เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๒ มิถุนายน ๒๕๖๘

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๒ มิถุนายน ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพต้องไปทำบวงสรวง ขออนุญาตสร้างอาคารเอนกประสงค์และจัดระเบียบป่าช้า ให้กับพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน ตั้งแต่เช้า ฝนที่กระหน่ำลงมาทั้งคืนทำให้พื้นที่เฉอะแฉะไปหมด

เมื่อถึงเวลาพระเถรานุเถระ มีหลวงพ่อเจ้าคุณไสว - พระเดชพระคุณพระเทพวชิรนันทาภรณ์ (ไสว สุขวโร ป.ธ. ๔) เจ้าคณะจังหวัดนนทบุรีก็มาถึง ตามมาด้วย ท่านเจ้าคุณกำพล - พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร ป.ธ. ๙), รศ., ดร. รองเจ้าคณะจังหวัดนนทบุรี พระครูวิมลสุวรรณกร (สมพงษ์ จนฺทวโร) เจ้าอาวาสวัดกู้ จังหวัดนนทบุรี

ตลอดจนกระทั่งพระเถรานุเถระอื่น ๆ มีท่านเจ้าคุณเทียนชัย - พระวัชรญาณมุนี วิ. (เทียนชัย ชยทีโป) วัดเทพสรธรรมาราม จังหวัดปทุมธานี และท่านอาจารย์บ๊ะ (พระอาจารย์ศิริชัย ชยธมฺโม) วัดโพธิลังการ์ จังหวัดสิงห์บุรี เหล่านี้เป็นต้น

เมื่อมาถึงก็นั่งพูดคุยสารทุกข์สุขดิบกัน เพื่อรอเวลาในการวางศิลาฤกษ์สร้างอาคารเอนกประสงค์ให้กับวัดอุทยานในครั้งนี้ ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็ได้ตักเตือนลูกศิษย์ไปหลายต่อหลายท่านแล้วว่า ภายใน ๕ ปีนี้ ถ้าไม่จำเป็นอย่าได้ทำอะไร เนื่องเพราะว่าเงินทองหายาก ถ้าเกิดสะดุดขึ้นมา งานก็จะค้างและเสียหายไปเปล่า ๆ

แต่พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. ท่านยืนยันว่ามีเจ้าภาพอาสาทำให้ กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่เอาใจช่วย ขอให้ท่านเจ้าภาพมีความสะดวกคล่องตัว พอที่จะทำให้ทุกอย่างสำเร็จเสร็จสิ้นลงไป ก่อนที่จะเกิดปัญหาเงินตึงตัวกันทั้งโลก..!

เมื่อได้เวลาก็ไปทำการวางศิลาฤกษ์ แต่ว่าบรรดาไม้มงคลต่าง ๆ ไม่สามารถที่จะตอกได้ เพราะว่าท่าน ผศ.,ดร.พระครูโรจน์ของเรา ไม่ทราบไปโกยเอาเจ้าภาพมาจากไหน ? ไม้คนละมัดที่วางลงไป ก็ไม่มีที่ให้ทำอย่างอื่นแล้ว..!

[เถรี]

หลวงพ่อเจ้าคุณไสวทำการเจิมแผ่นศิลาฤกษ์ แล้วก็วางพร้อมกับโปรยข้าวตอกดอกไม้ เสร็จสิ้นแล้วก็ไปนั่งกันที่ห้องรับสังฆทานของทางวัดอุทยาน รอทางเจ้าภาพจัดถังสังฆทาน เพื่อถวายเป็นการสะเดาะเคราะห์ให้กับพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. ซึ่งมีข้าวของต่าง ๆ ตามตำราภาคเหนือ ใส่ถัง ๒๐๐ ลิตรมาถวายรูปละ ๑ ถัง..! กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วรู้สึกว่ามากเกินไป ใครจะมีปัญญาขนกลับวัด ?! ท่านบอกว่าถ้าขนกลับไม่ไหวก็ให้บอก จะให้คนนำไปส่งทีหลัง..!

เมื่อรับสังฆทานและกรวดน้ำให้พรเจ้าของวันเกิด คือพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. แล้ว พวกเราก็ขึ้นไปยังมณฑลพิธีศาลาการเปรียญ เพื่อทำการสืบชะตาต่ออายุตามแบบของล้านนา ซึ่งกระผม/อาตมภาพได้รับนิมนต์เป็นพระเถราจารย์ ๑ ใน ๔ รูปที่นั่งปรกอธิษฐานจิต เพื่ออำนวยชัยให้กับเจ้าของชะตา ซึ่งพากันนั่งเรียงรายอยู่ภายในซุ้ม

เรื่องของการสืบชะตาต่ออายุนั้น เอามาจากนิทานธรรมบทเรื่องอายุวัฒนกุมาร ซึ่งหมดอายุลง จะโดนยักษ์เอาชีวิตไปภายใน ๗ วัน เมื่อพราหมณ์ผู้เป็นพ่อสอบถามครูบาอาจารย์ทุกรูปแล้ว ไม่มีใครแก้ไขได้ บอกว่าต้องไปหาพระสมณโคดมเท่านั้น

เมื่อไปหา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงให้ตั้งปรัมพิธีดาดผ้าขาว นิมนต์พระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนามาเจริญพระปริตรตลอด ๗ วัน ครั้นเมื่อพ้นจาก ๗ วันไปแล้ว ยักษ์ซึ่งได้รับคำสั่งให้มาเอาชีวิตอายุวัฒนกุมาร เนื่องเพราะว่าอยู่ในช่วงหมดอายุลงพอดี ก็ไม่สามารถที่จะเอาไปได้ เพราะว่าพ้นจากเวลาที่ได้รับอนุญาตมาแล้ว อายุวัฒนกุมารจึงได้เจริญอายุมาจนถึง ๑๒๐ ปี จึงได้เรียกกันว่าอายุวัฒนกุมาร

เมื่อมาถึงบ้านเราก็มีการปรับเปลี่ยนเป็นการสวดมนต์ต่อนาม ซึ่งความจริงก็คือต่ออายุนั่นเอง สวดมนต์ต่อนามบ้าง สืบชะตาบ้าง เมื่อเป็นการสืบชะตา ก็มีทั้งการสืบชะตาผู้คน และการสืบชะตาบ้านชะตาเมือง ทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่พิธีใหญ่ขึ้นมาได้

[เถรี]

กระผม/อาตมภาพนั่งอธิษฐานจิตให้กับทุกท่าน แล้วหลังจากนั้นก็ได้ทำสายสิญจน์ผูกขวัญถวายหลวงพ่อเจ้าคุณไสว ท่านเจ้าคุณกำพล พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. และท่านมหาปิง จากนั้นก็ทำการพรมน้ำมนต์ให้กับทุกท่านที่มาร่วมพิธี ซึ่งบรรดาญาติโยมต่าง ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ากระผม/อาตมภาพจะต้องพรมให้ครบทุกคนแน่ แต่ก็ยังมีการต่อว่าอยู่ในใจ ประมาณว่ายังไม่โดนเลย กระผม/อาตมภาพเดินวนจนรอบศาลา มั่นใจว่าทุกคนได้รับครบถ้วน จึงได้รับไทยธรรม แล้วก็ขอตัวกลับที่พักเพื่อไปฉันเพล เนื่องจากว่าพิธีกรรมเลยเพลไปมากแล้ว

หลังเพลก็ได้เดินทางไปยังพุทธมณฑล ตำบลศาลายา อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม เพื่อร่วมเจริญพระพุทธมนต์นวัคคหายุสมธัมม์ ถวายสมเด็จพระนางเจ้าสุทิดา พัชรสุธาพิมลลักษณ พระบรมราชินี เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา ปรากฏว่าการไปถึงเร็วก็ดีตรงที่ว่าเลือกที่จอดรถได้ แต่ไม่ค่อยดีตรงที่ว่า เจ้าหน้าที่ยังไม่ได้ประจำจุดเลยแม้แต่คนเดียว..! เดินหาจนรอบก็หาที่ลงทะเบียนไม่ได้ จึงมานั่งบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเอาไว้ก่อน

เรื่องของพิธีกรรมพิธีการที่เกี่ยวข้องกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ดี สมเด็จพระบรมราชินีก็ดี ตลอดจนกระทั่งพระบรมวงศานุวงศ์ก็ตาม ถ้าหากว่ากำหนดตัวมาแล้ว ก็ไม่สามารถที่จะให้ผู้หนึ่งผู้ใดมาแทนได้ จำเป็นที่ต้องเดินทางมาด้วยตัวเอง ทั้ง ๆ ที่พรุ่งนี้เช้าเวลา ๗ โมงครึ่ง กระผม/อาตมภาพก็ได้รับฎีกาจากที่ว่าการอำเภอทองผาภูมิ ต้องไปเจริญพระพุทธมนต์ในพระราชพิธีเฉลิมพระชนมพรรษา สมเด็จพระนางเจ้าสุทิดาฯ พระบรมราชินี ที่นั่นเช่นกัน

ก็แปลว่าในคืนนี้ ถ้าหากว่าไม่สามารถที่จะเดินทางกลับได้ ก็ต้องรอไปออกเดินทางกันตอนประมาณตี ๓ ตี ๔ เพื่อที่จะไปถึงทองผาภูมิให้ทัน เนื่องเพราะว่าทั้งสองแห่งล้วนแล้วแต่กำหนดชื่อพระครูวิลาศกาญจนธรรมมาทั้งสิ้น ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้ ก็ต้องพยายามที่จะทำให้ครบถ้วนสมบูรณ์

[เถรี]

การที่เราจะทำงานต่าง ๆ ให้ครบถ้วนสมบูรณ์นั้น จำเป็นที่จะต้องยอมเหนื่อยยาก แล้วในขณะเดียวกัน บุคคลผู้ร่วมเดินทางก็จะต้องลำบากเดือดร้อนไปด้วย ถ้าไม่ใช่คนที่เสียสละจริง ๆ ก็อาจจะมีการบ่นการว่าขึ้นมาได้เหมือนกัน กระผม/อาตมภาพโชคดีที่ว่าผู้ร่วมเดินทางนั้น อยู่ในลักษณะของบุคคลที่มอบกายถวายชีวิตแก่พระพุทธศาสนาเช่นกัน จึงทำงานกันอยู่ในลักษณะลืมตาย..! ทำให้หลายต่อหลายท่านที่เป็นเพื่อนพระสังฆาธิการ เจอหน้าก็ยังตกใจว่า "ท่านเพิ่งจะอยู่ที่โน่น มาปรากฏตัวที่นี่อีกแล้ว..!"

กระผม/อาตมภาพเองก็ได้แต่นั่งหัวเราะ เนื่องเพราะว่าถ้าลำพังตนเอง ก็ไม่สามารถที่จะทำสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ได้ ต้องอาศัยผู้อยู่เบื้องหลังผลงาน ซึ่งคนอื่นก็รู้จักบ้าง ไม่รู้จักบ้าง แต่ว่าระยะหลังคนก็เริ่มรู้มากขึ้นทุกที ว่าความสำเร็จในงานคณะสงฆ์ปัจจุบัน กระผม/อาตมภาพไม่สามารถที่จะอ้างเอาความสามารถเฉพาะตนได้ เพราะว่าถ้าไม่มีพลขับ ไม่มีผู้ร่วมเดินทาง ก็ไม่สามารถที่จะทำงานนั้นให้สำเร็จลงได้ด้วยดีแบบนี้

จึงขออาศัยเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนนี้ เจริญพรขอบคุณทุกฝ่าย ที่ช่วยให้มีโอกาสทำงานคณะสงฆ์ได้อย่างเต็มที่ สมกับที่ผู้บังคับบัญชามอบหมายมาให้ ขอให้บุญกุศลในส่วนนี้ บันดาลให้ท่านทั้งหลายมีความสะดวกคล่องตัวในทุกเรื่อง จะกระทำสิ่งหนึ่งประการใด ก็ให้สำเร็จลงได้โดยง่ายดายเช่นกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)