"ถามช่างเขาว่าค่ากรอบเท่าไร ? เขาบอกว่าสามหมื่น..! โชคดีที่ยังพอรวย เลยพอมีให้เขา
แต่ไม่รู้จะเอาเข้ามาอย่างไร ท้ายสุดก็ต้องใช้วิธีชักรอกขึ้นมา โดยขึ้นไปอยู่บนดาดฟ้า แล้วเอาเชือกใหญ่ ๆ สองเส้น ผูกและรั้งขึ้นมา ถอดหน้าต่างตรงชั้นสองออก แล้วดึงรูปเข้ามาทางหน้าต่าง ตอนนั้นคนมารุมดูกันเยอะมากเลย อยู่ตรงนี้มา ๖ ปี คนเขาบอกว่า ไม่รู้จริง ๆ ว่ามีพระอยู่ตรงนี้ด้วย
ตั้งแต่ครั้งนั้นมา เขาก็รู้กันทั่วถึง เท่ากับว่าในที่สุดอาตมาต้องเปิดตัวจนได้ สรุปได้ว่า จากที่รับสังฆทานแค่วันละไม่กี่คน ก็กลายมาเป็นร้อย ๆ คน อย่างที่เห็น"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-11-2010 เมื่อ 17:00
|