เล่าสู่กันฟัง ภาค ๑

[เถรี]

มีคนถามคำถามว่า "ผมจะไปนิพพานได้ไหมครับ ?"
ท่านอาจารย์ได้เมตตาตอบว่า "ถ้ายังถามแบบนี้อยู่ อย่าหวังว่าจะไปได้เลย..!"

[เถรี]

มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเอาพระของหลวงปู่ปานมา พยายามจะถามหลวงพ่อเล็กให้ได้ว่า ใช่พระที่หลวงปู่ท่านปลุกเสกหรือไม่ ? เพราะไม่มั่นใจว่าใช่หรือเปล่า
หลวงพ่อเล็กเลยบอกว่า " หลวงปู่ท่านให้พรไว้ว่า พระท่านจะเก่าจะใหม่ จะจริงจะปลอม ถ้านึกถึงท่านก็มีอานุภาพเหมือนกันหมด"

พี่ผู้ชายคนนั้นเลยเงียบไปเลย..

[เถรี]

ไม่แน่ใจว่า ตอนนั้นหลวงพ่อเล็กคุยกับพี่เฟิร์สหรือพี่เอ๋ คุยกันเรื่องวัตถุมงคล พวกการจารพระต่าง ๆ
หลวงพ่อเล็กบอกว่า "ลักษณะลายมือคน เขาหนีตัวเองไม่ได้หรอก ดูรู้เลย ทุกองค์ลายมือเดียวกัน จะจารสูงจารต่ำอย่างไรก็ตาม ลายมือเดียว ถ้าเห็นปุ๊บจะจำได้เลยว่าของแท้ ขอให้เราจับจุดให้ได้ ว่าจุดตายของพิมพ์อยู่ตรงไหน มองดี ๆ ก็รู้"

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กท่านเปรยออกมาว่า " ดูลีลาการเขียนหนังสือของพี่วิรัช(พระปลัดวิรัช โอภาโส)แล้ว พี่วิรัชเป็นพระที่เวลาคุยไม่เคยยกตัวเองขึ้นมาในด้านที่ทำให้คนอื่นศรัทธา มีแต่จะยกเอาความเสล่อเฟอะฟะของตัวเองขึ้นมาให้ดูเป็นตัวอย่าง ซึ่งคนลักษณะนี้หายาก เพราะถ้าคนยึดตัวเองเป็นใหญ่นั้นเผลอไม่ได้หรอก จะต้องมียกตัวเองขึ้นมาจนได้"

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ท่านประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์นั้น ได้เห็นอะไรหลายอย่าง
คือ ทันทีที่ขึ้นรถแล้วภาวนาจนชิน เกิดอะไรขึ้นมา บารมีพระท่านคุ้มครองได้จริง ๆ
อย่างที่สองคือ พอเกิดเหตุเรามีสติ ไม่ได้ไปตกใจ มีแต่จะแก้ไขเหตุการณ์จากร้ายให้เป็นดี
ลงจากรถไปนี่ไม่ได้ดูว่ารถเสียหายเท่าไร เข้าไปถามเขาก่อนว่า มีใครเจ็บไหม ? รถมีประกันไหม ?
อย่าไปนั่งคร่ำครวญกับผลเสียหายของตัวเอง

[เถรี]

จำไว้ว่าผี เขาจะไปหาคนที่ไม่รู้ข่าว
ตอนนั้นน้องชายของพี่นันทนาเขาตกตึกตาย โทรไปบอกเพื่อนเขา เพื่อนบอกว่า "อย่ามาอำนะ เมื่อครู่มันยังช่วยยกเก้าอี้อยู่ในงานนี้เลย" คือเพื่อนเขาจัดงานอยู่อีกที่หนึ่ง แล้วก็นัดกันไว้ว่าจะเจอกัน ผีก็ไปช่วยเขาจัดสถานที่
เพื่อน ๆ ไม่เชื่อว่าเขาตาย จนกระทั่งต้องแห่กันมาที่วัด มาขอเปิดโลงดูว่าตายจริงหรือเปล่า

[เถรี]

หลวงพ่อเคยบอกว่า "คนที่เก่ง คือคนที่รู้ได้เท่าอาจารย์ คนที่ยอด คือคนที่มีความรู้มากกว่าอาจารย์ ส่วนคนที่เยี่ยม คือ คนที่บัญญัติทฤษฎีเองขึ้นมาใหม่ได้ พวกที่เยี่ยมนี้ส่วนมากจะเป็นพุทธภูมิ"

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กท่านเล่าให้ฟัง ท่านว่ามีพระที่ท่าซุงรูปหนึ่ง ท่านภาวนานับลูกประคำ ท่านภาวนานับว่า "กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง....."

ตอนแรกเถรีก็นึกว่าพระรูปนี้ไปโกรธใครมา
หลวงพ่อเล็กมาเฉลยตอนหลังว่า "กูจะฆ่ากิเลส" นั่นเอง

[เถรี]

หลวงพ่อเคยบอกว่า "สิ่งที่อยู่เหนือกรรมได้ คือ โลกุตระ"

[เถรี]

หลวงพ่อเคยบอกว่า "พระที่ทรงฌานได้ดี เวลาที่ท่านจะไป ท่านจะป่วยหนักแล้วไปเลย ไม่เคยแสดงอาการป่วยเล็กน้อยให้เห็น เพราะท่านใช้กำลังฌานควบคุมร่างกายได้ ท่านต้องการสงเคราะห์คนเป็นสำคัญ จึงไม่ยอมแสดงอาการป่วยให้คนที่มาพึ่งนั้นขาดกำลังใจ คนจึงไม่รู้ว่าท่านป่วยมาก จนกระทั่งร่างกายแย่สุด ๆ จนล้มหมอนนอนเสื่อก็ไม่เหลือเวลาให้เยียวยาแล้ว

ฉะนั้นถ้าอยากให้ท่านอยู่กับเรานาน ๆ ก็ต้องพยายามอย่ารบกวนท่าน รักษาสติและกำลังใจตัวเองให้ดี"


นึกถึงเมื่อคราวญาติโยมมากราบท่าน แล้วถามว่า "ท่านสบายดีหรือเปล่าคะ ?"
ท่านก็ยิ้มแล้วตอบว่า "ยังไม่ตายจ้ะ" ยังไม่ตายของท่าน นี่ก็คงอาการร่อแร่เหมือนกัน แต่ว่าตอนที่ท่านรับแขกท่านจะแลดูสดใส แข็งแรง อันนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกำลังฌาณ และบารมีพระท่านช่วยไว้หรือเปล่า

พี่เฟิร์สเคยเล่าให้ฟังว่า พอญาติโยมกลับไปกันหมดแล้ว หลวงพ่อดูโทรมไปเลย พี่เฟิร์สก็เลยพูดว่า "หลวงพ่อแก่ขนาดนี้แล้วหรือ ?" ท่านก็ตอบว่า "เออ..ก็แก่แล้วสิวะ.."

แต่ภาพที่เราเห็นท่านเวลารับสังฆทาน ยังแลดูหนุ่ม แข็งแรง และก็สว่าง....

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กเคยเล่าให้ฟังถึง "หลวงตาชาติ" (พี่เขยของท่าน)
ว่าตอนที่หลวงตาชาติบวช หลวงพ่อเล็กท่านมอบหมายหน้าที่อย่างหนึ่งให้ท่าน ก็คือให้เปิดเสียงตามสายช่วงเช้าและช่วงเย็น (เสียงเทศน์หลวงพ่อฤๅษี)

พอดีช่วงนั้นหลวงตาชาติเปิดเสียงตามสายอยู่ กำลังตั้งใจฟังและปฏิบัติภาวนา ปรากฏว่า หงายท้องตึง... !!! เงียบไปเลย (ท่านมรณภาพ) หลวงพ่อเล็กจึงจัดงานศพให้ และก็เป็นที่ทราบกันดีว่าท่านตายแล้วไปดี ไปสบายมาก เลยไม่มีใครเศร้าโศกเสียใจ

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กเคยเทศน์ว่า "การเป็นพ่อเป็นแม่ เป็นปู่ย่าตายาย วิธีการสอนไม่ใช่ท่านสอนอยู่ตลอดเวลา ถ้าหากท่านสอน ท่านสอนให้เราตาม ถ้าหากว่าท่านทำ ท่านทำให้เราดู ถ้าหากว่าอยู่ ท่านอยู่ให้เราเห็น และท้ายคือถ้าหากว่าท่านตาย ท่านก็ตายให้เป็น คือ ตายแล้วเป็นตัวอย่างที่ดี ว่าคนที่ปฏิบัติความดี ตายง่าย ตายสบายอย่างไร "

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กเคยบอกว่า " หลวงพ่อฤๅษีเคยปรารภว่า รูปครูบาอาจารย์นั้น ควรจะเป็นรูปที่ดูดีที่สุด เพื่อที่ศิษย์จะได้จับเป็นอนุสติ ไม่ใช่รูปอีเหละเขละขละอะไรก็ได้"

[เถรี]

พระอาจารย์เคยบอกว่า " หลวงพ่อฤๅษีท่านบอกว่า เวลาพระหรือเทวดามาสงเคราะห์ในการพุทธาภิเษก ถ้าเคยให้เท่าไร ครั้งต่อไปก็ไม่ต่ำกว่านั้น ยกเว้นว่ามีเพิ่มเติมท่านจะบอกต่างหาก "

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กเคยเทศน์สอนว่า "ผลดีต่าง ๆ จะเกิดขึ้นแก่เรา ก็ต่อเมื่อเราทำบุญไว้เพียงพอ คนที่ทำบุญมาเพียงพอ บนอะไรก็ย่อมสำเร็จ ท่านที่บนอะไรไม่สำเร็จ ก็อย่าเพิ่งท้อถอย ให้ขยันหมั่นทำบุญไปเรื่อย ๆ เมื่อใดบุญกุศลถึงพร้อม ท่านก็จะสมปรารถนาเอง"

[เถรี]

ในหนังสือกระโถนฯ มีกล่าวว่า "หลวงพ่อฤๅษีท่านบอกว่า ถ้าหากเพ่งภาพยันต์ทำน้ำมนต์ กำหนดเอาไว้อยู่บ่อย ๆ ทุกวัน ๆ จนภาพติดตา ท่านบอกว่าจะบรรเทากฎของกรรมได้ด้วย"

ในขณะเดียวกันเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา มีผู้หญิงคนหนึ่งมาปรึกษาปัญหากับพระอาจารย์เล็ก เกี่ยวกับเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ (ถ้าเดาไม่ผิด เพราะเถรีมาไม่ทันตอนคนถาม แต่ทันตอนหลวงพ่อตอบ)

ท่านแนะนำให้ใช้วิธี กำหนดใจลากเส้นตามภาพยันต์ทำน้ำมนต์ ลากตามเส้นไปเรื่อย ๆ และก็สวดด้วยคาถา อิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๗ จบ นะมะพะธะอีก ๑๕ จบ หลวงพ่อบอกว่า วิธีนี้พระบอกว่า ได้ผลยิ่งกว่าใช้เหรียญทำน้ำมนต์เสียอีก

[เถรี]

ในเรื่องการสงเคราะห์คน หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า "พระ....เวลาท่านมองคนอื่น ท่านมองว่า คนนี้สงเคราะห์ได้หรือไม่ อย่างพระพุทธเจ้าที่ตั้งใจสงเคราะห์ในลักษณะที่เป็นอัปปมัญญา

เราหว่านเมล็ดพันธุ์เอาไว้ ส่วนเขาจะไปเจริญเติบโตงอกงามที่ไหน ในชาติหน้าหรือชาติปัจจุบันก็แล้วแต่ ถือว่าเราได้ทำหน้าที่นั้นไปแล้ว"

เถรีฟังแล้วซึ้งจริงๆ

ทำให้นึกถึงที่ท่านเคยบอกไว้ว่า "พระอรหันต์ท่านมีเมตตาทุกองค์ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีต้นทุนพอให้ท่านสงเคราะห์ได้หรือไม่"

[เถรี]

มีคนถามหลวงพ่อเล็กว่า "ทำอย่างไรจึงจะหมดทุกข์"

หลวงพ่อท่านยิ้ม พร้อมกับตอบว่า "เป็นพระอรหันต์"

ในเรื่องของความทุกข์ หลวงพ่อกล่าวว่า " การระงับทุกข์ชั่วคราว คืออย่าไปนึกถึงอดีตและอนาคต ให้เราดึงมาอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจเข้าออก เมื่อเราอยู่กับปัจจุบัน ก็จะเหลือแต่สภาวทุกข์ เหลือแต่ทุกข์ที่เกิดจากร่างกาย

ที่เราทุกข์เพราะเราไปคิดให้มันทุกข์ เราไปซ้ำเติมให้ทุกข์เข้าไปอีก เพราะฉะนั้น..หยุดได้แล้ว หยุดให้อยู่กับปัจจุบัน"

คำสอนนี้เถรีฟังแล้วก็กินใจอีกค่ะ

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กบอกว่า "บุคคลที่มีกำลังใจสูง จะเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลสามารถชักจูงผู้อื่นได้ ท่านเหล่านั้นคือบุคคลที่เป็นพระโสดาบันขึ้นไป เนื่องจากความดีของท่านสูง ต่อให้คนคิดร้ายมาจากไหน ถ้าอยู่ต่อหน้าท่านเหล่านั้นจะลืมความคิดไม่ดีไปชั่วคราว พ้นจากหน้าท่านค่อยว่ากันใหม่"

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กบอกว่า "อะนิจจา วะตะ สังขารา มีมาตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าปรินิพพาน พระอินทร์ท่านแสดงธรรมสังเวช "