เก็บตกบ้านเติมบุญ เดือนพฤษภาคม ๒๕๖๓

[เถรี]

ถาม : หากว่าผมเอาของที่ไหว้เจ้าที่เจ้าทางหรือของที่เซ่นไหว้บรรพบุรุษ นำไปใส่บาตรหรือถวายสังฆทาน สามารถทำได้ไหมครับ จะเป็นบาปหรือไม่ ?

ตอบ : ได้..ถ้าเจตนาบริสุทธิ์ วัตถุทานบริสุทธิ์ ผู้ให้บริสุทธิ์ ผู้รับบริสุทธิ์ ย่อมได้อานิสงส์เต็มเปี่ยม จะไปบาปที่ตรงไหน ?

[เถรี]

ถาม : ปีที่แล้วผมได้บูชาแผ่นเลเซอร์ยันต์เกราะเพชร ราคา ๕๐ บาทจากที่วัด เพิ่งได้เปิดซองดู มีแผ่นยันต์เกินมาจำนวน ๑ แผ่น ผมจะชำระหนี้สงฆ์ได้อย่างไรครับ ?

ตอบ : ชำระ ๕๐ บาท

[เถรี]

ถาม : การปลูกต้นไม้ต่าง ๆ ทั้งแบบที่มีผลและไม่มีผล โดยตั้งใจว่าถ้ามีผลก็ให้ใครก็ตามที่ต้องการสามารถเก็บผลนั้นไปกินได้ตามสบาย

หรือถ้าต้นไม้นั้นไม่มีผล ก็หวังว่าต้นไม้นั้นจะผลิตออกซิเจนให้กับโลก สามารถเป็นประโยชน์ให้กับคนอื่นได้

และถ้าหากจำเป็นจริง ๆ ใครต้องการที่จะนำต้นไม้นี้ไปสร้างสิ่งต่าง ๆ ที่จะทำให้เกิดประโยชน์ ก็ให้สามารถนำเอาไปทำได้

การปลูกต้นไม้ โดยมีเจตนาดังที่ว่ามานี้ จะมีอานิสงส์เป็นอย่างไรบ้างครับ ?

ตอบ : อานิสงส์ข้อแรก...ได้ปลูก อานิสงส์ข้อต่อไป...ใครนำไปกินไปใช้ เราได้ทานบารมี

[เถรี]

ถาม : ขณะที่ผมภาวนาคาถาเงินล้าน มีอาการปวดหลังมากจนตัวงอ แต่ตั้งสัจจะว่าจะนั่งให้ครบ ๑ ชั่วโมง ขณะนั้นร่างกายก็พยายามขยับให้ตัวตั้งตรงขึ้นจนรู้สึกเหมือนถูกมัดติดกับเสาแข็งทื่อ อาการเจ็บทั้งหมดหายไปไม่รู้สึกถึงร่างกาย เหมือนตัวเองเป็นก้อนกลม ๆ ลอยกลางอากาศ อยากทราบว่าอาการนี้เป็นสมาธิในระดับใดครับ ?

ตอบ : ฌาน ๓

ถาม : ตะกรุดคาดเอวหลวงปู่หลิว มีข้อห้ามว่า ห้ามลอดใต้สะพานโดยไม่มีอะไรคลุมศีรษะ ถ้าผมขับรถต้องลอดใต้สะพานในกรุงเทพ ฯ ต้องขับรถใส่หมวกไว้ตลอดเลยใช่หรือไม่ครับ ?

ตอบ : เปลี่ยนเป็นผ้าคลุมบ้างก็ได้

[เถรี]

ถาม : ในสมัยพุทธกาล พวกชีเปลือย คือ กลุ่มคนที่ถือศีลแปดโดยไม่ใส่เสื้อผ้า หากถือศีลแปดโดยสวมใส่เสื้อผ้า จะเรียกว่าชีพราหมณ์ หรือแม่ชี เข้าใจแบบนี้ถูกต้องไหมครับ ?

ตอบ : ผิด..เพราะว่าสมัยพุทธกาลยังไม่มีแม่ชี

[เถรี]

ถาม : หากต้องการบูชาสมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิตเพื่อที่จะให้กลับร้ายกลายเป็นดี เราสามารถที่จะภาวนา อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ ๑๐๘ จบ โดยการแบ่งการภาวนาเป็นหลาย ๆ วันสะสมกันได้หรือไม่ครับ ?

ตอบ : ของที่ต้องการกำลังคน ๑๐๘ คนถึงจะพลิกไหว ถ้าน้อยกว่านั้นจะพลิกไหวหรือไม่ ?

[เถรี]

ถาม : บิดาของข้าพเจ้านับถืออิสลาม แต่งงานกับมารดาที่นับถือศาสนาพุทธและเข้าเป็นอิสลาม ซึ่งหลังจากแต่งงานมารดาแอบทำบุญตักบาตร สวดมนต์ และทำบุญทางพระพุทธศาสนามาตลอด ตั้งแต่ต้นจนปัจจุบันที่อยู่ร่วมกันมากว่า ๒๐ ปี ซึ่งทุกครั้งก็จะพาลูกไปด้วย ทำให้ไม่มีลูกคนไหนในใจนับถือพระเจ้า แต่ยอมรับนับถือพระพุทธเจ้าแทน

จนกระทั่งโดนจับได้ว่ายังแอบนับถือพระพุทธศาสนา บิดาโกรธและบอกว่าเป็นลูกอกตัญญู ทำอะไรก็จะไม่ได้ดีเพราะทำให้บิดาเสียใจ หากนับถือศาสนาอื่นที่ไม่ใช่อิสลามจะต้องตกนรกหมด ซึ่งเท่ากับว่าตกศาสนา ซึ่งทุกวันนี้บิดาให้ขอโทษพระเจ้าเพื่อกลับไปอยู่ในอ้อมกอดของพระเจ้า

ข้าพเจ้าเหนื่อยใจแทบจะไม่ไหว อยากหนีออกจากบ้านไปนับถือพุทธศาสนาแบบเปิดเผย ไปไหนใครก็ทราบว่าเป็นอิสลาม ทำอะไรก็ต้องแอบทำ ทั้งนี้ในทางพระพุทธศาสนาแล้ว หากข้าพเจ้าหนีออกจากบ้านไปตั้งหลักพร้อมนับถือพระพุทธศาสนา การทิ้งให้บิดาอยู่ลำพัง ไม่ได้ดูแลบิดา เป็นเหตุทำให้เสียใจ ถือว่าเป็นการอกตัญญูหรือไม่ต่อบิดา ? และข้าพเจ้าจะได้รับผลกรรมอย่างไรในครั้งนี้ ?

ตอบ : ครอบครัวพระสารีบุตร ๗ พี่น้อง ไปนับถือศาสนาพุทธทั้งหมด ขณะที่แม่เป็นพราหมณ์ เมื่อมีโอกาสก็กลับไปโปรดแม่จนเป็นพระโสดาบัน ให้วางกำลังใจแบบท่านทั้ง ๗ องค์นี้ก็หมดเรื่องไป

[เถรี]

ถาม : การที่เราคอยห้ามไม่ให้ญาติโยมไปรบกวนพระเวลาที่พระท่านพักผ่อน เช่น ญาติโยมจะเข้าไปในกุฏิพระ ในขณะที่พระท่านจำวัด แล้วเราไปห้ามญาติโยมไม่ให้เข้าไปรบกวนพระท่าน หรือเวลาที่ญาติโยมไปเยี่ยมพระที่อาพาธในโรงพยาบาล แล้วญาติโยมจะไปปลุกพระเพื่อให้พระท่านรู้ว่าพวกตนมาเยี่ยม แล้วเราไปห้ามญาติโยมไว้ไม่ให้ไปปลุกพระท่าน เพราะเดี๋ยวจะเป็นการรบกวนพระท่านเปล่า ๆ แบบนี้คนที่คอยห้ามไม่ให้คนไปรบกวนพระท่าน จะได้อานิสงส์อย่างไรบ้างครับ ?

ตอบ : อานิสงส์ทันตาก็คือถูกเขาเกลียดขี้หน้า..! ส่วนอานิสงส์ในชาติต่อ ๆ ไป ก็ไม่มีใครมารบกวนให้รำคาญใจ

ถาม : อีกกรณีหนึ่ง คือ ถ้าเราสร้างกุฏิถวายพระ โดยสร้างเป็นกุฏิติดแอร์ และประตูหน้าต่างนั้นเป็นแบบระบบกันเสียงรบกวนจากภายนอก เพื่อที่ว่าเวลาที่พระท่านเจริญสมาธิภาวนาในกุฏิจะได้ภาวนาได้สะดวกโดยที่ไม่มีเสียงจากภายนอกมารบกวน แบบนี้คนที่สร้างกุฏิจะได้อานิสงส์เป็นอย่างไรบ้างครับ ?

ตอบ : ดูคำตอบข้างบน

[เถรี]

ถาม : เวลาผมสวดมนต์ เช่น สวดพระคาถาเงินล้าน ผมมักจะสวดด้วยการพยายามคิดให้เคารพพระพุทธเจ้าท่านให้ได้ แต่ผมนึกอารมณ์นั้นไม่ออก ยิ่งคิดยิ่งเครียด อาจจะเป็นเพราะผมยังไม่รู้จักท่านจริงก็ได้ ผมเลยลองคิดดูว่า พระพุทธเจ้าท่านมีบุญคุณอะไรกับผมบ้าง ก็นึกออกหลายอย่าง แต่เป็นแค่การนึกด้วยสัญญาเท่านั้น นึกแล้วมีอารมณ์แห้ง ๆ รู้สึกว่าผมยังวางอารมณ์ไม่ถูก

เลยลองมาคิดดูว่า พระสงฆ์หลายท่านก็เคยมีบุญคุณกับผมมาก ผมสามารถมีความสุขกายสุขใจได้เพราะพระสงฆ์ก็หลายครั้งด้วยกัน ท่านเมตตาสงเคราะห์ผมก็หลายครั้ง ถือว่าท่านเป็นผู้มีพระคุณ เป็นผู้ที่ควรให้ความเคารพ แล้วพระพุทธเจ้าท่านเป็นผู้ที่ทำให้มีพระสงฆ์เกิดขึ้น ความรู้ความสามารถที่พระสงฆ์ท่านนำมาช่วยสงเคราะห์ผม ก็ล้วนได้มาจากพระพุทธเจ้าท่านทั้งนั้น ก็ถือว่าท่านเป็นผู้ที่มีบุญคุณ เป็นผู้ที่ควรให้ความเคารพอย่างสูง การที่ผมจะสวดพระคาถาเงินล้านเพื่อเป็นการประกาศเกียรติคุณถวายท่านก็เป็นการสมควรแล้ว

เมื่อคิดแบบนี้ รู้สึกว่ามีกำลังใจในการสวดมนต์มากขึ้น ไม่ได้สวดด้วยความขี้เกียจอีก รู้สึกมีความขยันในการสวดมากขึ้น สวดได้เต็มจิตเต็มใจมากขึ้น แม้จะยังรู้สึกว่ายังไม่เต็มที่ รู้สึกว่ายังมีอารมณ์ที่ดีกว่านี้อยู่อีก แต่ตอนนี้ได้แค่นี้ก็ดีกว่าแต่ก่อนมากแล้ว ยิ่งสวดยิ่งฮึกเหิม ผลของคาถาจะได้ผลหรือไม่ผมก็ไม่รู้ รู้แค่ว่ารู้สึกชอบใจในการสวดมนต์เพื่อประกาศเกียรติคุณของพระพุทธเจ้าท่าน ยิ่งสวดยิ่งสนุก

มีอารมณ์คล้าย ๆ กับตอนที่มีใครมาทำให้ดีใจ แล้วผมกล่าวขอบคุณยกย่องคนนั้นด้วยใจจริง เพียงแต่เปลี่ยนมาสวดเพื่อถวายพระท่านด้วยต้องการประกาศเกียรติคุณของท่าน เพราะท่านเป็นผู้มีพระคุณ ยิ่งสวดยิ่งน้ำตาจะไหล แต่ผมยังมีความอายอยู่ บวกกับถ้าน้ำตาไหลแล้ว ผมจะขยับปากลำบาก สวดมนต์ไม่ค่อยถนัด ก็เลยพยายามกลั้นไว้ แต่รู้สึกว่าแบบนี้น่าจะได้ผลมากกว่าแต่ก่อน

แต่ผมไม่เคยเห็นมีใครสอนให้คิดแบบนี้เวลาสวดมนต์เลย ผมเลยอยากทราบว่าการที่ผมทำแบบนี้เป็นการถูกต้องแล้วหรือยังครับ และผมควรที่จะปรับปรุงเรื่องไหนบ้างครับ ?

ตอบ : ถูกแค่ตอนนี้...ปรับปรุงด้วยการทำตัวให้เป็นพระโสดาบันให้ได้ แล้วจะไม่ต้องเสียเวลามา "บิวด์" อารมณ์แบบนี้อีก

[เถรี]

ถาม : ผมมีเรื่องกับคนกลุ่มหนึ่ง แรก ๆ อีกฝ่ายก็มีไม่มาก ผมก็สู้ตอบโต้ เขาชอบแกล้ง ชอบหาเรื่องให้เราหงุดหงิดตลอด ผมก็มักจะตอบโต้กลับไปทุกที แต่นานวันเข้า พรรคพวกเขาเริ่มมากขึ้น กลายเป็นผมทำอะไรก็ผิดไปหมด

ล่าสุดพวกเขาแกล้งหนักมาก จนผมทนไม่ไหว ต้องพูดแช่งออกไปมากมาย ยิ่งแช่งอารมณ์ยิ่งแน่น ยิ่งอารมณ์แน่นยิ่งน้ำตาจะไหล พอแช่งไปสักพัก อารมณ์มีความควบแน่นมาก ปกติผมเป็นคนชอบฝึกสมาธิ เลยรู้ว่าอาการแบบนี้จิตกำลังเป็นสมาธิ ผมก็เลยหยุดแช่ง แล้วแช่อยู่กับอาการควบแน่นนั้นไปสักพัก ผ่านไปสักชั่วโมงกว่า ๆ อาการควบแน่นนั้นก็เบาลง แม้จะเบาลงแล้ว แต่ก็ยังมีอาการแน่นนิด ๆ อยู่ เลยไม่ค่อยอยากจะขยับปากพูดอะไร แต่ก็ยังมีอารมณ์ขุ่นมัวนิด ๆ

ผมก็เลยมาคิดว่า เวลาผมด่าคนอื่นแบบใส่อารมณ์ ยิ่งใส่อารมณ์มากเท่าไหร่ จิตก็ยิ่งแน่นขึ้น ยิ่งด่าสมาธิยิ่งแน่นขึ้น แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยเป็นผลดีกับตัวเองเท่าไร เพราะจิตอาศัยโทสะเป็นตัวนำ

ผมเลยอยากลองทำให้จิตตัวเองผ่องใส เอาความผ่องใสนำให้จิตเป็นสมาธิน่าจะดีกว่า ผมเลยคิดว่าจะอวยพรให้คนอื่นมาก ๆ แม้กับคนที่มาแกล้งก็จะอวยพรให้ ต่อให้น่าอายแค่ไหนก็ช่าง เพราะผมถือว่าผมโดนรุม ในเมื่อผมตัวคนเดียว อีกฝ่ายมีเยอะเกินไป สู้ด้วยร่างกายไม่ได้ หรือจะไปชักชวนคนอื่นให้มาช่วยกันสู้ ผมก็ไม่ถนัดวิธีนี้ และผมมีแค่สมาธิเป็นเพื่อน ผมควรที่จะทำจิตตัวเองให้ผ่องใสดีกว่า

และการอวยพรก็คือวิธีที่ผมทำแล้วรู้สึกว่าถนัดกว่าวิธีอื่น ซึ่งผมก็น่าจะทรงสมาธิได้เหมือนกัน ผมก็เลยลองทำดู เวลามีคนมากลั่นแกล้ง หรือแกล้งพูดประชดให้เราได้ยิน หรือแกล้งทำให้เราหงุดหงิด ผมก็จะพูดอวยพรขึ้นมา ขอให้เขามีความสุข มีความเจริญ ร่ำรวยเงินทอง ฯลฯ แล้วแต่ว่าตอนนั้นผมนึกอะไรออก ก็จะพูดออกไปลอย ๆ เช่นกัน

พอทำบ่อย ๆ ก็ปรากฏว่าได้ผลเหมือนกัน แม้ว่าจะฝืนไปสักหน่อย แต่พอทำไปสักพักก็รู้สึกว่าน่าจะพอไหว จิตมีอาการแน่นพอสมควร แต่ยังไม่เท่าตอนที่ด่าคน แต่ถ้าเมื่อไรที่ผมอวยพรให้คนอื่นแบบมาจากใจจริงได้แล้ว ผมคิดว่าผมน่าจะทรงสมาธิจากการอวยพรให้คนอื่นได้ดีกว่านี้

ไม่ทราบว่าการที่ผมอวยพรให้กับคนอื่น หรือ คนที่มาแกล้งผมบ่อย ๆ เพื่อที่ผมจะได้ทรงสมาธิได้แบบนี้ ผมจะได้อานิสงส์จากการฝึกสมาธิเหมือนการฝึกแบบปกติไหมครับ เพราะโดนคนอื่นแกล้งแทนทีจะด่า ผมกลับไปอวยพรให้เขา ?

ตอบ : ตอนแช่งเขาจนอารมณ์แน่นมาก เป็นมิจฉาสมาธิ ตายตอนนั้นได้ "ลง" ลึกมาก ส่วนอวยพรให้เขาโดยยังไม่ได้เกิดจากใจจริง เป็นการพยายามกลับร้ายเป็นดี ตายตอนนั้นจะเกิดเป็น "อสูร"

[เถรี]

"หลวงพ่อครับ นำเรียนก่อนครับ วันนี้มีตะกรุดโสฬส มีตะกรุดคู่ชีวิต มีธงมหาระงับ มีตะกรุดและธงนารายณ์พลิกแผ่นดิน มี...ฯลฯ"

"เออ..ตั้งแต่เรียนวิธีสร้างธงมหาระงับและตะกรุดคู่ชีวิตมา ตูยังไม่กล้าทำเลย"

"พอดีพวกนักเรียนนายร้อยเขาอยากได้ครับ"

นักเรียนนายร้อยตำรวจของเอ็ง ปัจจุบันนี้ติดยศพันตำรวจตรี พันตำรวจโทกันหมดแล้ว ยังติดปากเรียกนักเรียนนายร้อยอยู่นั่นแหละ..!

"แล้วนารายณ์พลิกแผ่นดินทำไมไม่เขียนมือวะ ?" คำถามนี้ทำเอาปลัดเอกลักษณ์ของเรายิ้มแห้ง ๆ

"ถ้าเขียนมือก็คงได้แต่หัวใจเท่านั้นแหละครับ"

ความจริงปลัดเอกลักษณ์เขียนยันต์ต่าง ๆ ได้สวยงามมาก อาตมาเห็นแล้วยังอยากได้ แต่เวลาสร้างมาก ๆ แบบนี้ ขืนไปนั่งเขียนทีละแผ่น มีหวังได้แจกตอนอายุ ๘๐ ปีเป็นแน่แท้..!

[เถรี]

จัดการตรวจสอบว่าวัตถุมงคลต่าง ๆ ลงอักขระเลขยันต์ได้ถูกต้องหรือไม่ ?
"ท่านอาจารย์บ๊ะเมตตาตรวจสอบธงมหาระงับให้แล้วครับ ส่วนตะกรุดมหาโสฬส หลวงพี่ปิงตรวจสอบให้ครับ"

"แล้วโน่นล่ะ ?" อาตมาชี้ไปที่ตะโพนซึ่งตั้งเด่นเป็นสง่า และหน้ากากอนามัยที่กองพะเนินอยู่
"หน้ากากหลวงพี่เอกลักษณ์เขียนยันต์ให้ครับ ส่วนตะโพนต้องอาศัยหลวงพ่อแล้วครับ" หากินง่ายดีนี่หว่า..!

[เถรี]

กราบนิมนต์หลวงพ่อใจ (พระครูสมุทรพิทยาคม) วัดพระยาญาติ เข้าที่แล้ว
อาตมาก็ส่งใจขึ้นไปกราบพระ กราบครูบาอาจารย์ เชิญท่านปู่ท้าวสหัมบดีพรหม ท่านปู่พระอินทร์ ท้าวมหาราชทั้ง ๔ มาร่วมในพิธีครั้งนี้ด้วย
พร้อมกับสารภาพแต่โดยดีว่า "ของบางอย่างผมยังไม่เคยทำเลยครับ"

กราบอาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์เป็นประธาน
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ชี้ไปที่พระอัครสาวกเบื้องซ้าย ตรัสว่า "ให้ผู้เลิศไปด้วยฤทธิ์ บอกวิธีการให้ก็แล้วกัน"

[เถรี]

พระมหาโมคคัลลานะ ถูไม้ถูมือแบบมันเขี้ยว บอกให้น้อมจิตระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย แล้วภาวนาอิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๓ จบ
"จำไว้ว่าพุทธศาสตร์ ต้องขึ้นด้วยคุณพระรัตนตรัยเป็นอันดับแรก"

รัศมีสีเหลืองทองสว่างไสว ที่พวกเราเรียกกันติดปากว่า คุณพระศรีรัตนตรัย แผ่คลุมลงมาทั่วทั้งบริเวณ รู้สึกสดชื่น โปร่งเบา สบายจนบอกไม่ถูก
เมื่อภาวนาครบแล้ว คำสั่งต่อไปก็คือ "เดินธาตุ ๔ แล้วลงอาการ ๓๒"

ตรงนี้ถ้าเป็นสายอื่นก็แทบตายเลย เพราะว่าต้องกำหนดภาวนาพระคาถานะมะพะทะ เดินธาตุทีละตัว ซึ่งแต่ละตัวประกอบด้วยคาถาและวิธีการเยอะมาก

แต่ในเมื่อผู้บัญชาการเป็นพระมหาเถระผู้เลิศด้วยฤทธิ์ ขืนไปใช้วิธีการแบบนั้นมีหวังโดนเขกหัวบวม
ก็ต้องตั้งดวงกสิณทั้งสี่ คือ ดิน (มหาอุตม์ คงกระพัน) น้ำ (เมตตามหานิยม) ลม (แคล้วคลาดปลอดภัย) ไฟ (ทำลายไสยเวทย์อาคม)

มหาภูตรูปต้นกำเนิดทั้ง ๔ หมุนวนเข้ามาทั้ง ๔ ทิศ ประกอบรวมเข้าด้วยกัน ประหนึ่งจะสร้างจักรวาลใหม่ขึ้นมาทั้งจักรวาล
แล้วแทนที่จะเดินอาการ ๓๒ ด้วยการภาวนากำหนด "อัตถิ อิมัสมิง กาเยฯ" ทีละอย่างแบบสายอื่น

หลวงพ่อจอมยุทธท่านกลับให้เพิ่มอากาสกสิณ ต่อด้วยวิญญาณัญจายตนฌาน
ประกบรวมเข้าไปจนกลายเป็นกระแสพลังขุมมหึมาที่หมุนเวียนเชี่ยวกราก ประหนึ่งแกแล็กซี่กำเนิดขึ้นในห้วงอวกาศ ครอบคลุมลงมาในบริเวณพิธี

[เถรี]

พลังงานสารพัดสีพุ่งเข้าสู่วัตถุมงคล เหมือนสายน้ำโดนดูดซับด้วยฟองน้ำก็ไม่ปาน
เมื่อเต็มเปี่ยมดีแล้วก็แผ่ขยายสว่างไสวรุ่งโรจน์ ดุจดาวฤกษ์ประดับฟ้ายามราตรี

คิดว่าเสร็จพิธีแล้ว ที่ไหนได้...หลวงพ่อท่านให้ต่อด้วย พระคาถาชินบัญชร พระคาถาเงินล้าน ตามมาด้วยพระคาถามหาโสฬส (โสฬะสะมังคะลัญเจวะฯ)
ตรีนิสิงเห (ตรีนิสิงเห สัตตะนาเค ปัญจะเพชรฉลูกัญเจวะฯ) จตุโรบังเกิดทรัพย์ (จะตุโร นะวะโม ทะเวโชฯ)

ตามมาด้วยของที่เรียนแต่ไม่เคยทำ อย่างพระคาถาตะกรุดคู่ชีวิต (อะสิสัตติธะนูเจวะฯ) พระคาถาปลุกธงมหาระงับ (โอมมะหาระงับ หลับสิ้นทั้งบ้านฯ)
พระคาถานารายณ์พลิกแผ่นดิน (วาโธโนอะมะมะวา) พระคาถาเสกตะโพน (นะเฮ นะฮา นะเหาะฯ) ฯลฯ

ทุกอย่างต้องกำหนดจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผ่านครูบาอาจารย์ ลงไปยังกองวัตถุมงคล
แล้วหลวงพ่อพระมหาโมคคัลลานะก็ให้ปิดท้ายด้วย พระคาถาไตรสรณาคมน์ (พุทธัง สะระณัง คัจฉามิฯ) พระคาถาบารมี ๓๐ ทัศ พระคาถาพระพุทธเจ้า ๕ พระองค์

[เถรี]

เมื่อท่านบอกว่าทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วและกลับเข้าสู่เถรอาสน์ อาตมภาพก็น้อมกราบในพระมหากรุณาธิคุณของทุกท่าน แล้วลืมตาขึ้นมาทำน้ำมนต์

จำได้ว่าเริ่มต้นประมาณเก้าโมงเช้า ลืมตาขึ้นมาดูนาฬิกา เห็นว่าอีกสิบนาทีจะเพล นาน ๆ จะเจออะไรยาว ๆ แบบนี้สักที
แล้วอย่าคิดว่าครั้งต่อไปจะเป็นแบบนี้อีกนะ บางอย่างก็เหมือนเดิม บางอย่างก็เปลี่ยนไป แล้วแต่ท่านจะเมตตาสงเคราะห์

จัดการพรมน้ำมนต์ โปรยข้าวตอกดอกไม้ถวายเป็นพุทธบูชา รอจนหลวงพ่อใจ และปลัดเอกลักษณ์ พรมน้ำมนต์เสร็จแล้ว อาตมาก็อธิษฐานจิตดับเทียนสัตตบริภัณฑ์รอบพิธี

รับไทยธรรมจาก ดร.พระครูโรจน์ ญาติโยมที่เป็นเจ้าภาพถวายตะกรุดมหาโสฬสทองคำ ๑ ดอก ตะกรุดนารายณ์พลิกแผ่นดินทองคำ ๑ ดอก ตะกรุดคู่ชีวิตและตะกรุดนารายณ์พลิกแผ่นดินเนื้ออื่นอีกหลายถุง

"ตะกรุดทองคำผมขอราคาต่ำสุดที่ ๒๕,๐๐๐ บาทนะครับ คราวที่แล้วหลวงพ่อออกเนื้อทองคำไป ๓,๐๐๐ บาท ผมเสียดายใจจะขาด เพราะว่าจองไม่ทัน"
ดร.พระครูโรจน์ขอร้องแกมบังคับ

ฉันเพลแล้วกราบลาทุกท่าน เดินทางกลับวัดท่าขนุน ปกติขึ้นรถได้อาตมาก็พักผ่อน แต่วันนี้เจอพลังงานล้นเกิน จึงนั่งส่งงานทางไลน์ให้กับทีมงานวัดท่าขนุน นำลงในกลุ่มไลน์ต่าง ๆ
ทั้งของทางราชการและส่วนตัว แล้วเข้าไปติดตามงานจากผู้บังคับบัญชา จนไปถึงวัดท่าขนุนแบบไม่รู้ตัว

[เถรี]

"พลิกชีวิตจริง ๆ นะครับหลวงพ่อ"

"พลิกอย่างไรวะ ?"

"เพื่อนผมเปิดกิจการใหม่ มาเจอ covid-๑๙ เข้า กำลังจะม้วนเสื่ออยู่แล้ว
ได้สมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิตของหลวงพ่อไปพอดี ลูกค้าสั่งของเข้ามารายเดียวห้าแสนกว่าบาท..! รอดตายไปที"

[เถรี]

"ตอนนี้หนูแขวนเดี่ยวเลยค่ะ เป็นวัตถุมงคลที่ Full Power สุด ๆ
ก่อนหน้านี้ใช้สมเด็จองค์ปฐมเนื้อเขียวเหล็กไหลติดตัว ติดใจตรงพลังงานแผ่คลุมกว้างที่สุดเท่าที่เคยเจอมา
แต่องค์ท่านใหญ่และหนักเกินไปสำหรับผู้หญิง
พอมาเจอสมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิต ถูกใจมากค่ะ พลังงานไม่ได้แพ้กันเลย
แขวนเดี่ยวแล้วนิมนต์องค์อื่นและตะกรุดมหาสะท้อนลงกระเป๋าถือ องค์เดียวเที่ยวทั่วโลก หนูพกไปฝรั่งเศสมาด้วยนะคะ ไวรัสทำอะไรไม่ได้เลย"

"คนที่สัมผัสพลังงานได้ ถึงเวลาติดใจวัตถุมงคลชิ้นนั้นชิ้นนี้ ต่อไปก็จะรักพี่เสียดายน้อง"

"สำหรับหนูแล้วไม่อย่างแน่นอนค่ะ องค์เล็กพลังสูงแบบนี้ ขอรักเดียวใจเดียวเลยค่ะ"

[เถรี]

"ผมก็อาศัยเกาะแข้งเกาะขาหลวงพ่อสุดชีวิตเลยครับ ไม่อย่างนั้นเป็นหนี้หัวโตแน่ ผมประมาทไปหน่อยครับ
ปกติแล้วรายได้จากการจำหน่ายวัตถุมงคลรอบโบสถ์ เดือนละ ๔ - ๕ แสนบาท

รายได้จากสังฆทานแต่ละเดือนก็ไม่น้อยกว่ากัน ผมคิดว่างานอะไรก็สู้ได้
เจอไวรัส covid-๑๙ เข้าไปตูมเดียว ไม่มีใครมาวัดเลย
เป็นหนี้ค่าก่อสร้างอยู่หลายล้าน ถ้าไม่ได้หลวงพ่อผมตายแน่ครับ"

"ข้าก็ไม่คิดเหมือนกันว่าพิธีพลิกชีวิตต้องมาทำที่วัดสี่แยกฯ นี้ ปกติก็ต้องทำที่วัดครูบาอาจารย์หรือวัดตัวเองอยู่แล้ว ใครจะไปคิดว่าต้องมาทำถึงวัดของเอ็งนี่"

"มีพิธีแบบนี้อีกเมื่อไรนิมนต์เลยครับ ผมเต็มใจอย่างยิ่งที่จะทำถวาย ถ้าไม่ได้หลวงพ่อผมตายจริง ๆ
เจ้าหนี้ผมก็พลอยตายไปด้วย อยู่ ๆ ก็ไม่มีใครเข้าวัดสักคน รายรับระดับล้านเหลือแค่ระดับร้อย..!

พอได้พิธีพลิกชีวิตเข้าไป เมื่อวานเขาโอนเงินมาบูชา ๓ แสนกว่าบาท วันนี้โอนมา ๕ แสนบาท
เจ้าหนี้รายย่อยผมก็จ่ายหมดเลย เจ้าหนี้รายใหญ่ผมใช้วิธีผ่อนเขาไป
เดี๋ยวผมจะออกไปส่งวัตถุมงคลทางไปรษณีย์แบบมีประกันไปให้เขาครับ"

"แล้วยังพอมีอะไรเหลือบ้างวะ ?"

"ตอนนี้เหลือเต่าโล่กันภัยขนาดใหญ่ สำหรับติดรถติดบ้าน กับพระสังกัจจายน์ลอยองค์ พิธีที่หลวงพ่อบอกว่าท่านมาสงเคราะห์
ผมขนมาเข้าพิธีพลิกชีวิตทั้งหมดเลยครับ"

"เออ..เดี๋ยวสารพัดเหรียญเต่าที่เอ็งถวายไปข้าจะเอามาขายแข่งราคาถูก ๆ..!"

"นิมนต์เลยครับ มีแค่อย่างละร้อยสองร้อย พอบูชาของหลวงพ่อหมด เขาก็ต้องมาเอาที่วัดผมอยู่ดี กลายเป็นหลวงพ่อช่วยโฆษณาให้ผมด้วย"

"แต่ข้ามีเต่ามังกรเขียวเหล็กไหลที่เอ็งตั้งใจทำถวายทั้งรุ่นเลยนะ"

"ก็แค่ ๒,๕๐๐ องค์เท่านั้น ปั๊มซ้ำเพื่อประกอบเหรียญตั้ง ๘ ครั้ง ขายราคาถูกไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวเขาก็มาเอาของถูกที่ผมอยู่ดี ฮ่า..ฮ่า..!"

[เถรี]

"หลวงพ่อ..แล้วพวกดิฉันที่แก่เกินกว่าจะเข้าเว็บไปบูชา ทำอย่างไรจะให้ได้สมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิตบ้างคะ ?"

"ไปขอให้ลูกหลานช่วยสมัครให้ จะได้พลิกชีวิตเสียตั้งแต่ตอนนี้เลย ไม่อย่างนั้นก็ทำไม่เป็นอยู่นั่นแหละ
แต่ถ้าสมัครตอนนี้ก็รอนานหน่อยนะ เจ้าหน้าที่มีคนเดียว บรรจุวัตถุมงคลแต่ละครั้ง ต้องไลน์เรียกเพื่อนมาช่วยกันอุตลุด"

"นานแค่ไหนก็รอได้ค่ะ คนทองผาภูมิแถมอยู่ข้างวัดแท้ ๆ ไม่เคยทันคนไกลเขาเลย
พอเขาเอาวัตถุมงคลของหลวงพ่อมาอวดแล้วพวกเราไม่มี รู้สึกอายมากเลยค่ะ"