เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๕๙

[เถรี]

ถาม : เวลาเราเดินผ่านพระพิฆเนศ คนส่วนใหญ่จะขอพร ถ้าเราสวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้ท่านนั้น และโมทนาบุญของท่าน ถือว่าเป็นการไม่เหมาะสมหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : อยู่ที่เราทำ พระพุทธเจ้าสอนให้ระลึกถึงความดีของเทวดา ท่านมีคุณความดีอะไรให้เราปฏิบัติตามนั้น เพื่อที่เราจะได้เป็นเทวดาด้วย ท่านเป็นเทวดาอยู่แล้ว เราโมทนาในความดีของท่าน ตั้งใจอุทิศส่วนกุศลให้ท่าน ถ้าท่านโมทนาได้ก็แปลว่า ต่อไปเรามีอะไรไปขอให้ท่านช่วยก็ง่ายขึ้น สะดวกขึ้น เพราะว่าเท่ากับเราเคยสร้างปัจจัยอันเป็นเหตุให้เกื้อกูลอนุเคราะห์สงเคราะห์กันมา

[เถรี]

ถาม : การทรงวิปัสสนาญาณอานิสงส์จะส่งเราไปได้แค่ไหนครับ ?
ตอบ : ก็ดูว่าทำได้แค่ไหน ถ้าหากได้นิดหนึ่ง รู้ตัวว่าจะต้องตายก็อาจจะหล่นแปะอยู่แค่ดาวดึงส์

ไม่ได้อยู่ที่ว่าทรงวิปัสสนา แต่อยู่ที่ว่าทรงได้แค่ไหน ถ้าไม่เห็นว่ามีอะไรเป็นเราเป็นของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างไร้สาระ ขึ้นชื่อว่าการเกิดเช่นนี้ไม่มีสำหรับเราอีก ก็ไปไกลกว่าที่คิด

[เถรี]

ถาม : คนที่จะเดินทางไกล จะมั่นใจได้อย่างไรว่าเราไปสุคติ ?
ตอบ : ไม่มีใครเขามั่นใจหรอก ถ้ามั่นใจแปลว่าประมาทมาก พระพุทธเจ้าถึงสอนให้เราทำความดีบ่อย ๆ เพื่อให้สภาพจิตเคยชินกับด้านดีไว้ ถึงเวลาตายจิตจะได้เกาะด้านดีมากกว่า

[เถรี]

ถาม : เรื่องนีลกสิณครับ ระหว่างสีเขียวกับสีดำนี่แยกเป็นคนละกองหรือครับ ?
ตอบ : กองเดียวกัน ที่บอกว่าคนละสีเราไปเข้าใจผิด บาลีเขาว่า “นีละ” บางคนแปลตรง ๆ ว่านิลก็คือดำ บางคนบอกว่าสีเขียว บางคนบอกว่า เป็นสีน้ำเงินเหมือนดอกอัญชัน คำเดียวกันใช้แทนกันได้ ถ้าว่าโดยรวมก็คือว่าอยู่ในจำพวกของสีเข้มเหมือนกัน ก็ลองดูว่าเขียวเข้มจะเห็นเป็นดำไหม ? น้ำเงินเข้มเราจะเห็นเป็นดำไหม ? ท้ายสุดก็ลงที่เดียวกัน

[เถรี]

ถาม : เราจะอธิษฐานให้ได้ของเก่าคืนมาได้อย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา ไป ถ้าหากว่าทำถึงเมื่อไรก็คืนมาเอง ทำไม่ถึง ทำไม่พอก็ตะเกียกตะกายต่อไป เหมือนอย่างกับของอยู่ในที่สูง ต่อเท้าขึ้นไปบ้าง ขึ้นเก้าอี้บ้าง ขึ้นบันไดบ้าง กว่าจะถึง

[เถรี]

ถาม : ความรู้ทางธรรมะสามารถที่จะหอบข้ามชาติไปได้ จริงไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าเป็นเรื่องมรรคผลก็ได้ แต่ถ้าหากว่าเป็นเรื่องของ ศีล สมาธิ ปัญญา เบื้องต้นเบื้องกลาง นี่ข้ามชาติยาก ยกเว้นอย่างเดียวว่าเราไปทำใหม่จะได้สะดวกกว่า ง่ายกว่าคนที่ไม่เคยทำ

เรื่องของมรรคผลที่สามารถข้ามชาติข้ามภพได้ เพราะเป็นการฟอกย้อมจิตของตนเองจนสะอาด ไม่เปลี่ยนแปลงแล้วในระดับหนึ่ง เมื่อเป็นเช่นนั้นจึงสามารถที่จะข้ามชาติข้ามภพไปได้ ส่วนเรื่องของศีล สมาธิเบื้องต้นเบื้องกลางนั้น กำลังยังไม่เพียงพอที่จะแปรเปลี่ยนสภาพจิตได้ขนาดนั้น ก็เลยสิ้นสุดลงแค่แต่ละชาติ เพียงแต่ว่าเหตุปัจจัยที่เคยทำอยู่ทำให้เกิดความคุ้นชิน ถึงเวลาปฏิบัติใหม่ก็จะได้ง่ายขึ้น

[เถรี]

ถาม : ฝึกสมาธิแล้ว รู้สึกว่าจิตมีความอยาก ความอยากนี้ปิดกั้นหรือเปล่า ?
ตอบ : ถ้าหากว่าอยากอยู่ตลอดเวลาก็ปิดกั้น แต่ถ้าหากว่าไม่อยากเราจะทำไปทำไม ? ฉะนั้น...ถึงได้บอกว่าตอนที่เราปฏิบัติอยู่ให้ลืมความอยากนั้นเสีย แล้วตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติไป หลังจากปฏิบัติแล้วจะอยากเท่าไรก็อยากไปเถอะ

ถาม : นั่งสมาธิแล้วจิตบอกว่า "เราอยาก" ?
ตอบ : คำว่าอยากจริง ๆ ก็คือเราไปคิดต้องการโน่นนี่นั่นไปเรื่อย แล้วคราวนี้ความคิดของเราถ้าไม่ไปในอดีตก็ไปในอนาคต ฉะนั้น...วิธีที่ดีที่สุดต้องหยุดอยู่กับปัจจุบัน ก็คือ ลมหายใจเข้าออก ก็จะไม่ไป รัก โลภ โกรธ หลง ไม่ไปอยากอะไรอีก

ถาม : ต้องฝึกอะไรคะ ?
ตอบ : อยู่กับลมหายใจเข้าออก ทิ้งไม่ได้เด็ดขาดเลยไม่ว่าจะฝึกอะไร

[เถรี]

เก็บตกเดือนมิถุนายน ปี ๕๙ หมดแล้วค่ะ

ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา คะน้า คะน้าอ่อน เถรี รัตนาวุธ