ซัวสะเดย..เนียงลออ ตอนที่ ๔

[สุธรรม]

เป็น "นางหิน" มานาน ได้เป็น "นางไม้" เสียที

อาตมาซึ่งติดใจต้นยางใหญ่ข้างที่ตั้งองค์ปราสาท เมื่อออกนอกกำแพงปราสาทมาแล้วจึงเดินเข้าไปถ่ายรูป มีน้องเล็กกับลูกปุ๊กตามมาด้วย เลยให้เป็น “นางไม้” หลังจากที่เป็น “นางหิน” มาหลายที่...

ต้นยางที่นี่ใหญ่เกินสามโอบไปนิดหน่อย ยังไม่ถือว่าใหญ่มาก ต้นยางแถวเกาะพระฤๅษีเมื่อล้มลงมาแล้ว ยังสูงเลยหัวไปเป็นเท่าตัว บางต้นเส้นผ่าศูนย์กลางขนาด ๕ – ๖ เมตร อย่างนั้นถึงจะนับว่าใหญ่จริง...

[สุธรรม]

ป้ายชื่อร้านขายของที่ระลึก

เกือบจะตกรถเพราะคนอื่นรอกันจนเบื่อแล้ว คุณราญนำรถตรงไปยังร้านขายของที่ระลึก เผื่อว่าพวกเราจะซื้ออะไรกันบ้าง เห็นป้ายภาษาอังกฤษว่า Ban Teay Srey Souvenir Shop ก็ไม่เท่าไร มาขำกลิ้งกับตัวหนังสือขอมที่ว่า “บันทายสรี ละกะวัตถุอนุสาวรีย์”..!

บรรดา “วัตถุอนุสาวรีย์” ทั้งหลายนั้น มีทั้งภาพวาด ภาพพิมพ์ พวงกุญแจ หมวก เสื้อ หนังสือ ฯลฯ แต่พวกเราไม่ได้สนใจกันเลย หากแต่ตรงไปที่ร้านขายน้ำดื่ม ซื้อน้ำมะพร้าวอ่อนมาแบ่งกัน แล้วตรงไปทิ้ง “วัตถุอนุสาวรีย์” เอาไว้ในห้องน้ำ ก่อนจะกลับมาขึ้นรถ คุณราญพารถวิ่งย้อนศรออกมาเฉยเลย ทั้งคุณอารี คุณแสง คุณปัญญา ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักคำ อาตมาจึงได้แต่นั่งตาปริบ ๆ ทำได้แค่เปิดหน้าต่างไล่แมลงวันที่ติดขึ้นมาบนรถให้ออกไป...