต่ก็ทำให้ห้องน้ำขาดการดูแลไปหน่อย เสร็จแล้วออกมาเดินหามุมถ่ายรูปวัดพระบรมธาตุเขี้ยวแก้ว ปรากฏว่ามุมจากศูนย์อาหารนี้เป็นมุมที่ดีที่สุด แต่ต้องรอจังหวะที่ไม่มีรถถึงจะถ่ายได้เต็มทั้งวัด...

[สุธรรม]

มาเจิมรถให้คุณนายชารอน

รอจนทุกคนอิ่มแล้วจึงไปที่ลานจอดรถ ฮ้งงัดเอาเครื่องมือในการเจิมรถขึ้นมาส่งให้ แม่เจ้าประคุณเตรียมมาพร้อมสรรพครบชุดเลย แบบนี้แปลว่าจุดหมายหลักคือมาให้อาตมาเจิมรถ เรื่องพาเที่ยวเป็นแค่ของแถมเองนี่หว่า..! ทำเอาป้านุช แม่ป๋อมกับเกรซฮากันตึง ขณะที่คุณนายชารอนปฏิเสธอุตลุด...

[สุธรรม]

ให้ดูตึกเก่าที่เขาอนุรักษ์ไว้ ไม่ใช่ไปดูสาวฝรั่งท้องแก่..!

อาตมาอาราธนาบารมีพระเจิมรถให้ พร้อมกับมอบพระปิดตามหาเศรษฐีเงินล้าน เนื้อเมฆพัตรให้ฮ้งกับทาช่าคนละองค์ ทำเอาคุณนายชารอนยิ้มย่องผ่องใส เพราะคุ้มค่ากับที่โดดงานมา แต่ของอาตมายังไม่คุ้มโว้ย พาไปเที่ยวต่อซะดี ๆ..!

ฮ้งพารถออกจากลานจอด วนขึ้นถนนสายหลัก ช่วงนี้รถค่อนข้างหนาแน่น จึงต้องคลานตามคันหน้าไปเรื่อย ๆ ทางขวามือเป็นตึกแถวเก่า ๆ ที่สูงไม่เกินสามชั้น น่าจะเป็นตึกที่ได้รับการอนุรักษ์เอาไว้ เพราะทาสีสดใสทีเดียว มีนักท่องเที่ยวเดินกันมากมาย แสดงว่าที่เราเอารถมากันนั้น เป็นการฟุ่มเฟือยโดยใช่เหตุแท้ ๆ..!

[สุธรรม]

Thian Hock Keng วัดเก่าแก่ดั้งเดิมของสิงคโปร์

ถึงหน้าวัดเทียนฮกเก็ง (วังวาสนาแห่งฟ้า) ฮ้งก็ปล่อยพวกเราลง แล้วขับรถไปหาที่จอด บอกว่าถ้าไม่มีที่จอดก็จะขับวนรอพวกเราอยู่แถวนี้แหละ วัดนี้เป็นวัดเก่าแก่มีชื่อเสียงของสิงคโปร์ ดูจากชื่อแล้วแสดงว่าคนสร้างต้องเป็นจีนแต้จิ๋วแน่ ๆ...

ตามประวัติเขาว่าวัดนี้สร้างขึ้นตั้งแต่ พ.ศ. ๒๓๖๔ ตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๒ ของไทยเรา แต่เดิมเป็นศาลบูชาเจ้าแม่ทับทิม (หมาจู่) ต่อมาได้มีคหบดีชาวฮกเกี้ยนช่วยกันบูรณะสร้างเสริมขึ้นมาจนกลายเป็นวัด ใครมาสิงคโปร์แล้วไม่ได้มาไหว้พระหรือมาชมความงามของวัดนี้ ก็เท่ากับมาไม่ถึงสิงคโปร์ ปานนั้นเชียวหรือคุณพี่ ?

[สุธรรม]

ป้ายชื่อพระราชทานหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?

ดูจากทางด้านหน้าแล้วก็ไม่ใช่วัดใหญ่โตอะไรเลย แต่ภาษิตจีนว่า "ภูเขามิต้องสูงใหญ่ ขอให้มีเทพสถิตอยู่ก็เกรียงไกร" นอกจากพระศักดิ์สิทธิ์แล้ว วัดนี้ยังเลื่องชื่อในเรื่องของความงาม โดยเฉพาะการใช้วัสดุก่อสร้างต่าง ๆ ที่สั่งตรงมาจากเมืองจีน ตลอดจนอังกฤษและฮอลแลนด์ในสมัยนั้น โดยเฉพาะได้รับพระราชทานป้ายชื่อวัด เป็นลายพระหัตถ์ของพระเจ้ากวางซีแห่งราชวงศ์ชิงอีกด้วย แบบนี้ไม่ชมไม่ได้แล้ว...

[สุธรรม]

มังกรทองคู่ชิงไข่มุก แต่ละตัวโตเต็มบานประตูเลย..!

พวกเราเดินฝ่ารถยนต์ข้ามถนน ชนิดที่ฝรั่งนักท่องเที่ยวแทบจะหัวใจวายตาย..! แสดงว่าพวกนี้ยังไม่เคยไปกรุงเทพฯ มาก่อน แต่พอเข้าประตูวัดแล้วก็ต้องจ๋อยไปตามระเบียบ เพราะทางวัดกำลังปิดซ่อมพื้นที่ส่วนใหญ่ ซ้ำยังมีป้ายห้ามถ่ายรูปอีกด้วย แต่ป้ายแถวนี้ไม่ค่อยศักดิ์สิทธิ์นัก เพราะทั้งอาตมาและฝรั่งนักท่องเที่ยวถ่ายรูปกันเป็นว่าเล่น ก็ตอนถ่ายเราไม่ได้มองป้ายนี่นา..!

[สุธรรม]

คุณครูกำลังรบกับเด็ก ๆ วัยซน..!

มีคุณครูพาเด็กนักเรียนระดับอนุบาลหรือประถมต้น มาทัศนศึกษากันหลายกลุ่ม บรรยายเป็นภาษาอังกฤษล้วน ๆ โอ้พระเจ้า..แบบนี้จะไม่ให้เด็กสิงคโปร์เก่งได้อย่างไร ? เพิ่งจะหัวเท่ากำปั้นก็พูดภาษาอังกฤษกันน้ำไหลไฟดับแล้ว...

คุณครูท่านบอกว่าที่พามาชมสถานที่นี้ อย่าไปยึดติดว่าเป็นของศาสนาพุทธ เต๋า ฮินดู หรือมุสลิม แต่ให้มาดูความเชื่อที่เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของแต่ละศาสนา ซึ่งล้วนแต่สอนให้คนทำแต่ความดีทั้งสิ้น กำลังตาดูหูฟังเพลิน ๆ คุณครูก็ดุเสียงเขียวปั๊ด ทำเอาอาตมาหัวหด ไม่รู้ว่าดุเด็ก ๆ ที่ซน หรือดุอาตมาที่ดันมาร่วมฟังบรรยายด้วยก็ไม่รู้ ? เผ่นดีกว่าตู..!

[สุธรรม]

ไปไหนก็ถูกขอถ่ายรูปอยู่เรื่อย..!

กลับออกจากวัด เดินฝ่ารถติดข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม แม่ป๋อมโทรศัพท์ถามฮ้งว่ารออยู่ที่ไหน ? คุณนายชารอนบอกว่ากำลังจะถึงสี่แยก เดี๋ยววนขวาก็ไปถึงแล้ว อาตมาบอกให้ทุกคนเดินไปรอที่สี่แยกเลยดีกว่า พอดีนักท่องเที่ยวขอถ่ายรูปกับอาตมา จึงเสียเวลาไปครู่หนึ่ง ยังดีที่รถติดมาก จึงไปทันรถที่มาถึงเกือบจะพอดีกันเลย...