เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๖๐

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ใครมีเงินสัก ๓๐๐ ล้านบาท เอามาให้อาตมาได้ อาตมาจะสร้างมณฑปไว้รอรับพระแก้วมรกต ถามว่าทำไมต้องสร้างมณฑปไว้รอรับพระแก้วมรกต ? ถ้ากรุงเทพฯ น้ำท่วมก็ต้องอพยพท่านไปไว้ที่อื่น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อครู่ฟ้าร้องแล้วฝนตกนิดหน่อย พระพุทธเจ้าท่านเปรียบบุคคลกับฟ้าไว้ ๔ ประเภทด้วยกัน

ประเภทที่ ๑ ท่านเปรียบว่าเป็นฝนไม่ตก ฟ้าก็ไม่ร้อง
ประเภทที่ ๒ ฟ้าร้อง แต่ฝนไม่ตก
ประเภทที่ ๓ ฝนตก แต่ฟ้าไม่ร้อง
ประเภทที่ ๔ ฟ้าร้องและฝนก็ตก

ประเภทฟ้าก็ไม่ร้อง ฝนก็ไม่ตก คือ ความสามารถก็ไม่มี บอกกล่าวผู้คนก็ไม่บอก
ประเภทฝนตก ฟ้าไม่ร้องแต่ฝนตก คือ มีความสามารถ แต่ไม่รู้จักบอกเล่าให้คนอื่นเขาฟัง
ประเภทฟ้าร้อง ฝนไม่ตก ดีแต่คุย ทำอะไรก็ไม่เป็น
ประเภทสุดท้าย ฟ้าก็ร้อง ฝนก็ตก บุคคลที่มีความรู้ความสามารถ บอกกล่าวแก่ผู้อื่นได้ ขณะเดียวกันก็ทำเองได้ด้วย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีดหมอลายหนุมานเหินหาว บางคนเรียกลายหนุมานผลาญลงกา เป็นมีดหมอที่หลวงพ่อกวยท่านทำให้เฉพาะลูกศิษย์ที่เป็นพระ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้สถานการณ์พระพุทธศาสนามาถึงจุดที่ต้องยืนหยัดอยู่ในพระธรรมวินัยแล้ว รัฐบาลสั่งตรวจสอบหมดทุกวัดเลย พูดง่าย ๆ ว่าใครมีวี่แววว่านอกคอก จะโดนเหมือนท่านมหาอภิชาติหมด

เขาตั้งใจจะล้มกระดานมหาเถรสมาคม ที่บ้าที่สุดก็คือ ออกหนังสือให้ตำรวจจับตาดูพระ ว่าการรับเงินผิดพระธรรมวินัย พูดง่าย ๆ ว่าพระทุกรูปแหละ เป็นคำสั่งกลาย ๆ เหมือนกับมอบอำนาจให้ตำรวจจัดการได้เลย ถ้าหากว่าเห็น ก็อยู่ที่ว่าเราจะแก้เกมกันอย่างไร

เห็นว่าปฏิรูป ๆ จนป่านนี้ก็ยังไปไม่ถึงไหน ล้างกระดานแล้วจะมีประโยชน์อะไร นี่ไม่ใช่เครื่องยนต์เสีย แต่เป็นระบบเสีย คุณไปล้างเครื่องจะช่วยอะไรได้ ระบบก็ยังเสียอยู่เหมือนเดิม

ตอนนี้เหมือนอย่างกับว่า เขาโยนหินถามทาง ก็คือเรื่องของการทุจริตเงินทอน แต่คราวนี้เราต้องดูว่าท่านเจ้าคุณประเทืองกับท่านเจ้าคุณบุญเทียมคือใคร ? ท่านเจ้าคุณประเทือง คือเจ้าคณะจังหวัดที่มาแรงที่สุดในยุคนี้ ส่วนท่านเจ้าคุณบุญเทียม คือเลขานุการเจ้าคณะใหญ่หนกลาง

เขาโยนหินถามทางในลักษณะว่า ผู้ใหญ่จะปกป้องกันไหม ? ถ้าหากว่าปกป้องก็จะเป็นข้ออ้างเลยว่าคณะสงฆ์หาความบริสุทธิ์ยุติธรรมไม่ได้ ก็จะฉวยโอกาสล้มมหาเถรสมาคมไปเลย ถ้าไม่ปกป้อง ต่างคนต่างรักษาตัวเอง เท่ากับว่าเบี้ยบนกระดานจะโดนกวาดไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็ถึงขุนจนได้ เท่ากับว่ากระดานนี้ฝ่ายรุกมีโอกาสกินทั้งขึ้นทั้งล่อง แต่ฝ่ายรับพลาดเมื่อไรก็พังเลย

โยนหินถามทางลักษณะนี้ไม่ใช่โยนเฉย ๆ ประเภทกินโคน แล้วรุกฆาตเลย วิธีแก้เหลืออยู่อย่างเดียวก็คือ ต้องแม่นหลักการและมั่นคงในธรรมวินัย"

[เถรี]

"อย่างเรื่องของท่านอาจารย์พระมหาอภิชาติ ปุณฺณจนฺโท จะว่าไปแล้วความผิดของท่านไม่ถึงขั้นที่จะจับสึก ถ้าอ้างว่าเป็นการทำให้แตกแยก แล้วการที่พันธมิตรของคุณสนธิ ลิ้มทองกุลก็ดี กปปส.ของคุณสุเทพก็ดี ไม่ทำให้แตกแยกหนักยิ่งกว่าหรือ ?

แต่คราวนี้ในส่วนที่ท่านยอมสึกไป หรือยอมปรับเปลี่ยนตามที่ทหารต้องการ ก็ถือว่าท่านรู้สถานการณ์ แต่ส่วนที่ผมอยากจะตำหนิก็คือ พระผู้ใหญ่ไม่มีใครออกมาปกป้องท่านเลย แม้กระทั่งเจ้าอาวาสวัดเบญจมบพิตรก็เปิดทางให้จับท่านสึก ทั้ง ๆ ที่ท่านเป็นหัวหน้าพระวินยาธิการของวัดเบญจมบพิตร ตรงนี้เราจะเห็นได้ว่า พอถึงเวลาแล้วพระผู้ใหญ่ส่วนหนึ่งก็เอาตัวเองให้รอด โดยที่ไม่ได้คำนึงว่าเป็นลักษณะของการรุกคืบแบบกินเบี้ย พอเบี้ยหมดก็ถึงโคน ถึงม้า ถึงเรือ ถึงขุนจนได้

คราวนี้การเอาตัวรอดจะกลายเป็นเอาตัวไม่รอด เพราะว่าในเมื่อท่านไม่ปกป้องไม่ดูแลลูกน้อง ถึงเวลาลูกน้องที่ไหนจะมาสละชีพเพื่อท่าน ? การปกป้องกันไม่ได้หมายความว่าช่วยเหลือคนผิด แต่ว่าเป็นการช่วยเหลือบุคคลที่ไม่ผิด

อย่างของท่านอาจารย์พระมหาอภิชาติ ถ้าเป็นการสร้างความแตกแยก ยังต่อสู้กันได้อีกหลายยก ถามว่าแตกแยกกับใคร ? ถ้าแตกแยกกับอีกศาสนาหนึ่ง ศาสนานั้นยอมสามัคคีกับเราไหม ? ไม่ว่าศาสนานี้จะอยู่ที่ไหนก็ตาม จะทำตัวแปลกแยกอยู่เสมอ ไม่เคยเข้ากับใครได้เลย ในเมื่อทิดอภิชาติตัดสินใจอย่างนั้น เราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขา"

[เถรี]

"แต่ส่วนที่น่าเสียดายคือ พระผู้ใหญ่ของเราไม่มีการขยับเลย เท่ากับว่าส่งทหารไปตายฟรี ๆ ที่แนวหน้า โดยที่แม่ทัพข้างหลังไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ แม้แต่นิดเดียว ความจริงแล้วน่าจะมีการแสดงพลังให้เห็น แต่ก็อย่างว่า ทุกคนก็ยังคงหวังในเรื่องตำแหน่ง เรื่องอำนาจ หวังในเรื่องลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เลยไม่มีใครกล้าขยับ

ไม่มียุคไหนที่สถานการณ์พุทธศาสนาจะย่ำแย่ถึงขนาดนี้ ไม่ว่าการทุบกุฏิพระที่วัดกัลยาณมิตร การจับพระสึกกลางพรรษา ซึ่งเป็นเรื่องที่โบราณเขาถือสามาแต่ไหนแต่ไรก็ดี แม้กระทั่งการเล่นงานทุจริตพระ ซึ่งความจริงพระต้องเป็นเจ้าทุกข์ เพราะว่าเรื่องการทุจริตเกิดจากฆราวาสของสำนักงานพระพุทธฯ แต่ละแห่ง ถึงเวลาถ้าไม่ยอมเขา เขาก็ไม่ยอมจ่ายเงินสนับสนุน แต่คราวนี้เขาเอามากจนเกินไป

อย่างเช่นของสงขลา ๑๐ ล้านบาท เขาให้ ๓ ล้านบาท เขาเอาไว้ ๗ ล้านบาท หลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดสงขลาก็เลยร้องเรียนขึ้นมา พูดง่าย ๆ ก็คือ พระทนไม่ได้กับการทุจริต แล้วก็เป็นฝ่ายฟ้องร้องขึ้นมา แต่ไป ๆ มา ๆ ปัจจุบันพระกลายเป็นจำเลย ส่วนคนผิดจริง ๆ ทั้งสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ทั้งสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัด กลายเป็นไม่มีใครผิด ก็ต้องดูว่าเขาเจตนาเบี่ยงเบนเพราะอะไร นั่นก็คือลักษณะของการตั้งใจทำลายล้างศาสนาอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัด ๆ"

[เถรี]

"แต่ลักษณะการเบี่ยงประเด็นนี่ ถ้าพวกเราไม่แม่นประเด็นก็จะคล้อยตามเขาไป เป็นไปได้อย่างไรในฐานะเจ้าทุกข์กลายเป็นจำเลย ? ก็แบบที่พระครูกิตติพัชรคุณที่เพชรบูรณ์ท่านบอกนั่นแหละ สำนักงานพระพุทธฯ เป็นที่ปรึกษาของพระสงฆ์ ในเมื่อสำนักงานพระพุทธฯ บอกว่าไม่ผิด อาตมาก็เซ็นให้ แล้วทำไมถึงกลายเป็นความผิดโดนฟ้องร้องขึ้นมา ? โชคดีที่ผมเองไม่ได้ไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้

ผมของบอุดหนุนการบูรณปฏิสังขรณ์วัดพุทธบริษัท ๒๐๐,๐๐๐ บาท ได้มา ๒๐,๐๐๐ บาท อีก ๑๘๐,๐๐๐ บาท หายไปไหนไม่รู้ ? ตั้งแต่นั้นมาก็เลิกขอเลย ทั้ง ๆ ที่เขาให้ขอได้ปีเว้นปี รู้สึกว่าเราขอมาเท่าไร กลายเป็นเขาเอาไปเกินครึ่งหรือเกือบหมด แล้วเราจะไปช่วยเขาทุจริต ไปช่วยเขาทำมาหากินทำไม ?

เราก็เห็น ๆ อยู่ว่าปัจจุบันนี้การเมืองเป็นอย่างไร ก็ได้แต่ยืนหยัดต้านพายุกันไป เล่นกันอย่างนี้แหละ ชัดที่สุด ทำลายพระธรรมวินัย ถ้าวัดธรรมกายกับวัดท่าซุงโดนทำลายลง ก็แทบจะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว"

[เถรี]

(สนทนากับพระเรื่องการกล่าวหาว่ามโนมยิทธิเป็นคำสอนนอกพระพุทธศาสนา) "คุณเห็นไหม ? ตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ผมไม่เคยสอนเลย บางคนฝึกมโนมยิทธิแล้วรู้ดีเกินไป เพียงแต่ว่าใครติดขัดมาถาม ผมยินดีบอกให้ ต้องบอกว่าวิชานี้ทำให้เรารู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่คนอื่นเขาจะไม่เชื่อ ในเมื่อผมไม่เคยสอนเลย จึงไม่มีผลกระทบจากการกล่าวหานั้น ๆ

เดี๋ยวนี้พวกที่เพี้ยนมีเยอะมาก แหกออกไปไกลความเป็นจริงเยอะ แล้วไม่มีใครคัดค้าน ถ้ามีรวมตัวกันลักษณะเป็นสาขา ถึงเวลามีการประชุม สามารถพูดในที่ประชุมได้ว่าสาขาไหนออกนอกลู่นอกทาง แต่คราวนี้ในเมื่อไม่มีการรวมตัวกัน ต่างคนต่างอยู่ ก็มีแต่จะกัดกร่อนทำลายชื่อเสียงของหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านลงไปเรื่อย ๆ

ของบางอย่างเหมือนกับธรรมะจัดสรร ถ้าอยู่ ๆ คุณเลิกสอนไปเฉย ๆ สามารถบอกได้ว่าถ้าสอนต่อไปเราจะลำบาก ก็เหลือแค่กิจกรรมสวดมนต์ไหว้พระตามหลักศาสนาพุทธ เมื่อถึงเวลาใครเกิดทำมาแล้วติดขัดตรงไหนก็แก้ปัญหาเฉพาะคน เราไม่ได้สอน แต่เหมือนกับการตอบปัญหาธรรม ถ้าคุณเห็นมาตั้งแต่ต้น ผมเอาแค่นี้ ผมไม่แตะเลยเรื่องของมโนมยิทธิ

ก่อนหน้าผมก็ไม่คิดว่าจะออกมาแรงขนาดนี้ ช่วงนั้นหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านให้ซักซ้อมเอาไว้ ต่อไปมีคนจะคุกคามศาสนาของเรามาก กล่าวหาว่าพวกเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องเหลวไหล ถึงเวลาเราจะได้ชี้แจงแสดงเหตุแก้ไขคำว่าของเขาได้ ไม่ได้นึกว่าจะมาแรงถึงขนาดจะล้มศาสนากันเลย"

[เถรี]

ถาม : ทำไมโบราณเขากำหนดว่าโรคบางโรคเป็นเฉพาะเด็ก อย่างเช่นโรคซาง ?
ตอบ : ผู้ใหญ่ไม่เป็นเพราะว่าธาตุไม่แปรปรวนเหมือนเด็ก

ถาม : แล้วที่บอกว่าเป็นซางนี่คือ ?
ตอบ : โบราณเขาบอกว่าเป็น ส่าไข้ คือส่วนของไข้ที่เกิดขึ้นแล้วร่างกายเด็กต้านทานไม่ได้เหมือนผู้ใหญ่ ถึงเวลาก็อย่าทำอะไรให้กระเทือนซาง

ถาม : โบราณเขามีแม้กระทั่งยันต์ทำให้เด็กไม่ร้องไห้โยเย
ตอบ : สมัยนี้สู้แม่บ้านพม่าไม่ได้หรอก พอเด็กร้องไห้โยเยเอาสำลีชุบเหล้าแปะกระหม่อม สลบเหมือดไปเป็นวันเลย เด็กกระหม่อมยังไม่ปิด ถึงเวลาแปะลงไปเท่ากับแอลกอฮอล์เข้าสมองโดยตรง เด็กก็เมาซึมไปทั้งวัน ไม่โยเยเลย เพียงแต่ว่าโตขึ้นจะติดเหล้าหรือเปล่าเท่านั้น ?

[เถรี]

ถาม : พระคาถามีผลต่อการรักษาโรคภัยไข้เจ็บ ?
ตอบ : การป่วยเกิดจากธาตุพร่อง คาถาคือตัวสมาธิ เป็นตัวหนุนช่วยได้ทุกธาตุอยู่แล้ว

[เถรี]

ถาม : พวกประโยค ๙ บางคน เขาไม่เชื่อเรื่องอภิญญา เช่น ยิงปืนบังคับลูกกระสุนได้ ?
ตอบ : ปล่อยเขา อย่าไปยุ่งกับเขา เขาคิดแต่เรื่องพลังคน ไม่ได้คิดถึงพลังจิต ลักษณะนั้นเป็นพลังจิตระดับกระสุนคด สั่งให้ไปทางไหนก็ไปทางนั้น หลวงปู่ศุขยิงปืนนัดเดียวกระสุนร้อยใบบัวได้ทั้งสระ อาวุธสมัยใหม่ของคุณสมัยนี้ทำได้ไหม ? ต้องไปติดเรดาร์ที่เป้ากันให้ครบก่อน..ใช่ไหม ?

ถาม : เขาเรียนจบประโยค ๙ เหมือนยิ่งเรียนยิ่งค้าน ?
ตอบ : เขาไม่ได้เรียนเพราะมีตถาคตโพธิสัทธา คือเรื่องของการบวชมีกัมมสัทธา...เชื่อกรรม วิปากสัทธา...เชื่อการส่งผลของกรรม ข้อสุดท้ายสำคัญที่สุดคือตถาคตโพธิสัทธา ถ้าคุณไม่มีศรัทธาความเชื่อในการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้านี่เจ๊งเลย เพราะว่าจะสงสัยในทุกเรื่อง แล้วก็เอาความสามารถของมนุษย์เดินดินกินข้าวแกงธรรมดา ไปเปรียบกับท่านที่ได้อภิญญาสมาบัติ จะไปเปรียบกันได้อย่างไร เหยี่ยวบินอยู่บนท้องฟ้า มดข้างล่างบอกว่ามีความสามารถเท่ากับเรา นั่นใช่หรือ ?

[เถรี]

ถาม : (พระเจ้าอชาตศัตรูไปแย่งสมบัติโชติกเศรษฐี)
ตอบ : อันนั้นท่านกะว่าด้วยกำลังของตน พูดง่าย ๆ ว่า สามารถกระชากหลุดได้ทั้งแขน แต่ปรากฏว่าแหวนวงเดียวก็ยังถอดไม่ได้ คิดดูว่ากำลังคนกับกำลังบุญต่างกันแค่ไหน ? โชติกเศรษฐีออกปากเลยว่า "ของนี้เกิดด้วยกำลังบุญของเรา ถ้าเราไม่อนุญาต ใครก็เอาไปไม่ได้" แต่พระเจ้าอชาตศัตรูไม่ทรงเชื่อ

ถาม : ท่านบอกว่าแค่เศษด้ายในชายเสื้อคนอื่นก็เอาไปไม่ได้ ?
ตอบ : บุญใครบุญคนนั้น คุณลองไปนึกถึงแผ่นดินไหวที่เนปาล เด็กอายุ ๒ เดือนติดอยู่ใต้แผ่นดินไหว ๖ วันแต่ไม่เป็นอะไรเลย ส่วนที่ญี่ปุ่นคุณยายอายุ ๘๐ ลูกหลานตายหมด แต่คุณยายไม่เป็นอะไรเลย ถ้าไม่ได้สร้างกรรมร่วมกับเขามาก็ไม่เป็นอะไร ก็เป็นเรื่องของบุญรักษากรรมรักษาอยู่แล้ว แต่คราวนี้เขาไม่เชื่อตรงนี้ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร

[เถรี]

ที่พวกคุณไปเรียนผมไม่ว่าอะไรหรอก เพราะว่าพื้นฐานของเรามี ไม่เป๋ตามเขาไปอยู่แล้ว แต่ขนาดผมเองตอนที่สอบนักธรรมเอก ถ้าออกคำถามประเภทที่เขาอธิบายผิดมา ผมจะตอบตามความเป็นจริง จะให้ผมตกก็เรื่องของเขา ยังโชคดีว่าสอบอยู่ ๓ ปี ๔ ครั้งออกตามแบบหมด ไม่มีคำถามประเภทว่าอธิบายเรื่องนรก สวรรค์ พรหม เทวดา ก็ถือว่าดวงเฮงไป ไม่อย่างนั้นแล้วแค่นักธรรมตรีก็ไม่เชื่อเรื่องผีเรื่องเทวดาแล้ว

เขาถามว่า “ฆฏิการพรหมที่นำเอาบริขาร ๘ มาถวายให้เจ้าชายสิทธัตถะตอนออกมหาภิเนษกรมณ์นั้น ท่านมีคำอธิบายว่าอย่างไร ?” เขาให้อธิบายว่าพรหมเป็นคุณสมบัติของผู้ทรงฌานทรงสมาบัติ คงจะเป็นเจ้าลัทธิใดลัทธิหนึ่งที่ได้ฌานสมาบัติ เห็นเจ้าชายสิทธัตถะออกบวช เกิดความเลื่อมใสจึงเอาบริขารมาถวาย เขาไม่เชื่อว่าพรหมมีจริง จึงอธิบายไปอย่างนั้น

แล้วผู้ที่ทำให้ไม่เชื่อหนักที่สุดคือต้นตำหรับเลย สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ท่านอธิบายอภิญญา ๖ เช่น ทิพจักขุคือเห็นได้ไกล เห็นได้ไว อย่างเช่นสมัยนี้คือบุคคลที่มีแว่นใส่ เป็นต้น ทิพโสตนั้นคือบุคคลที่มีประสาทหูดี ได้ยินได้ไกล หรือข้ออื่นท่านคิดแล้วว่าสงเคราะห์ลงเข้ากับสิ่งใด ก็สงเคราะห์เข้ากับสิ่งนั้นเถิด ของราคาเป็นร้อยล้านลดลงมาเหลือสลึงเดียว แต่เขาก็เรียนกันแบบนี้มาเป็นร้อยปีแล้ว

[เถรี]

ถาม : เวลาที่นั่งตรงหน้าพระแบบนี้ เราก็ยังคิดตำหนิคนโน้นคนนี้อยู่ พอนึกได้ก็ว่า เราทำอย่างนี้ทำไม เป็นความชั่วชัด ๆ ไม่มีประโยชน์อะไร มีแต่โทษกับตัวเอง พอนึกได้ เลิกคิดไป ใจก็โล่งเบาสบาย... ที่นึกได้เป็นเพราะตอนนั้นเรามีสมาธิจดจ่ออยู่กับคำภาวนาบ้าง ตั้งใจฟังหรือพิจารณาพระธรรมบ้าง หรือเป็นเพราะกระแสคนรอบ ๆ ที่มาทำกุศล หรือกระแสพระ หรือเป็นเพราะอะไรคะ ?
ตอบ : เขาเรียกว่าปัญญาพอใช้งานแล้ว ถ้าปัญญายังไม่พอใช้งาน สมาธิขนาดไหนก็ยังด่าชาวบ้านเขาอยู่นั่นแหละ ศีล สมาธิ ปัญญา มีปัญญาเป็นนายท้าย คอยคุมหางเสือให้ไปได้ถูกทาง

[เถรี]

ถาม : ขอโอวาทในการเรียนและการทำงานค่ะ ?
ตอบ : ขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ อดทนก็แล้วกัน ตัวอดทนสำคัญที่สุด

[เถรี]

ถาม : คนที่ทำวิชาขึ้นนี่ จะมีแววตาบางอย่าง... บางทีก็อ่านได้ว่าทำวิชาอะไร ?
ตอบ : กำลังใจ โบราณบอกว่าตาเป็นหน้าต่างของใจ ใจเป็นอย่างไรก็ปรากฏขึ้นที่ตา

ถาม : ที่ถามนี่ เพราะเห็นจากเฟิร์สค่ะ ว่าทำวิชามหาอำนาจ ?
ตอบ : เฟิร์สหรือ ? มองไปก็เห็นแต่ตาหวานเยิ้ม ...(หัวเราะ)...

ถาม : แต่หลวงปู่หลวงพ่อที่มีวิชาเหล่านี้ กลับไม่มีแววตาลักษณะที่บอกได้เลย ?
ตอบ : รัก โลภ โกรธ หลงหมดแล้วจะเอาอะไรเล่า ?

ถาม : ถ้าทำวิชาได้แล้ว จะปิดแววตาได้ไหมคะ ?
ตอบ : ทำ...ทำถึงเมื่อไรก็เข้าใจเอง

[เถรี]

เก็บตกเดือนตุลาคม ๒๕๖๐ หมดแล้วค่ะ
ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา คะน้า เถรี รัตนาวุธ และเผือกน้อย