เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกรกฎาคม ๒๕๖๐

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อคืนอาตมามาถึงที่นี่สี่ทุ่มกว่า ถามว่าทำไมถึงมาดึก ? ก็เพราะว่าจัดงานศพให้หมอฉลอง (ไวยาวัจกรและมัคคนายกวัดท่าขนุน) อาตมาเหนื่อยมาหลายวันแล้ว เมื่อวานเผาศพตอนประมาณ ๔ โมง ๑๓ นาที แต่ ๕ โมงเย็นแล้วรถยังออกไม่หมดวัดเลย

ตอนแรกทางญาติไม่ยอมให้เอาศพหมอฉลองขึ้นไปที่ทองผาภูมิ เพราะว่าโยมแม่อยู่ที่เมืองกาญจน์ พระน้องชายบวชเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่วัดท่ามะขาม จึงให้ตั้งศพไว้สวดที่นั่น และจะเผาที่นั่น คนทองผาภูมิยื่นคำขาด “พระอาจารย์เล็ก...เอาหมอหลองกลับมาให้ได้นะ” ตอนแรกไปต่อรองท่านบอกว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน...ให้ไปสวด ๓ คืนแล้วเอากลับไปเผาที่ท่ามะขาม” อ้าว...กลายเป็นทรมานศพไป มัวแต่เอาขึ้น ๆ ลง ๆ

ท้ายสุดตกลงกันว่าสวดคืนสุดท้ายที่วัดท่าขนุนหนึ่งคืน แล้วก็เผาที่วัดท่าขนุนนี่แหละ ก็ปรากฏว่าคืนที่สวดเก้าอี้ทั้งหมดของวัดท่าขนุนประมาณ ๗๐๐ ตัวไม่พอให้แขกนั่ง คนต้องนั่งเต็มพื้นเลย ก็เลยถามโยมทองร่วม (แม่หมอฉลอง) ที่อายุ ๘๐ ปี ว่า “ยาย...คราวนี้ยายรู้หรือยังว่าทำไมถึงต้องเอาหมอหลองมานี่ ?” ยายบอกว่า “เพิ่งจะเข้าใจค่ะ”

แต่ที่อนาถที่สุดก็คือเจ้าภาพเตรียมอาหารว่างไว้ ๒๐๐ ชุด เพราะว่าอยู่ที่เมืองกาญจน์ ไม่เคยมีคืนไหนแขกมาเกิน ๒๐๐ คน ที่นี่คนมา ๗๐๐-๘๐๐ คน แล้วจะเอาที่ไหนให้ ?"

[เถรี]

"ครอบครัวนี้มีลูกทั้งหมด ๖ คน หมอฉลองเป็นพี่รอง และทั้งหมดเป็นลูกชายล้วน ๆ ตายไปแล้ว ๓ คน คุณแม่อายุ ๘๐ ปี ส่งศพลูกมา ๓ ศพแล้ว

๒ ศพแรกแกยังคุยว่า “ลูกฉัน...ฉันเผามากับมือทุกราย” แกไม่รู้ว่าโบราณเขาถือ แต่ยายร่วมอาจจะรักลูกมาก ก็เลยไม่ใส่ใจคำโบราณที่ว่า ‘คนเป็นพ่อเป็นแม่ ถ้ายังมีลูกเหลืออยู่ ห้ามเผาลูกที่ตายแล้ว’ เผาคนที่ ๑ ก็จะได้เผาคนที่ ๒ เผาคนที่ ๒ ก็จะได้เผาคนที่ ๓ อาตมาเลยบอกว่า "คนนี้ยายนั่งเฉย ๆ ไม่ต้องเผาหรอก ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวที่เหลืออีก ๓ คนจะไปอีก" ไปนั่งดูคนอื่นเขาเผาลูกก็พอ อะไรที่โบราณเขาถือ ก็เพราะว่าเขาสังเกตกันมานาน

มีลูก ๖ คนเผาไป ๓ คนแล้ว คิดดูก็แล้วกันว่าคนเป็นแม่จะเสียใจขนาดไหน ? แต่เมื่อวานนี้ยิ้มออกเพราะว่าอาตมาเทให้หมอฉลองหมดกระเป๋าเลย บรรดาเจ้าคุณต่าง ๆ มาเกือบจะหมดกาญจนบุรี เจ้าคณะจังหวัด รองเจ้าคณะจังหวัด ๒ รูป เจ้าคณะอำเภอ รองเจ้าคณะอำเภอ ฯลฯ มากันอย่างกับงานประชุมสงฆ์

อาตมาเตรียมผ้าไตรให้ชักบังสุกุล ๔๐ ไตร เตรียมซองไว้ด้วย ปกติงานศพเขาไม่มีถวายซองกันนะ เพราะส่วนใหญ่เขาต้องไปช่วยคนตาย อาตมาถวายหมดทุกท่าน ตั้งใจทำบุญให้กับหมอฉลอง แม้กระทั่งเงินเทศน์หน้าศพก็เอาไปสร้างพระให้เขา ตั้งใจเอาไปสร้างพระสามกษัตริย์ คนตายจะได้ได้บุญเต็มที่หน่อย"

[เถรี]

"เป็นการเปิดใช้งานเมรุวัดท่าขนุนเต็มรูปแบบครั้งแรก ปรากฏว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ยกเว้นอาคารรับแขกหลังกลาง ไม่ทราบว่าติดเครื่องปรับอากาศใหม่ ๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น คอล์ยเย็นไม่ทำงาน แล้วอาตมาก็จัดให้บรรดาชุดปกติขาวนั่งข้างในหลังนั้นหมดเลย แม้กระทั่งท่าน อดีต สว. ทำเอาแขกผู้ใหญ่เหงื่อหยดติ๋ง ต้องรีบออกมาข้างนอกกัน

ท่านอดีต สว. สุรพงษ์ ตันธนศรีกุล อดีตสมาชิกวุฒิสภาจังหวัดกาญจนบุรี เป็นอดีตอาจารย์ของหมอฉลอง เป็นรองศาสตราจารย์นายแพทย์ ขอให้ท่านนายกเทศมนตรีพามาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ท่านบอกว่าท่านเคยมาวัดท่าขนุน สมัยโน้นกับสมัยนี้เป็นคนละวัดกันแล้ว อาตมาก็เลยบอกว่า ถ้าโยมไม่เห็นวัดท่าขนุนสัก ๖ เดือนก็เปลี่ยนมากแล้ว คราวนี้โยมไปอยู่ที่อื่นมาตั้งหลายปี ไปเป็นนักการเมือง เป็นสมาชิกวุฒิสภาเพิ่งจะกลับมา จึงรู้สึกว่าที่นี่เปลี่ยนไปเยอะมาก"

[เถรี]

"บรรดาพระในเมืองต่างคนต่างบอก "โห...อาจารย์เล็ก ทำไม่ไว้หน้าไว้ตากันเลย เมรุในเมืองยังไม่มีขนาดนี้" ก็เลยกราบเรียนพระผู้ใหญ่ท่านว่า "ทองผาภูมิแขกผู้ใหญ่มากันเยอะมาก หลายท่านเกษียณแล้วมาปักหลักที่นี่ อีกหลายท่านก็มีคนสนิทชิดเชื้อ มีญาติมีโยมที่ทองผาภูมิ ถึงเวลาคนเจ็บคนตายก็ขึ้นมาเยี่ยม มางานศพ แต่ไม่มีเมรุที่พอเป็นหน้าเป็นตาได้เลย ส่วนใหญ่ก็เมรุเล็ก ๆ เก่า ๆ โทรม ๆ เพื่อให้เป็นหน้าเป็นตาสมเกียรติคนตายหน่อย อาตมาก็เลยต้องลงทุนด้วยตัวเอง" ตอนนี้เปิดใช้เต็มรูปแบบแล้ว ยินดีต้อนรับทุกคน...!

เมื่อวานเช้าไปบิณฑบาต โยมชมว่า "เมรุอาจารย์สวยมาก" อาตมาสะดุ้งเฮือก...! อันนี้โบราณเขาถือมาก อย่าชมว่าเมรุสวยเดี๋ยวจะได้ใช้ ห้ามชมอย่างเด็ดขาดเลยนะว่าเมรุวัดไหนสวย ที่แน่ ๆ ก็คือคนเป็นพัน ขนาดเปิดให้ดูเตาเมรุแล้ว เขายังยืนยันว่าเป็นเจดีย์ไม่ใช่เมรุ เจดีย์ก็เจดีย์วะ...!

อาตมาสร้างเมรุแต่เขาเห็นเป็นเจดีย์ สร้างหลวงพ่อโตหน้าวัด เขาก็เห็นเป็นเจ้าพ่อ ทำไมถึงเห็นเป็นเจ้าพ่อ ? เวลาขับรถผ่านบีบแตร แปร๊น ๆ แปร๊น ๆ พวกมึงหนอ....กูจะให้เป็นพุทธานุสติ จะขึ้นจะลง มึงเห็นพระก่อนอย่างน้อยใจจะได้เกาะพระ เกิดอุบัติเหตุขึ้นมาก็ยังไปดีบ้าง ดันเห็นเป็นเจ้าพ่อไปเสียนี่"

[เถรี]

ถาม : ถ้าบริษัทหนูขายเหล้า หนูเป็นพนักงานไปช่วยเสิร์ฟ ไปช่วยเติมเบียร์ เติมเหล้าให้ลูกค้า ถือว่าเป็นการนิยมส่งเสริมทำผิดในศีลห้าไหมคะ ?
ตอบ : ให้เติมแบบประเภทเรามีหน้าที่ทำ ส่วนเขาจะกินหรือไม่กิน เป็นเรื่องของเขา

ถาม : แต่ไม่เกี่ยวกับการส่งเสริมใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ก็บอกแล้วว่าอยู่ที่เรา ให้ทำใจว่านั่นเป็นหน้าที่ซึ่งเราต้องทำ เรา ไม่ได้ไปบังคับบีบคอให้ใครเขากิน เรามีหน้าที่เทลงไป ส่วนจะกินหรือไม่กินก็เรื่องของเขา ไม่ได้เกี่ยวกับเรา

ถาม : ถ้าสมมติว่าเราขายของอย่างหนึ่ง แล้วมีซินแสมาทักว่า ถ้าเราขายเบียร์ ขายน้ำ ขายเหล้าแล้วจะรวย ?
ตอบ : ถ้าเชื่อเขาก็ลองทำดู...! จะขายน้ำ ขายน้ำแข็ง ขายน้ำอัดลม ขายน้ำหวานอะไรก็ขายไปสิ ทำไมต้องไปขายเหล้าขายเบียร์ ก็น้ำเหมือนกันไม่ใช่หรือ ?

[เถรี]

ถาม : เรื่องฮวงจุ้ยมีผลไหมคะ อย่างเช่น จะค้าขายต้องปรับฮวงจุ้ยใหม่ ?
ตอบ : ถ้าเราเชื่อมากก็มีผลมาก ถ้าเราเชื่อน้อยก็มีผลน้อย เพราะว่ากำลังใจของเราสำคัญที่สุด ถ้าเราไปคิดว่าไม่ดี ๆ ๆ ๆ ก็เท่ากับเราแช่งตัวเอง ท้ายสุดก็เป็นมโนมยา คือสำเร็จด้วยใจ กลายเป็นว่าเราแช่งตัวเองว่าไม่ดี ก็เลยกลายเป็นไม่ดีไป

[เถรี]

ถาม : หนูนั่งทำงานที่บริษัทไปด้วย แล้วก็เปิดฟังเสียงธรรมไปด้วย อย่างนี้ถือว่าปรามาสพระรัตนตรัยไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าตั้งใจฟังก็ไม่เป็นไร ถ้าฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ก็เป็นการปรามาสพระรัตนตรัย

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับญาติโยมที่มาหาว่า "มองดูสิว่าที่ตัวเองนั่ง เวลาคนอื่นเดินมานั้นเกะกะเขาไหม ? ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลย จะนั่งจะยืนอะไร โบราณเขาสอนว่า ถ้าอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ ให้นั่งเยื้องไปทางซ้ายหรือทางขวา ไม่ต้องให้ท่านเหลียวมองมาก แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่นั่งประจัญหน้าแบบนี้ เกิดช้าไปหรืออย่างไร ถึงไม่เคยได้ยินกันเลย

การเป็นนักปฏิบัติธรรมของเรา สภาพจิตต้องละเอียดขึ้นไปเรื่อย ๆ อาตมาย้ำเรื่องนี้อยู่เสมอ เพราะฉะนั้น...สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราพูด สิ่งที่เราทำ จะต้องผ่านการตรึกตรองมาแล้วทั้งนั้น ว่าทำไปแล้วเป็นผลดีต่อตัวเราและคนอื่นหรือเปล่า

ถึงเวลาก็มานั่งเข้าแถวเป็นกำแพง แล้วคนมาทีหลังเขาจะเข้ามาทางไหน ? พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ในเกสปุตตสูตรว่า สิ่งที่เราทำนั้นช่วยให้ ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ ลดลงหรือไม่ ? เอื้อประโยชน์ให้แก่ตนเองและผู้อื่นหรือไม่ ? เป็นต้น

เรื่องที่อาตมาหนักใจก็คือ ญาติโยมยังไม่สามารถที่จะนำเอาหลักธรรมของพระพุทธเจ้ามาในชีวิตจริง ๆ ได้ เท่ากับว่าที่ปฏิบัติกันมายังเปล่าประโยชน์"

[เถรี]

มีโยมเอาธงชัยจีวร ลายมือหลวงพ่อแจ่ม วัดวังแดงเหนือ มาให้พระอาจารย์ดู "เก็บ..เก็บไปเลย...ปวดหัว อาตมาอยู่ใกล้ของขลังไม่ได้ มักจะโดนบีบอยู่เรื่อย เป็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ เหมือนกับรับพลังได้ พอรับได้ ก็เหมือนกับพลังแทรกเข้ามา แล้วประสาทร่างกายรับไม่ไหว"

ถาม : ปิดไม่ได้หรือครับ ?
ตอบ : ไม่ได้...ตั้งแต่เด็กมาก็เป็นอย่างนี้ พูดง่าย ๆ ว่าของใครขลังจริงถ้ามาใกล้นี่เป็นทุกราย จะมากจะน้อยก็เป็นหมด ขอให้ขลังจริงเท่านั้น ตอนเด็ก ๆ อาตมาก็อยากจะดูพระ แต่ดูทีไรปวดหัวทุกที....ไม่เอาแล้วโว้ย..!

[เถรี]

ยังดีที่อาตมามีมีดหมอสะกดวิญญาณของหลวงพ่อแจ่มอยู่ ๓-๔ เล่ม รอให้เขาทำฝักให้อยู่ คนไม่เห็นคุณค่า เขาเห็นแค่ใบมีด บอกว่าไม่รู้มีดหมอที่ไหน ? ปล่อยให้สนิมกินเขรอะเลย

มีมีดหมอบรมครูปราบไตรภพของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว อยู่เล่มหนึ่ง คนทำฝักก็สักแต่ว่าทำจริง ๆ ฝักหนาเป็นไม้กระบองเลย เขาทำแค่รักษามีด ไม่ได้คิดจะทำให้สวย

ยังนึกถึงหลวงพ่อกวย ว่าอย่างไรเสียลูกศิษย์ก็ทำมา ท่านก็พยายามทำให้สวยหน่อย คนอื่นทำนี่ออกมาหน้าตาดูไม่ได้เลย

[เถรี]

อาตมาเคยได้ปลัดขิกของหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบมาอันหนึ่ง แต่ให้เขาไปแล้ว ตอนนั้นสนใจแต่ของหลวงพ่อกวย วัดบ้านแค (วัดโฆสิตาราม) ...(หัวเราะ)...

แปลกตรงที่ว่าพระสมัยก่อนทำอะไรเหมือน ๆ กัน อย่างครูบานันตา วัดทุ่งม่านใต้ ทำกะลาราหู ทำควายธนู แล้วทำไมหลวงพ่อน้อย วัดศีรษะทอง อยู่ภาคกลาง ก็ทำแบบเดียวกัน เพียงแต่ฝีมือช่างต่างกัน เหมือนกับเรียนมาจากตำราเดียวกัน

แบบเดียวกับคาถากันไฟไหม้ กันฟ้าผ่า อาตมาก็คิดว่าเป็นคาถาของหลวงปู่ปาน ปรากฏว่าหลวงพ่ออ่ำ วัดหนองกระบอกท่านใช้เสกแพะของท่าน เพราะว่าแพะท่านทำจากเขาควายเผือกที่ถูกฟ้าผ่าตาย

[เถรี]

ถาม : (มโนมยิทธิเต็มกำลัง)
ตอบ : นั่นเป็นแบบจีนแท้ ๆ คนจีนทำมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว อาตมาดูมาตั้งแต่เด็ก ถึงเวลาคนตายไปไหน เขาให้ไปถาม เขาจะกำชับให้คนไปดูเลยว่า ถ้าเห็นแม่น้ำอย่าข้ามนะ ถ้าข้ามจะตายไปด้วย ตำรานี้จีนแคะเขาเรียก "ล็อกซ้ำกู๊" ลงไปดูในนรก

ถ้าลูกศิษย์มองไม่เห็น อาจารย์ก็จะจุดกระดาษเงินกระดาษทองตรงหน้า ก็คือลักษณะที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านปรับมาเป็นการเอาไฟส่อง ผมมั่นใจเลยว่าท่านอาจารย์สุขเรียนมาจากคนจีน อาตมาดูมาตั้งแต่เด็ก ๆ เวลาเริ่มไปดูคนตาย เขาจะสั่นแรงมาก ตบจนกระทั่งขาเขียวหมด ตอนแรกก็สงสัยว่าไปดูกันได้จริง ๆ หรือวะ ? แล้วสงสัยมากขึ้นไปอีกว่าทำไมลงไปได้แต่นรก ?

ถาม : มีผีพาไปดูบาดาล เจอบ้านคนอยู่อีกฝั่งของน้ำ กำลังจะข้ามแม่น้ำ มีเสียงเรียกห้ามไว้ก่อน ?
ตอบ : ข้ามไม่ได้ นั่นเป็นเขตคนตาย พวกที่เล่นอย่างนี้มาเขาสั่งกันนักสั่งกันหนา ว่าเจอน้ำอย่าข้ามเด็ดขาด ญาติคนไหนมาชวนก็ห้ามข้าม จะน้ำอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเป็นน้ำนี่อย่าข้าม จะเป็นสะพาน จะเป็นเรือ หรือเป็นแม่น้ำ สระน้ำ ก็ห้ามข้าม เขาเล่นกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว พอมาฝึกมโนมยิทธิ อาตมาถึงได้สงสัยว่าทำไมเหมือนกันวะ ?

ถ้าหากว่ามองไม่เห็น เพราะมืด เขาจะจุดกระดาษเงินกระดาษทองส่องหน้าให้ ก็เหมือนการเอาไฟฉายส่องนี่แหละ

ถาม : ถ้าเราข้ามไปละครับ ?
ตอบ : ต้องลองดู อะไรที่เขาห้าม แปลว่าน่าจะเคยโดนกันมาแล้ว พอข้ามไปอาจจะมีเสียงถามว่า เจ้าเป็นอะไรตาย ? ...(หัวเราะ).... อาตมาไปดูมาตั้งแต่เด็กเลย กี่ศพ ๆ เขาก็ไปดูกัน ดูว่าตายแล้วไปไหน ? มีอะไรจะสั่งเสียไหม ?

[เถรี]

ถาม : เขาไปดูได้จริง ๆ หรือคะ ?
ตอบ : ไปได้จริง ๆ เขาไปดูกันมาไม่รู้เท่าไรแล้ว แต่สงสารคนที่เป็นม้าทรง ตบกันเข่าเขียวหมด ก่อนจะหลุดออกไปได้สั่นแล้วตีตึง ๆ ๆ

ถาม : นั่นคือ ?
ตอบ : ก็มโนมยิทธิเต็มกำลังนั่นแหละ เขาเรียกม้าทรง ส่วนใหญ่แล้วจะเอาเด็ก ๆ เขาว่าบริสุทธิ์ เด็กคนไหนโดนหมายตา ก็เข่าเขียวทุกครั้ง ...(หัวเราะ)....

[เถรี]

ถาม : ต้องรอผีมาพาไป ไม่สามารถกำหนดได้ พอถึงเวลาเขาจะกดหลับเลย ?
ตอบ : อยู่ในลักษณะนั้นแหละ เขาจะดึงเราไปเอง สมัยก่อนอาตมาโดนบ่อย เพราะไม่รู้จักตั้งกำลังใจเอาไว้รอรับการติดต่อ

ถาม : แก้อย่างไรให้ติดต่อได้ตลอดครับ ?
ตอบ : ก็แค่อธิษฐานไว้ ว่าใครมีอะไรก็มาบอกกัน ไม่อย่างนั้น เราไม่เปิดช่อง เขามาไม่ได้ ถ้าจำเป็นเขาก็ลากเราไปเลย แบบที่โดนมานั่นแหละ

[เถรี]

ถาม : ส่วนของจีน ของไทย เต็มกำลังเหมือนกันไหม ?
ตอบ : ก็คือมโนมยิทธิ เพียงแต่ว่าจะมาจากตำราไหน แบบเดียวกับพวกนักพรตที่เขาเบิกเนตรทิพย์ ก็เหมือนกับทิพจักขุญาณ นั่งภาวนามา ๒๐ ปี ๓๐ ปี เบิกเนตรทิพย์ได้ เห็นพลังหยินหยาง "ไอ้บ้า...ทำเสียเกือบตาย มึงเห็นได้แค่นั้นเอง" ....(หัวเราะ)....

[เถรี]

ถาม : ทิเบตที่เจาะโพรงนาสิกเปิดตาที่สาม ?
ตอบ : เขาใช้สมุนไพร ก็ลักษณะเดียวกัน เพราะว่าคนโดนเจาะกำลังใจจะรวมไม่ไปไหน เพราะว่าจะตึงอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา เท่ากับบังคับใจให้เพ่งอยู่จุดเดียว

ถาม : เดี๋ยวนี้ยังมีอยู่ไหม ?
ตอบ : น่าจะมี แต่เขาต้องเลือกคนที่เขาเห็นแววจริง ๆ

ถาม : แสดงว่า ต้องเลือกคนที่มีความเพียรจริง ?
ตอบ :ไม่ใช่เก่งเฉย ๆ ต้องขยันด้วย พวกเขาเดินจงกรมรอบทะเลสาบก็ยังเอา ขนาด ๓๐ กิโลเมตร เขาเดินกัน ๑๐๘ รอบ เห็นหรือยังว่าความเพียรของเราไม่พอ ขนาดขี่ม้ายังใช้เวลา ๒ ชั่วโมงครึ่ง ขี่ม้าประเภทม้าวิ่งด้วยนะ แต่เขาเดินนับประคำ ถึงเวลาค่ำตรงไหนก็หากิน หานอนแถวนั้น แล้วรุ่งเช้าก็ไปต่อ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวถึงตระกรุดโทนของหลวงพ่อเชื้อ วัดใหม่บำเพ็ญบุญว่า "ท่านทำเฉพาะวันพระ เดือนหนึ่งทำได้แค่ ๔ ดอกเท่านั้น ยกเว้นบางเดือนที่มี ๕ วันพระ ซึ่งหาได้ยากสุด ๆ"

[เถรี]

ถาม : พระพุทธเจ้ามีสัพพัญญุตญาณ รู้ทุกอย่าง แล้วคนอื่นมีความสามารถที่จะรู้ทุกอย่างได้บ้างไหมคะ ?
ตอบ : สัพพัญญุตญาณมีเฉพาะพระพุทธเจ้าเท่านั้น เพราะว่าคนอื่นไม่จำเป็นต้องมี ไม่ได้คิดจะช่วยใครแล้วจะมีไปทำไม ?

[เถรี]

มีโยมมาเบิกวัตถุมงคล "แมลงภู่คำส่วนใหญ่จะเป็นครูบาทางด้านไทยใหญ่ท่านทำ ตอนหลังสืบมาถึงทางเมืองไทย แต่สร้างได้รายละเอียดไม่เท่าเขา รุ่นใหม่ส่วนใหญ่ทำกันหยาบ ๆ"

[เถรี]

มีโยมมาเบิกปลัดขิกหลวงพ่อฟัก วัดนิคมประชาสรรค์ พระอาจารย์จึงกล่าวถึงเรื่องของปลัดขิกว่า

"เรื่องของปลัดขิกมีที่มาจากความเชื่อของฮินดู คือ ศิวลึงค์ ความเชื่อทางด้านฮินดูเขาเข้าถึงมากกว่า เขาเชื่อว่าพระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้สร้างโลก แล้วพวกเราสืบเชื้อสายต่อเนื่องกันไป สิ่งที่ทรงพลังถึงขนาดสร้างโลกได้ ก็คือศิวลึงค์กับอุมาโยนี เขาก็เลยให้ความเคารพในเรื่องอย่างนี้ ถือว่าเป็นของขลังของศักดิ์สิทธิ์ เพราะว่าถึงขนาดสามารถสร้างชีวิตได้

พลังงานที่ถึงขนาดสร้างชีวิตได้ เป็นพลังงานที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน ? บรรดาพราหมณาจารย์ที่เข้าถึงเคล็ดลับตรงนี้ จึงทำศิวลึงค์หรืออุมาโยนีได้ศักดิ์สิทธิ์และขลังมาก

คราวนี้ทางบ้านเราสมัยก่อนมีการค้าขายติดต่อกับอินเดียมาตั้งแต่โบราณ วิชาการพวกนี้จึงสืบทอดมาถึงบ้านเราด้วย แต่บ้านเราเป็นพุทธศาสนา จะไปสร้างศิวลึงค์กับอุมาโยนีใหญ่ ๆ โต ๆ ไว้บูชาในเทวาลัยก็ไม่เหมาะสม หลวงปู่หลวงพ่อสมัยโน้นก็เลยปรับสร้างเป็นศิวลึงค์อันเล็ก ๆ"