ปัญหาของคนไม่ค่อยปกติ

[นายกาญจน์กัญจน์]

กราบนมัสการหลวงพ่อที่เคารพรักยิ่ง ขอหลวงพ่อได้โปรดเมตตาสงเคราะห์เปิดเครื่องรู้ให้รู้ในโลกของคนไม่ค่อยปกติไม่ค่อยเต็มบาทอย่างผม เพื่อได้เข้าใจและสงเคราะห์คนไม่ปกติอย่างผมด้วยครับ

เรื่องที่ ๑ ผมนั่งกรรมฐานตอนเช้า ปรากฏภาพพระชัดเจนและใจสบายมาก อยู่ ๆ ก็มีใครก็ไม่รู้จับเอามัดข้อมูลก้อนหนึ่งยัดเข้ามาในหัวผม ว่าสิ่งที่ครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งของผมที่ผมเชื่อและปักใจโดยส่วนตัวว่าท่านคือพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ และอาจารย์ที่เป็นฆราวาสที่นำพาผมเข้าทางธรรมท่านทั้งสองได้ทั้งสอน ทั้งตักเตือน ทั้งด่า ให้ผมทำตัวให้ดีหลายครั้งหลายหน แต่ผมไม่ได้นำมาปฏิบัติตาม ยังใช้ชีวิตแบบไม่สนใจคำครู คิดแต่ว่าคนอื่นยังทำตัวแบบนั้นแล้วมาเบียดเบียนเราได้ ถ้าผมยังละเลยคำครูต่อไปแล้วยังเกิดอีก โทษที่จะเกิดกับผมอาจถึงขั้นลงนรกแล้วไล่ขึ้นมาจนเป็นคนหูหนวกตาบอดและเป็นบ้าวิกลจริตหนักกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะสิ่งที่ครูบาอาจารย์ได้สอน ตักเตือน ว่ากล่าวนั้น คือธรรมอันประเสริฐของพระพุทธเจ้า การละเลย ทำเป็นไม่รับรู้ มองข้ามธรรมของพระพุทธเจ้าจะบดบังปัญญาและความเจริญก้าวหน้าทั้งทางธรรมและทางโลก ผมตกใจกลัวสุดชีวิตเหมือนกำลังจะถูกจับโยนลงปากปล่องภูเขาไฟที่กำลังประทุด้วยลาวาแดงฉานร้อนระอุ
คำถาม : ผมยังเป็นปุถุชนธรรมดายังมีกิเลสเป็นปกติ การที่ผมยังประพฤติตัวให้ดีไม่ได้ มันมีโทษขนาดนี้จริงหรือไม่ แล้วถ้าหลวงพ่อจะสั่งสอนตำหนิแบบพ่อที่มีลูกมากทำการสงเคราะห์สั่งสอนลูกเพื่อไม่ให้เกิดโทษกับลูกจะได้ไหมครับ

เรื่องที่ ๒ ทิพจักขุญาณที่ผมคิดว่าคาดว่าผมมี มันเหมือนกระบี่คือเป็นดาบสองคม หลัง ๆ มานี้ผมเป็นผู้ป่วยจิตเวชคือหูแว่ว คือมักได้ยินเสียงคนด่าว่าท้าทายแต่พอเดินไปดูที่สถานที่ที่มีเสียงแว่วมาก็ไม่มีคน หรือผู้ชายขับรถจักรยานต์ยนต์ผ่านหลังไปแต่เป็นเสียงผู้หญิงด่าว่ากระแนะกระแหน ตอนใกล้หลับกึ่งหลับกึ่งตื่นนี่เสียงชัดเจนเหมือนคนตะโกนด่าอยู่ใกล้ ๆ หู แต่พอลองเอาโทรศัพท์มือถืออัดเสียงดู มันไม่มีเสียงที่ผมได้ยินครับ หลายคนเขาก็อยู่ดี ๆ ตามปกติของเขา แต่ลูกตาพิเรนทร์ของผมมันเห็นเขาเยาะเย้ยหาเรื่อง และนาน ๆ ที จะมีคนด่าผมต่อหน้าจริง ๆ หาเรื่องผมต่อหน้าจริง ๆ สักหน เพื่อให้ผมเข้าใจเหมาเอาว่าทั้งหมดที่ผมรับรู้สัมผัสมันคือความเป็นจริง ลองเอาใจไปสัมผัสดูใจเขา บางคนไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นด้วยซ้ำ แต่ปากเขาพูดโดยไม่รู้ตัวโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจพูด ทุกวันนี้ผมสับสนและหวาดระแวงมากครับ ว่าสิ่งที่ตาเห็นและหูได้ยินนั้นอะไรของจริงอะไรของเก๊ และโลกที่ผมใช้ชีวิตอยู่นี้ผมเชื่อถืออะไรได้บ้าง
คำถาม : มีวิธีปิดสวิตช์เครื่องรับรู้ให้ใช้งานได้เฉพาะเวลานั่งกรรมฐานไหมครับ คมกระบี่ของตัวผมเองมันบาดตัวผมเลือดนองไปหมดแล้ว จะปิดทิพจักขุญาณทั้งหมดไปเลยอาจารย์ฆราวาสของผมที่ท่านเคารพและปฏิบัติตามคำของหลวงพ่อก็บอกว่ามันน่าเสียดายอานุภาพหลักที่มีผลเสียเฉพาะผลข้างเคียง

เรื่องที่ ๓ โรคมาลาเรียที่ผมเป็นอยู่ถึงแม้ทางหมอจะบอกว่ารักษาหายแล้ว แต่เชื้อที่แฝงหลบอยู่ในตัวผมมันกินทรัพยากรร่างกายมาก ไม่คล่องแคล่วว่องไวไม่แข็งแรงจนคนอื่นตกใจเหมือนสมัยก่อนเสมือนมีไวรัสหน่วงเครื่องคอมพิวเตอร์ แต่เมื่อไม่นานมานี้ผมพลาดติดเชื้อโควิดเพราะเผลอถอดสร้อยพระตอนที่ไปสักยันต์ จึงตรวจพบเชื้ออยู่ ๒ วัน พออาราธนาให้คุณพระช่วยรักษาก็ตรวจไม่พบเชื้อ ผลข้างเคียงของโควิดไปกระตุ้นเชื้อมาลาเรียในตัวทำให้ผมไข้ขึ้นเป็นว่าเล่น สมองช้าลง ร่างกายไม่พร้อมปะทะแล้วในขณะที่อายุผมเพิ่งจะแค่ ๓๐ ปี
คำถาม : หากจะทำบุญเพื่อหวังอานิสงส์ให้ร่างกายกลับไปเห็นเหมือนเดิมอย่างผู้มีวิภวตัณหาทั่ว ๆ ไป ผมควรเน้นทำบุญใดเป็นกรณีพิเศษครับ

เรื่องที่ ๔ ต้นทุนทางปัญญาผมมีน้อย บารมีก็ยังน้อย จึงไม่ได้ผ่านเรื่องต่าง ๆ ไปได้ง่าย ๆ อย่างคนอื่นเพราะบารมีเขาสั่งสมมาดีแล้ว ความสบายอย่างคนอื่นผมไม่ค่อยได้สัมผัสอย่างเขา จะได้มาซึ่งอะไรแต่ละทีต้องได้มาด้วยความเหนื่อยยากลำบากประหนึ่งศิษย์ของหลวงพ่อท่านอื่น ๆ อย่างไม่มี ๆ ก็ทำงานออฟฟิศนั่งโต๊ะได้รับเงินเดือนเป็นแสนหรือได้เงินปันผลกำไรจากผลประกอบการหรือกำไรสุทธิเป็นรายได้ต่อนาที แต่ผมเหมือนจับกังแบกหามข้าวสารกระสอบละ ๑๐๐ กิโลกรัมแต่ได้ค่าแรงวันละ ๒๐๐ บาท มีเงินเมื่อไหร่เป็นต้องหมดไปกับรายจ่ายพอดิบพอดีทุกครั้งไป ถูกคนอื่นกลั่นแกล้งรังแกก็ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนเพราะไม่มีกำลังทรัพย์ไว้เป็นอำนาจศักดาหนุนหลัง
คำถาม : บุญกุศลใด หรือบารมี ๑๐ หมวดใดที่ผมควรเน้นเป็นพิเศษที่จะทำให้ถ้าผมยังเกิดต่ออีกจะช่วยเติมเต็มในสิ่งที่ผมขาดในชาตินี้ครับ

เรื่องที่ ๕ เวลานี้ผมปล่อยวางการที่ได้ช่วยคนอื่นแล้วตัวเองได้รับทุกข์แต่มันสะใจและภูมิใจ แต่การไม่ขวางวิบากกรรมของคนอื่นแล้วทำให้ตัวเองรู้สึกผิดถึงขั้นเป็นตราบาปติดใจ
คำถาม : การรักษาอาการทางจิตในส่วนนี้แค่พรหมวิหาร ๔ ในอุปจารสมาธิสามารถปลดล็อกความรู้สึกผิดได้เพียงใดครับ

หมายเหตุสำหรับผู้อ่านท่านอื่น : ถ้าหลวงพ่อท่านมาสงเคราะห์ตอบคำถามให้ผม ไม่ใช่ว่าท่านบอกว่าท่านคือพระอรหันต์ แต่ท่านได้ลดกำลังใจมาเข้าใจโลกของคนไม่ค่อยปกติอย่างผมเพื่อสงเคราะห์ผม อย่าคิดปรามาสหลวงพ่อนะครับ

[สุธรรม]

เรื่องที่ ๑ ผมนั่งกรรมฐานตอนเช้า ปรากฏภาพพระชัดเจนและใจสบายมาก อยู่ ๆ ก็มีใครก็ไม่รู้จับเอามัดข้อมูลก้อนหนึ่งยัดเข้ามาในหัวผม ว่าสิ่งที่ครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งของผมที่ผมเชื่อและปักใจโดยส่วนตัวว่าท่านคือพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ และอาจารย์ที่เป็นฆราวาสที่นำพาผมเข้าทางธรรมท่านทั้งสองได้ทั้งสอน ทั้งตักเตือน ทั้งด่า ให้ผมทำตัวให้ดีหลายครั้งหลายหน แต่ผมไม่ได้นำมาปฏิบัติตาม ยังใช้ชีวิตแบบไม่สนใจคำครู คิดแต่ว่าคนอื่นยังทำตัวแบบนั้นแล้วมาเบียดเบียนเราได้ ถ้าผมยังละเลยคำครูต่อไปแล้วยังเกิดอีก โทษที่จะเกิดกับผมอาจถึงขั้นลงนรกแล้วไล่ขึ้นมาจนเป็นคนหูหนวกตาบอดและเป็นบ้าวิกลจริตหนักกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะสิ่งที่ครูบาอาจารย์ได้สอน ตักเตือน ว่ากล่าวนั้น คือธรรมอันประเสริฐของพระพุทธเจ้า การละเลย ทำเป็นไม่รับรู้ มองข้ามธรรมของพระพุทธเจ้าจะบดบังปัญญาและความเจริญก้าวหน้าทั้งทางธรรมและทางโลก ผมตกใจกลัวสุดชีวิตเหมือนกำลังจะถูกจับโยนลงปากปล่องภูเขาไฟที่กำลังประทุด้วยลาวาแดงฉานร้อนระอุ
คำถาม : ผมยังเป็นปุถุชนธรรมดายังมีกิเลสเป็นปกติ การที่ผมยังประพฤติตัวให้ดีไม่ได้ มันมีโทษขนาดนี้จริงหรือไม่ แล้วถ้าหลวงพ่อจะสั่งสอนตำหนิแบบพ่อที่มีลูกมากทำการสงเคราะห์สั่งสอนลูกเพื่อไม่ให้เกิดโทษกับลูกจะได้ไหมครับ ?
ตอบ : สอนไปแล้วแต่มึงไม่ทำ..!

เรื่องที่ ๒ ทิพจักขุญาณที่ผมคิดว่าคาดว่าผมมี มันเหมือนกระบี่คือเป็นดาบสองคม หลัง ๆ มานี้ผมเป็นผู้ป่วยจิตเวชคือหูแว่ว คือมักได้ยินเสียงคนด่าว่าท้าทายแต่พอเดินไปดูที่สถานที่ที่มีเสียงแว่วมาก็ไม่มีคน หรือผู้ชายขับรถจักรยานต์ยนต์ผ่านหลังไปแต่เป็นเสียงผู้หญิงด่าว่ากระแนะกระแหน ตอนใกล้หลับกึ่งหลับกึ่งตื่นนี่เสียงชัดเจนเหมือนคนตะโกนด่าอยู่ใกล้ ๆ หู แต่พอลองเอาโทรศัพท์มือถืออัดเสียงดู มันไม่มีเสียงที่ผมได้ยินครับ หลายคนเขาก็อยู่ดี ๆ ตามปกติของเขา แต่ลูกตาพิเรนทร์ของผมมันเห็นเขาเยาะเย้ยหาเรื่อง และนาน ๆ ที จะมีคนด่าผมต่อหน้าจริง ๆ หาเรื่องผมต่อหน้าจริง ๆ สักหน เพื่อให้ผมเข้าใจเหมาเอาว่าทั้งหมดที่ผมรับรู้สัมผัสมันคือความเป็นจริง ลองเอาใจไปสัมผัสดูใจเขา บางคนไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นด้วยซ้ำ แต่ปากเขาพูดโดยไม่รู้ตัวโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจพูด ทุกวันนี้ผมสับสนและหวาดระแวงมากครับ ว่าสิ่งที่ตาเห็นและหูได้ยินนั้นอะไรของจริงอะไรของเก๊ และโลกที่ผมใช้ชีวิตอยู่นี้ผมเชื่อถืออะไรได้บ้าง
คำถาม : มีวิธีปิดสวิตช์เครื่องรับรู้ให้ใช้งานได้เฉพาะเวลานั่งกรรมฐานไหมครับ คมกระบี่ของตัวผมเองมันบาดตัวผมเลือดนองไปหมดแล้ว จะปิดทิพจักขุญาณทั้งหมดไปเลยอาจารย์ฆราวาสของผมที่ท่านเคารพและปฏิบัติตามคำของหลวงพ่อก็บอกว่ามันน่าเสียดายอานุภาพหลักที่มีผลเสียเฉพาะผลข้างเคียง ?
ตอบ : ถ้าเสียดายก็จงทนต่อไป..!

เรื่องที่ ๓ โรคมาลาเรียที่ผมเป็นอยู่ถึงแม้ทางหมอจะบอกว่ารักษาหายแล้ว แต่เชื้อที่แฝงหลบอยู่ในตัวผมมันกินทรัพยากรร่างกายมาก ไม่คล่องแคล่วว่องไวไม่แข็งแรงจนคนอื่นตกใจเหมือนสมัยก่อนเสมือนมีไวรัสหน่วงเครื่องคอมพิวเตอร์ แต่เมื่อไม่นานมานี้ผมพลาดติดเชื้อโควิดเพราะเผลอถอดสร้อยพระตอนที่ไปสักยันต์ จึงตรวจพบเชื้ออยู่ ๒ วัน พออาราธนาให้คุณพระช่วยรักษาก็ตรวจไม่พบเชื้อ ผลข้างเคียงของโควิดไปกระตุ้นเชื้อมาลาเรียในตัวทำให้ผมไข้ขึ้นเป็นว่าเล่น สมองช้าลง ร่างกายไม่พร้อมปะทะแล้วในขณะที่อายุผมเพิ่งจะแค่ ๓๐ ปี
คำถาม : หากจะทำบุญเพื่อหวังอานิสงส์ให้ร่างกายกลับไปเห็นเหมือนเดิมอย่างผู้มีวิภวตัณหาทั่ว ๆ ไป ผมควรเน้นทำบุญใดเป็นกรณีพิเศษครับ ?
ตอบ : ไปเกิดใหม่..!

เรื่องที่ ๔ ต้นทุนทางปัญญาผมมีน้อย บารมีก็ยังน้อย จึงไม่ได้ผ่านเรื่องต่าง ๆ ไปได้ง่าย ๆ อย่างคนอื่นเพราะบารมีเขาสั่งสมมาดีแล้ว ความสบายอย่างคนอื่นผมไม่ค่อยได้สัมผัสอย่างเขา จะได้มาซึ่งอะไรแต่ละทีต้องได้มาด้วยความเหนื่อยยากลำบากประหนึ่งศิษย์ของหลวงพ่อท่านอื่น ๆ อย่างไม่มี ๆ ก็ทำงานออฟฟิศนั่งโต๊ะได้รับเงินเดือนเป็นแสนหรือได้เงินปันผลกำไรจากผลประกอบการหรือกำไรสุทธิเป็นรายได้ต่อนาที แต่ผมเหมือนจับกังแบกหามข้าวสารกระสอบละ ๑๐๐ กิโลกรัมแต่ได้ค่าแรงวันละ ๒๐๐ บาท มีเงินเมื่อไหร่เป็นต้องหมดไปกับรายจ่ายพอดิบพอดีทุกครั้งไป ถูกคนอื่นกลั่นแกล้งรังแกก็ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนเพราะไม่มีกำลังทรัพย์ไว้เป็นอำนาจศักดาหนุนหลัง
คำถาม : บุญกุศลใด หรือบารมี ๑๐ หมวดใดที่ผมควรเน้นเป็นพิเศษที่จะทำให้ถ้าผมยังเกิดต่ออีกจะช่วยเติมเต็มในสิ่งที่ผมขาดในชาตินี้ครับ ?
ตอบ : ทาน ศีล ภาวนา

เรื่องที่ ๕ เวลานี้ผมปล่อยวางการที่ได้ช่วยคนอื่นแล้วตัวเองได้รับทุกข์แต่มันสะใจและภูมิใจ แต่การไม่ขวางวิบากกรรมของคนอื่นแล้วทำให้ตัวเองรู้สึกผิดถึงขั้นเป็นตราบาปติดใจ
คำถาม : การรักษาอาการทางจิตในส่วนนี้แค่พรหมวิหาร ๔ ในอุปจารสมาธิสามารถปลดล็อกความรู้สึกผิดได้เพียงใดครับ ?
ตอบ : ได้แค่ที่มึงต้องมาถาม..!

หมายเหตุสำหรับผู้อ่านท่านอื่น : ถ้าหลวงพ่อท่านมาสงเคราะห์ตอบคำถามให้ผม ไม่ใช่ว่าท่านบอกว่าท่านคือพระอรหันต์ แต่ท่านได้ลดกำลังใจมาเข้าใจโลกของคนไม่ค่อยปกติอย่างผมเพื่อสงเคราะห์ผม อย่าคิดปรามาสหลวงพ่อนะครับ
ตอบ : คนอื่นฉลาดกว่ามึงเยอะ..!