เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๕

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๕

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ ตั้งแต่เช้ามา กระผม/อาตมภาพก็ต้องวิ่งไปยังวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ อันดับแรกเลย ก็เพื่อจ่ายเงินพิเศษให้แก่บุคลากรของทางวิทยาลัยสงฆ์ เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจในการทำงาน อันดับสอง เพื่อจองเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารเพลแก่พระนิสิตทั้งหมด ตลอดจนกระทั่งผู้ที่เข้าร่วมประชุมอบรมเพื่อพัฒนาศักยภาพของครูพระสอนศีลธรรม ซึ่งจะมีขึ้นในวันที่ ๕ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ นี้

เมื่อเสร็จสิ้นธุระตรงนั้นแล้ว ก็ได้วิ่งไปวัดสี่แยกเจริญพร เพื่อติดตามงานสร้างเหรียญสมเด็จองค์ปฐม พิมพ์นั่งบัวเสวยสุข ซึ่งทำด้วยเนื้อสเตนเลส นับเป็นครั้งแรกในโลก ซึ่งจะปรากฏวัตถุมงคลที่สร้างด้วยเนื้อสเตนเลสเป็นจำนวนนับพันองค์..!

งานนี้พระครูเทพ (พระครูปฐมสาธุวัฒน์) เจ้าอาวาสวัดสี่แยกเจริญพร ยอมถวายหัวให้กับงาน..! เนื่องเพราะว่าสเตนเลสนั้นเนื้อแข็งมาก พิมพ์ไปแค่ไม่กี่องค์บล็อกก็แตก พระครูเทพยอมลงทุนบล็อกเป็นจำนวนมากมายมหาศาล ชนิดที่เรียกกันว่าแตกกันเป็นเข่ง ๆ..! แต่ก็ยืนยันว่าต้องเอาให้สำเร็จให้ได้ ประมาณว่า "ฉิบหายช่างมัน ต้องการชื่อเสียง"..!

เนื่องเพราะว่ายังไม่มีใครที่สร้างวัตถุมงคลด้วยเนื้อสเตนเลสเป็นจำนวนมากขนาดนี้มาก่อน และน่าจะไม่มีใครที่กล้าลงทุนแบบนี้ เพราะว่าบล็อกแต่ละตัวไม่ใช่ราคาบาทสองบาท แล้วปั๊มไม่กี่ทีบล็อกก็แตก กว่าที่จะได้สักพันองค์ หรือว่าหลายพันองค์ตามที่กำหนดเอาไว้ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าต้องใช้บล็อกอีกกี่สิบกี่ร้อยตัว..?!

แต่พระครูเทพก็ยืนยันว่าอย่างไรเสียก็ต้องสำเร็จ เนื่องจากว่าได้กราบขออนุญาตสมเด็จองค์ปฐมท่านเอาไว้แล้ว จึงทำให้มีบุคคลผู้เมตตามาช่วยชี้ทางสว่างในแต่ละขั้นตอนของงานให้ อย่างชนิดที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ทำให้มั่นใจว่าสามารถที่จะส่งงานให้ทันการเข้ากรรมฐาน ๓ วันของกระผม/อาตมภาพที่จะมีขึ้นในช่วงออกพรรษาของปีนี้

[เถรี]

เมื่อเสร็จสิ้นจากงานตรงนั้นแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้วิ่งเลยไปยังมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถนนพหลโยธิน ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา อันดับแรกก็เพื่อที่จะมามอบปัจจัยสนับสนุนการปฏิบัติธรรม ของสถาบันวิปัสสนาธุระประจำเดือนกันยายน และมอบเงินค่าจ้างบุคลากรพิเศษให้กับสำนักงานวิปัสสนาธุระ แล้วไปเพิ่มทุนพัฒนามหาวิทยาลัย ในนามของพระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.

เสร็จสรรพเรียบร้อย ก็วิ่งกลับมายังวัดอุทยาน ตำบลบางขุนกอง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี เพื่อร่วมพิธีลงเสาเอกสร้างมณฑปถวายสมเด็จองค์ปฐม ซึ่งในพิธีนั้น ทุกท่านก็ทราบอยู่แล้วว่ากระผม/อาตมภาพนั้น เกิดอุบัติเหตุถึงขนาดเล็บหลุดและเย็บไปถึง ๕ เข็ม..!

แต่ว่าบุคคลที่เล็บหลุดและเย็บถึง ๕ เข็มนั่นแหละ ได้ถอดรองเท้าตั้งแต่แรกแล้วเดินเข้าไปบริเวณพิธี เมื่อทำพิธีต่าง ๆ จนเสร็จสิ้นแล้ว ลากลับออกมา ทุกคนก็ยังไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ? ทำไมถึงทำเช่นนั้น ? หลังจากนั้นไม่นานพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. ก็ส่งรูปถ่ายมาให้ พร้อมกับคำกำกับมาว่า "สุดยอดมากเลยครับหลวงพ่อ..!"

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ารูปถ่ายในพิธีนั้น มีแสงสีทองพุ่งเป็นลำจากท้องฟ้าลงมาในบริเวณนั้น ต้องบอกว่าระยะหลังนี้กล้องถ่ายรูปเก่งขึ้นเรื่อย ๆ สามารถถ่ายสิ่งต่าง ๆ ที่สายตาปกติมองไม่เห็นออกมาให้เห็นกันได้

จะว่าไปแล้ว เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าท่านมีความเคารพในพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง และสามารถที่จะติดต่อสื่อสารกันได้ ท่านก็สามารถที่จะอาราธนาบารมีพระ พรหม เทวดา หรือว่าครูบาอาจารย์ มาสงเคราะห์ให้เหมาะสมกับแต่ละงาน โดยเฉพาะในช่วงพิธีนั้น ฟ้าเปิดสว่างไสวมาก แต่เมื่อเสร็จพิธี แค่กระผม/อาตมภาพเดินลับออกมา ก็ฟ้าปิดแล้วท้ายที่สุดก็ฝนตกลงมาอย่างหนัก..!

ดังนั้น...ท่านทั้งหลายต้องทำใจว่า ในช่วงของการจัดงาน ถ้าเรามีความเคารพในพระรัตนตรัย และเป็นงานที่เป็นบุญเป็นกุศลจริง ๆ ถ้าทำพิธีได้ถูกต้อง มีการบอกกล่าวกันล่วงหน้า บรรดาเจ้าที่เจ้าทาง ตลอดจนกระทั่งพระ หรือว่าพรหม เทวดา ตลอดจนครูบาอาจารย์ ท่านก็จะพยายามจัดสรรจังหวะเวลาให้พอเหมาะพอดี เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าท่านได้พบเห็นบ่อย ๆ จนเคยชินก็จะไม่รู้สึกแปลกใจไปเอง

[เถรี]

อีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะพูดถึงในวันนี้ก็คือลูกปุ๋ม (ชุติมา พยัตเทพินทร์) ซึ่งจะบอกว่าเป็นลูกสาวคนที่ ๒ ของกระผม/อาตมภาพ เนื่องจากว่าลูกสาวชุดแรก พอดีมีชื่อเล่นเป็น ป.ปลา หมดทั้งทีม ประกอบด้วยลูกปุ๊ก (สุมาลี ตีรเลิศพานิช) ลูกปุ๋ม (ชุติมา พยัตเทพินทร์) และลูกปลา (ปราณี ขวัญเพ็ญ) ซึ่งแต่ละคนก็ล้วนแล้วแต่อายุมากแล้วทั้งสิ้น

แต่ว่าลูกปุ๋มโทรมาในลักษณะที่ขาดสติ ร้องห่มร้องไห้ เนื่องเพราะว่าสามีเข้ารับการผ่าตัดสมอง ผ่านไป ๑๖ ชั่วโมง ต้องให้เลือดทดแทนไปถึง ๔ ลิตร แล้วหมอโทรศัพท์มาแจ้งว่าให้รีบไปยังห้องไอซียูโดยด่วน เพื่อตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรดีกับอาการที่เป็นอยู่ ลูกปุ๋มโทรมาในลักษณะขาดสติ ร้องห่มร้องไห้ ไม่สามารถที่จะตัดสินอะไรได้ทั้งสิ้น

ตรงจุดนี้ไม่ได้ประจานลูกสาวตัวเอง แต่อยากจะบอกให้ท่านทั้งหลายที่ประมาท ยังไม่เคยเกิดเรื่องร้ายแรงกับตัวเองหรือว่าคนที่ตัวเองรัก ให้พยายามปฏิบัติ รักษากำลังใจของตนให้เข้มแข็งมั่นคงกว่านี้ ไม่ใช่ฉุกเฉินขึ้นมา ถึงจะรู้ว่ากำลังใจของตนนั้นห่วยแตก ใช้การไม่ได้

หลายท่านเมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยแล้ว กำลังใจรวมตัวดีมาก ถึงขนาดที่อยากจะไปพระนิพพานตอนนั้นเลย ถ้าเป็นไปในลักษณะนั้น ขอให้ท่านรู้ว่าต้นทุนของท่านเพียงพอที่จะไปพระนิพพานแล้ว แต่ว่ากิเลสนั้นมีมายามาก เพียงท่านมีสภาพร่างกายดีขึ้นมานิดหนึ่ง จากที่อยากจะไปพระนิพพาน ก็กลายเป็นไม่อยากตายเสียแล้ว เป็นต้น

หลายท่านเมื่อเกิดอุบัติเหตุ กำลังใจรวมตัวเข้ามา มีสติทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในพริบตานั้น มีความรู้สึกว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นช้ามาก จนกระทั่งสามารถแก้ไขจากร้ายให้เป็นดีได้ทันท่วงที นั่นก็เป็นลักษณะของกำลังใจที่เพียงพอที่จะรักษาตัวได้แล้ว แต่ว่าถ้าท่านประมาท คลายกำลังใจออกมาเมื่อไร รัก โลภ โกรธ หลง ก็มีสิทธิ์ที่จะตีท่านหงายท้องเหมือนเดิม..!

ส่วนท่านที่เกิดเหตุขึ้นมาแล้วอย่างลูกปุ๋ม ก็ขอให้ทราบว่ากำลังใจยังไม่พอใช้งาน หรือถ้าพูดกันแบบไม่เกรงใจก็คือ "ไม่พอรับประทาน" เราจะเห็นว่าแต่ละคนไม่ใช่ว่าอยู่มานาน ไม่ใช่ว่าเป็นบุคคลใกล้ชิดของกระผม/อาตมภาพ แล้วกำลังใจจะได้ดีทั้งสิ้น ส่วนใหญ่แล้วบุคคลที่ได้ดีนั้น มักจะเป็นคนที่อยู่ห่าง นาน ๆ ถึงได้พบกันสักที เปรียบเสมือนกับบุคคลที่อดอาหารจนหิวจัด เมื่อถึงเวลาก็ตั้งหน้าตั้งตากินแบบไม่ฟังเสียงใคร ถ้าลักษณะอย่างนี้ ท่านก็มีโอกาสที่จะได้ดีสูงมาก

[เถรี]

แต่ส่วนใหญ่แล้วบุคคลที่อยู่ใกล้อย่างหนึ่ง บุคคลที่ประมาทอย่างหนึ่ง มักจะทำตัวเหมือนกับ "หนูตกถังข้าวสาร" เห็นว่ามีข้าวสารอยู่เป็นจำนวนมาก ก็มักจะคิดว่าจะกินเมื่อไรก็ได้ แล้วก็ไม่มีโอกาสที่จะกินเสียที ถึงเวลาเดือดร้อนขึ้นมา อย่างเช่นว่าเจ้าของข้าวสารปรากฏตัว หรือว่าแมวโผล่มา คราวนี้เราเพิ่งจะรู้ว่าไม่ได้ประโยชน์อะไรจากข้าวสารนั้นเลย เป็นต้น

เรื่องพวกนี้ เราจึงควรที่จะสังวรระวังเป็นอย่างยิ่ง โดยใช้หลักปธาน ๔ ก็คือ

สังวรปธาน แปลว่าเราต้องระมัดระวัง อย่าให้มีความชั่วเกิดขึ้นในใจของเรา

ปหานปธาน ถ้ามีความชั่วเกิดขึ้นในใจของเราแล้ว ก็ต้องขับไล่ออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

ภาวนาปธาน แล้วก็พยายามสร้างความดีให้มีให้เจริญขึ้นในจิตใจของเรา

อนุรักขนานุปธาน หรืออารักขนานุปธาน เมื่อถึงเวลาทำความดีได้แล้ว ก็ต้องระมัดระวังรักษาความดีนั้นให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ถ้าท่านทั้งหลายจำกัดงานในการปฏิบัติธรรมของตนให้เหลืออยู่เพียงเท่านี้ ท่านทั้งหลายก็จะมีหน้าที่เหลือน้อย และสามารถที่จะปฏิบัติได้ตรงเป้าหมาย ท้ายที่สุดก็สามารถสร้างกำลังใจของตนเองให้เข้มแข็ง สามารถที่จะเอาชนะกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ต่าง ๆ ที่เข้ามาคุมจิตคุมใจของเราได้ ด้วยการขับไล่ออกไป แล้วระมัดระวังไว้ไม่ให้เข้ามา สร้างความเจริญ ความดีให้มีขึ้นในจิตในใจของเรา แล้วทำให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป อย่างนี้จึงจะได้ชื่อว่าเป็นอุบาสก อุบาสิกาที่ดีในพระพุทธศาสนา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)